Share

บทที่ 0341

Penulis: อี้เสี่ยวเหวิน
“เปล่า แค่ดูเหมือนว่าพ่อมีอะไรจะพูดกับผม” กงเฉินสูบบุหรี่อย่างไม่รีบร้อน

คุณท่านกงยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้น และมองไปที่กงเฉินอย่างสงบ

เขาอยากจะดูความคิดของลูกตัวเองให้ชัดเจน แต่ยิ่งมองยิ่งเหมือนถูกกั้นด้วยควัน

แต่พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่จําเป็นต้องปิดบังอะไรอีก

“เรื่องนี้อาห้ากับอาหกของแกทำออกมาไม่ดี หาเหตุผลไปปล่อยคนออกมาก่อน ส่วนทางด้านหลินจืออี้ให้มันหุบปากซะ จะได้ไม่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลกงเสียหาย”

กงเฉินดีดไฟแช็กในมือ ก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา “ชื่อเสียงของตระกูลกงถูกหลินจืออี้ทำลายหรือคนอื่นกันแน่?”

คุณท่านกงเดาะลิ้น “แกหมายความว่ายังไง?”

กงเฉินพูด เปิดบทสนทนาที่หลินจืออี้บันทึกไว้ในโทรศัพท์โดยตรง

คุณท่านกงยิ่งฟัง สีหน้าก็ยิ่งเขียวคล้ำ

กงเฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “พวกเขาสองคนกับหลินจืออี้ไม่มีความแค้นต่อกัน ทำไมต้องส่งคนไปจับตาดูเขาตลอด?”

ได้ยินดังนี้ แผ่นหลังของคุณท่านกงก็เริ่มเย็นขึ้น

เขารู้ดีถึงหัวใจของกงเฉินนั้นเป็นอย่างไร!

“พอแล้ว!” คุณท่านกงยืนเอามือไพล่หลัง “แกไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปก็ช่างเถอะ แต่ถ้าอุบัติเหตุที่เหมืองถูกเปิดเผยจะส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อตระกูลกง”

“เรื
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Wilaiporn Dangbuddee
นาวเอกโง่ตลอด มองอะไรไม่เคยออก
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0348

    เมื่อได้ยินว่าซ่งหว่านชิวตั้งครรภ์ ชามในมือของหลินจืออี้ก็หล่นลงบนโต๊ะ แล้วน้ำซุปร้อนๆ ก็หกใส่ตัวเธอเมื่อทุกคนได้ยินเสียงก็มองไปที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ และดูถูกเหยียดหยามเพราะยังไงแล้ว ครั้งที่แล้วมีคนมากมายรวมตัวกันก็เพราะต่อต้านเธอที่วางยากงเฉินหลินจืออี้รีบลุกขึ้นมาดึงกระดาษมาเช็ด “ขอโทษค่ะ”คุณท่านกงชําเลืองมองแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เสื้อผ้าเลอะแบบนี้แล้วยังจะไปเจอคนอื่นได้ยังไง?”ความหมายก็คือให้เธอไปได้แล้วหลินจืออี้เช็ดมืออยู่ครู่หนึ่ง เข้าใจเจตนาของคุณท่านกงที่ต้องการให้เธอมารับประทานอาหารมื้อนี้ให้ได้แล้วล้างซวย ซวยที่ว่าก็คือเธอสินะเธอหลุบตาลงพลางพยักหน้า “ค่ะ เชิญทุกคนทานตามสบายค่ะ”หลินจืออี้หยิบกระเป๋าเป้สะพายหลังเดินออกจากห้องอาหาร สายตาบนเสื้อผ้าเหมือนมีมีดเล่มแล้วเล่มเล่ามาเฉือนเนื้อเธอไม่นานหลิ่วเหอก็ตามมา“จืออี้ ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณท่านเขา......”“ช่างเถอะ เพียงแต่แม่ก็เห็นท่าทีของคุณท่านกงแล้ว ซ่งหว่านชิวตั้งครรภ์ ต่อไปก็จะย้ายเข้ามาแล้ว ฉันจะไม่มาอีก แม่จะหาฉันก็นัดพบข้างนอกเถอะ”หลินจืออี้ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง จึงพูดปลอบใจไปสองสามประโยค

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0347

    นอกจากเฉินจิ่นแล้ว ยังมีกงเฉินเธอลบมันออกทั้งหมดครึ่งเดือนต่อมา จากการแนะล้างของผู้จัดการหลี่ ทำให้หลินจืออี้มีโอกาสเข้าร่วมงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเซวียมั่น ดังนั้นจึงยุ่งเป็นพิเศษระหว่างนั้นหลิ่วเหอก็นัดเธอไปบ้านตระกูลกงสองครั้ง แต่เธอปฏิเสธไปทั้งหมดส่วนซ่งหว่านชิว กลับจากเมืองซานเฉิงก็หน้าตาสดใส ไม่ได้มาหาเรื่องหลินจืออี้อีกหลินจืออี้ก็อยู่ในสงบเรื่อยมาในตอนเช้าวันหนึ่งที่อดหลับอดนอนมาตลอดคืนอีกแล้ว หลินจืออี้จ้องมองโทรศัพท์จากหลิ่วเหอด้วยขอบตาที่ดําคล้ำ“คืนนี้มากินข้าวที่บ้านตระกูลกง”“ไม่ไป มีธุระ” หลินจืออี้ยังคงปฏิเสธ“คุณท่านกงเป็นคนเชิญ” หลิ่วเหอกล่าวเสริม“เข้าใจแล้ว”หลังจากวางสายแล้ว หลินจืออี้ก็นอนต่อ แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับในตอนเย็น เธอถือผลไม้เล็กๆ น้อยๆ ไปที่บ้านตระกูลกงยังไงก็ตามคุณท่านกงก็ไม่สนใจว่าเธอจะให้อะไรอยู่แล้ว เธอขี้เกียจที่จะเสียเงินเปล่าๆเดินเข้าไปในห้องอาหาร หลินจืออี้มองฝูงชนที่คึกคัก ตกใจนิดหน่อยวันนี้เป็นวันอะไร? ถึงได้เชิญคนมามากมายขนาดนี้ในเวลานี้หลิ่วเหอก้าวไปข้างหน้าและดึงเธอไปที่ด้านข้าง“เจ้าสามได้รับบาดเจ็บ คุณท่านก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0346

    ภายในห้องส่วนตัวความชื่นชมของผู้จัดการหลี่ที่มีต่อหลินจืออี้นั้นทุกคนล้วนเป็นที่ประจักษ์ชัดเจน เขาแทบจะแนะนําเธอต่อทุกคนที่พบเจอหลินจืออี้ก็ถือว่าได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่แล้วงานเลี้ยงผ่านไปครึ่งทาง โทรศัพท์ของหลินจืออี้ก็ดังขึ้นอย่างกะทันหันเธอหยิบออกมากวาดตามอง คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเฉินจิ่นหลังจากลังเลอยู่ไม่กี่วินาที หลินจืออี้ก็หาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำและออกจากห้องส่วนตัวไป“ผู้ช่วยเฉิน คุณหาฉันมีเรื่องอะไรหรือคะ?”“คุณหลิน ไปที่ห้องของคูณชายสามเดี๋ยวนี้เลยนะครับ เขา......”แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก...... ชี่ ชี่ ชี่......คล้ายเสียงอะไรบางอย่างไหลตกลงมาจากที่สูง ตามมาด้วยเสียงรบกวนหลินจืออี้นิ่งอึ้งไปหนึ่งวินาที แล้วรีบไปที่ลิฟต์เมื่อรู้สึกว่าใส่รองเท้าส้นสูงเดินได้ไม่เร็ว เธอก็ถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยเท้าเปล่าใครจะรู้ว่ามีคนทิ้งบุหรี่ไว้ในลิฟต์โดยไม่ดับ“อ๊ะ!”หลินจืออี้เจ็บจนเขย่งเท้า แถมยังถูกประตูลิฟต์ชนอีกแต่เธอก็ไม่สนใจอะไรมากมาย อดทนกับความเจ็บปวดและกดลงไปที่พื้นตลอดทาง เธอเดินไปที่นอกห้องของกงเฉินด้วยท่าทางแปลกๆหลังจากตบประตูอย่างแรงหลายคร

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0345

    หลังจากเห็นหมวกกันน็อกอย่างชัดเจนแล้ว หลี่ฮวนก็ตกตะลึงอยู่กับที่นี่เป็นสิ่งที่เขาสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษสําหรับหลี่เฮ่อ และบนนั้นยังมีคำที่เขาเขียนเป็นพิเศษด้วยเดินทางเข้าออกโดยสวัสดิภาพแต่หลี่เฮ่อกําลังพักฟื้นอยู่ไม่ใช่เหรอ?หลี่ฮวนเดินเข้ามาใกล้ด้วยความสงสัยแล้วก็ได้ยินเสียงของผู้ชายและผู้หญิงเขากําลังจะหันหลังกลับไป แต่บังเอิญเห็นหน้าผู้หญิงบนเตียงอย่างชัดเจนเป็นซ่งหว่านชิว!หลี่ฮวนก้าวไปข้างหน้าด้วยความโกรธ แต่พอเขากําคีย์การ์ดห้องแน่น เขาก็ออกจากห้องอย่างเงียบๆกงเฉินให้คีย์การ์ดห้องเขา ก็เพราะไม่อยากให้เขาแหวกหญ้าให้งูตื่น……ณ ห้องพักผู้ป่วยกงเฉินได้ยินเสียงจุดประตูก็ไม่แปลกใจ เขาหยิบบุหรี่ออกมาสองมวนและยื่นออกไปมวนหนึ่ง“หืม?”หลี่ฮวนมองไปที่กงเฉินอย่างขมขื่น เขารับบุหรี่มา แต่แม้แต่ไฟแช็กก็ยังจุดไม่ติดในที่สุดกงเฉินก็จุดบุหรี่ให้เขาเขาไม่ค่อยสูบบุหรี่ กระแอมไอสองครั้งในครั้งแรก กดความรู้สึกไม่สบายไว้ “นายรู้ตั้งแต่เมื่อไร”กงเฉินพูดเบาๆ ว่า "ตั้งแต่พวกเขาสองคนเปิดห้องเป็นครั้งแรกมั้ง"“นั่นมัน......”“ตอนที่พวกเขาสองคนพบกันครั้งแรก”“แค่ก แค่ก!” หลี่ฮวนต

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0344

    หลี่ฮวนหยิบคีย์การ์ดห้องพักขึ้นมาและใส่ไว้ในกระเป๋า ไม่ได้มองอย่างละเอียดด้วยซ้ำ“ได้สิ นายนี่ก็จริงๆ เลยนะ แม้แต่ห้องก็เตรียมไว้ให้ฉันแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะ พอลงจากเครื่องบินก็ได้ยินว่าพวกนายเกิดเรื่อง กระเป๋าเดินทางยังวางอยู่ที่สถานีพยาบาลอยู่เลย”“อืม”กงเฉินมองไปที่เขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากหลี่ฮวนจากไป เขาก็ให้เฉินจิ่นส่งคนติดตามไปทันใดนั้นห้องก็เงียบลงอีกครั้งหลินจืออี้พูดอย่างไม่เข้าใจ “อาเล็ก นั่นเป็นคีย์การ์ดห้องอะไรเหรอ?”“คีย์การ์ดห้องพักโรงแรม”ตอบไปก็เหมือนไม่ได้ตอบ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากพูดหลินจืออี้เบ้ปาก ยื่นมือไปเก็บอาหารบนโต๊ะ“มานี่สิ”กงเฉินขยับรถเข็นและชี้ไปที่ม้านั่งตรงหน้าเขาหลินจืออี้ไม่อยากลำบากแล้วจริงๆ จึงนั่งลงโดยตรง “มีอะไรเหรอ?”ทันใดนั้น กงเฉินก็เข้ามาใกล้เธอ เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ ขณะที่กําลังจะขยับร่างกาย ก็ถูกเขาบีบคางไว้เขาไม่ได้ออกแรงมาก แค่ดึงแก้มของเธอเข้าไปพอดีหลินจืออี้นึกจึงจูบเมื่อกี้ขึ้นมา เธอขมวดคิ้วแล้วหลบ แก้มแดงระเรื่ออย่างไม่เป็นธรรมชาติจนกระทั่งแก้มที่บวมเป่งเย็นๆ เธอถึงรู้ว่ากงเฉินกําลังทายาให้เธออยู่เธอรีบหลุบตา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0343

    หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเพื่อไม่ให้หลิ่วเหอกังวล เธอจึงยืนกรานว่าไม่เจ็บ ประคบถุงน้ำแข็งครึ่งชั่วโมงก็หลับไปแล้วกงเฉินหานความคิดของเธอออก และมองไปยังเฉินจิ่นที่ยืนอยู่หน้าประตูเฉินจิ่นออกจากห้อไปงทันทีหลินจื้ออี้คิดจะฉวยโอกาสงไปจากขาของเขา แต่กลับถูกเขาหมุนรถเข็นจนติดอยู่ระหว่างโต๊ะกับเขาทันใดนั้นหน้าอกที่อบอุ่นของชายคนนั้นก็แนบชิดกับเธอลมหายใจร้อนๆ พ่นลงบนแก้มของเธอ ใบหน้าที่เคยร้อนอยู่แล้วยิ่งร้อนมากขึ้นข้างหูเป็นเสียงแหบเล็กน้อยของเขา “กินอิ่มแล้วเหรอ?”หลินจืออี้พยักหน้า “อาเล็กกินเถอะ”“ฉันไม่ชอบ”แล้วยังจะซื้อเยอะขนาดนี้อีก?หลินจืออี้มองอาหารบนโต๊ะอย่างละเอียด ล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้กินที่ตลาดกลางคืนในวันนั้นเธออึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะหันไปมองกงเฉินตามจิตใต้สำนึกพอดีกับที่สบสายตาลึกล้ำของเขา เธอเห็นแววตาที่เร่าร้อนของเขาอย่างไม่ปิดบังหลินจืออี้หายใจติดขัด รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเหยื่อที่ถูกจ้องมองเธอตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก เม้มริมฝีปากล่างแล้วพูดว่า “งั้นฉันจะสั่งอาหารเดลิเวอรี่อย่างอื่นให้อาเล็กนะคะ”เธอพยายามลุกขึ้น ทันใดนั้นศีรษะของเธอก็ถูกจับและกดลงตรง

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status