Home / มาเฟีย / สวาทรักซาตาน / บทที่ 76 อ้อนวอน

Share

บทที่ 76 อ้อนวอน

last update Last Updated: 2025-06-21 19:20:52

“เมื่อวานก็เดินกลับแบบนี้เหรอ” ตอนกลางคืนทางมันดูเปลี่ยวจนแดเนียลต้องเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าเขาไปอย่างดี๊ด๊า

คาริสาเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่เธอได้มันมาจากแพรไหม โดยไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาเอ่ยถาม

“เคส! ได้ยินที่ถามไหม”

“อะไรของนาย ทำไมต้องดุด้วย” คาริสาหยุดชะงักแล้วหันมาตอบโต้คนที่เดินตามหลังเธอ พลางทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนแดเนียลพ่นคำเสียงดุ

“ถามดี ๆ ทำไมไม่ตอบตั้งแต่ทีแรก”

“ทางกลับคอนโดแค่เนี่ยเดินไม่ถึงห้านาทีก็ถึงแล้ว ขี้เกียจเดินจนต้องดุใส่ฉันเลยเหรอ”

“เธอตอบไม่ตรงคำถาม”

“ใช่ ฉันเดินกลับแบบนี้ทุกวันตั้งแต่อยู่ที่นี่”

“เฮ้อ~ เคส!” แดเนียลถอนหายใจให้กับคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะเรียกชื่อเธอเสียงดังเมื่อมองเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ

ปัง! ปัง! ปัง!

“อร้ายยยยย!”

คาริสากรีดร้องลั่นด้วยความตกใจหลังจากโดนแดเนียลดึงชากแขนจนล้มตัวกลิ้งถลาไปตามพื้นระนาบทั้งคู่ ก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นมาหลายนัดติดกัน มือหนาประคองศีรษะทุยเล็กไม่ให้กระแทกกับพื้นแข็ง

เอี๊ยดดดดด!

รถยนต์คันหนึ่งที่ขับมาด้วยความเร็วเบรกจอดกะทันหัน ลูกน้อ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 76 อ้อนวอน

    “เมื่อวานก็เดินกลับแบบนี้เหรอ” ตอนกลางคืนทางมันดูเปลี่ยวจนแดเนียลต้องเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เดินนำหน้าเขาไปอย่างดี๊ด๊าคาริสาเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่เธอได้มันมาจากแพรไหม โดยไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาเอ่ยถาม“เคส! ได้ยินที่ถามไหม”“อะไรของนาย ทำไมต้องดุด้วย” คาริสาหยุดชะงักแล้วหันมาตอบโต้คนที่เดินตามหลังเธอ พลางทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนแดเนียลพ่นคำเสียงดุ“ถามดี ๆ ทำไมไม่ตอบตั้งแต่ทีแรก”“ทางกลับคอนโดแค่เนี่ยเดินไม่ถึงห้านาทีก็ถึงแล้ว ขี้เกียจเดินจนต้องดุใส่ฉันเลยเหรอ”“เธอตอบไม่ตรงคำถาม”“ใช่ ฉันเดินกลับแบบนี้ทุกวันตั้งแต่อยู่ที่นี่”“เฮ้อ~ เคส!” แดเนียลถอนหายใจให้กับคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะเรียกชื่อเธอเสียงดังเมื่อมองเห็นบางอย่างที่ผิดปกติปัง! ปัง! ปัง!“อร้ายยยยย!”คาริสากรีดร้องลั่นด้วยความตกใจหลังจากโดนแดเนียลดึงชากแขนจนล้มตัวกลิ้งถลาไปตามพื้นระนาบทั้งคู่ ก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นมาหลายนัดติดกัน มือหนาประคองศีรษะทุยเล็กไม่ให้กระแทกกับพื้นแข็งเอี๊ยดดดดด!รถยนต์คันหนึ่งที่ขับมาด้วยความเร็วเบรกจอดกะทันหัน ลูกน้อ

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 77 เมียขี้อ้อน

    “มันคือไอ้เหี้ยตัวไหน!” หลังจากที่ต่อสายเคคิวติด แดเนียลก็เค้นถามความกระจ่างจากข้อความที่เพื่อนสนิทส่งมาตั้งแต่เมื่อวานทันที(พวกที่เรามีเรื่องด้วยก่อนจะมาไทย มีพวกมันบางส่วนอยู่กันที่นั่น)“ไม่เห็นกล้าเสนอหน้าโผล่มาเป็นตัว ทำได้แค่ลอบกัด พวกเห็บหมัดน่ารำคาญ!”(เกิดอะไรขึ้นวะ!) ปลายสายก็รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นได้ทันที แม้แดเนียลจะใช้ความเงียบเป็นคำตอบ (ไม่ต้องไปต่อกรกับพวกมันนะ พาน้องกูกลับบ้านได้แล้ว)“เดี๋ยวกูเช็กร่างกายเมียกูก่อน ถ้ากูเห็นแม้แต่รอยข่วนพวกมันที่นี่ได้สูญพันธุ์แน่”(จะทำอะไรพวกมันก็ทำ แต่น้องกูต้องปลอดภัย แล้วข้อความที่ส่งไปทำไมเพิ่งมาอ่าน จนเกิดเรื่องแล้วเพิ่งติดต่อกลับมา)“น้องมึงยึดโทรศัพท์กูไปตั้งแต่เมื่อวาน แล้วยังปิดเครื่องอีก”(เฮ้อ~ ดีนะที่กูส่งข้อความสั่งน้องคนอื่นให้ตามดูแลมึงอยู่ห่าง ๆ แล้วน้องกูทำอะไรอยู่)“สั่งให้ไปอาบน้ำ”“ใจเย็น ๆ นะเว้ย อย่าโมโหจนพาลไปลงที่น้องกูล่ะ”คาริสาที่สวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาหวังจะชวนชายหนุ่มให้ไปอาบน้ำด้วยกัน จึงทันได้ยินบทสนทนาที่เขาคุยกับพี่ชายของเธอ

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 75 รักบริสุทธิ์

    “ของกินที่นี่อร่อยทุกอย่าง” คาริสาพูดหลังจากที่ตักข้าวกินไปได้หลายคำ“เคส ค่อย ๆ ก็ได้ แล้วเวลาเคี้ยวข้าวอยู่อย่าพูด” หญิงสาวไม่ได้สนใจคนข้าง ๆ ที่เอาแต่บ่น เธอพาแดเนียลมานั่งที่เดียวกับเมื่อวาน ซึ่งเป็นโซนวีไอพีที่ติดอยู่ตรงมุมร้านเหมาะสำหรับนั่งกินเป็นครอบครัวให้ความรู้สึกราวกับนั่งกินข้าวอยู่ที่บ้าน“ของกินก็อร่อย ที่นั่งกินก็สบาย ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้ทั้งวันเหมือนเมื่อวาน” ประโยคพูดของเธอเมื่อครู่ทำให้แดเนียลฉุกคิดอะไรบางอย่าง และรับรู้ได้ทันทีว่าที่นี่คือต้นเหตุที่ทำให้เขาโดนขังลืมเมื่อวาน สีหน้าและท่าทางของเขาเปลี่ยนไปชัดเจนจนคาริสาก็สังเกตเห็น “ฉันพานายมากินข้าวนะ ไม่ได้พามาออกรบ”เมื่อเห็นท่าทางของเขาที่มองดูสถานที่นี่ราวกับเป็นศัตรูตัวฉกาจ ถ้ามันคือบุคคลคงได้วางมวยกันเรียบร้อย“ก็เพราะที่นี่ไม่ใช่เหรอที่ทำให้ฉันโดนขังลืม”แดเนียลพูดพร้อมแสดงท่าทางเง้างอดใส่คนที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งคาริสาก็ไม่ได้สนใจในท่าทางของเขาสักนิด นอกจากมองหาใครบางคนก่อนที่จะยิ้มแป้นออกมาอย่างยินดี“แม่คะ” เสียงเรียกของคาริสาทำให้คนที่ได้ยินหันหน้ามาต้อนรับเจ้าของเ

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 73 ง้อเมียสามระดับ

    แกร๊ก!คาริสายอมปลดกุญแจมือให้เขา หลังจากที่กลับมาจากข้างนอก สภาพอิดโรยทำให้แดเนียลไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอทิ้งเขาไว้ในห้องนี้ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นนับราว ๆ เกือบสิบชั่วโมงได้“ซื้อข้าวมาให้กิน” คาริสาเลื่อนกล่องข้าวมาวางตรงหน้าของแดเนียล หลังจากที่ชายหนุ่มกระดกน้ำกินอย่างกระหาย“อ๊ะ” แดเนียลอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองอย่างเอาใจ ซึ่งคาริสาเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพียงแต่รู้สึกผิดเพราะหลังจากที่ส่งพี่ชายขึ้นเครื่องเรียบร้อย เธอได้แวะไปยังสถานที่หนึ่ง และอยู่ที่นั่นเพลินจนลืมว่าขังเขาไว้ในนี้“จะกินข้าวไหม” มือเรียวดึงกล่องข้าวออกจากมาถุงใส เธอได้มันมาจากที่ที่เธอไปนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน ซึ่งก็เป็นร้านอาหารที่อยู่ถัดจากคอนโดที่พักไม่ไกลนัก“ไม่กิน!” แดเนียลพูดพลางทำหน้าเง้างอดใส่คนบนตักหวังจะให้เธอง้อ“เคส!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดัง เมื่อเห็นคาริสาตักข้าวเข้าปากตัวเอง แทนที่จะตักข้าวมาป้อนให้เขา“ไม่กินก็ไม่ต้องกินเดี๋ยวฉันกินเอง ของอร่อยแบบนี้ทิ้งไปก็เสียดาย” เธอตอบโต้กลับในขณะที่เคี้ยวข้าวกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้สนใจคนที่ทำหน้

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 74 น้อยใจ

    ตุบ~แดเนียลไม่เปิดโอกาสให้คาริสาลุกหนี เขาจัดการขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันที ริมฝีปากหยักได้รูปฉกจูบปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม รสจูบเร่าร้อนของเขาทำให้เธอแทบหยุดหายใจจ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!แดเนียลตักตวงความหวานจากโพรงปากจนพอใจก่อนจะลากลิ้นอุ่นชื้นโลมเลียพวงแก้มป่องอย่างเอาอกเอาใจ“เฮ้อ~” แดเนียลถอนหายใจก่อนจะพลิกตัวของเธอให้ขึ้นมานอนบนอกแกร่ง เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างนอนนิ่งจนรับรู้ถึงความไม่พอใจ“เอาแต่ใจตัวเอง ฉันยังไม่ได้พูดว่าเกลียดซะหน่อย” คาริสาหยัดตัวขึ้นนั่ง แสดงท่าทางน้อยอกน้อยใจอย่างปิดไม่มิด“ขอโทษครับ ไม่เกลียดจริง ๆ นะ” แดเนียลรีบลุกมากอดเธอไว้จากข้างหลัง เพราะก่อนที่เธอจะหนีมาไกลถึงที่นี่ คาริสาเคยพูดว่าเกลียดเขาหลายครั้งจนบางทีก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าเธออาจเกลียดเขาเข้าแล้วจริง ๆ“อยากให้ฉันเกลียดนักหรือไง”“ไม่! อยากให้เธอรักฉันเหมือนเดิม รักมากกว่าเดิมก็ได้ ฟอด” พูดจบแดเนียลก็จูบหนัก ๆ ตรงขมับของคนตัวเล็กพร้อมกอดกระชับเธอไว้แน่น “กลับบ้านกับฉันเถอะนะเคส”“ไม่กลับ! ให้ฉันกลับไปแต่งงานกับนายเหรอ?”“แล้วเธอไม่อยากแต่งงา

  • สวาทรักซาตาน   บทที่ 72 เมียตัวแสบ

    ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูที่คุ้นหูดังขึ้นมาถึงสองครั้งทำให้คาริสางัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างขี้เกียจ ซึ่งเมื่อคืนหญิงสาวตกลงกับพี่ชายไว้ว่าวันนี้เธอจะไปส่งเขาขึ้นเครื่อง ชายหนุ่มมาหาเธอเร็วเกินเวลาที่ตกลงกัน เธอจึงต้องเดินสะเปะสะปะออกมาหวังจะเปิดประตูให้กับพี่ชาย“พี่...” ประโยคที่จะเอ่ยถูกกลืนลงคอทันทีที่เธอได้เห็นคนตรงหน้าซึ่งไม่ใช่พี่ชายของเธอพรึ่บ!“อ๊ะ!” เธอร้องออกมาเสียงหลงเมื่อโดนดึงตัวเข้าสู่อ้อมกอดอย่างโหยหา“เมื่อไหร่จะกลับบ้าน ฟอด!” ชายหนุ่มพูดก่อนจูบหนัก ๆ ลงบนกลางกระหม่อมน้อยของเธอ“ปล่อยนะ อื้อ ปล่อย!”มือเรียวผลักดันแดเนียลให้ห่างจากตัว แต่ก็ถูกเขาอุ้มกระเตงขึ้นอย่างง่ายดาย แม้จะพยายามดีดดิ้นในตอนแรก ชุดนอนเธอสวมใส่มันสั้นจนต้องยอมอยู่นิ่ง ๆ ตวัดมือเรียวโอบรัดลำคอหนาเอาไว้อัตโนมัติ เพราะรู้สึกอายลูกน้องสองคนของเขาที่ติดตามมาด้วย ซึ่งทั้งคู่ต่างกุมมือก้มหน้ามองกันอย่างเลิ่กลั่กฟอด! ฟอด! ฟอด! ฟอด!แดเนียลไม่ได้ฟังเสียงที่เธอห้ามปราม เอาแต่หอมหัวของคนตัวเล็กยกใหญ่“แดน! สั่งลูกน้องของนายให้ออกไปเลย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status