ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“มะ...ไม่ไหว หนูไม่ไหวแล้ว อ๊ะส์ ๆ ๆ อ๊าส์” คาริสาร้องเสียงกระท่อนกระแท่นจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์
สองมือน้อยที่ค้ำดันฟูกหนาอ่อนแรงลง ท่อนแขนเรียวสั่นเทาจนประคองตัวเองไม่ไหว เมื่อถูกแก่นกายหยาบโลนอัดกระแทกร่องสวาทรักอย่างหนักหน่วง นานหลายชั่วโมงจนแทบหมดเรี่ยวแรง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มพาเธอละเลงบทรักเร่าร้อนทัวร์จนรอบห้องพัก แม้จะมาจบลงบนเตียงนอนบทรักเร่าร้อนก็ยังถูกสรรค์สร้างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน
“อืมส์ อ๊าส์” มือหนาทั้งสองข้างจับยึดเอวคอดบางไว้มั่น เร่งแรงกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกอย่างถี่รัว เมื่อรับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดหนักหน่วงจนท่อนเอ็นใหญ่กระตุกเกร็งถี่ ๆ
พรึ่บ!
คนที่ถูกจัดแจงให้อยู่ในท่าคลานเข่าหมอบลงอย่างหมดเรี่ยวแรง น้ำรักสีขาวขุ่นที่ปลดปล่อยเข้ามาในกายสาวครั้งแล้วครั้งเล่าหลั่งไหลจากร่องสวาทรักเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน เกิดกลิ่นคาวคละคลุ้งทั่วทั้งเตียงนอน
“อ๊าส์” แดเนียลเชิดหน้าส่งเสียงคำรามลั่น เมื่อความเป็นชายกำลังจะได้รับการปลดปล่อยอีกครั้ง เส้นเลือดมากมายที่ห่อหุ้มแก่นกายปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน แก่นกายหยา
ณ คฤหาสน์ของคุณย่า“หนูเคส” ทันทีที่เห็นหลานชายเดินจูงมือมาพร้อมกับว่าที่หลานสะใภ้ คุณย่าก็รีบเดินออกไปต้อนรับพลางสวมกอดคาริสาอย่างรู้สึกเอ็นดู“มานี่มา ย่ามีเรื่องจะคุยกับหนูเยอะแยะเลย” ย่าน้อยพูดหลังจากที่ถอนคาริสาออกจากอ้อมกอดก่อนจูงมือว่าที่หลานสะใภ้ให้เดินตาม“คุณย่าครับ แล้วผมล่ะ” เมื่อเห็นคุณย่าเอาแต่เห่อว่าที่หลานสะใภ้ ไม่ได้สนใจตนที่เป็นหลานชายแท้ ๆ แดเนียลจึงเอ่ยเรียกขัดจังหวะผู้เป็นย่า“มีอะไร” ย่าน้อยถอนหายใจก่อนจะหันมาเอ่ยถามหลานชายแบบขอไปที“ผมเป็นหลานย่านะ”“แล้วยังไง”“ไม่กอดทักทายผมหน่อยเหรอครับ”“เฮ้อ~ ย่าจะคุยกับหลานสะใภ้ของย่า ไป ๆ ๆ ไปเข้าครัวช่วยพิกุลเตรียมมื้อเย็นไป”“ย่า...” นอกจากย่าน้อยจะไม่สนใจคำเรียกร้องของหลานชายตัวดีแล้ว ยังผลักไสไล่ส่งอย่างกับเขาเป็นลูกคนใช้ในบ้านย่าน้อยเดินจูงมือคาริสาไปยังห้องรับแขกอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่คาริสาก็ได้แต่หันหลังมองไปยังแดเนียลพลางแสดงสีหน้าไม่ถูก วันนี้เธอกับเขาจะมาบอกกับคุณย่าเรื่องขอยกเลิกการแต่งงาน“ย่าดูฤกษ์แต่งมาแล้ว อีกสองเดือนน่ากำลังดี
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!“มะ...ไม่ไหว หนูไม่ไหวแล้ว อ๊ะส์ ๆ ๆ อ๊าส์” คาริสาร้องเสียงกระท่อนกระแท่นจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์สองมือน้อยที่ค้ำดันฟูกหนาอ่อนแรงลง ท่อนแขนเรียวสั่นเทาจนประคองตัวเองไม่ไหว เมื่อถูกแก่นกายหยาบโลนอัดกระแทกร่องสวาทรักอย่างหนักหน่วง นานหลายชั่วโมงจนแทบหมดเรี่ยวแรงหลังจากอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มพาเธอละเลงบทรักเร่าร้อนทัวร์จนรอบห้องพัก แม้จะมาจบลงบนเตียงนอนบทรักเร่าร้อนก็ยังถูกสรรค์สร้างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน“อืมส์ อ๊าส์” มือหนาทั้งสองข้างจับยึดเอวคอดบางไว้มั่น เร่งแรงกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกอย่างถี่รัว เมื่อรับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดหนักหน่วงจนท่อนเอ็นใหญ่กระตุกเกร็งถี่ ๆพรึ่บ!คนที่ถูกจัดแจงให้อยู่ในท่าคลานเข่าหมอบลงอย่างหมดเรี่ยวแรง น้ำรักสีขาวขุ่นที่ปลดปล่อยเข้ามาในกายสาวครั้งแล้วครั้งเล่าหลั่งไหลจากร่องสวาทรักเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน เกิดกลิ่นคาวคละคลุ้งทั่วทั้งเตียงนอน“อ๊าส์” แดเนียลเชิดหน้าส่งเสียงคำรามลั่น เมื่อความเป็นชายกำลังจะได้รับการปลดปล่อยอีกครั้ง เส้นเลือดมากมายที่ห่อหุ้มแก่นกายปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน แก่นกายหยา
“เมื่อวานก็เดินกลับแบบนี้เหรอ” ตอนกลางคืนทางมันดูเปลี่ยวจนแดเนียลต้องเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าเขาไปอย่างดี๊ด๊าคาริสาเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่เธอได้มันมาจากแพรไหม โดยไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาเอ่ยถาม“เคส! ได้ยินที่ถามไหม”“อะไรของนาย ทำไมต้องดุด้วย” คาริสาหยุดชะงักแล้วหันมาตอบโต้คนที่เดินตามหลังเธอ พลางทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนแดเนียลพ่นคำเสียงดุ“ถามดี ๆ ทำไมไม่ตอบตั้งแต่ทีแรก”“ทางกลับคอนโดแค่เนี่ยเดินไม่ถึงห้านาทีก็ถึงแล้ว ขี้เกียจเดินจนต้องดุใส่ฉันเลยเหรอ”“เธอตอบไม่ตรงคำถาม”“ใช่ ฉันเดินกลับแบบนี้ทุกวันตั้งแต่อยู่ที่นี่”“เฮ้อ~ เคส!” แดเนียลถอนหายใจให้กับคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะเรียกชื่อเธอเสียงดังเมื่อมองเห็นบางอย่างที่ผิดปกติปัง! ปัง! ปัง!“อร้ายยยยย!”คาริสากรีดร้องลั่นด้วยความตกใจหลังจากโดนแดเนียลดึงชากแขนจนล้มตัวกลิ้งถลาไปตามพื้นระนาบทั้งคู่ ก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นมาหลายนัดติดกัน มือหนาประคองศีรษะทุยเล็กไม่ให้กระแทกกับพื้นแข็งเอี๊ยดดดดด!รถยนต์คันหนึ่งที่ขับมาด้วยความเร็วเบรกจอดกะทันหัน ลูกน้อ
“มันคือไอ้เหี้ยตัวไหน!” หลังจากที่ต่อสายเคคิวติด แดเนียลก็เค้นถามความกระจ่างจากข้อความที่เพื่อนสนิทส่งมาตั้งแต่เมื่อวานทันที(พวกที่เรามีเรื่องด้วยก่อนจะมาไทย มีพวกมันบางส่วนอยู่กันที่นั่น)“ไม่เห็นกล้าเสนอหน้าโผล่มาเป็นตัว ทำได้แค่ลอบกัด พวกเห็บหมัดน่ารำคาญ!”(เกิดอะไรขึ้นวะ!) ปลายสายก็รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นได้ทันที แม้แดเนียลจะใช้ความเงียบเป็นคำตอบ (ไม่ต้องไปต่อกรกับพวกมันนะ พาน้องกูกลับบ้านได้แล้ว)“เดี๋ยวกูเช็กร่างกายเมียกูก่อน ถ้ากูเห็นแม้แต่รอยข่วนพวกมันที่นี่ได้สูญพันธุ์แน่”(จะทำอะไรพวกมันก็ทำ แต่น้องกูต้องปลอดภัย แล้วข้อความที่ส่งไปทำไมเพิ่งมาอ่าน จนเกิดเรื่องแล้วเพิ่งติดต่อกลับมา)“น้องมึงยึดโทรศัพท์กูไปตั้งแต่เมื่อวาน แล้วยังปิดเครื่องอีก”(เฮ้อ~ ดีนะที่กูส่งข้อความสั่งน้องคนอื่นให้ตามดูแลมึงอยู่ห่าง ๆ แล้วน้องกูทำอะไรอยู่)“สั่งให้ไปอาบน้ำ”“ใจเย็น ๆ นะเว้ย อย่าโมโหจนพาลไปลงที่น้องกูล่ะ”คาริสาที่สวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาหวังจะชวนชายหนุ่มให้ไปอาบน้ำด้วยกัน จึงทันได้ยินบทสนทนาที่เขาคุยกับพี่ชายของเธอ
“ของกินที่นี่อร่อยทุกอย่าง” คาริสาพูดหลังจากที่ตักข้าวกินไปได้หลายคำ“เคส ค่อย ๆ ก็ได้ แล้วเวลาเคี้ยวข้าวอยู่อย่าพูด” หญิงสาวไม่ได้สนใจคนข้าง ๆ ที่เอาแต่บ่น เธอพาแดเนียลมานั่งที่เดียวกับเมื่อวาน ซึ่งเป็นโซนวีไอพีที่ติดอยู่ตรงมุมร้านเหมาะสำหรับนั่งกินเป็นครอบครัวให้ความรู้สึกราวกับนั่งกินข้าวอยู่ที่บ้าน“ของกินก็อร่อย ที่นั่งกินก็สบาย ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้ทั้งวันเหมือนเมื่อวาน” ประโยคพูดของเธอเมื่อครู่ทำให้แดเนียลฉุกคิดอะไรบางอย่าง และรับรู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือต้นเหตุที่ทำให้เขาโดนขังลืมเมื่อวาน สีหน้าและท่าทางของเขาเปลี่ยนไปชัดเจนจนคาริสาก็สังเกตเห็น “ฉันพานายมากินข้าวนะ ไม่ได้พามาออกรบ”เมื่อเห็นท่าทางของเขาที่มองดูสถานที่นี่ราวกับเป็นศัตรูตัวฉกาจ ถ้ามันคือบุคคลคงได้วางมวยกันเรียบร้อย“ก็เพราะที่นี่ไม่ใช่เหรอที่ทำให้ฉันโดนขังลืม”แดเนียลพูดพร้อมแสดงท่าทางเง้างอดใส่คนที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งคาริสาก็ไม่ได้สนใจในท่าทางของเขาสักนิด นอกจากมองหาใครบางคนก่อนที่จะยิ้มแป้นออกมาอย่างยินดี“แม่คะ” เสียงเรียกของคาริสาทำให้คนที่ได้ยินหันหน้ามาต้อนรับเจ้าของเ
แกร๊ก!คาริสายอมปลดกุญแจมือให้เขา หลังจากที่กลับมาจากข้างนอก สภาพอิดโรยทำให้แดเนียลไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอทิ้งเขาไว้ในห้องนี้ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นนับราว ๆ เกือบสิบชั่วโมงได้“ซื้อข้าวมาให้กิน” คาริสาเลื่อนกล่องข้าวมาวางตรงหน้าของแดเนียล หลังจากที่ชายหนุ่มกระดกน้ำกินอย่างกระหาย“อ๊ะ” แดเนียลอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองอย่างเอาใจ ซึ่งคาริสาเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพียงแต่รู้สึกผิดเพราะหลังจากที่ส่งพี่ชายขึ้นเครื่องเรียบร้อย เธอได้แวะไปยังสถานที่หนึ่ง และอยู่ที่นั่นเพลินจนลืมว่าขังเขาไว้ในนี้“จะกินข้าวไหม” มือเรียวดึงกล่องข้าวออกจากมาถุงใส เธอได้มันมาจากที่ที่เธอไปนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน ซึ่งก็เป็นร้านอาหารที่อยู่ถัดจากคอนโดที่พักไม่ไกลนัก“ไม่กิน!” แดเนียลพูดพลางทำหน้าเง้างอดใส่คนบนตักหวังจะให้เธอง้อ“เคส!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดัง เมื่อเห็นคาริสาตักข้าวเข้าปากตัวเอง แทนที่จะตักข้าวมาป้อนให้เขา“ไม่กินก็ไม่ต้องกินเดี๋ยวฉันกินเอง ของอร่อยแบบนี้ทิ้งไปก็เสียดาย” เธอตอบโต้กลับในขณะที่เคี้ยวข้าวกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้สนใจคนที่ทำหน้