NMKIMB 5

JACK'S POV:

"What are you tryin' to say? May nagawa ba kami kaya naisipan mong pag-usapan ngayon ang tungkol sa organisasyon ko?" Komento ko sa naging tanong niya.

Umiling naman siya sabay labas ng buntong-hininga. Hinawakan niya pa ang kaniyang tuxedo at may kinapkap sa loob nito. Pinagmamasdan ko lang ang bawat kilos niya–ang bagay na nasa kamay niya. Anong meron doon?

'An envelope?'

"Saktong ikaw pala ang namamahala sa Black Rose, pinabibigay ng isang kalaban. Noong una nakakapagtaka na dinala sa akin ang sulat. I thought I don't have any relation with Black Rose Organization. Pero ngayon nasagutan na." Hindi makapaniwala niyang sabi.

Napatango-tango na lang ako at kinuha sa kamay niyang nakalahad na sa akin ang envelope. Muli ko pa siyang pinasadahan ng tingin at maging si Tita na nakatitig din sa akin.

"Haist...ano bang meron sa envelope na ito at nagawa pang ibigay sa iyo kaysa ilapit na sa amin. Tsk!" Walang emosyon kong komentaryo at tuluyan na ngang nakuha ang isang papel na may nakalagay na sulat.

Pinasadahan ko muna ang bawat sulok ng papel bago ilapag ang envelope sa lamesa. Naramdaman ko rin ang pagdating ng mga inorder namin pero hindi ko na iyon pinansin pa.

What's this? Pinagloloko ba ako ng mga ito? Anong sinasabi nilang...wait! What?

"Are you sure na galing sa kalaban talaga ito?" Paninigurado ko pa sa daddy ko na nagtataka rin sa naging asal ko.

" Oo anong tingin mo sa akin manloloko?"

"Tsk. Who ever they are...hindi talaga ako nakikipagbiruan sa kanila." May halong pagbabanta kong saad sa aking sarili at kinuyom na lang ang aking kamao–kung saan nandoon ang papel na kakabasa ko pa lang.

"What do you mean? Ano bang nasa loob ng sulat?"

"The Mafia King in Black Rose is gay. Because of our organization name. Kung sino man ang tinutukoy mong 'kalaban' siguraduhin niya lang na lalaki siya. Kung nagkataon na siya pa pala ang bakla, mapapatay ko siya ng wala sa tamang oras." Matapos kong sambitin iyon ay napag-isip-isip kong tumayo na sa aking pagkakaupo. Nagtataka pa ang dalawa sa aking naging kilos.

"Saan ka pupunta? Nandito na—"

"Sa 'yo na lang 'yan, Dad. May dapat pa akong gawin."

" H-huwag mong sasabihin na hahanapin mo na sila?"

" Ano ako tanga? Mag-isip ka nga sa dami ng kalaban ko matutukoy ko agad ba sila? May importante lang akong gagawin. Diyan na kayo." Walang galang na aniko at naglakad na para lang lumabas ng restaurant na ito.

"JACK KREAN MILLER! BUMALIK KA RITO! WALANG KAKAIN NG LASAGNA MONG HANEP KA!"

Narinig ko pa ang sigaw ni Dad sa buong pangalan ko at maging sa lasagna na in-order ko. Ako pa ang may problema? Kung ayaw niya, e di bigay niya sa nangangailangan. Hindi ko naman talaga gustong umu-order nu'n.

"Ma'am please...h-huwag naman pong ganito...ka-kahit ano gagawin ko basta huwag lang ninyo akong paalisin." Dinig kong pagmamakaawa ng isang babae matapos kong makarating sa counter.

Parang pamilyar din ang boses nito ngunit hindi ko na matukoy kung sino. Saka kahit na gusto ko pang lingunin ang babae ay hindi ko na nagawa. Kailangan ko pang pumunta sa bookstore bago sa organization ko.

Hindi ko papalampasin ang ginawa sa akin ng kalaban na iyon. Kung sino man siya, humanda lang siya sa gagawin kong pag-turtore sa kaniya o sa myembro niya. Hindi ko sila mapapatawad.

"Hindi! Kung ganiyan ka lang din naman. Ano pang aasahan ko sa iyo? Kung gusto mo talagang may disenteng trabaho, magtino ka!"

"Tsk!" Napapailing na lang ako sa huling narinig ko mula sa manager 'ata' bago tuluyang makalabas ng restaurant.

Palingon-lingon pa ako sa buong paligid ko kung saan ko ba pinark ang kotse ko. Ordinary car lang ang ginamit ko ngayon kaya nakakapagtaka kung alin ba sa mga ito ang kotse ko.

Naghakbang pa ako papunta sa kaliwang daan at tuluyan ko na ngang nakita ang palatandaan ko sa kotse ko. May mga bt21 na nakalapag sa unahan ng kotse.

Papalapit na rin sana ako roon para makaalis na agad ako ng restaurant nang may dumaan sa harapan ko. Natamaan pa ako sa aking balikat kaya napakaliwa ang posisyon ko, buti na lang hindi ganon kalakas ang impact ng babae kung hindi lagapak kami sa sahig.

Akala ko nga ay titigil siya sa akin para mag-sorry pero halata rito na nagmamadali siya. Saka napansin ko rin na may salamin ito sa mata. Parang nakikilala ko na siya.

Parang siya 'yung waitress kanina. Yeah! She is! Per–teka...bakit umalis na agad siya sa trabaho niya, 'e kaaga-aga pa naman?

Siya ba ang pinapagalitan kanina ng manager? Pero bakit naman? Saka bakit ko ba inaalala ang babae na 'yon, dapat nga ay magalit ako rito dahil hindi siya marunong humingi ng tawad.

"Haist! What's wrong with you, Jack?" Naiiling na singhal ko sa aking sarili at napasapok na lang sa aking noo. Napangiwi ako dahil sa lanit nito.

'Napakatanga mo naman talaga kahit kailan. Tsk!'

Dumiretso na lang ako sa kotse ko. Kung ano pa ang magawa ko sa sarili ko dahil lang sa babaeng 'yon. Hindi ko nga kilala, pero ang lakas ng impact ng presensya nito.

"Haist!"