บทที่ 0344

หลี่ฮวนหยิบคีย์การ์ดห้องพักขึ้นมาและใส่ไว้ในกระเป๋า ไม่ได้มองอย่างละเอียดด้วยซ้ำ

“ได้สิ นายนี่ก็จริงๆ เลยนะ แม้แต่ห้องก็เตรียมไว้ให้ฉันแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะ พอลงจากเครื่องบินก็ได้ยินว่าพวกนายเกิดเรื่อง กระเป๋าเดินทางยังวางอยู่ที่สถานีพยาบาลอยู่เลย”

“อืม”

กงเฉินมองไปที่เขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากหลี่ฮวนจากไป เขาก็ให้เฉินจิ่นส่งคนติดตามไป

ทันใดนั้นห้องก็เงียบลงอีกครั้ง

หลินจืออี้พูดอย่างไม่เข้าใจ “อาเล็ก นั่นเป็นคีย์การ์ดห้องอะไรเหรอ?”

“คีย์การ์ดห้องพักโรงแรม”

ตอบไปก็เหมือนไม่ได้ตอบ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากพูด

หลินจืออี้เบ้ปาก ยื่นมือไปเก็บอาหารบนโต๊ะ

“มานี่สิ”

กงเฉินขยับรถเข็นและชี้ไปที่ม้านั่งตรงหน้าเขา

หลินจืออี้ไม่อยากลำบากแล้วจริงๆ จึงนั่งลงโดยตรง “มีอะไรเหรอ?”

ทันใดนั้น กงเฉินก็เข้ามาใกล้เธอ เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ ขณะที่กําลังจะขยับร่างกาย ก็ถูกเขาบีบคางไว้

เขาไม่ได้ออกแรงมาก แค่ดึงแก้มของเธอเข้าไปพอดี

หลินจืออี้นึกจึงจูบเมื่อกี้ขึ้นมา เธอขมวดคิ้วแล้วหลบ แก้มแดงระเรื่ออย่างไม่เป็นธรรมชาติ

จนกระทั่งแก้มที่บวมเป่งเย็นๆ เธอถึงรู้ว่ากงเฉินกําลังทายาให้เธออยู่

เธอรีบหลุบตา