ประตูห้องนอนเปิดและปิดลงทันทีเมื่อลีโอและเล่น่าเข้าไปอยู่ในห้องนอน ลีโอยิ้มมองใบหน้าที่เขาถวิลคิดถึงแทบบ้า ควับ! เขากอดรัดร่างบางไว้แน่น เลน่าที่ถูกกอดไว้เริ่มดิ้นเมื่อเธอรู้สึกว่าเขาอยากจะหลอมรวมเธอเข้าไปในตัวเขาด้วยการกอด “พี่...หายใจไม่ออก”
ลีโอยอมคลายอ้อมแขนแต่ไม่ยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่น หัวใจเขาพองโตจนแทบจะระเบิด “เลน่า...” เขาพึมพำเรียกเธอเบาๆที่ข้างริมหู “พี่ดีใจมาก” เลน่าไม่ได้ตอบอะไร เธอฟังเขาเงียบๆ และยิ้มอย่างยินดี เขาครางร้องบอกความรู้สึกของตัวเองมากมาย เหมือนเขาอยากจะระบายความอึดอััดตลอดหลายวันมานี้ให้หมดในคราวนี้ “ยามนอนพี่ก็เอาแต่คิดถึงเลน่าจนเอาไปฝันพอสะดุ้งตื่นก็ไม่สามารถนอนต่อได้เมื่อข้างกายไม่มีเลน่า...”
เลน่าซุกใบหน้าฟังคำคนคลั่งรักอย่างมีความสุข อุ๊บ! และไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก เลน่าถูกเขาอุ้มขึ้นและพาเดินไปที่เตียงนอนกว้างสีเหลืองนวล จะว่าไปห้องทั้งห้องเป็นโทนสีเหลืองนวลที่สว่างไสว
เลน่าแม้จะตกใจในตอนแรก แต่เมื่อคิดว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เลน่าก็เก็บความ
มิกะรับลิ้นเขาและเธอรู้สึกว่ามันหวานจนเผลอดูดลิ้นเขาด้วยความเผลอไผล นาโอะถึงกับสั่นสะท้านเมื่อการสนองตอบกลับของมิกะเป็นการปลุกอารมณ์ให้เขาตื่นตัวยิ่งขึ้น ท่อนล่างของเขาสั่นจนปวดหนึบแทบอยากจะจับเธอแหกขาและยัดใส่เข้าไปสะเดี๋ยวนี้“อยากเล่นกันในน้ำหรือจะไปนอนเล่นกันบนเตียง” นาโอะผละห่างออกมาเมื่อมิกะเริ่มหายใจไม่ทัน เขาถามออกไปด้วยเสียงแหบพร่ามิกะมองไปที่อ่างและหันไปมองที่เเตียง “เล่นน้ำ” ปกติเธอกลับจากเรียนเธอจะอาบน้ำทุกวันก่อนเข้านอน เธอตอบกลับเสียงหอบ เฮ่อเฮ่อ ลิ้นเล็กๆ อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก น้ำในปากของนาโอะหอมหวานจัง!นาโอะขยับเป็นฝ่ายก้าวลงอ่าง เขาปล่อยให้มิกะไปนอนแช่อีกด้านของอ่าง ส่วนเขาก็แช่อีกด้าน แต่สายตาเขาไม่ละไปจากใบหน้าของมิกะ มิกะเองก็เอาแต่นั่งมองเขาตอบเช่นกันการที่ต้องจัดการกับหญิงสาวที่อ่อนต่อโลก ไม่เคยมาก่อนสำหรับนาโอะไม่มีอะไรที่เรียกว่ายาก เขามีอาชีพในการจัดการผู้หญิงเหล่านี้ มิกะไม่จัดว่าเป็นปัญหา อย่างไรคืนนี้เขาก็ต้องได้อัดน้องสาวคนนี้ของเขาอย่างแน่นอนพรึ่บ! ใต้น้ำท่อนเอ็นขนาดใหญ่ขยายโด่อย่างเต็มท
ในความรู้สึกของมิกะตอนนี้คือพี่ชายพามาเที่ยวก็ไม่ปาน เธอวางกระเป๋าและถอดเสื้อคลุมของพี่ชายไว้บนเก้าอี้“พี่ฉันยังไม่เคยอาบน้ำในอ่างอาบน้ำมาก่อนเลย ฉัน...”“ไปเถอะ” นาโอะอนุญาตเสียงราบเรียบเอ๊ะ! “พี่มันไม่มีประตู”“จำเป็นด้วยเหรอ” คราวนี้มิกะหน้าร้อนผ่าว เรื่องเมื่อเช้าย้อนกลับมาในทันที “ไปสิ ไม่งั้นพี่เปลี่ยนใจ” นาโอะเร่งเมื่อมิกะยังยืนก้มหน้านิ่งหลบซ่อนแก้มแดงก่ำของตนไว้มิกะมองไปที่อ่างสลับมองไปที่นาโอะ ที่ตอนนี้เขาเดินไปสนใจทีวีจอใหญ่ ที่ห้องของพวกเขาก็ไม่มีเช่นกัน มิกะมองไปที่เตียงที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว“พี่คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ใช่มั้ย”อื้ม นาโอะขานรับสั้นๆ เขากำลังกดรีโมทย์เลือกช่องทีวีที่อยากดู ยวบบบบและเมื่อเขาถอยหลังขึ้นไปบนเตียง เสียงของเตียงเรียกความสนใจของมิกะได้ทันที“เสียง!”“เสียงของเตียง” ยวบบบบ มิกะไม่รอช้าเธอกระโดดขึ้นเตียง เตียงน้ำที่ยุบยวบและเด้งไปมา มิกะชื่นชอบเป็นอย่างมาก
“ทำไมถึงเหมือนกันไปหมด” มิกะแก้มแดงก่ำ หน้าเธอร้อนผะผ่าวไม่หยุด เธอวิ่งเข้าห้องน้ำเปิดก็อกน้ำกวักน้ำมาล้างหน้าล้างตา และในขณะนั้นเองสายน้ำที่ไหลเธอก็เห็นของนาโอะ และเมื่อเธอพยายามเงยหน้าหนีจากภาพในสายน้ำที่กำลังไหล เงยมาเจอกับกระจกดวงตากลมก็เบิกกว้างเมื่อกระจกเงาตอนนี้ฉายภาพใบหน้าของนาโอะที่กำลังเคลิบเคลิ้ม และที่เธอไม่ได้มองข้ามไปคือผิวกายเขาเต็มไปด้วยรอยจุดแดงๆ ที่เรียกว่าคิสมาร์ก มันไม่ได้ทำให้นาโอะดูน่ารังเกียจเลย ในทางตรงข้าม กลับทำให้เขาดูเย้ายวนอย่างมากตายแล้ว!!! นี่เธอคิดอกุศลกับพี่ชายตัวเองหรือนี้ พึ่บ! มิกะวิ่งเข้าห้องน้ำ และถอดกางเกงในมองเป้ากางเกงในที่มีน้ำใสๆ เปียกชื้น ความรู้สึกนี้คืออะไรกัน ทำไมมันถึงเกิดขึ้นได้ และวันทั้งวันวันนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจเรียนเลย ไม่ว่าจะมองไปทางไหนเธอก็เห็นหน้านาโอะ สลับกับมือเขาที่กำลังขยับชักไม่หยุดเมื่อถึงเวลาที่ต้องกลับห้อง มิกะไม่เคยได้รับอนุญาตจากนาโอะ ไปไหนกับเพื่อนๆ หลังเลิกเรียนอย่างคนอื่นๆ รถหรูมารอรับแล้วผลั่ก! แต่ทว่าคราวนี้ เมื่อมิกะเปิดประตูกลับเจอคนที่ทำให้เธอปั่นป่วนมาท
ซู่ซู่ เสียงน้ำจากในห้องน้ำ เฮ่อเฮ่อ พร้อมกับเสียงหายใจที่ล่องลอยออกมาด้วย มิกะขมวดคิ้วหันไปมอง แต่ด้านที่เธอนั่งอยู่เห็นเพียงผนังกำแพงของห้องน้ำเท่านั้น เธอไม่รู้ว่านั่นคือเสียงอะไร เสียงลมหายใจของนาโอะเหรอ แปลกจัง!เมื่อไม่รู้เธอจึงเลิกสนใจ มิกะหันกลับมากินต่ออีกสองสามคำ “พี่ฉันไปนะคะ” เธอตะโกนบอกแต่ไม่มีเสียงตอบ มิกะไม่ได้สนใจอะไรนัก เธอเดินไปยังประตูเพื่อเปลี่ยนรองเท้า และในจังหวะนั้นเองที่ประตูห้องน้ำซึ่งพวกเธอรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ค่อยดีนาโอะปิดประตูไม่สนิทเกิดช่องว่างมากพอให้มิกะที่เงยหน้าขึ้นมาเห็น...เห็นนาโอะที่เปลือยเปล่าใต้สายน้ำ เขากำลัง...กำลังทำอะไรเธอไม่รู้ เขากำลังจับส่วนนั้น ส่วนที่เป็นความแตกต่างชายหญิงเขากำลังชักมัน ใบหน้าเขาบ่งบอกว่ากำลังเคลิบเคลิ้มมีความสุขกับการกระทำนั้นอยู่ ริมฝีปากเผยอน้อยๆ ดวงตาเขาปิดสนิททั้งสองจึงไม่เห็นว่าเธอกำลังมองเขาชักมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ เอ่อ ไอ้นั้นของเขาใหญ่และขาวสะอาดยากเหลือเกินที่เธอจะละสายตาไม่มองไม่ได้ มิกะยืนตาค้างมอง นาโอะหล่อจังเลยแต่ทว่า! สติของเธอเริ่มกลับมา ปัง! มิกะรีบหั
เขารับมือกับหญิงสาวบริสุทธิ์ได้ดี เพราะเธอไม่ใช่คนแรก ในช่วงตลอดสองปีที่ผ่านมา คนแรกที่เขาเจอเขาจำเธอไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ เพราะสมองเขาจดจำผู้หญิงได้เพียงคนเดียวคือน้องสาวของเขานั่นเองอ้าร์สสสส นาโอะครางออกมา เมื่อเธอดูดเข้าไปลึกมากและแรงจนเขาไม่อาจดึงเวลาน้ำยกแรกของคืนนี้ต่อไปได้“กะ...กลืน เลียกิน..เข้าไป” เขาครางร้องบอกเธอ เสียวก็เสียว แต่สอนก็ยังต้องสอน หญิงสาวเข้าใจตั้งใจทำอย่างเต็มที่ ไม่นานลิ้นเล็กๆ ก็เก็บคราบน้ำขุ่นขาวที่พุ่งออกมาเลอะเทอะทั่วตัวนาโอะจนเกลี้ยง เฮ่อเฮ่อ“บทเรียนต่อไป ช่วยเขาใส่ถุงครับ” นาโอะหยิบถุงยางที่ถูกวางไว้ทั่วไปหมดในห้องแห่งนี้ ไม่ว่าคุณจะบรรเลงรักตรงมุมไหนก็ไม่ติดขัดเพราะถุงยางอนามัยวางเกลื่อนไปทั่วในห้องหญิงสาวรับซองมาและแกะมัน ตอนนี้เธอไม่หลงเหลือความอายอีกแล้ว “นั้นแหละครับ ค่อยๆ สวมและรูดมันลงมาจนถึงโคน...ตอนนี้คุณขึ้นมานั่งทับมันเลย ค่อยๆ ย่อลงมาให้รูของคุณตรงกันครับ ใช้มือช่วยจับไว้...ใช่แล้วครับ” นาโอะค่อยๆ บอกอย่างใจเย็นตามการขยับที่เชื่อฟังของนักเรียน กรามแกร่งขบกั
นาโอะเป็นฝ่ายขยับก่อนในทันที ด้วยลักษณะภายนอกของเขาจะเยือกเย็นแต่ภายในร่างกายเขามันเร้าร้อนอึดอัดอยากจะปล่อยออกไปสักน้ำหนึ่งก็ยังดีนาโอะถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวและพาดไว้ที่พนักเก้าอี้ไม่ไกล หญิงสาวมองเรือนร่างเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “นั่นจุดอะไรหรือคะ” เธอถามอย่างประหม่า คนที่ไม่มีประสบการณ์ย่อมไม่เคยเห็นรอยคิสมาร์ก อาจจะคิดว่าเขาเป็นโรคอะไรก็ได้นาโอะยิ้มและถอดกางเกงสแลคสีดำออก เผยความโดดเด่นที่ผงาดดุนดันกางเกงในสีเดียวกัน หญิงสาวมองต่ำจุดแดงๆ ยังมีอีกหลายจุดบนเรียวขาขาวยาวของเขา นาโอะยังหมุนตัวให้เธอดูด้านหลัง“ทั้งหมดนี้คือรอยคิสมาร์ก” เขาร้องบอกน้ำเสียงสบายๆ หญิงสาวมองแผ่นหลังของเขาและไล่ต่ำลง จุดแดงเหล่านั้นหายเข้าไปในกางเกงสีดำ ไม่ต้องเดาแก้มก้นเขาก็คงมีรอยแดงที่เขาบอกว่ามันคือรอยคิสมาร์กอย่างแน่นอน“ฉะ...เอ่อ คุณเจ็บมั้ย” นาโอะยิ้มอีกครั้ง“คุณผู้หญิงรับรู้ด้วยตัวเองดีกว่าครับ” เขาพูดจบเดินไปยืนตรงหน้าเธอ ความสูงของเขาและความสูงของเตียงน้ำ ทำให้จุดที่โด่ออกมานั้นตรงตำแหน่งใบหน้าเธอ&n