ตอนที่ 6 ออกงานคู่

“สวัสดีดีครับคุณลุงขจร สุขสันต์วันเกิด ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงนะครับ” เวทานนท์เอ่ยกับคุณขจรเจ้าของงานที่ยืนอยู่พร้อมภรรยาและลูกสาว

“หวัดดี หลานชายแล้วนี่เจ้าสัวไม่ได้มาเหรอ”

“คุณพ่อติดธุระด่วนครับ เลยส่งผมกับเลขามาแทน นี่คุณนวพรรษเลขาผมครับคุณลุง” คนร่างโปร่งที่ยืนอยู่ข้างชายหนุ่มยกมือไว้เจ้าของงานทันที

“สวัสดีครับท่าน สวัสดีครับคุณหญิง ”

“หวัดดีหลานชาย ตามสบายเลยนะ น้องนิวน่ะลุงรู้จักดี ลูกชายเจ้านุเพื่อนลุงเอง พ่อกับแม่สบายดีนะน้องนิว เมื่อไหร่จะมาเมืองไทยล่ะ”

“ท่านทั้งสองสบายดีครับ เห็นว่าสิ้นปีถึงจะกลับครับ”

“ เข้าไปในงานกันเลยนะ อ่อ นี่น้องเฟิร์นลูกลาวคนเล็กของลุงเอง รู้จักกันไว้ จะได้สนิทกัน เฟิร์นลูกหนูดูแลพี่เวย์กับพี่นิวเขาแทนพ่อกับแม่หน่อยนะลูก พาพี่เขาไปนั่งก่อนไป”

“ได้ค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวเชิญพี่เวย์กับพี่นิวตามเฟิร์นมาเข้าไปข้างในกันค่ะ”

เฟิร์นหรือกมลวรรณลูกสาวคนเล็กของคุณขจรเจ้าของรูปร่างสวยหุ่นดีทรงโต หน้าเฉี่ยวตามสมัยนิยมกล่าวกับชายหนุ่มทั้งสอง ทั้งสองหนุ่มหล่อถูกใจเธอ อีกคนหล่อคมแบบลูกครึ่งที่สำคัญรวยมาก ส่วนอีกคนหล่อแบบโอปป้าถึงจะเป็นเลขาแต่คุณพ่อเธอบอกว่ารวยไม่น้อยกว่าคนเป็นเจ้านาย เธออยากได้ทั้งสองคนแบบรักพี่เสียดายน้อง วันนี้แหละเธอต้องได้ใครสักคนมาเป็นของตัวเองให้ได้ เธอตกลงกับคุณพ่อกับคุณแม่เธอแล้ว ตอนนี้การเงินของครอบครัวเธอค่อนข้างฝืด ที่จัดงานวันนี้ เพราะพ่อเธอต้องการหาคนร่วมทุนและหาลูกเขยรวยๆเพื่อจับคู่ให้เธอ ซึ่งเธอก็เล็งสองหนุ่มหล่อนี้ไว้แล้ว

สองหนุ่มเดินตามมานั่งที่โต๊ะตามที่ลูกสาวเจ้าของงานพามา นวพรรษมองดูท่าทีที่พยายามที่จะสนิทชวนคุยตลอดเวลาของสาวงามอย่างเฟิร์นและเวทานนท์เจ้านายหนุ่ม สองชายหญิงคุยกันกระซิบกระซาบหญิงสาวใช้หน้าอกใหญ่เบียดลำแขนแกร่งด้วยท่าทีเชิญชวน เจ้านายเขาก็กระไรนั่งให้เขาเอานมเบียดอยู่ได้ สงสัยจะชอบเห็นคุยไปด้วยยิ้มไปด้วย ไอ้คนหื่นเอ๊ย

“คุณนวพรรษ สวัสดีดีครับเจอกันอีกแล้ว สงสัยชะตาเราจะต้องกัน” เสียงทักข้างๆหู ทำให้นวพรรษหันไปมองตามเสียง

“อ่อ สวัสดีครับคุณไกรสร”

“ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ” ไกรสรเอ่ยปากแล้วนั่งลงข้างหนุ่มหน้าสวย ใช่เขาถูกใจนวพรรษมาก พยายามจะเข้ามาจีบแต่เหมือนอีกฝ่ายระวังตัวมาก เขารู้มาว่าครอบครัวของนวพรรษรวยมาก เขาจึงต้องจีบให้ติด

“อ้าวคุณเวทานนท์ สวัสดีครับ สวัสดีครับคุณเฟิร์น เห็นคุณเวทานนท์คุยถูกคอกับคุณเฟิร์น แบบนี้คุณนวพรรษคงเหงา ถ้างั้นไปนั่งที่โต๊ะอื่นกับผมสองคนไหมครับ จะได้ไม่เป็น กขค เจ้านายคุณเค้า”

ไกรสรพูดทักทายเวทานนท์และคิดเองเออเอง ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตอบโต้เลย ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักกมลวรรณหรือเฟิร์น เค้าสองคนเคยกินกันมาก่อน ตัวไกรสรเป็นเสือใบได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย ผู้หญิงเขาไม่ถือแต่ถ้าเป็นผู้ชายจะชอบมากกว่า ตอนแรกจะเอากมลวรรณมาเป็นคู่ควง แต่พอรู้ฐานะทางการเงินคุณขจร เขาขอถอยดีกว่า เพราะเขาเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าคุณขจรมากนัก พอได้จังหวะเวทานนท์รีบบอกอีกฝ่ายด้วยความหงุดหงิด

“ผมมากับเลขาของผมครับ เลขาของผมก็ต้องอยู่ข้างตัวผมสิครับคุณไกรสร ผมคงให้ไปกับคุณไม่ได้ คุณเฟิร์น เค้าแค่มาดูแลแขกแทนคุณพ่อเขาแค่นั้น เดี๋ยวคุณเฟิร์นก็ต้องไปรับแขกกับคุณพ่อของเค้าแล้วครับ ใช่ไหมครับคุณเฟิร์น ”

สุดท้ายแล้วประธานหนุ่มก็หันมาทางหญิงสาวคนเดียวในโต๊ะ เชิงพูดกรายๆว่าให้ลุกไปรับแขก ดูแลแขกคนอื่นได้แล้ว ที่จริงเขารำคาญหญิงสาวเหมือนกัน แต่กำลังหาวิธีหาทางออกให้หญิงสาวลุกจากโต๊ะไปยังไงดี เพื่อจะได้ดูไม่เสียมารยาทกับสุภาพสตรี ต้องขอบคุณไกรสรที่เอาตัวเข้ามาถูกจังหวะพอดี แต่ไม่ชอบใจตรงมาคุยสนิทกับเลขาเขานี่แหละ

“งั้น เดี๋ยวเฟิร์นขอตัวไปช่วยคุณพ่อกับคุณแม่รับแขกก่อนนะคะ พี่เวย์กับพี่นิวรับอะไรเพิ่มไหมคะ เดี๋ยวเฟิร์นบอกเค้าเอามาเสิร์ฟให้ คุณไกรสรด้วยค่ะ เดี๋ยวเฟิร์นมานะคะ”

หญิงสาวลุกเดินออกจากโต๊ะไปอย่างเสียมิได้ ดีเลยกำลังหาโอกาสออกมาปรุงน้ำสูตรพิเศษให้พี่เวย์กับพี่นิวสุดหล่ออยู่พอดี เดี๋ยวน้องมานะคะที่รักหญิงสาวคิดในใจ

“คุณนิว วันหยุดเสาร์ อาทิตย์นี้ไปไหนไหมครับ พอดีเพื่อนผมเปิดร้านอาหารใหม่ อยากจะชวนคุณนิวไปลองทานดู มันบอกมันจ้างเชฟมาจากโรงแรมดัง มันอยากให้เข้าไปชิม กับช่วยคอมเมนท์ให้หน่อย”

“เอ่อ…”

“เสาร์ อาทิตย์นี้เจ้าสัวจะให้คุณนิวเดินทางไปดูงานกับผมที่เชียงใหม่ครับ เค้าคงไม่ว่างไปเป็นนักชิมกับคุณไกรสร” เวทานนท์รีบตอบแทนอีกคนที่มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ คำตอบของชายหนุ่มทำเอาคุณเลขางง ไหนว่าจะไปภูเก็ตแล้วทำไมบอกไกรสรว่าไปเชียงใหม่ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร

“ว้า… เสียดายจังเลยครับ งั้นเดี๋ยวรอคุณนิวกลับมาก่อนก็ได้ครับ ว่าแต่ว่า บริษัทของคุณเวทานนท์ใช้งานพนักงานหนักจังเลยครับ หลังเลิกงานก็ให้ออกงานกับเจ้านาย เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ให้หยุด แบบนี้แย่เลยครับไม่มีเวลาส่วนตัวเลย”

“ไม่ต้องห่วงเลขาผมหรอกครับ เขาได้รับค่าตอบแทนจนคุ้มนั่นแหละ นิว คุณไปคุยกับ ท่านขจรเป็นเพื่อนผมหน่อย”

“ได้ครับ”

“งั้นผมกับเลขาของผม ขอตัวก่อนนะครับ คุณไกรสร” พูดจบเวทานนท์ก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะมองมาที่เลขาเชิงบังคับให้ลุกตามออกมา

“ทำไม ทำหน้าเหมือนไม่อยากลุกออกมาจากโต๊ะนี่คือ อยากคุยกับคุณไกรสรสายเปย์ รูปหล่อต่อใช่ไหม” เวทานนท์ถามนวพรรษด้วยน้ำเสียงประชด

“เปล่าครับ ”

เวทานนท์เดินนำนวพรรษไปทักทายท่านขจรเสร็จ ก็เดินทักทายคู่ธุรกิจของเจ้าสัวคนอื่นๆต่อ แล้วก็พากันเดินมานั่งที่โต๊ะซึ่งมีไกรสรและเฟิร์นนั่งคุยกันอยู่ก่อนแล้ว

“พี่เวย์กับพี่นิวไปนานจังเลยค่ะ คุณไกรสรนั่งฟังเฟิร์นพูดจนเบื่อแย่แล้วเนี่ย”

“พอดีเจอเพื่อนๆคุณพ่อพี่น่ะครับเลยคุยนาน ” เวทานนท์ตอบหญิงสาว พลางนั่งลงโดยสลับที่นั่งจากตามย้ายตัวเองมานั่งข้างไกรสรแทน นวพรรษเลยต้องนั่งติดกับเวทานนท์อีกข้าง ซึ่งติดกับกมนวรรณ

“น้ำน่าจะละลายหมดเเล้ว เดี๋ยวเฟริ์นให้เด็กมาเปลี่ยนให้ใหม่นะคะ ” หญิงสาวมองหาบริกรที่นัดแนะกันไว้

“น้องคะ เชิญทางนี้ค่ะ พี่เวย์กับพี่นิวรับน้ำอะไรดีคะ”

“ขอน้ำเปล่าทั้งสองที่เลยแล้วกัน เพราะเดี๋ยวพี่ต้องขับรถเอง ขอบคุณครับน้องเฟิร์น” เวทานนท์ตอบหญิงสาวไป

เริ่มทานกันได้สักพัก อวยพรวันเกิดคุณขจรเจ้าของวันเกิดเสร็จก็ถึงเวลากลับ

“เดี๋ยวเราต้องกลับแล้ว ไปลาคุณลุงขจรกันเถอะ”

เวทานนท์พูดกับนวพรรษ เหมือนแจ้งให้ที่โต๊ะรู้ด้วยว่าเขาทั้งสองจะกลับแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว รู้สึกมีความต้องการทางอารมณ์ เขาคิดว่าน่าจะโดนยาปลุกแน่ๆ เขาต้องรีบกลับบ้านด่วน ไม่งั้นเกิดเรื่องแน่ ส่วนเฟิร์นได้ยินดังนี้คิดว่ายาที่ใส่ในน้ำเปล่าให้ทั้งสองคนได้ดื่มน่าจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว นับว่าเธอเดาถูกคิดว่าทั้งสองคงจะรับน้ำเปล่าแต่กันพลาดเธอให้บริกรใส่ในน้ำชนิดต่างๆมาทั้งถาดเลย ถ้าทั้งสองไม่กินก็เททิ้ง กมลวรรณจึงมองสบตากับไกรสรเป็นอันรู้กัน

“พี่เวย์คะ ก่อนกลับพี่เวย์ช่วยไปเอาของขวัญที่เฟิร์นซื้อไว้ให้คุณพ่อกับเฟิร์นหน่อยได้ไหมคะ พอดีมันต้องยกสองคนค่ะ ช่วยเฟิร์นหน่อยนะคะ”

“เอ่อ ของอยู่ที่ไหนนะน้องเฟิร์น”

“เฟิร์นแอบไว้ อยู่ที่ห้องเฟิร์นค่ะ ไปแปล๊บเดียวนะคะ”

“ก็ได้ครับ แค่แปล๊บเดียวนะครับ” ก่อนที่กำลังจะเดินออกไปหญิงสาวก็หันมาบอกเลขาหน้าสวย

“ป่ะ คุณนิวไปช่วยผมหน่อย คุณเฟิร์นบอกต้องไปยกสองคน” ประธานหนุ่มพยายามสบตาเลขาเพื่อสื่อให้มาด้วยกัน

ไกรสรได้ยินก็รีบพูดทันที “คุณนิวครับ พอดีผมมีของมาฝากคุณนิว แต่อยู่ที่รถ คุณนิวเดินไปเอากับผมแปล๊บนึงได้ไหมครับ นะครับ มาครับคุณนิวผมตั้งใจเลือกมาให้คุณนิวของผมโดยเฉพาะ ปล่อยเจ้านายคุณไปกับคุณเฟิร์นก่อนเถอะครับ”

พูดเสร็จไกรสรก็ถือโอกาสคว้ามือเรียวของนวพรรษให้เดินตามตัวเองทันที นวพรรษเองก็รู้สึกขนลุกซู่ รู้สึกอยากให้ไกรสรสัมผัสมากกว่านั้น แววตาที่มองไกรสรดูเย้ายวน ขาเรียวก้าวตามแรงจูงของไกรสรแบบงงๆ

เวทานนท์ได้ยินไกรสรพูดรีบหันกลับมาและดึงมืออีกข้าง “คุณนิวจะไปไหน ไปกลับผมก่อน”

แม้กระทั่งสัมผัสของเจ้านายหนุ่มเองนวพรรษก็รู้สึกดีไปด้วย ตอนนี้นวพรรษเองอยากโดนสัมผัสมากกว่านี้จากใครก็ได้ เวทานนท์มองดูแววตาเย้ายวนแปลกๆ ของนวพรรษซึ่งปกติไม่เคยได้เห็น ก็รู้สึกแปลกใจคิดว่าเลาขหนุ่มต้องโดนยาปลุกเหมือนเขาเป็นแน่ เวทานนท์ล้วงเอาโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อสูทออกมาคุยเพื่อเอาตัวเองออกจากสถานการณ์แย่ๆ นี้

“ครับ คุณพ่อ ครับๆ ผมกับนิวกำลังจะกลับครับ ครับกำลังจะออกมาแล้วครับ”

หลังจากแกล้งคุยโทรศัพท์ทิพย์กับเจ้าสัวเพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์หวาดเสียวนี้ก็หันมาหาเลขา

“คุณนิวเราต้องกลับแล้วคุณพ่อโทรตามให้ไปโรงพยาบาลด่วน งั้นผมกับเลขาขอตัวก่อนนะครับ น้องเฟิร์นคุณไกรสร ยังไงน้องเฟิร์นให้คุณไกรสรไปเอาของแทนพี่ก่อนนะ รบกวนคุณไกรสรด้วยนะครับ ผมไปแล้วครับ”

“เดียวซิคะพี่เวย์ ไปกับเฟิร์นแปล๊บเดียวเองค่ะ”

เฟิร์นพยายามยื้อเวทานนท์ไว้ ให้ชายหนุ่มไปกับตัวเองให้ได้ แต่ชายหนุ่มก็เอามือหนาปลดมือของหญิงสาวออกจากเเขนตัวเองเช่นกัน แล้วก็รีบไปแย่งมือของนวพรรษข้างที่โดนไกรสรจับอยู่ออก แล้วก็รีบดึงไปที่รถทันที

“ขอโทษนะครับคุณไกรสร พอดีคุณพ่อผมตามให้ไปที่โรงพยาบาลด่วนครับ ”

“เดี๋ยวซิครับคุณให้คุณนิวไปเอาของขวัญกับผมแปล๊บเดียวครับ”

“ไว้วันหลังนะครับพวกผมต้องไปแล้ว”

นวพรรษเองที่รู้สึกแปลกๆกับตัวเอง ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับคุณไกรสรออกไป ได้แต่เดินแบบงงๆตามแรงจูงของเจ้านายไปที่รถ