ตอนที่ 5

และในจังหวะที่หล่อนกำลังจะก้าวเดินออกมาจากสะพาน

“อุ๊ย… ”

นวลสะดุ้ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีตัวอะไรสักอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในผ้าถุง

“เป็นอะไร… ”

โมกข์ทำหน้าสงสัย

“ตัวอะไรไต่อยู่ในผ้าถุงค่ะพ่อโมกข์”

นวลพยายามสลัดชายผ้าถุง โมกข์เห็นแมงกระชอนตัวหนึ่งร่วงลงมา มันวิ่งหลบเข้าไปในพงหญ้าด้วยความรวดเร็วก่อนที่นวลจะทันได้เห็น

“ปลิงหรือเปล่า… ”

ความคิดชั่วช้า แวบเข้ามาในหัวของพ่อผัวจอมหื่น กล่าวออกมาเหมือนผู้ใหญ่หลอกเด็ก

“อะไรนะ… งืออออ… มีปลิงด้วยหรือ”

นวลออกอาการกลัว

“ใช่… พ่อลืมบอกไปว่าในคลองมีปลิง… ยิ่งชุกชุมมากในช่วงฝนตก เมื่อเดือนก่อนมีป้าคนหนึ่งบ้านอยู่ถัดไปจากบ้านเราเพิ่งโดนปลิงเข้าตรงนั้น… หลังจากลงไปเก็บผักบุ้ง”

ด้วยความคิดหื่นที่ผุดวาบเข้ามาในหัวของโมกข์ ด้วยราคะกำลังครอบงำจิตใจ จึงต้องแต่งนิทานหลอกเด็ก

“ว้าย… งือ… อย่าบอกนะว่าปลิงมันเข้าไปตรงนั้นของหนู”

นวลยิ่งกลัว เมื่อได้ยินที่พ่อผัวบอก

“นั่นสิ… พ่อช่วยดูให้นะ… ชักช้าเดี๋ยวมันเข้าไปลึกจะลำบาก… พ่อมีวิธีเอาออก… รีบตามพ่อมา”

โมกข์เดินนำมาที่กระท่อมร้างหลังป่ากล้วย

ด้วยความกลัว นวลจึงรีบเดินตามมาโดยไม่ได้สงสัยว่ามันคือแผนการของพ่อผัว

“นอนลงจ้ะ… เร็วสิจ๊ะ… เดี๋ยวปลิงเข้าลึกเอาออกไม่ทันต้องไปโรงพยาบาล ต้องขึ้นขาหยั่งถ่างขาอ้าซ่าให้อายหมอไม่รู้ด้วยนะ”

โมกข์ขู่จนนวลมองเห็นภาพ หล่อนมองไปยังแคร่ไม้ไผ่ตรงหน้า โมกข์ดึงเอาใบจากออกมามวนยาเส้น

“พะ… พ่อโมกข์จะทำอะไรจ๊ะ… ”

ความกลัว ทำให้สะใภ้ทอดร่างนอนหงายลงบนแคร่ไม้อย่างว่าง่าย

หากก็ไม่วายสงสัยเมื่อเห็นพ่อผัวจุดยาเส้นสูบทั้งที่บอกว่าจะกำลังจะช่วยหาปลิงในผ้าถุง

“ควันยาเส้นกลิ่นยาเส้นจะทำให้ปลิงหนีออกมาจ้ะ”

โมกข์บอกพลางขยับมานั่งคุกเข่าที่ปลายแคร่ไม้

“พ่อขออนุญาตหาปลิงนะจ๊ะ… ”

โมกข์ก้มลงเอามือสอดรองสะโพกเต่งตึงของนวล รั้งเนื้อหนั่นนุ่มมือมาที่ขอบแคร่ไม้

“วะ… ว้ายยยย… ”

นวลอุทานตกใจ

“อย่าถือสาพ่อนะจ๊ะนวล… ถ้าไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวพ่อช่วยไม่ทันนะ”

โมกข์ดึงขาสองข้างของสะใภ้ขึ้นมาพาดเอาไว้บนบ่าบึกบึน มือใหญ่ถลกชายผ้าถุงลายดอกขึ้นมากองไว้ที่เอว เอามือดันหัวเข่าสองข้างของนวลแบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มชิดลำตัว

“ว้าย… งือ… ต้องทำขนาดนี้เลยหรือพ่อโมกข์”

หญิงสาวตกใจสุดขีด ไม่คิดว่าจะต้องมาถ่างขาแบะกลีบสาวให้พ่อผัวมองเต็มตา

“ใช่สิจ๊ะ… ถ้าพ่อไม่ทำแบบนี้จะเอาปลิงออกได้ยังไง”

พ่อผัวให้เหตุผล ดวงตาโมกข์เบิกโพลงแทบถลนออกจากเบ้า จ้องมองพูสวาทสวยงามของสะใภ้สาวที่เปิดเปลือยอยู่ต่อหน้า

‘โห… แม่คุณเอ๊ย’

โมกข์อุทานในใจ เพ่งมองกลีบสาวสีชมพูเอิบอิ่ม  นูนแน่นราวกับเอาส้มโอสองกลีบประกบกันแล้วเสียบไว้กลางง่ามขา ยวงงามโอบล้อมไว้ด้วยเส้นขนสีดำระยับ ยิ่งตอนที่หล่อนขยับเขิน กลีบสาวยิ่งเผยออ้า อวดความฉ่ำหวานแยะแย้มออกมา ทำเอาเลือดกำเดาของโมกข์แทบสาดพุ่ง

“โอ๊วววว… ”

โมกข์สุดจะทนไหว สูบมวนยาเส้นแรงลึก ราวกับดึงอารมณ์ความต้องการเข้าปอดแล้วพ่นควันสีขาวพวยพุ่งเข้าใส่กลีบหอยของสะใภ้ที่แอ่นอ้าขึ้นด้วยความตื่นเต้นระคนหวาดกลัว

“อ๊า… ”

ลมร้อนผ่าวพ่นพรูเข้ามาในซอกเสียว ก่อนที่ดุ้นนิ้วแข็งกระด้างของพ่อสามีจะเสียบเข้ามาในร่องกลีบ

“อ๊ะ… อ๊อย… ”

นวลสะดุ้งคราง

สะโพกบิดส่ายไปมากับความเสียดเสียวของแรงเสียดสีจากลำนิ้วขรุแข็งไปด้วยข้อเอ็นปูดโปน ชำแรกเข้ามาในโพรงสาวที่ห่างหายจากสัมผัสเสียดสีของผู้ชายมานานหลายเดือน

“อูยยยย… ไม่เอาแล้วพ่อโมกข์… เอานิ้วออกไปนะ… งือออ”

สติที่คืนกลับมาในห้วงสั้นๆ ทำให้นวลร้องห้าม รู้แล้วว่ามันคือแผนการของเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถ้าหากหล่อนเผลอใจทำเรื่องแบบนี้กับพ่อสามี… หลังจากนี้จะมองหน้ากันได้ยังไง

“โถ… นวลจ๋า ปากบอกให้หยุด แต่หอยหนูขมิบนิ้วพ่อแทบขาด… ทั้งดูดทั้งรัด”

โมกข์กระตุกยิ้มอย่างรู้เท่าทันอารมณ์เปลี่ยวของหล่อน คำพูดที่ได้ยินทำเอาสะใภ้อายจนต้องเบือนหน้าหนีสายตาของพ่อผัว