บทที่ 0214

เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ได้ยินหลินจืออี้พูดถึง ก็สงสัยอาการป่วยของซ่งหว่านชิวมาก

“ใช่ค่ะ คุณซ่ง คุณเป็นโรคอะไรหรือคะ? ถ้าโรคติดเชื้อที่ระบาดในช่วงนี้ก็ไม่น่าจะหายเร็วขนาดนี้นี่”

“คุณหน้าตาสดใส ดูไม่ออกเลยว่าไม่สบายตรงไหน”

ดวงตาของซ่งหว่านชิวตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในไม่ช้าเธอก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่สงบ

“ก็ไม่ใช่โรคร้ายแรงอะไร แค่เป็นหวัดเล็กๆ เป็นคุณชายสามที่ทํางานหนักเกินไป กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ก็เลยเฝ้าฉันอยู่ตลอดเท่านั้นเอง”

“เฝ้าคุณตลอดเลยเหรอ?” หลินจืออี้มองซ่งหว่านชิวอย่างลังเล

ซ่งหว่านชิวได้ยินก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันใด รีบเดินไปตรงหน้าหลินจืออี้ ลูบสร้อยคอที่คออย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ใช่ เขาตามใจข้ามากเกินไป ทนไม่ได้ที่จะเห็นฉันรู้สึกอึดอัดแม้แต่เล็กน้อย อิจฉาเหรอ? งั้นเธอก็รีบหาแฟนสักคนสิ แต่ความรักที่คุณชายสามมีต่อฉันนั้นไม่เหมือนใครนะ”

น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลเสมอ แต่สายตาที่หันหลังให้กับทุกคนมองหลินจืออี้กลับเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ราวกับว่ากําลังพูดว่า หลินจืออี้ เธออิจฉาไม่ได้ กงเฉินรักฉันเท่านั้น

เมื่อได้ยิน เพื่อนร่วมงานต่างก็อิจฉาและโห่ร้อง

มีเพียงหลินจืออี้ที่หั