Chapter 6

Kinaumagahan ay umuwi ako sa bahay upang magbihis.

"Lyrica? Pwede ba tayong mag usap? " Sabi sa akin ni Tatay. Tumango lamang ako at sumunod sa kanya palabas ng bahay.

"Pasensiya na po kagabi tay, talaga pong sumama lamang ang aking loob."

"Alam ko naman iyon anak. Pasensiya ka na rin sa mga kapatid mo. Alam mo naman ang ugali ng mga iyon." Napabuntong hiningang sabi niya.

"Opo tay. Siya nga pala po, baka matuloy na po ang pag alis ko."

"Ah... Ganun ba, sigurado ka na ba riyan sa balak mo? "

" Opo naman itay, matagal ko na po itong pinag iipunan. Mas makakatulong po ako kung sa Maynila po ako magtatrabaho." Nakangiting sabi ko.

"Manang mana ka talaga sa iyong inay Lyrica. Alam ko namang hindi ka magpapapigil, basta ay iingatan mo ang sarili mo doon ha? "

" Opo tay."

Doon natapos ang aming pag uusap, palagi namang ganoon lamang ang sinasabi ni tatay, pagpasensiyahan ko na lang daw sila ate o kaya naman ay intindihin ko na lamang daw sila.

Umalis na ako ng bahay at nagtungo sa sakayan.

Nang makarating sa tindahan ay ginawa ko na ang mga dapat kong gawin.

"Hija, isa ngang balot ng sibuyas. Samahan mo na rin ng dalawang tali ng sitaw at kangkong."

"Ito po manang, 60 pesos po lahat." Nakangiting sabi ko rito.

"Aba, ikaw ba iyong anak ni Evelyn at Mario? "

"Ah, opo manang. "

"Ang laki mo na hija, ako nga pala si Liza. Kaibigan ako ng nanay at tatay mo. Kakauwi ko lamang, galing ako sa Maynila. Ikaw ba si Cynthia? "

"Hindi po manang, ako po si Lyrica. Sa Maynila po kayo nagtatrabaho ? " Sabi ko.

"Ah yung pangatlong anak ni Evelyn. Oo hija, sa maynila ako nagtatrabaho. Kasambahay ako roon."

"Ganun po ba, nagbabalak rin po akong mag Maynila Manang."

"Ay oo, ang hirap ng buhay dito sa atin. May asawa ka na ba ? "

"Wala po manang, wala pa po iyon sa isip ko." Nakangiting sabi ko.

"Aba mabuti naman at baka mapagaya ka sa nanay mo noong makarating siya sa Maynila." Makahulugang sabi nito pagkatapos ay tumawa.

Nagtataka man ay ngumiti na lamang ako. Nang makapagbayad ay umalis na rin ito.

Ako lamang ngayon ang tao rito sa tindahan dahil nasakit daw ang tuhod ni Nanay Lucing.

Nang sumapit ang tanghalian ay dumating si Marco.

"Oh, bakit ang aga mo yata ngayon Marco? "

"Wala ang mga prof namin sa last 2 subjects kaya naisipan ko na lamang tumulong dito." Nakangiting sabi niya.

"Ah ganun ba."

"Iniisip mo pa rin ba iyong nangyari kagabi? "

"Hindi naman. May bumili kasi kanina, sabi niya ay kaibigan siya nila tatay. Nasabi kong gusto ko ring lumuwas ng Maynila. Tinanong niya kung may asawa na ako, sabi ko wala. Bigla niyang sinabi sa akin na mabuti naman at baka raw mapagaya ako kay inay."

"Hmm, hayaan mo na lamang iyon Lyrica. Masyado kang maraming iniisip, hindi na ako magtataka kung isang araw nabaliw ka na." Iiling iling na sabi nito pagkatapos ay pinitik niya ako sa aking noo.

"Aray ko naman! Mababaliw na talaga ako dahil sa palagi mong pagpitik sa noo ko! " Irap ko sa kanya.

Tinawanan lamang niya ako.

Dumating ang hapon at nagsara na kami ng tindahan ni Marco. Dumiretso kami sa bahay nila Krisha dahil nagtext sa akin si Mildred na kailangan niya akong makausap ng personal.

"Lyrica! Good news! Good news! Halika, bilisan mo!" Halos hilahin na ako ni Mildred papunta sa kubo nila Krisha.

"Ano ba kasi iyon Mil? "

Nang makarating kami sa kubo ay agad niya akong pinaupo.

"So, eto na nga. Si ate Jessie kasi tumawag kaninang umaga. Sabi niya ay pwede ka daw makitira sa inuupahan nila habang naghahanap ka ng trabaho. Kaso nga lang, para daw hindi ka magbayad ng upa ay ipaglaba mo raw sila ng mga kasama niya. Tatlo lang naman sila sa inuupahan nila, mga dalaga pa. Iyong pagkain mo na lang daw ang iintindihin mo pati na rin ang panggastos mo sa araw araw doon. Ano ayos ka lang ba doon? "

"Oo naman! Mas mabuti nga iyon at mababawasan ang magiging bayarin ko. " Nakangiting sabi ko.

"Ayan! Mabuti naman, kakausapin ka raw niya. Teka, magvideo call tayo." Excited na sabi nito. Nakangiti namang nagthumb ups sa akin si Krisha.

"Hi ate Jessie. Ito kasama ko na si Lyrica, "

"Mabuti naman, may mga alam ako na pwede niyang pag applyan. "

Nang iniharap sa akin ni Mil ang cellphone niya ay bumungad sa akin ang ate Jessie niya. Matangos ang ilong nito at mapupula ang manipis na labi, maputi rin siyang babae at kulay pula ang kanyang maiksing buhok.

"Ikaw ba si Lyrica? Aba, Mildred hindi mo sinabing napakaganda pala nitong kaibigan mo. Mabuti at kinaibigan ka niya." Tumatawang sabi ni Ate Jessie halatang inaasar si Mildred.

"Hay nako ate, maganda rin ako kaya magkakaibigan kami ano ? Tsaka isa pa, napakaganda talaga nitong si Lyrica, hindi lamang marunong mag ayos sa sarili. Siya nga ang pinakamaganda sa kanilang magkakapatid e." Pagmamalaki nito sa pinsan.

Ako naman ay nahihiyang napatungo ng aking ulo.

"Huwag ka ng mahiya hiya diyan Lyrica, bawal rito sa Maynila ang mahiyain. Naku, baka hindi ka tumagal rito. Sige ka."

"Naku, hindi naman po. Hindi lang po talaga ako sanay ng may pumupuri sa akin."

"Masanay kana, ano ka ba? O siya nga pala, ano payag ka ba sa sinabi sa iyo ni Mildred. Madalas kasi kaming overtime sa trabaho ng mga kasama ko rito e. Hindi na namin halos maasikaso itong bahay. "

"Oo naman po Ate Jessie. Makakatulong rin po iyon sa pagtitipid ko."

"Ayun naman pala e. O siya kelan mo ba balak lumuwas? "

"Ah ayun nga po e..."

"Sa linggo na luluwas si Lyrica, ate Jessie. Tamang tama at wala kang trabaho noon diba? "

" Ah oo... O siya sige. May cellphone ka naman diba? Ibigay mo na lang sa akin ang number mo ha? Para matatawagan kita." Sabi ni ate Jessie sa akin.

"Sige po ate, maraming salamat po." Nakangiting sabi ko.

" Sige na, end ko na ang call. Mag update na lang kayo sa akin." Yun lamang ang sinabi niya bago patayin ang tawag.

"Ayan, ayos na Lyrica. Nag ambagan na kami nila Marco ng dadalhin mong pera. Huwag ka ng tumanggi, utang mo naman ito e." Iiling iling na sabi ni Mildred sa akin.

"Maraming salamat talaga sa inyo... Sobra... Pangako, babawi ako at magbabayad ng utang kapag nakahanap na ako ng trabaho doon." Umiiyak na sabi ko.

"Ano ka ba? Huwag ka ng umiyak Lyrica. Maiiyak rin ako e." Nagpupunas ng mata na sabi ni Krisha.

"Basta, huwag mo kaming kakalimutan ha? " Sabi naman ni Mildred at yumakap sa akin.

"Paano ko kayo kakalimutan e may utang ako sa inyo? " Napahagalpak naman ng tawa si Wren at Marco dahil sa sinabi ko.