บทที่ 7

แผ่นดิน....

"เมื่อไหร่ดินจะยอมให้เมย่าค้างด้วยสักทีล่ะคะดินอ่ะกินดุมากจนเมย่าเหนื่อยเดินแทบไม่ไหว><" หลังเสร็จกิจกรรมบนเตียงกับเมย่าที่ผมเรียกมาเมื่อตอนหัวค่ำและตอนนี้ผมกำลังจะไปส่งเมย่าที่ห้องของเธอเพราะตอนเธอมาเธอบอกว่าเพื่อนมาส่ง อันที่จริงแล้วเมย่ามีรถส่วนตัวนะแต่ไม่ขับมาเองผมรู้ทันเมย่าว่าเธออยากค้างกับผมที่นี่โดยจะอ้างว่าไม่มีรถกลับแต่ผมมีกฏมีข้อตกลงก่อนที่เราสองคนจะขึ้นเตียงว่าผมจะไม่ให้นอนค้างที่นี่เสร็จก็กลับไม่ว่าตอนนั้นจะกี่โมงก็ตามซึ่งไม่ใช่แค่กับเมย่าคนเดียวกับผู้หญิงทุกคนที่ผมมีอะไรด้วยผมทำแบบนี้ทุกคน เพราะผมเป็นคนที่ชอบมีพื้นที่ส่วนตัวไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตความเป็นอยู่ผมชอบนอนหลับบนเตียงคนเดียวไม่ชอบให้มีอะไรหรือใครมานอนเกะกะ แปลกมั้ยล่ะนิสัยผมอ่ะ

อยากจะบอกว่าตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ผมพาผู้หญิงมาเอาไม่ต่ำกว่าสิบคนซึ่งผมก็ไม่เคยจริงจังกับใครเลยแม้แต่คนเดียว ผมเป็นประเภทคบผุ้หญิงหน้าตาดีหุ่นดีลีลาบนเตียงดี คือถ้าลีลาดีก็เอากันยาวๆถ้าลีลาห่วยไม่ประสีประสาก็เอาครั้งเดียวแล้วก็เขี่ยทิ้งทันที แต่ไม่ใช่ว่าผมเอาผู้หญิงมากินฟรีๆหรอกนะทุกครั้งผมจะให้ค่าเสียเวลาพวกเธอแบบจุกๆไปเหมือนกันถ้าใครลีลาดีอ้อนเก่งๆก็จะได้จากผมเยอะ

"เราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือไงเมย่ากับเรื่องนี้" ผมหันไปถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจขณะติดกระดุมเสื้อ

"ก็รู้ค่ะแต่..."

"แต่ถ้าเธอไม่โอเคต่อไปก็ไม่ต้องมาเพราะฉันก็ไม่ได้เอากับเธอแค่คนเดียว" ผมตอบอย่างไม่แคร์เพราะถึงไม่มีเมย่าผมก็มีเด็กในสต็อกอีกเพียบที่รอขึ้นเตียงกับผมเพียงแค่ว่าช่วงนี้ผมกับเมย่าเพิ่งเอากันแล้วลีลาเธอก็เด็ดถึงใจผมก็เลยเรียกเธอมาบ่อยหน่อยแต่ถ้าเธองี่เง่าไม่ทำตามกฏต่อให้ลีลาดีลีลาเด็ดสักแค่ไหนถ้าทำตัวน่าเบื่องี่เง่าผมก็ไม่เอาเหมือนกันพร้อมเขี่ยทิ้งทันที

"ดินอย่าพูดแบบนี้สิคะเมย่าก็แค่บ่นไปงั้นเอง><"

"แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหมฉันจะได้ไปส่ง"

"เสร็จแล้วค่ะ><"

ผมกับเมย่าเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกันซึ่งตอนนี้เกือบตีสองแล้ว และพอก้าวขาวออกมาจากห้องผมก็ต้องตกใจร้องเสียงหลงเมื่อเห็นเงาตะคุ่มตะคุ่มยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัว

"เห้ยผี!!!" ผมตกใจนึกว่าผีที่แท้เป็นยังกล้วยเน่าที่ผมลืมไปสนิทเลยว่ามาอยู่กับผมโชค ดีที่เมื่อคืนผมไม่เผลอลากเมย่าออกมากินที่โซฟาด้านนอกแบบที่เคยทำ

"ผีอะไรนี่กล้วยเอง!!!" พอได้ยินเสียงผมยัยกล้วยเน่าก็หันมาจ้องหน้าผมสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเหมือนโกรธอะไรผมสักอย่าง

"เธอทำอะไรของเธอเวลานี้วะยัยกล้วยเน่า"

"คนมันหิวก็ต้องทำอาหารกินสิถามได้ยืนอยู่ในครัวจะให้นั่งฉี่หรือไง" ดู๊ดูยัยนี่ตอบมันน่าจับส่งกลับบ้านซะให้รู้แล้วรู้รอด

"ใครคะดิน"

"คนอาศัยน่ะ"

"ใครบอกว่าคนอาศัย"

"แล้วเธอเป็นใคร"

"เป็น....ว่าที่เมียของเค้ายังไงล่ะ"ยัยกล้วยเน่าชี้มาที่ผม ทำเอาผมถึงกับของขึ้นที่ยัยนี่กล้าพูดว่าเป็นว่าว่าที่เมียผม

"ยัยกล้วยเน่า!!!"

"ทำไมหรือพูดไม่จริง"

"เดี๋ยวฉันจะมาคุยกับเธอรอฉันกลับมาก่อนอย่าเพิ่งหนีไปหลับล่ะ" ไหนพ่อบอกยัยนี่ไม่รู้เรื่องนั้นไงทำไมถึงพูดแบบนี้พูดเหมือนรู้เรื่องสัญญาแต่งงานนั่นล่ะ

กล้วย....

หลังจากอิพี่ดินออกไปจากห้องกับผู้หญิงของเขาด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว ฉันก็ลงมือทอดไข่ต่อเพราะตอนนี้ฉันหิวมากหิวจนตาลายทั้งๆที่ตอนแรกฉันกะว่าจะไม่กินอะไรแล้วเพราะกินไม่ลงหลังจากไปได้ยินเสียงทุเรศๆมา แต่มันมีเรื่องให้ฉันต้องคิดหนักพอคิดหนักมันก็เลยเกิดความหิว

เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อคืนหลังจากที่ฉันกลับเข้ามาในห้องฉันก็คิดว่าถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับพ่อกับแม่ท่านทั้งสองอาจจะให้ฉันย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแทนที่จะต้องทนอยู่ที่นี่ถึงสี่ปี แต่เรื่องกลับไม่เป็นแบบนั้น

"แม่กับพ่อทำไมเงียบไปล่ะจ๊ะ" หลังจากที่ฉันเล่าทุกอย่างให้พ่อกับแม่ไปแต่ก็เว้นบางช่วงบางตอนไปเพราะมันติดเรท18++ท่านทั้งสองก็เงียบไปเลยจนฉันนึกว่าสายหลุด

"กล้วยฟังพ่อกับแม่นะลูก อันที่จริงเรื่องนี้พ่อกับแม่คิดว่าจะบอกลูกตอนที่ลูกเรียนใกล้จบแล้วแต่ในเมื่อลูกต้องมาเจออะไรแบบนี้พ่อกับแม่ก็คงต้องพูดความจริงบางอย่างกับลูก"

"เรื่องอะไรจ๊ะ"

"กล้วยรู้ใช่มั้ยว่าตายายของกล้วยกับปู่ย่าของตาดินเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทกัน"

"รู้ค่ะ"

"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะลูกคือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนที่ตากับยายกล้วยยังอยู่ท่านทั้งสองได้ไปตกลงกับปู่กับย่าของตาดินว่าถ้ากล้วยกับตาดินโตขึ้นก็จะให้แต่งงานกัน"

"ห๊ะ!!! ตะ ตะ แต่งงาน??" ตอนนี้ฉันอยากจะช็อคกับสิ่งที่แม่บอกแต่ยังช็อคไม่ได้

"ใช่ลูก ซึ่งถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไม่ทำตามข้อตกลงฝ่ายนั้นต้องเสียเงินให้กับอีกฝ่ายเป็นจำนวนสิบล้าน"

"ห๊ะ สะ สิบล้าน"

"ใช่ลูก"

"อะไรอ่ะ ข้อตกลงอะไรอ่ะกล้วยว่ามันตลกมากเลย"

"มันไม่ตลกลูกมันคือเรื่องจริง แต่ก็มีข้อแม้อยู่นะ"

"ข้อแม้อะไรเหรอจ๊ะ"

"อันนี้ไว้ค่อยมาคุยกันพร้อมหน้าพร้อมตาแม่กับพ่อดีกว่านะลูก"

"ทำไมถึงบอกกล้วยตอนนี้ไม่ได้กล้วยอยากรู้"

"ตอนนี้รู้แค่นี้ก่อนนะลูก"

"แล้วเรื่องนี้อิพี่ดินมันรู้ไหมจ๊ะ"

"รู้สิลูกรู้นานแล้วด้วย แต่ที่พ่อกับแม่ไม่ได้บอกกล้วยก็เพราะกล้วยยังเด็กอยู่" ฉันถึงกับพูดอะไรไม่ออก อยากจะโกรธพ่อกับแม่ก็โกรธไม่ได้กลัวบาป ถ้าอย่างนั้นฉันโกรธไอ้พี่ดินก็แล้วกันโทษฐานที่รู้เรื่องนี้แต่ไม่บอกฉัน หึ

ฉันนั่งกินไข่ดาวรอเวลาที่อิพี่ดินมันกลับมาแต่ก็ไม่รู้จะกลับมากี่โมงแต่ในเมื่อให้รอฉันก็รอเพราะฉันก็มีเรื่องอยากคุยกับเขาเหมือนกัน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับเจ้าของห้องที่ใบหน้าตอนออกไปเป็นยังไงกลับเข้ามาก็ยังเป็นแบบนั้น

"เมื่อกี้ที่เธอพูดแบบนั้นหมายความว่าไง"

"พูดอะไร พูดตั้งหลายคำจะเอาคำไหนอ่ะ" ฉันถามอย่างยียวนกวนบาทา เพราะฉันไม่ได้กลัวเขาถึงเขาจะทำหน้าน่ากลัวก็ตาม

"ที่เธอบอกว่าเธอเป็นว่าที่เมียของฉัน"

"ก็หรือไม่จริงล่ะ เรื่องนี้พี่เองก็รู้ไม่ใช่เหรอ อย่ามาตอแหลว่าไม่รู้เรื่องที่ปู่ย่าพี่กับตายายกล้วยตกลงกันเรื่องที่ให้เราสองคนแต่งงานกัน"

"เออฉันยอมรับว่ารู้เรื่องนี้"

"แล้วทำไมพี่ไม่บอกกล้วย"

"แล้วทำไมต้องบอกในเมื่อพ่อแม่เธอยังไม่บอกเธอเลยแล้วทำไมฉันต้องบอกด้วย แล้วที่ฉันไม่บอกอ่ะนะก็เพราะฉันคิดเอาไว้แล้วว่าเรื่องนั้นมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ฉันกับเธอไม่มีทางแต่งงานกัน"

"แล้วคิดว่ากล้วยอยากแต่งงานกับพี่งั้นเหรอห๊ะ ไอ้ผู้ชายบ้ากาม"

"เธอว่าไงนะ เธอว่าฉันบ้ากามงั้นเหรอห๊ะ!!!"

"เออ!!! ที่ทำอะไรกันในห้องอ่ะหัดทำเบาๆบ้างทำเป็นไหมเบาๆอ่ะ โหเสียงดังออกมาถึงข้างนอกทุเรศ"

"แล้วเธอมาแอบฟังทำไมวะคนเอากันมันจะให้เงียบได้ไงแล้วอีกอย่างนี่มันห้องฉันฉันจะทำอะไรจะเสียงดังยังไงก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ เธอเป็นแค่คนอาศัยเพราะฉะนั้นอย่ามาทำตัวเป็นเจ้าของห้องสั่งฉัน"

"เหอะ ถ้ากล้วยแต่งงานกับพี่ห้องนี้มันก็เป็นของกล้วยเหมือนกันเพราะกล้วยเป็นเมียพี่"

"คนอย่างฉันไม่ตาต่ำเอาผู้หญฺิงแก่นกะโหลกกะลาอย่างเธอมาเป็นเมียหรอก รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น นมก็แบนมีอะไรน่าดูน่ามองมั่ง เหอะ" เขามองฉันเหมือนดูถูกมองตั้งแต่หัวจรดเท้า

"รู้ได้ไงว่านมแบนเคยเห็นหรือไง"

"เหอะมองแค่ตาเปล่าก็รู้แล้วป่ะ ถ้าเอาอะไรมาคลุมหัวเหลือแค่ตัวยังดูไม่ออกเลยอันไหนด้านหน้าอันไหนด้านหลัง" ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาฉันไม่ยอมให้เขาดูถูกฉันหรอก ตอนที่ฉันไปเรียนว่ายน้ำกับเพื่อนๆที่สระฉันต้องใส่ชุดว่ายน้ำเพื่อนๆของฉันชอบพูดว่าหน้าอกฉันสวยแล้วก็ใหญ่เกินตัวมันเลยทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจทำให้เวลาใส่เสื้อผ้าฉันมักจะใส่เสื้อซับที่มันรัดๆเพื่อพรางความใหญ่โตของหน้าอกตัวเอง ด้วยความโมโหทำให้ฉันทำอะไรลงไปโดยไม่ทันคิด

"อยากรู้ว่าแบนไม่แบนก็จับดู" ฉันดึงมือของเขามาทั้งสองข้างแล้วเอามาแตะที่หน้าอกตัวเองเพื่อให้เขาเห็นว่าหน้าอกฉันไม่ได้แบนอย่างที่เขาดูถูก แต่....

"อืมมของจริงไม่แบนแถมยังใหญ่อีกต่างหาก ซ่อนรูปนี่หว่า" .แต่เขาไม่ได้แค่แตะเขาบีบด้วย

"กรี๊ดดดดด ไอ่บ้าบีบทำไม!!!" ฉันตกใจที่เขาบีบหน้าอกก็เลยรีบกระชากมือเขาออก

"อ้าววใครจะไปรู้จู่ๆก็ให้จับนมฉันก็เลยบีบเพื่อพิสูจน์ความจริงแต่...ระดับฉันแค่จับคงไม่พอ"

อิพี่จะทำอารายยยอิพี่!!!!!