Share

เรื่องของเราNC

last update Last Updated: 2025-08-10 22:10:22

คิรินค่อยวางร่างเล็กลงที่ที่นอนอย่างเบามือและทายทับร่างกายเข้าหาซอลลาที่นอนอยู่ ปากหนาบดเบียดกับปากนุ่มดูดดึงปากเล็กอย่างพอใจทันทีที่ปลายลิ้นร้อนสอดผ่านริมฝีปากเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ คิรินเก็บเกี่ยวน้ำหวานในปากจากพอใจ ริมฝีปากหนาไล่จูบตามกรอบหน้าเนียนไล่ลงมาตามลำคอระหง

"อื้อ พี่คิรินอย่าทำรอย" คิรินไม่สนใจคำเอ่ยทวงของหญิงสาว เขากำลังมั่วเมากับร่างกายของเธอ

"อื้อ อ๊ะ"เสียงครางหวานดังเป็นระยะที่ริมฝีร้อนไล่ขบเม้มสร้างความเสี่ยวซ่านให้กับซอลลาจนสติกนะเจิดกระเจิ้ง คิรินดึงชุดเดรสสีสวยของซอลลาออกผ่านศีรษะและจัดการดึงบาร์ไร้สายของเธอออก ดอกบัวตูมชูชันอยู่เบื้องหน้าเม็ดบัวสีอ่อนชวนหลงไหลคิรินไม่รอช้าที่เข้าไปดูดกินอย่างมูมม้ามจนเกิดเสียวดังจ้วบจ้าบ เขาดูดกินทั้งสองข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้า มือหนาทั้งสอองก็บีบขย้ำอย่างมันส์มือ

"อื้อ พี่คิน อ้า"เสียงครางหวานดังไม่หยุดยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งทยาน

"หืม หนูคะ กินมันให้เฮียให้หน่อยได้ไหม" คิรินยันตัวขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกันกับซอลลาเขาจับมือของเธอไปสัมผัสความใหญ่ต่อผ่านกลางคืนที่ดูเหมือนมันจะทะลุออกมาเสียอย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   ข้อตกลง

    ใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างรุนแรงทั้งเสียใจน้อยใจและโกธรจนทำให้น้ำตาเม็ดใสไหลอกจากหางตาแต่คนตัวเล็กกับไม่ได้มีท่าทีสนใจ เธอกับก้าวเดินไปหยุดยืนต่อหน้าของคิริน “ซอลต้องการคำตอบที่ชัดเจน ถ้าพี่ให้คำตอบกับซอลไม่ได้ก็อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก” ตากลมจ้องเขม็งไปที่ตาคมที่กำลังเซมองไปทางอื่น เสียงหวานเอ่ยเสียงแข็งกร้าวยังไงวันนี้เธอก็ต้องได้คำตอบที่ชัดเจน เธอมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่เป็นของเล่นของใคร “ว่ายังไงคะ” หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง แต่คนตัวโตก็ยังเงียบเช่นเดิม “งั้นถือว่า ซอลได้คำตอบแล้ว ต่อไปก็อย่ามาข้องเกี่ยวกันอีก”ใบหน้าสวยก้มหน้าลงเพื่อปกปิดน้ำสีใสที่กำลังเอ่อคลอไม่นานมันก็ไหลอาบไปทั่วแก้มอิ่ม ปากบางเม้มแน่นสั่นระริกอย่างอัดอั้นพยายามที่จะไม่ปล่อยโฮออกมา ใจแกร่งสั่นไหวเมื่อเห็นร่างเล็กที่กำลังยื่นสั่นเทาอยู่ข้างหน้า เขาเองก็ยังไม่สามารถที่จะหาคำตอบได้เหมือนกัน แต่สิ่งที่เขานั้นได้บอกเธอไปนั้น เขาพูดความจริงทั้งหมด “เราลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก่อนไหม”เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ซอลลาแหงนหน้าขึ้นไปมองยังคิรินอย่างไม่เข้าใจ “เฮียขอเวลาหน่อยได้ไห

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   เห็นแก่ตัว

    ปึง คิรินปิดประตูรถลงและเดินกับขึ้นไปนั่งข้างคนขับที่มีโรมนั่งประจำอยู่หน้าพวงมาลัย ไม่นานรถยนต์คันหรูก็ขับทะยานออกสู่ท้องถนนด้วยความเร็วพอสมควร ร่างเล็กได้แต่มองออกนอกหน้าต่างมองออกไปอย่างใช้ความคิด ตอนนี้เธอเริ่มสับสนไปหมดแล้ว เขาเป็นคนที่ผลักไสเธอเองแต่วันนี้กับมาทำราวกับหึงหวงเธอเสียอย่างนั้นจู่ๆรถก็ก็จอดลงพอมองออกไปเธอกับไม่คุ้นตากับที่นี้ ที่นี้เป็นเหมือนโกดังเก็บของขนาดใหญ่ที่คล้ายกับอู่ซ่อมรถเพราะทั่วบริเวณมีทั้งซากรถและอุปกรณ์การช่างหลายอย่า “รออยู่บนนี้แปปนึ่ง เดี่ยวเฮียมา” คิรินหันมาบอกร่างเล็กและเปิดประตูตามโรมเดินเข้าข้างใน ร่างเล็กได้แต่มองตามหลังแกร่งไปจนสุดสายตา มือเล็กหยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา 30นาทีต่อมา ร่างเล็กเริ่มรู้สึกเบื่อและเมื่อยที่นั่งอยู่ในรถเป็นเวลานานครั้นมองออกไปนอกรถท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ่มแต่กับไม่ท่าทีว่าชายหนุ่มทั้งสองจะกลับมา “เห้อ ทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ” ร่างเล็กมองไปยังต้นทางที่ทั้งสองเดินไปครั้งแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะกลับมา “ไปดูหน่อยดีกว่า” ร่างเล็กตัดสินใจเดินลงจากรถมือกำสายกระเป๋าแน่นขาเรียวเดินก้าวย่างออกไปอย่างช

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   สถานะไม่ชัดเจน

    คิรินตวาดลั่นใช้เก้าอี้ในมือจ่อที่ใบหน้าของพร้อมที่ห่างเพียงคืบ ใบหน้าหล่อตอนนี้เคร่งขึมจนหน้าเกรงขามแต่กับไม่ได้ทำให้พร้อมตื่นกลัว เขากับมองไปที่คิรินอย่างท้าทาย ผู้คนในร้านต่างแตกตื่นพากันวิ่งออกจากร้านอย่างชุลมุน “หึ ใครเมียมึงกัน กูเห็นแต่ซอลลาที่นั่งอยู่ตรงหน้ากู” พร้อมหัวเราะในลำคออย่างเย้ยยันในคำพูดของชายหนุ่ม “มึงอยากลองใช่ไหม มึงคิดว่าไอ้พรีมพี่มึงจะช่วยมึงได้รึไง” “คนอย่างกูไม่ต้องพึ่งคนอื่นหรอก กูไม่ใช่คนกระจอกแบบมึง” “ไอ้เหี้ยพร้อมมึง” คิรินที่กำลังเดือดดาลยกเก้าอี้ขึ้นเตรียมจะฟาดใส่พร้อมอีกครั้ง “พี่คิริน อย่านะคะ” ซอลลาที่เห็นว่าเหตุการณ์เริ่มจะไปกันใหญ่เดินเข้ามาประจันหน้ากับคิรินอย่างไม่นึกกลัว ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าจริงจัง ครั้งนี้คิรินกำลังทำเกินไป “หลบไปซอล รอเฮียจัดการชู้ของเธอก่อน” “ไม่ค่ะ คนที่ต้องหลบคือพี่” “เธอปกป้องชู้ต่อหน้าเฮียเหรอ” “ไหนคะชู้ พี่ลืมอะไรไปหรือป่าว เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะพี่คิริน” “ซอลลา” คิรินตวาดลั่นในต

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   อย่ายุ่งกับเมียกูถ้าไม่อยากนอนห้องพิเศษ

    “เห้อ อย่ามาเล่นกับใจกันได้ไหม” ร่างเล็กมองตามรถที่ขับไปออกด้วยความรู้สึกหลากหลาย ใจหนึ่งก็อยากจะเอาชนะแต่อีกใจก็ไม่อยากเสี่ยง ร้านอาหารซอลลาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอย่างทุกครั้ง มือเล็กหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดู วันนี้เธอไม่ได้อยากกินอะไรเป็นพิเศษ แค่อยากมาหาอะไรใส่ท้องแค่นั้น “มาทำไมไม่บอกพี่เลยหล่ะ” “พี่พร้อม” ฉันเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม “หายไปหลายวันเลยนะ” พี่พร้อมเอ่ยตัดพ้อพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามกับฉัน ฉันมองผู้ชายตรงนี้อย่างพิจารณา พี่พร้อมถือว่าเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่ง นิสัย หน้าที่การงานก็เพียบพร้อมทุกอย่าง ฉันนั้นรับรู้ว่าอีกฝ่ายมีความรู้สึกดีๆให้ แต่ฉันกับไม่เคยรู้สึกกับเขามากกว่าพี่ชาย เลยซักครั้ง จะบอกปตรงๆก็กลัวว่าพี่เขาจะเสียใจฉันจึงเลือกที่ ทำเป็นไม่รู้และหลบหลีกตลอดมา “ซอล ซอล “พร้อมพยายามเรียกซอลลาที่กำลังเม่อลอย มือหนาโบกไปมาเพื่อเรียกสติ “เอ่อค่ะ พี่พร้อมทีอะไรรึป่าว”ซอลลาที่พึ่งได้สติเอ่ยถามขึ้น “พี่

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   หมาหวงก้าง

    ปึง! เสียงประตูปิดกระแทกดังสนั่น ผมมองคนตัวเล็กที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ตอนนี้ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองแล้วเหมือนกัน "มึงจะเอายังไงต่อ" "กูคงต้องปล่อยเธอไป ยังไงซ่ะ กูก็ยังจะรอเซลีน" "หึ มึงแน่ใจเหรอ" โรมเอ่ยขึ้น แววตาที่มองนั้นดูจริงจังกว่าทุกครั้ง "แน่ใจ ในเมื่อน้องมันจะไปกูก็ไม่รั้ง ยังไงเซลีนกลับมา กูกับน้องก็ต้องต่างคนต่างไปอยู่ดี" "ก็ดี ถ้าอย่างนั้นกูจะจีบน้องมัน หวังว่ามึงจะไม่หวงก้าง" ตาคมตวัดมองอย่างดุดัน "ไอ่โรม แต่นั้นมันเมียกู มึงจะยอมหักกับกูเหรอวะ" เสียงเข้มตวาดลั่น ลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อของโรมจนเซมาข้างหน้าหลายก้าวแต่มันกับไม่ได้มีท่าทีตกใจกลัวแถมยังจ้องเขม็งมาที่ผม ในตาของมันแน่วแน่อย่าวกับยื่นยันสิ่งที่พูดไปเขาจะทำมันจริงๆ "มึงก็จมปลักกับผู้หญิงที่มึงรอไปสิ ถ้ามึงไม่คิดจริงจัง อย่าเอาความรู้สึกของน้องมันมาเล่น กูให้โอกาสมึงทบทวนดีๆ ถ้ามึงยังโง่อยู่ก็เรื่องของมึงแล้ว" โรมปัดมือผมที่จับคอเสื้อมันอยู่ออกก่อนที่มันจะเดินออกไป "ไอ่โรมมันพูดถูก มึงทบทวนดู" วายุเดินมาตบไหล่ผมเบาๆหล

  • หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด   ฉันกับเขาเธอจะเลือกใคร

    คอนโดKRรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดยังลาดจอดรถ คิรินรีบลงจากรถช้อนร่างเล็กขึ้นเดินตรงดิ่งเข้าไปยังข้างในคอนโด ติ๊ด คิรินใช้ตัวดันประตูเข้ามาภายในห้องตรงดิ่งเดินพาร่างเล็กมายังห้องนอน "เจ้าเจ๋อ ตื่นมานะจะจัดการให้ดูเลย" ร่างแกร่งยื่นเท้าเอวมองคนตัวเล็กที่นอนหลับไม่ได้สติอย่างคาดโทษ คิรินได้แต่ถอดถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ยังไงเสียเขาก็ต้องจัดแจ้งเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กอยู่จู่ๆความคิดชั่วร้ายก็เกิดขึ้นในหัว ปากหยักยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ผมจัดแจงถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นของตัวเล็กออกจนหมดรวมไปถึงชั้นในตัวสวยด้วย ผมลอบกลืนน้ำลายครั้งแล้วครั้งเล่า ในตอนแรกคิดจะแกล้งคนตัวเล็กแต่กับเป็นการแกล้งตัวเองไปเสียดาย "หืม อย่าพึ่งตื่นสิว่ะ"คิรินบ่นกับตัวเอง ปากหนาไล่ดูดดึงตามเนื้อเนียนจนเกิดรอยแดงไปทั่วทั้งตัว ไว้เว้นแม้แต่ขาอ่อนด้านใน "หืม เกือบไม่รอด" คิรินยื่นขึ้นเต็มความสูงมองผลงานบนตัวร่างเล็กอย่างพอใจ ชายหนุ่มจัดแจงสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีทึบตัวยาวให้กับคนตัวเล็ก กว่าจะติดกระดุมเสร็จก็เล่นเอาเหงื่อแตกเต็มหัว มือหนาปาดเหงื่อไคร่ที่ไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status