Mag-log inShare
บทที่ 361
Pinakabagong kabanata
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 366
หรงจือจือกล่าวด้วยเสียงเนิบนาบว่า “แน่นอนว่าทุกอย่างล้วนทำตามคำพูดของน้องสาม อย่างหรงซื่อเจ๋อ ยังทำตามแผนของเจ้า และข้าก็เป็นเพียงคนคอยจัดการธุระให้เท่านั้น ไหนเลยจะกล้าทำตามใจตนเอง?”หรงเจียวเจียว “เจ้า...”เห็นหรงจือจือไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย ในขณะนั้นนางก็เริ่มไม่ค่อยแน่ใจแล้วแต่หรงจือจือยังพูดอีกประโยคหนึ่งว่า “หากพวกเจ้าไม่เชื่อ สามารถส่งคนไปถามแม่นางอวิ๋นอู่ได้ ว่าข้าเคยไปขอร้องให้นางกลับมาแต่งเข้าสกุลหรงอีกหรือไม่? แล้วข้าได้พูดคำที่น้องสามบอกไว้ โดยไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียวหรือเปล่า”หรงเจียวเจียวเห็นหรงจือจือกล้าเผชิญหน้า ก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ นางจึงกล่าวอย่างเหลือเชื่อว่า “นี่ นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน...”หรงจือจือเห็นท่าทางที่นางโดนความโง่ของตนเองเล่นงาน กลับรู้สึกอารมณ์ดีไม่น้อยจากนั้นก็ให้คำแนะนำกับคนโง่เขลาทั้งสองไปว่า “ท่านพ่อสนใจสกุลอวิ๋น นั่นก็เป็นเพราะว่าใต้เท้าอวิ๋นเป็นขุนนางที่ซื่อตรงอย่างมาก และสกุลอวิ๋นก็ไม่ใช่พวกที่ชอบประจบผู้มีอำนาจเช่นนั้น”“แถมพี่ชายทั้งสี่ของคุณหนูอวิ๋นอู่โดดเด่นกันทุกคน แม้ตำแหน่งงานจะไม่สูง แต่ล้วนกำอำนาจที่แท้จริงอยู่ในมือ สกุลอวิ๋นขอ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 365
หรงจือจือพยักหน้า กล่าวเบาๆ ว่า “ไม่เลว วิธีที่เจ้ากับท่านแม่คิดขึ้นมานับว่าดีมาก”เมื่อหรงเจียวเจียวฟังจบ ดวงตาก็พลันเปล่งประกายท่าทางยิ่งดูได้ใจ “ข้ารู้อยู่แล้ว! แม้ว่าท่านพ่อจะมีตำแหน่งถึงมหาราชครู แต่เรื่องความคิดของพวกสตรีในเรือนหลัง เขาจะรู้ดีไปกว่าข้ากับท่านแม่ได้อย่างไร?”ใจที่แขวนอยู่ของหรงซื่อเจ๋อในที่สุดก็วางลงไปได้กว่าครึ่งอันที่จริง หลังจากที่หรงจือจือออกไปแล้ว เขาก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้าง ในมือถือตำราอยู่ก็อ่านไม่เข้าหัว ครานี้จึงจะวางใจได้เสียทีหรงเจียวเจียวถามต่อว่า “อวิ๋นเสวี่ยเซียวได้บอกหรือไม่ว่า ตระกูลอวิ๋นของพวกเขาจะมาสู่ขอใหม่เมื่อใด? แล้วจะมาขอโทษพี่รองเมื่อใด?”“ข้าล่ะยอมใจให้กับตระกูลนี้จริงๆ มีชีวิตดีๆ อยู่ไม่ชอบ ต้องมาสร้างเรื่องเช่นนี้ สุดท้ายก็ยังต้องหน้าด้านมาที่บ้าน มาขอร้องให้พี่ชายแต่งนางใหม่ แบบนี้ไม่ยิ่งน่าขายหน้ากว่าหรือ?”“เหอะ ไม่รู้ว่าก่อเรื่องวุ่นวายนี้ขึ้นมา ทั้งหมดนี้เพื่ออะไรกัน!”หรงซื่อเจ๋อกล่าวว่า “อันที่จริง ข้าก็ไม่ต้องการให้นางมาขอร้องอะไรข้า เพียงแค่นางส่งใบเทียบดวงชะตากลับมาใหม่ และกล่าวขอโทษเจียวเจียวสักคำก็พอแล้ว”“อย
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 364
ฉีอวี่เยียนกล่าว “ท่านมันช่างโง่เขลาเสียจริง! ท่านเอาใจใส่นางถึงเพียงนี้ แต่นางกลับไม่เห็นค่าแม้แต่น้อย ข้าช่างไม่เข้าใจเลยว่าท่านต้องการอะไร!”ฉีจื่อฟู่ตอบเพียงสั้นๆ “แค่อยากให้ตัวเองไม่รู้สึกผิดก็เท่านั้น”......หรงจือจือไปพบมหาราชครูหรงและบอกว่าตนเองได้เกลี้ยกล่อมแล้ว แต่ตระกูลอวิ๋นไม่ยอมนางไม่ได้เอ่ยถึงคำพูดที่ฉีจื่อฟู่และหรงเจียวเจียวสั่งให้นางพูด เพราะพวกเขาพูดได้ แต่นางไม่สามารถพูดความจริงนั้นได้หากนางพูดออกไป บิดาคงตำหนินางกลับมาว่าไม่รู้ความ ไม่รู้ว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูดนางจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไรเลย ปล่อยให้บิดาไม่รู้เรื่องมหาราชครูหรงรู้ว่าล้มเหลว แม้จะผิดหวังบ้าง แต่ก็ไม่ได้ตำหนิอะไรมากนัก เพียงแค่บอกให้นางกลับไปกลับถึงเรือนอี่เหมยคำพูดที่พี่น้องตระกูลฉีพูดกันที่หน้าประตูหลังจากหรงจือจือเข้ามาในจวน ถูกเจาอู้เล่าให้หรงจือจือฟังทั้งหมดหรงจือจือซึ่งปกติก็ใจเย็น ยังอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากเบาๆ ยังจะพูดว่าทำไปเพื่อมโนสำนึกอยู่อีกหรือ? ฉีจื่อฟู่นี่ คงใกล้จะซาบซึ้งจนน้ำตาซึมกับความดีของตัวเองแล้วกระมัง?เจาซีเกือบจะอาเจียนออกมา “ที่แท้การพยายามป้ายสีตัวเองให้
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 363
ประโยคนั้นเล่นเอาเจาซีถึงกับสะดุ้ง เพราะนางเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้ท่านอัครเสนาบดีเคยพูดว่าจะขอนางในเรือนของพวกตน แต่ว่า เป็นภรรยาเอกหรือแค่อนุนั้น ดูจะยังไม่เคยพูดชัดเจนเสียด้วยซ้ำฉีอวี่เยียนก็รีบโพล่งขึ้นมาอย่างมีโมโหว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ข้าคิดเผื่อเจ้า เขาคงไม่เสียเวลาอยู่กับเจ้าเป็นวันๆ อย่างนี้หรอก! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขาลงแรงมาพูดกับเจ้าด้วยตัวเอง!”“เราก็แค่หวังดีแท้ๆ เจ้ายังจะมองเป็นน้ำใจเน่าๆ เหมือนตับลาของใครเข้าอีก! ไม่รู้ดีชั่วจริงๆ!”หรงจือจือหัวเราะเบาๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะเหลือบตามองทั้งคู่ด้วยท่าทีเฉยเมย “เรื่องของข้า ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเหนื่อยใจแทนหรอก พวกเจ้าจะเก็บน้ำใจอันแสนงดงามนี้ไว้ไปมอบให้คนที่รู้จักดีชั่วอย่างที่ปากเจ้าพร่ำบอกเถิด ข้า ข้าไม่มีปัญญารับไว้แม้แต่เสี้ยวเดียว”เห็นนางพูดเช่นนั้น ฉีจื่อฟู่ก็ขมวดคิ้วแน่น จ้องหน้าหรงจือจือพลางเอ่ยด้วยเสียงเข้ม “ทำไม? หรือว่าเจ้าไม่เชื่อในสิ่งที่ข้าพูด?”หรงจือจือย่อมไม่เชื่ออยู่แล้ว นางตอบเรียบเย็นว่า “ท่านอัครเสนาบดีเป็นคนฉลาด หากข้ายินดีจะเป็นแค่อนุ คงไม่ถึงขั้นต้องตัดขาดกับตระกูลฉีอย่างที่ผ่านมา และเขาเ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 362
หรงจือจือสงสัยว่าอาการป่วยทางสมองของคนตระกูลฉี จะหนักกว่าเดิมแล้วหรือไม่ตั้งแต่แรกนางก็ไม่อยากเจอฉีจื่อฟู่แล้วไม่ใช่หรือ? ใครใช้ให้พวกเขามารอที่นี่กัน?เจาซีอดไม่ไหว เอามือเท้าสะเอวด่าฉีอวี่เยียน “เจ้าคงไม่ใช่จิตรกรชั้นยอดหรอกนะ คนอื่นไม่ให้หน้าเจ้า แต่เจ้ากลับวาดหน้าตัวเองให้ทั้งใหญ่ทั้งกลมได้!”“คุณหนูของข้าเห็นพวกเจ้าพี่น้อง ก็มีแต่จะรู้สึกว่าเป็นลางร้าย!”“พวกเจ้าเองที่เสนอหน้าเข้ามา ปักหลักไม่ยอมไปจากหน้าจวนตระกูลหรง ตอนนี้ยังมาพูดเหมือนใครไปอ้อนวอนให้พวกเจ้ามา ถึงขนาดต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยงั้นหรือ?”ฉีอวี่เยียนฟังจบก็โกรธจนหน้าเขียวคล้ำ มองไปยังหรงจือจือแล้วกล่าวว่า “หรงจือจือ เจ้าก็ไม่คิดจะดูแลบ่าวของเจ้าหน่อยหรือ!”“เจ้าฟังดูสิว่านางพูดอะไรออกมา? เจ้านายพูดกันอยู่ ถึงคราวให้บ่าวใช้ชั้นต่ำผู้หนึ่งพูดสอดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”ฉีจื่อฟู่ถูกเจาซีด่าเช่นนี้ ก็รู้สึกเสียหน้ามากเช่นกันหรงจือจือกล่าวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “เจาซีเป็นบ่าว ก็เป็นแค่บ่าวของข้า ยังไม่ถึงตาเจ้ามาสั่งสอน”“ที่นี่ไม่ใช่ตระกูลฉีของพวกเจ้า ข้าก็ไม่ใช่คนตระกูลฉีของพวกเจ้า เจ้าอยากจะวางอำนาจ ก็กลับไปวางที่จวนข
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 361
“แม้เมื่อก่อนบ่าวจะโง่เขลาไปบ้าง เคยล่วงเกินคุณหนูอยู่หลายครา แต่บ่าวก็ไม่เคยทำเรื่องชั่วช้าสามานย์ใดๆ เลยนะเจ้าคะ”“ท่านใช้แผนการทีละขั้น ยุยงให้ฮูหยินกับบ่าวแตกแยกกัน บีบคั้นบ่าวจนถึงขั้นนี้ เหตุใดต้องทำถึงเพียงนี้ด้วยเล่าเจ้าคะ? บ่าวเป็นเพียงคนต่ำต้อยไร้ค่า ไหนเลยจะควรค่าให้คุณหนูต้องสิ้นเปลืองความคิดอ่านมากมายถึงเพียงนี้!”“ตอนนี้ บ่าวมิกล้ากลับไปข้างกายฮูหยินแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ! ขอคุณหนูโปรดไว้ชีวิตบ่าวสักครั้ง ปล่อยบ่าวไปเถิด บ่าวรับรองว่าจะหนีออกจากเมืองหลวงทันที จะไม่มาให้รกหูรกตาท่านอีกต่อไป!”หรงจือจือจ้องมองนางเขม็ง กล่าวว่า “ขอเพียงเจ้าบอกเรื่องที่ข้าอยากรู้ให้ข้าฟัง เจ้าอยากจะไปที่ใดย่อมได้ทั้งนั้น”สาวใช้จ้าวตัวสั่นสะท้าน “คุณหนูใหญ่ ท่าน ท่านต้องการให้บ่าวทรยศฮูหยินหรือเจ้าคะ?”หรงจือจือหรี่ตาลงเล็กน้อย “ถ้าเช่นนั้น ก็หมายความว่านางหวังมีความลับบางอย่าง ที่สามารถนำเปิดโปงได้สินะ?”สาวใช้จ้าวหลบสายตาของหรงจือจือ “คุณหนูใหญ่คิดมากไปแล้วเจ้าค่ะ ฮูหยินไม่มีความลับใดๆ ทั้งนั้น เมื่อครู่บ่าวก็แค่พลั้งปากพูดไปเท่านั้น!”เพียงแต่แววตาหลุกหลิกมีพิรุธของนาง มีหรือที่ผู้ใดจะมอ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 360
แม้เขาจะยืนกรานเช่นนี้ ทว่าหรงจือจือไม่คิดจะไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อยกำชับเสียงชืด ๆ ว่า “หากใต้เท้าฉีไม่ยอมหลีกทาง พวกเขาก็ ‘เชิญ’ เขาออกไป”องครักษ์ “ขอรับ!”หลังจากนั้นองครักษ์จวนสกุลหรงก็เข้าไปเข็นรถเข็นของฉีจื่อฟู่ไปไว้ข้าง ๆ จริง ๆฉีจื่อฟู่เดือดดาลอย่างยิ่ง “จือจือ ที่ข้ามาวันนี้ เพราะมีเจตนาดีจริง ๆ! เจ้าทำกับข้าเช่นนี้ ไม่เห็นเจตนาของผู้อื่นเช่นนี้ เจ้าจะต้องนึกเสียใจ!”ครั้นหรงจือจือได้ยินถึงตรงนี้ ก็หัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาเสียงหนึ่ง “หากใต้เท้าฉีมีเจตนาดีจริง ๆ ไม่สู้ไปบอกผู้อาวุโสสกุลฉีของพวกท่าน ว่าอย่าไปก่อเรื่องที่หน่วยองครักษ์หลงสิงอีก พวกเขาไร้ยางอาย แต่สกุลหรงยังเห็นแก่หน้าตาอยู่!”ฉีจื่อฟู่อึ้ง “อะไรนะ? พวกเขาไปก่อเรื่องที่หน่วยองครักษ์หลงสิงเมื่อไร?”หรงจือจือไม่ได้สนใจเข้า รถม้าสกุลหรงก็วิ่งผ่านหน้าเขาไปทั้งอย่างนี้ฉีจื่อฟู่มองรถม้าที่แล่นออกไปไหล ในใจไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ผู้ที่นั่งอยู่ในรถม้านั่น เดิมทีเป็นภรรยาของเขาทว่าตอนนี้แค่เขาอยากพบหน้านางสักครั้งกลับไม่ง่ายเลย กระทั่งนางยังไม่เปิกหน้าต่างของรถม้าออกมาพบเขาด้วยซ้ำ และไม่ยอมพูดคุยกับเขาเลยแม้
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 359
อวิ๋นเสวี่ยเซียวคารวะอย่างไม่ถือตัว “คารวะท่านหญิง”หรงจือจือ “ไม่ต้องมากพิธี”ฮูหยินอวิ๋นคลี่ยิ้มพลางเอ่ย “เช่นนั้นเด็ก ๆ อย่างพวกเจ้าพูดคุยกันไปนะ ข้าไม่อยู่ที่นี่เตะถ่วงพวกเจ้าพูดคุยส่วนตัวแล้ว”หรงจือจือตอบกลับด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฮูหยินเชิญตามสบายเลยเจ้าค่ะ”ฮูหยินอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบอยู่ในใจ เป็นบุตรสาวของมหาราชครูหรงเช่นเดียวกัน เหตุใดคนหนึ่งแสนดีไม่หยาบคาย แต่อีกคนหนึ่งกลับราวกับหญิงโง่ไร้สมองก็มิปานเล่า?หลังฮูหยินอวิ๋นออกไป หรงจือจือกับอวิ๋นเสวี่ยเซียวก็พูดคุยกัน อวิ๋นเสวี่ยเซียวเองก็พยายามอดกลั้นเอาไว้อย่างยิ่ง ส่วนหรงจือจือเองก็ไม่ได้เป็นฝ่ายกล่าวถึงเรื่องในบ้านก่อน นางเองก็จะไม่มีทางกล่าวขึ้นมาเป็นอันขาดเมื่อเป็นเช่นนี้ หรงจือจือเองก็มองอีกฝ่ายด้วยความชื่นชมทีหนึ่ง ช่างเป็นคุณหนูที่สุขุมเหมาะจะเป็นภรรยาของบุตรชายคนโตสายตรงจริง ๆอย่างไรก็ต้องพูดเรื่องสำคัญ หรงจือจือกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านพ่ออยากให้ข้ามาไกล่เกลี่ย เพราะเหตุนี้ข้าถึงได้มา รบกวนคุณหนูห้าแล้ว”อวิ๋นเสวี่ยเซียวฟังความหมายโดยนัยของหรงจือจือออก “กล่าวเช่นนี้ ที่จริงท่านหญิงไม่ได้ยินดีจ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 358
ครั้นได้ยินคำพูดบ้าคลั่งของหรงเจียวเจียว หรงจือจือก็นับว่าเข้าใจแล้วว่า ปกติมารดาของตนอบรมสั่งสอนน้องสาวและน้องชายอย่างไรพูดคำพูดโง่ ๆ เช่นนี้กรอกหูพวกเขาทุกวัน พวกเขาคิดจะมีความคิดปกติสักสองสามส่วนก็ยากนางมองหรงซื่อเจ๋อ พลางถามขึ้นชืด ๆ ประโยคหนึ่ง “เจ้าเองก็คิดเช่นนี้หรือ?”หรงซื่อเจ๋อ “ข้า...”ในแววตาของเขามีความสับสนเห็นได้อย่างชัดเจน คิดว่าแม้เขาจะมาขวางหรงจือจือ ทว่าในใจก็ไม่แน่ใจที่จะทำเช่นนี้ สุดท้ายแล้วถูกหรือว่าผิดกันแน่หรงเจียวเจียวเห็นเขาลังเล ก็ขมวดคิ้วพลางเอ่ย “พี่รอง เป็นกังวลอะไร? พี่คิดดูสิ พี่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของมหาราชครู ต่อไปจวนสกุลหรงนี้ต้องเป็นของท่าน”“รองตุลาการแห่งศาลต้าหลี่เพิ่งจะเป็นขุนนางขั้นไหนกัน? พวกเขาคิดจะถอนหมั้นเพราะเรื่องเล็ก ๆ จริง ๆ หรือ? ท่านก็แค่ให้นางขอโทษข้าก็เท่านั้น ไม่ได้เอ่ยข้อเรียกร้องที่เกินไปสักหน่อย”“ตอนนี้ท่านกับนาง ต้องดูว่าผู้ใดจะมั่นคงได้ยิ่งกว่ากัน หากท่านกลั้นเอาไว้ไม่ไหว ครึ่งชีวิตที่เหลือก็จะถูกผู้หญิงคนนั้นบีบ”“ท่านคิดดูให้ดีสิ ท่านเป็นบุรุษอกสามศอกแสนสง่า คิดอยากจะพูดประจบสอพลอต่อหน้านางจริง ๆ หรือ? ตัวท่านไม
Maaari mong magustuhan
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ22.7K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย189.3K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง23.4K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน23.5K viewsสตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว
เฟยฮวา1.5K viewsผมย้อนเวลามาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียในยุค 80
อัญธิญาน์287 viewsอุ้มรัก
ฉู่เฉียว814 viewsภารกิจพิชิตใจคุณชายข้างจวน
ชาไทยเย็น2.8K views
