ว้าวุ่น

ไร่สาธุคุณยามพลบค่ำอากาศเย็นสบาย น่าเสียดายที่สายลมของปลายฤดูหนาวไม่ได้ช่วยทำให้ความร้อนรุ่มในหัวใจของชิษณุกรยามนี้ให้บรรเทาเบาบางลงได้แม้แต่น้อย

เขากำลังโกรธ ทั้งโกรธ ทั้งปวดใจ ทั้งว้าวุ่นกระวนกระวายในอกจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะคลายความรู้สึกที่อัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออกนี้ลงได้

เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต แม้แต่ช่วงที่ยากลำบากที่สุดก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ ทุกอย่างมีต้นเหตุมาจากเธอคนนั้น

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่วัด ชายหนุ่มก็ไม่อาจสลัดใบหน้าของเมรีในตอนนั้นออกไปจากสมองได้ พร้อมกับคำถามที่คอยวนเวียนรบกวนหัวใจ

ที่ผ่านมาเธอต้องเจอกับเรื่องแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว เธอผ่านมันมาได้ยังไง ต้องเจ็บปวดมากแค่ไหนกว่าจะผ่านมันมาได้ เขาไม่เคยรู้ ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง

แต่ที่รู้คือสิ่งที่ผ่านมาคงหนักหนาสาหัสมากพอที่จะเปลี่ยนเด็กสาวคนหนึ่งที่เคยสดใสร่าเริงให้กลายเป็นคนแข็งกร้าวเย็นชาพร้อมลุยเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก เหมือนที่เขาเห็นที่วัด

‘ลูกฉันมีแต่แม่ก็พอแล้ว’

คำนี้มันก้องในหูเขาซ้ำๆ จนน่าหงุดหงิดหัวใจ

น่าเสียดาย หากเขาได้รู้เร็วกว่านี้ ไม่ทอดทิ้งเวลาระหว่างกันไปนานจนต่อไม่ติด เมรีและลูกคงไม่ต้