พยศรักเด็กเลี้ยงเสี่ย

__________

"ยินดีต้อนรับกลับมานะพี่" 

"ไม่ได้กลับมานาน ไว้เลิกงานวันนี้ไปกินเหล้าด้วยกันไหมไอ้คัต" 

"เอาไว้ค่อยคุย ขอตัวไปหาเสี่ยก่อน" 

"ไรว้า ไม่เจอกันตั้งนานนิสัยทิ้งทุกอย่างเพื่องานยังไม่เปลี่ยนไปอีก" 

"โทษที ที่ผมไม่มีเวลาเสวนาเรื่องไร้สาระกับพี่ ไว้คุยกัน" 

ผมเดินออกมาจากกลุ่มชายชุดดำหลังจากทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ รุ่นพี่คงหัวเสียไม่เบา ก็นะผมทำตามหน้าที่ของตัวเองขืนปล่อยให้เสี่ยรอนาน มีหวังคงโดนเฉดหัวกลับไปอยู่บ้านนอกแหง 

"เสี่ยครับ ผมมาแล้ว" 

"เออเข้ามา"

ทันทีที่ได้ยินเสียงจากคนด้านใน ผมเปิดประตูผลักเข้าไปพบเสี่ย ใหญ่  ซึ่งผมทำงานด้วยมานานหลายปีนั่งทำหน้าเซ็งจ้องมองเอกสารบนโต๊ะทำงาน บรรยายดูจะไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ 

"กลับมาจากจีนแล้วเหรอวะ คิดว่าวันนี้จะไม่เข้ามาซะอีก" 

เสี่ยใหญ่ยังคงก้มหน้ามองดูเอกสารบนโต๊ะโดยไม่มีท่าทีจะหันมองผมด้วยซ้ำ 

"ครับ อยากกลับมารายงานเรื่องความคืบหน้าคาสิโนน่ะครับ" 

"แล้วเป็นไงบ้าง ไอ้หมิงมันตุกติกบ้างหรือเปล่า" 

ด้วยเรื่องพูดคุยเป็นเรื่องสำคัญ เสี่ยใหญ่วางปากกานั่งพิงเก้าอี้มองตรงมายังผมด้วยแววตาเยือกเย็น 

ชายวัยสี่สิบสามปีร่างท้วมผิวขาวเหลืองสีหน้ามักจะเย็นชาราวกับไม่มีอารมณ์ใดให้คาดเดา ทว่าเมื่อโกรธขึ้นมาก็ทำคนถูกมองแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เสี่ยใหญ่จึงเป็นคนเดียวที่ผมกลัว และไม่กล้าเผชิญหน้าด้วยมากที่สุด 

"ว่าไงไอ้คัต" 

"อ๋อครับ จากที่จับตาดูมานานเป็นปีมันไม่มีท่าทีจะขัดขืนหรือตุกติก คงเพราะช่วงนี้สถานการณ์ภายในแก๊งของมันไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ โดนตำรวจหมายหัวทางรอดทางเดียวคงจะต้องร่วมมือกับเราเพื่อสร้างคาสิโนครับ" 

"อื้ม ดีจะได้ไม่ต้องจับตามองมันมากเท่าไหร่ มึงเองก็กลับมาแล้วอย่าลืมไปทักทายคริสด้วยล่ะ ถามหามึงเช้าเย็นมาหลายวันแล้ว" 

"ครับเสี่ย" 

ผมเดินออกมาจากห้องทำงานของเสี่ยใหญ่ตั้งใจจะตรงไปหา คริส ลูกสาวเพียงคนเดียวของเสี่ยนั่นเอง ป่านนี้เธอคงจะอายุสิบเจ็ดไม่ก็สิบแปดไปแล้ว เพราะก่อนที่ผมจะบินไปทำงานจำได้ว่าเธอเพิ่งจะขึ้นมัธยมปลายเท่านั้นเอง 

และส่วนหนึ่งที่ทำให้เสี่ยต้องส่งผมไปคงจะเป็นเพราะเรื่องของคริสด้วย น้องมักจะชอบเดินตามผมบางครั้งถึงกับแอบติดรถขอผมไปทำงานด้วย ช่วงหลังด้วยที่น้องเริ่มโตเป็นสาวเสี่ยใหญ่จึงเริ่มออกอาการหวงลูกสาวขึ้นมา นั่นคงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ต้องส่งผมไปทำงานนานแรมปีแบบนี้ 

"ไม่ได้เจอนานแอบกดดันเหมือนกันแฮะ" 

ก่อนที่ผมจะเดินขึ้นมาหาเสี่ยแอบเห็นน้องนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก จึงเลือกที่จะเดินเลี่ยงหลบขึ้นมา และในตอนนี้ผมกลับรู้สึกประหม่าซะงั้นจึงหยุดยืนส่องกระจกในห้องน้ำ 

"ในที่สุดก็ได้กลับมาสักที" 

ผม คัตเตอร์ อายุยี่สิบแปดเข้ามาหางานทำในเมืองใหญ่ช่วงอายุยี่สิบ เพราะที่บ้านค่อนข้างยากจนผมรับงานทำทุกอย่างเพื่อหาเงินส่งกลับไปให้ที่บ้านและเลี้ยงตัวเอง กระทั่งได้เจอเข้ากับเสี่ยใหญ่คนที่พลิกชีวิตผม เสี่ยส่งผมไปเรียนศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวแบบครบรูปแบบ ทั้งใช้อาวุธและร่างกาย เสี่ยจึงเลื่อนตำแหน่งให้ผมขึ้นมาเป็นมือขวาคนสนิทจนถึงทุกวันนี้ 

"จะว่าไปเราก็ดูดีใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย หึ" 

พอยืนมองตัวเองในกระจกก็เอ่ยปากชมขึ้นมาอย่างกับคนหลงตัวเอง เห็นผมเป็นบอดี้การ์ดแบบนี้รูปร่างหน้าตาก็ใช้ได้นะครับ 

"มัวแต่หลงตัวเองรีบเดินออกไปหาคุณหนูดีกว่า" 

ก้มหน้าเดินออกมาจากห้องน้ำเพียงไม่กี่ก้าวก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง ทว่าเงยหน้าขึ้นมองกลับเห็นเข้ากับคุณหนูคริส ลูกสาวเสี่ยใหญ่กำลังยืนน้ำตาคลอมองหน้าผมคล้ายกับผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องหลั่งน้ำตา 

"พี่คัต!" 

"คุณหนู" 

ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อร่างเล็กโผล่เข้ากอดผมแน่น ใบหน้าส่งเข้ากลางอกเสียงสะอึกสะอื้นในลำคอบ่งบอกว่าเธอนั้นคิดถึงลูกน้องที่ต้อยต่ำอย่างผมมากเพียงใด 

"ฮึก คิดว่าพี่คัตจะไม่กลับมาแล้ว" 

"อย่าทำแบบนี้เลยค่ะคุณหนู เดี๋ยวเสี่ยจะมาเห็นเข้า" 

ขึ้นมาเห็นในสภาพนี้มีหวังผมคงโดนยิงหัวกระจุยแหง จึงผลักร่างคุณหนูและขยับก้าวถอยห่างออกมาซะเอง 

"ไม่เห็นเป็นไร ก็หนูคิดถึงพี่จริงๆ นี่น่า" 

"ขอบคุณที่คิดถึงครับ" 

"จะว่าไปกลับมาครั้งนี้ พี่ดูหล่อขึ้นเยอะเลยน่ะ...นะ" ผมอันเดอร์คัตเสยขึ้นไม่เป็นระเบียบแต่กลับดูดีมีเสน่ห์ กรอบหน้าคมชัดโดยเฉพาะสันกรามทำเอาฉันถึงกับเผลอหยุดหายใจเมื่อได้มอง นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแววตายากจะคาดเดาอารมณ์ จมูกโด่งริมฝีปากหนาหยักแม้พี่คัตจะทำงานใช้แต่กำลังแต่ใบหน้ากลับเรียบเนียนจนผู้หญิงอย่างฉันยังอาย ไหล่กว้างอกแกร่งร่างสูงโปร่งฉันเคยแอบไปดูตอนที่พี่เขาฝึกด้วยล่ะ กล้ามหน้าท้องแน่นเปรี๊ยะยิ่งเวลาที่ร่างกายสมบูรณ์แบบนั้นเปียกโชกด้วยเหงื่อ ยิ่งมีเสน่ห์เซ็กซี่จนร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด หากจะถามว่าผู้ชายในฝันของฉันเป็นคนแบบไหน ฉันสามารถตอบได้ทันทีเลยว่าสเปคของฉันคือพี่คัตเตอร์นี่แหละ 

"คุณหนูครับ?" 

"ค คะ!?" 

คุณหนูคริสยืนนิ่งจ้องมองผมไม่กะพริบตา อย่างกับว่ากำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่าง ผมจึงเขย่าแขนสะกิดเรียกสติเธอ 

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ พอดีมีงานอื่นที่ต้องทำ"

"อะ อื้ม"

เกือบไปแล้วไหมล่ะ ขืนอยู่กับคุณหนูนานมีหวังคงโดนเสี่ยใหญ่ไล่ตะเพิดให้ไปทำงานต่างประเทศอีกหลายปีแหง 

__________

อุอิ กลับมาเจอกันในเรื่องใหม่อีกแล้วนะคะ เรื่องนี้ยังจัดหนักจัดเต็มยัดเนื้อหาแสนสนุกให้คุณนักอ่านที่น่ารักได้เสพสมกันเต็มปอด อย่างไรฝากเอ็นดูน้องๆ ด้วยน๊า 💗

ไม่อยากพลาดอ่านฟรี อย่าลืมกดติดตาม และ คอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจกันด้วยนะ ^^