Hinalungkat niya ang malaking cabinet na nasa kuwarto ni Jondray na may mga dami na panlalaki hanggang sa makakita siya ng puwede niya magamit na pangbabae. Napapaisip tuloy siya kung sino ang nakakasama ng binata sa bahay bakasyunan na ito dahil may mga pambabae na gamit. She, then took a bath to clean herself. The cold water on her face, trying to wash away her worries. Nang matapos siyang maligo at magbihis ay inayos niya muna ang buong kuwarto na medyo magulo. Sigurado siyang palaging nandito si Jondray at ang kasintahan nito dahil magulo ang kuwarto na mukhang palaging ginagamit. Kaya pala madalas wala siya sa bahay. Pagkatapos masiguro na malinis at maayos na ang kuwarto ay lumabas na siya ng silid upang magtungo sa kusina kung saan pinapapunta siya ni Jondray. Malawak ang kabuuan ng bahay-bakasyunan pero iisang silid lang, maliit na living room at may kusina na makikita kaagad dahil wall lang ang pagitan ‘nun sa living room. Napatigil si Mia sa paghakbang at bahagyang umawan
NAGISING SI Mia kasabay nang paghikab niya. Ininat niya ang katawan at saka parang may sariling isip na kusang ngumiti ang mga labi niya. Bakit ba ang gaan ng pakiramdam niya? Maging siya hindi niya alam kung bakit sa kabila ng mga nalaman niya tungkol kay Jondray, malaki pa rin ang tiwala niya sa binata. Lingid sa mga kaalaman niya, isa itong mapanganib na tao. Gayunpaman, hindi siya takot, wala siyang maramdaman na rason upang matakot siya. Inaantok pa siya pero dahil gusto niyang bumawi kay Jondray, gumising siya nang maaga. Lumingon siya sa natutulog na binata sa may gilid niya. Buti na lang may harang na malaking unan sa pagitan nila ng binata kaya kahit malikot siya matulog ay hindi niya ito naistorbo. Sana nga hindi ko naistorbo si Jondray. Pero sa pagsusuri niya, mukhang hindi naman, kasi maayos pa ang unan sa pagitanan nila. Mahimbing ang pagkakatulog nito at mukhang anghel na bumaba sa langit ang mukha nito. Bumangon na siya, kinusot niya ang mga mata at tumingin sa kapali
TWO weeks later… PANAY ang sulyap ni Mia kay Jondray habang pinapanood nila ang pelikula na paborito ng binata. Voltes Five. Ang childish, ‘di ba? Ngayon lang niya nakikita ang tunay na ugali ng binata kaya natutuwa siyang naging open ito sa kanya. Ibig sabihin lang ‘nun, pinagkakatiwalaan na siya ni Jondray. Dalawang linggo ang lumipas simula nang may magtangkang pumatay sa kanila at napuruhan si Jondray ng araw na iyon. Si Mia ang araw-araw na naglilinis ng sugat ni Jondray at siya rin ang nag-ooras nang inom ng gamot nito para sa paghilom. Kanina pa siya walang maintindihan sa pinapanood nila, siguro dahil nadi-distract siya sa presensya ni Jondray na nasa tabi niya. Panay ang hinga niya nang malalim para mabawasan ang kakaibang nararamdaman niya pero ayaw mawala at mas lalo lang siyang nakakaramdam ng kakaiba. Gusto sana niyang bumalik na sa inuukupa niyang kuwarto kaya lamang pinipigilan siya ng binata. Sa tuwing babalakin niyang tumayo, kaagad na hinahawakan ni Jondray ang ka
Three dead bodies lay in front of Jondray, Mirko, Alvan, and Cooper. All the victims had fatal gunshot wounds to their chests. The five of them had just arrived at the scene, and they were all in shock at the sight in front of them. The scene was riddled with bullet casings, and the smell of gunpowder was still hanging in the air. It was clear that an intense gunfight had just taken place. They were all stunned and silent as they looked at the bodies. They didn't know what to say or how to process what they had just seen.Mukhang kumikilos na rin si Black Master, naisahan sila nito. Fuck! Nangako siyang bibigyan proteksyon niya ang pamilya ng sniperman na ikinanta si Black Master ngunit nabigo sila. At nakakaawa ang batang umiiyak sa gilid ng pinto habang yakap nito ang sarili at matinding trauma ang nararanasan. Mas lalong nangangati ang kamay ni Jondray na patayin ang mga katulong ni Mr. Wong sa organisyon dahil sa walang awang pagpatay nito sa sniperman. Cooper was the first to bre
MIA woke up and stretched her arms overhead. Pero nang maramdaman niyang may masakit sa bandang ibaba ng katawan niya ay agad siyang napabalikwas ng upo at sinuri ang sarili niya. Nakabihis siya, ibig sabihin isang panaginip lang iyon. Sinuri rin niya ang paligid ng kuwarto. Nakumpirma niyang nasa sariling kuwarto niya siya. Ang huling naaalala niya ay kainuman niya si Cyrus at nag-dadrama ito sa kanya. Dumating si… Jondray! No! Hindi! Naaalala na niya ang buong pangyayari kagabi! Parang inaararo ang pagkababae niya. Ramdam niya ang kirot at hapdi sa pagkababae niya. Lumingon siya sa gilid ng kama at nanlaki ang mga mata niya kasabay niyon ang pagtakip ng bibig niya nang makita si Jondray, mahimbing na natutulog sa tabi niya. Totoo nga! Hindi iyon isang panaginip! Nakakahiya! Dahan-dahan siyang gumalaw at maingat siyang umalis ng kama. Nang maramdaman niyang umapak ang paa niya sa sahig napatuon siya nang mahigpit sa side table dahil nilukob ng kirot ang gitnang bagahi ng katawan n
NANG Makabalik si Jondray sa kanyang silid, kusang pumorma ang labi niya nang matamis na ngiti habang naiiling ng makita si Mia na mahimbing na natutulog. Katatapos lang niya pakainin ito, sandali lang siyang lumabas pagbalik niya tulog na ito. Ganoon ba niya napagod ang dalaga kagabi? Panay lang kasi ang tulog nito pero hinahayaan niya lang itong magpahinga para makabawi ng lakas. In the first place, It was his fault that Mia suffered pain and discomfort from her womanhood. He was too big for her. He was a selfish jerk who did not care about her and only wanted to have sex with her. I’m stupid! Inilapag niya ang tray sa side table na may lamang gamot at isang basong tubig at saka siya umupo sa gilid ng kama. Jondray softly shakes her shoulder. “Wake up, Mia.” Ilang marahang pagyugyog ng balikat ng dalaga ang ginawa niya bago ito umungol tanda na gising na ito at nagmulat na nga ng mga mata si Mia. “Jondray…” Nanghihinang bigkas nito sa pangalan niya. Fuck it! I’m so sorry, Mia…H
Hinanap ng mga mata ni Mia si Jondray. Pagkaraan ng ilang minutong paghahanap, natagpuan niya itong nakatayo at nakatuon ang dalawang braso sa hamba na bakal ng terrace. Malayo ang tingin nito habang may hawak na isang bote ng beer. Walang imik siyang lumapit at tumayo sa tabi nito. Nang maramdaman nito ang presensya niya at lingunin siya nito, doon lamang siya nagsalita. “Pasensya ka na. Hinusgahan kita agad.” Sabi niya sa malumanay na boses. Uminom muna ito nang beer sa bote na hawak nito bago magsalita. “Akala ko ba nagtitiwala ka na sa akin? Hindi ko sinabing ibigay mo ang buong tiwala mo sa akin pero sana bago mo ako husgahan may basihan ka. There are many things you don't know about me, Mia. You don't know how I feel or what's on my mind, or what my past was like. A lot of things, Mia. Kaya huwag mo akong husgahan na parang alam muna ang lahat ng tungkol sa akin. Ang alam mo lang ay naghihiganti ako sa pagkamatay ng babaeng minahal ko. Iyon lang ang alam mo sa buhay ko.” Na
“DITO tayo mamimili? Bakit parang walang namimili?” Sunod-sunod na tanong ni Mia kay Jondray habang nililibot nila ang Mall na pagmamay-ari ng Ama ni Jondray. Ipinasara pansamantala ni Jondray ang mini Mall na ito. Kaya sigurado siyang punong-puno ang mga mamimili sa malaking Mall na pagmamay–ari naman ng kanyang Ina. Siya rin naman ang may hawak ng mga negosyo ng mga magulang niya, kaya puwede niyang gawin ang lahat ng gustuhin niya. Hindi niya sinagot ang mga tanong ng dalaga bagkus nagpatuloy sila sa paglilibot. Hindi alam ni Jondray kung anong meron sa mga mata ng dalaga at parang iba ang dating nito pag nakatitig sa mga mata niya. Niyaya niya si Mia para bumili ng mga damit ng batang babae at damit na rin nito pati body wash at kung anu-anong gamit pang-babae. Matagal na rin nananatili ang dalaga sa bahay niya, pero iisa pa lamang ang nabibili nitong pansariling damit. “Kunin mo kung anong gusto mo at ipili mo na rin 'yung bata ng damit pang-bahay.” Aniya. May kislap ng sa