LOGINShare
บทที่ 841
Latest chapter
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 856
ฉินซูยิ้มอย่างมีเลศนัย "ใช่แล้ว ข้าเอง คิดมิถึงใช่หรือไม่? กองทัพนับหมื่นของเจ้าถูกน้ำพัดหายไปเกือบหมดแล้ว!"เกาตงคำรามด้วยสีหน้าดุดัน "เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไปนัก รอให้กองทัพของท่านอ๋องของเรามาถึงเสียก่อนเถิด พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!""วางใจเถอะ ในเมื่อตัวข้ากล้าบุกมาถึงแนวหน้า ย่อมมีวิธีจัดการกับเขา ส่วนพวกเจ้า ข้าจะไว้ชีวิตสุนัขพวกเจ้าไว้ก่อนชั่วคราวแล้วกัน!"เมื่อได้ยินฉินซูเรียกตนเองว่า 'ตัวข้า' เกาตงก็ถามด้วยความตกใจ "เจ้าคือองค์รัชทายาทแห่งเป่ยเยี่ยนรึ?""ข้าคือองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน!"ฉินซูพูดจบก็หันไปสั่งการเจี่ยเซิ่งและคนอื่น ๆ "มัดพวกมันกลับไปแล้วเฝ้าให้ดี หากปล่อยพวกมันหนีไปได้ ก็จงเตรียมคอพวกเจ้าให้ข้าบั่นได้เลย!"“น้อมรับบัญชา!”เกาตงและไช่ซือถึงกับงงงัน นี่เป็นเรื่องบาดหมางระหว่างอ๋องเซียงหยางกับเป่ยเยี่ยน ไฉนองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียนถึงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย?พวกเขายังมิทันได้ซักถาม ก็ถูกปิดปากเสียก่อนราวครึ่งชั่วยามต่อมาฉินซูกลับมาถึงค่ายทัพหลวงของเป่ยเยี่ยนทันทีที่เข้ามา มู่หรงอวิ๋นเจิงก็เข้ามาต้อนรับ "ฉินซู เรื่องราวเป็นอย่างไรบ้าง สามารถสกัดทัพหน้าของอ๋องเซีย
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 855
“เอ่อ? พวกเป่ยเยี่ยนหายไปที่ใดเสียแล้วเล่า? ตามหลักแล้วพวกมันน่าจะซุ่มโจมตีอยู่แถวนี้มิใช่หรือ?”เกาตงขมวดคิ้ว รู้สึกประหลาดใจไช่ซือชี้ไปยังแสงไฟที่ค่อย ๆ ลับตาในระยะไกล แล้วกล่าว “ท่านแม่ทัพเกา ดูนั่นสิ พวกมันกำลังหนีไปแล้ว สงสัยลูกธนูคงหมดแล้วขอรับ!”“หึ! สังหารพี่น้องของพวกเราไปมากมาย ข้าไม่มีทางปล่อยให้พวกมันหนีกลับค่ายไปได้เด็ดขาด! เดินหน้าเต็มกำลัง! ตามข้ามา!”เกาตงพูดจบ ก็รีบนำหน้าออกไล่ล่า ไช่ซือและคนอื่น ๆ ตามมาติด ๆดังนั้น ทั้งสองฝ่ายจึงไล่ล่ากันภายใต้แสงจันทร์สลัวรางเกือบสองชั่วยาม จนมาถึงบริเวณแม่น้ำเจียหยางเมื่อเห็นลำน้ำแห้งขอด ฉินซูก็โบกมือแล้วตะโกน “รีบข้ามแม่น้ำ!”เมื่อทุกคนมาถึงฝั่งตรงข้ามแล้ว ฉินซูก็มิได้พาทัพถอยต่อไป แต่หยุดลงห่างจากริมฝั่งแม่น้ำประมาณยี่สิบจั้งฉินซูมองทหารม้าหุ้มเกราะแคว้นฉีที่ไล่ตามอย่างมิลดละ มุมปากพลันปรากฏรอยยิ้มเย็นชาเขายกมือขึ้นช้า ๆ เสียงยิงธนูหนาหูดังขึ้นจากเบื้องหลังเมื่อทหารม้าหุ้มเกราะแคว้นฉีเหล่านั้นกำลังจะขึ้นฝั่ง ฉินซูก็โบกมือแล้วตะโกนสั่งการ “ยิงธนู! สกัดพวกมันไว้!”ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!ลูกธนูจำนวนมหาศาลพุ่งใส่เกาตงและคนอ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 854
ไช่ซือครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกว่าที่เกาตงพูดมานั้นมีเหตุผลเขาโบกมือแล้วตะโกน "ท่านแม่ทัพเกาพูดถูกแล้ว พี่น้องทั้งหลาย บุก!!!""ฆ่ามัน!!!"จากนั้น กองทัพนับหมื่นก็โบกธงส่งเสียงโห่ร้อง พุ่งตรงเข้าสู่หุบเขาที่ปลายอีกด้านหนึ่งของหุบเขาเมื่อได้ยินเสียงตะโกนออกรบที่ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น เจี่ยเซิ่งและคนอื่น ๆ ก็อดมิได้ที่จะรู้สึกประหม่าด้วยฝ่ายตรงข้ามที่พุ่งเข้ามานั้นมีจำนวนมากกว่าพวกเขาถึงสิบเท่าฉินซูหันกลับไปถาม "แม่น้ำเจียหยางถูกปิดกั้นแล้วหรือยัง? ท่านแม่ทัพใหญ่ยังมิส่งคนมาแจ้งข่าวอีกหรือ?"เจี่ยเซิ่งส่ายหน้า "ยังเลยขอรับ"ฉินซูขมวดคิ้ว ลู่อวี้มีทหารหลายแสนคน แต่เวลาผ่านมาเกือบสองวันแล้ว ยังมิสามารถกั้นแม่น้ำได้อีกหรือ!เขานึกทอดถอนใจ แล้วกล่าวว่า "ข้าจะไประเบิดทางออก แต่คงหยุดพวกมันไว้ได้มินาน พวกเจ้าเตรียมพร้อมรับมือไว้ด้วย"ฉินซูพูดจบก็หายตัวไป พุ่งตรงไปยังปากทางเข้าหุบเขามินานนักตู้ม ตู้ม ตู้ม!เสียงระเบิดกึกก้องหลายครั้งดังขึ้นจากปากทางเข้าหุบเขาก้อนหินพังทลายลงมาพร้อมกับเปลวไฟจากการระเบิด ทำให้ปากทางออกของหุบเขาที่แต่เดิมก็มิกว้างนัก ถูกปิดกั้นเป็นส่วนใหญ่ภ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 853
ไช่ซือกล่าวด้วยความแคลงใจ “พวกมันเป็นเพียงแคว้นลำดับรองเท่านั้น ไฉนจึงมีระเบิดกัมปนาท? เป็นไปได้อย่างไร?”“เรื่องจริงขอรับ เมื่อครู่พวกท่านมิได้ยินเสียงระเบิดหรือ?”“ได้ยิน แต่ดูเสียงจะเบามาก หาได้สะเทือนเลื่อนลั่นเท่าระเบิดกัมปนาทไม่!”เกาตงสีหน้าเคร่งขรึม เขาขมวดคิ้วแล้วกล่าว “ดูเหมือนว่าจะเป็นระเบิดที่มีอานุภาพน้อยกว่า แต่เหตุใดคนเป่ยเยี่ยนถึงมีอาวุธเพลิงนี้ แล้วไยเมื่อวานถึงมิยอมใช้?”ไช่ซือลูบคาง พลางครุ่นคิด “อาจเป็นเพราะพวกมันนำมามิมากนัก จึงมิกล้าใช้พร่ำเพรื่อ เว้นแต่จำเป็นจริง ๆ กระมังขอรับ!”“ท่านแม่ทัพเกา ตอนนี้จะทำอย่างไรดีขอรับ? จะบุกขึ้นไปต่อหรือไม่?”สีหน้าของทุกคนฉายแววตื่นตระหนกเล็กน้อยอย่างอดมิได้ด้วยเพราะหากอีกฝ่ายมีระเบิดเพลิง ผู้ที่พุ่งไปในแนวหน้าสุดย่อมต้องประสบกับชะตาอันเลวร้ายแน่นอนเกาตงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “บุก! ข้ามิเชื่อว่าพวกมันมีระเบิดเพลิงมากถึงเพียงนั้น!”จากนั้นพวกเขาก็เริ่มการโจมตีขึ้นไปยังหุบเขาอีกครั้งแต่ทันทีที่พวกมันโผล่ออกมา ท่อนซุง หินและลูกธนูต่าง ๆ ก็ถั่งโถมลงมาอย่างมิปรานีในชั่วพริบตา พวกเขาก็มิสามารถก้า
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 852
ฉินซูยิ้มอย่างชั่วร้าย “ข้าหรือ? ไปทำให้พวกมันประหลาดใจอย่างไรเล่า!”เขาเปลี่ยนเรื่องแล้วพูดต่อ “สองเค่อให้หลัง พอเห็นพวกมันแตกตื่นแล้ว เจ้าก็ระดมยิงธนูกับก้อนหินจากที่สูงลงไปพร้อมกัน!”เห็นฉินซูมั่นใจถึงเพียงนี้ เจี่ยเซิ่งก็พยักหน้าอย่างหนักแน่น “ได้ ไม่มีปัญหาขอรับ!”กล่าวจบ เขาก็พาทหารบุกขึ้นเขาต่อไปส่วนฉินซูร่างก็วูบหายไป ร่อนลงบนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่มิไกลจากสวีฝูและคนอื่น ๆ อย่างเงียบเชียบ!สองเค่อให้หลัง ฉินซูเงยหน้ามองตำแหน่งที่เจี่ยเซิ่งและคนอื่น ๆ อยู่เห็นเพียงเจี่ยเซิ่งพยักหน้าให้เขาจากที่ไกล ๆ!ฉินซูจึงหยิบระเบิดสายฟ้าสองลูกออกมาจากอกเสื้อ จุดชนวนแล้วโยนลงไปในหมู่คนด้านล่างตู้ม! ตู้ม!เสียงระเบิดสองครั้งดังขึ้นในหมู่คน เศษแขนขาและชิ้นส่วนร่างกายกระเด็นขึ้นไปพร้อมกับเปลวไฟ จุดศูนย์กลางการระเบิดมีคนล้มตายเป็นจำนวนมาก!เมื่อเห็นฉากนี้ เจี่ยเซิ่งและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง!แม้จะมิรู้ว่าฉินซูทำได้อย่างไร แต่ตอนนี้ศัตรูแตกตื่นอลหม่านเป็นวงกว้าง ยามนี้มิลงมือแล้วจะรอกระไร!เมื่อเห็นเจี่ยเซิ่งโบกมือ ก็มีเสียงสายธนูดังผึงตามมาทันทีตามด้วยลูกธนูและก้อนหินที่กลิ้งลงมาอย่างต่อ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 851
ไช่ซือได้ยินดังนั้นก็รีบหันไปมองเมื่อเห็นกองทัพนับพันกำลังบุกไปยังค่ายใหญ่ เขาก็โกรธจนตัวสั่น!“โคตรแม่งมันสิ! พวกโจรเป่ยเยี่ยนพวกนี้มันน่าชังนัก พวกเราบุกขึ้นเขา พวกมันกลับลงไปลอบโจมตีฐานทัพ! ยังยืนนิ่งอยู่หาปะไร รีบย้อนกลับไปทางเดิมเสีย!”อีกด้านหนึ่ง เกาตงก็สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาโบกมือแล้วสั่งการ “สวีฝู เจ้านำทหารสามพันนายเข้ายึดพื้นที่สูงของหุบเขา ส่วนที่เหลือติดตามข้ากลับไป สังหารพวกมันให้สิ้น!”“ขอรับ!”ทุกคนน้อมรับคำสั่งแล้วแยกย้ายกันปฏิบัติการดังนั้น ทหารนับหมื่นที่เพิ่งปีนขึ้นไปถึงกลางเขาก็ต้องหันหลังวิ่งลงจากเขาอีกครั้งในเวลานี้เอง ฉินซูและพวกก็มาถึงมิไกลจากค่ายใหญ่ของเกาตงแล้วทหารที่เฝ้าค่ายเห็นคนบุกมา ก็รีบยิงธนูต้านฉินซูสะบัดมือปล่อยกระแสพลังฝ่ามือสองครั้ง ลูกธนูเหล่านั้นก็ถูกพัดไปปักลงพื้นทันที!ขณะเดียวกันเจี่ยเซิ่งก็โบกมือ พลธนูที่อยู่ด้านหลังยิงธนูออกไปพร้อมกันนับหมื่นดอก!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!ทหารที่เฝ้าค่ายถูกยิงล้มลงไปกองกับพื้นทันทีฉินซูมิได้ตั้งใจจะพุ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกเขา เขาออกคำสั่ง “ใช้ไฟเผา!”ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็จุดไฟที่ปลายธนู จากนั้น
You may also like
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย351.7K viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง198.7K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล506 viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา360.2K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์104 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา746 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋654.5K views
