TW: softie husband Ciara's pov "Cheers!! Wooh! Congrats!!" Sabay-sabay na hiyawan nilang apat, at saka kami nagtawanan matapos naming kampayin ang mga baso namin sa isa't-isa. Napangiti na lang ako nang mapagmasdan ko silang lahat. And now, we're totally complete. I can't believe it. Naalala ko tuloy 'yung sinabi ni Jennifer sa akin bago pa kami pumasok sa simbahan. 'Shut up! Just keep your mouth shock.' Yeah. Ngayon naintindihan ko na 'yung sinabi niyang shock. Well oo, na-shock ako talaga ako, dahil hindi kapani-paniwala 'yung nangyari at halos kapusin na ako sa hininga kakahagulgol nang makita ko ang taong hindi ko inaasahan. Until now, I still can't believe kung paano ko siyang araw araw na iniiyakan at pinagsisisihan ang pagkakataon na makasama ulit siya, knowing that he's dead. But when everything seems to be fine, because finally I'm with my biological parents already, I didn't expect him na biglang na lang susulpot sa harapan ko bilang groom ko, dahil ang buong akala k
TW: contains mature theme, and strong languages that are not suitable for young readers.PLEASE SKIP THIS IF YOU'RE A MINOR! :)Ciara's pov Nang makalabas kami ng hospital ay hindi pa rin nawawala ang alalay sa akin ni Tyron, he was holding my waist kanina pa at parang ayaw niya na akong ilayo sa kanya. Para namang mawawala ako kapag binitawan niya ako.Pabalik na sana kami sa loob ng sasakyan nang makasalubong namin si Tyler."Dude!" Bati nito kay Tyron at akma pang hahalikan sa pisngi nang tadyakan ko siya sa likuran."Gago, aray! Masakit 'yun, ha?!" Reklamo niya at sinamaan ako ng tingin. Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Tyron. Gago, bakit niya hahalikan ang asawa ko, may Raiza na siya ah. Baka ilibing ko siya ng buhay kapag nagkataon."Anong ginagawa mo dito unggoy na bingot?" Tanong ko sa kanya na lalong ikinakunot noo niya."Ha! Gwapong unggoy na bingot!" Inamin mo rin na unggoy ka. "Btw, nakita ko na rin naman kayo. Mamayang gabi, tayong anim sa bar, celebration!" Nakangi
Ciara's pov Ilang araw na ang lumipas at napapadalas na ang pag-init ng ulo ko, hindi ko alam kung bakit. Naiinis rin ako sa tuwing naamoy ko ang pabango ng asawa ko. Ewan ko ba, pero para sa akin ay ang baho niya kapag nag-papabango siya. Pero ngayon ay hindi ko maintindihan ang sarili ko, hawak-hawak ko ang kutsilyo habang nakatutok sa kanya. Natutuwa akong nakikita siyang natatakot sa akin. "Can you just tell me what you want? Stop pointing it to me," kunot noong reklamo niya dahilan para mas lalong mag-init ang dugo ko dahil narinig ko lang ang boses niya. "Nagrereklamo ka?!" "N-no, I was just telling you to put it down, wife, and tell me what you want me to buy.." mahinahong sagot niya, pero sinamaan ko lang siya ng tingin. "Bilihan mo ako ng mangga," sambit ko nang bigla kong maramdaman ang sarili na nag c-crave ngayon sa maasim. "Is that all?" "Pero gusto ko 'yung walang buto, hilaw hah? Pero gusto ko matamis," pagpapaliwanag ko sa panlasa na gusto ng sikmura ko ngayon.
9 months after..."Yie, Ara! Ninang ako kapag nabinyagan na 'yang baby mo, ha?" Natutuwang sambit ni Jennifer, habang hinihimas himas ko ang tiyan ko."Asan na ba 'yung boyfriend mong si Altair? At saka 'yung dalawang mag-asawang abnormal?" Naiinip na tanong ko."Aba! Si Altair na sa mall, pinapahanap ko ng mga gamit na pang baby. 'Yung dalawang kumag, hindi ko alam," sagot niya, kumunot naman ang noo ko."BUNTIS KA?!" Nagugulat na tanong ko. Bakit naghahanap ng mga gamit for baby si Altair? Magiging ama na din ba siya?!"Anong buntis? Syempre ireregalo ko 'yun sa mga anak niyo ni Raiza, 'no, Duh!" Saad niya at inirapan ako, naalala ko rin na nag-one year old na si baby Ivy."Nagugutom ako," pagrereklamo ko."Oh, eh, asan ba 'yang asawa mo?!" Tanong niya pa."Naglilinis ng kotse. Sandali nga! Naiihi ako!" Sambit ko at tatayo na sana ako nang-"Omayghad! WAAAAH!! ARA! GAGO BAKIT DITO KA UMIHI?!" Natatarantang sambit ni Jennifer nang pati ako ay may maramdamang umagos mula sa pagitan ko.
BULAGA! Hahaha, oh ano? Nagsisi ka 'no? Charot, nagustuhan mo ba o hindi? pero that's okay, ANYWAY, lumipat na ako ng account kindly visit chimchim or luyanared for new books! ^^I know some of you ay hindi nagustuhan 'yung ending at flow ng story, but still, thank you for reading this novel, tapos man o hindi tapos, pass your paper! Joke, hahahaha. Anyway, this is the first book I wrote at unang libro rin na natapos ko nung 13 pa lang ako, kaya talagang may mga scene na hindi expected and too unpredictable kapag binasa hahaha. Kaya naman naiintindihan ko kung hindi niyo man magustuhan. I'm expecting a lot that some of you ay pet peeve 'yung mga ganitong plot pero binasa mo pa rin naman, kaya okay lang skakaja omg. Bahala na si batman, message me if you have any thoughts about this book. And of course, I would like to thanks to all the readers na nag-tiyagang basahin ito, you may be my past, present or future reader, I will say thank you for finishing my novel. Kung meron man kayong
TW: Please expect the sensitive content. The topic is more about Violence Against the Woman or so called (Marital Abuse). Physically and Emotionally abusive may destroy your self-worth and lead to anxiety/depression. "Tyron, please... let me go. I'm begging you, please." Pagsusumamo ko na bitawan ako nito, but he's too strong and not even listening to my dramatic plea. I can sense his anger and it's making me weak and my knees tremble. His hold on my wrist was so tight, that I couldn't stop myself but to shred from tears. Nagpatuloy lang siyang kaladkarin ako patungo sa madilim na kulungan kung saan niya ako madalas dalhin at ikulong sa tuwing hindi niya nagugustuhan ang mga ginagawa ko. "T-tyron, it hurts.. please." My heart is clenching, I just felt like crying and begging him to free me, but it's too impossible for him to listen to me. He's really angry and I don't know what I did this time. "Would you shut the hell up?! You really don't have any idea that you ruined everything,
Itinuon ko ang aking atensyon sa kisame ng aming sariling bahay habang prente na nakahiga sa sariling kama. I just woke up but I can already feel the coldness of my surroundings. It is just so frustrating and makes me feel so sick. Why did I even end up in this situation? Is it really my fault that I become selfish just for once in my lifetime? Napapailing na lang ako sa tuwing naalala ko ang mga nakaraan. Kung hindi ko ba pinag-sapilitan ang gusto ko, hindi ba hahantong sa ganito kagulo ang buhay ko? "Ciara!" Agad akong napabalikwas ng tayo mula sa pagkakahiga nang marinig ko ang sigaw ng asawa ko mula sa ibaba ng bahay namin. I hurried out of my room and ran down from the stairs. As I finally got down, I saw him dressed and seemed ready to go somewhere, his eyebrows were knitted that made him look so grumpy. Where will he go again this time? Didn't he just leave yesterday? He's leaving so often, and I don't know where he goes. But still, I have a right to know, right? I'm still h
Ciara's pov I spent most of the afternoon cleaning the house despite my physical body being in pain, baka kasi magalit na naman si Tyron kapag naabutan niyang marumi ang bahay. Paano ko ba naman kasi magagawa ang mga inuutos niya kung palagi na lang kapag uuwi siya, lasing. Tapos paulit-ulit na naman akong sisihin, sasaktan at ikukulong.Nothing new, paulit-ulit ang takbo ng buhay ko. Masasaktan, iiyak, pero patatawarin siya, dahil hindi ko naman talaga kayang magalit sa manya kahit ano pang sama ng trato niya. Paulit-ulit na rin akong nagpapaka-martyr at nasanay na lang ako na hayaan siyang gawin ang gusto niya, basta makasama ko lang siya ay ayos na ako, well not totally. After I cleaned the whole house I sat down on the sofa to rest. Waiting for Tyron to return as time goes on, but every time I think of him with his so-called wife, I can’t help but get hurt. I don’t know who was he referring to, but it’s so painful, it hurts me a lot. I stayed by his side because I knew he still