Seraphina Amara's POV: Pagkarating namin ni Isolde sa school, halos hindi na ako huminto kakatakbo. Tumakbo ako nang diretso papunta sa classroom, habang hawak-hawak pa rin ang pusang parang ayaw magpaawat."Sorry, Isolde, pero kailangan natin itong takbuhan." bulong ko habang hinahapit ang bag at pilit na nilalagay siya sa loob.Pagdating sa pinto, halos sumabog ang hininga ko sa kaba. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto...Pagpasok ko, sabay-sabay na napatingin sa akin ang aking mga kaklase—lahat may iisang ekspresyon: shock.At sa gitna nila, naroon si Professor Dela Vega, ang pinaka-strict na propesor sa buong unibersidad."G-Good morning, Professor Dela Vega," hingal kong bati habang pilit pinapakalma ang sarili. "I'm sorry I'm late."Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, tapos bumaba ang tingin niya kay Isolde na nakasilip sa aking bag, mahinhin pang nag "meow.""Late ka na nga," malamig niyang sabi, sabay taas ng kilay, "nagdala ka pa ng pusa. Pet house ba itong school, Mi
Seraphina Amara's POV: Kinuha ko ang cellphone kong nakapatong sa istante, halos manginig ang mga daliri ko habang hinahanap ang numero ni Mr. Sylvara. Wala na akong magagawa kundi tanggapin ang aking alok.Pagka-dial ko, hindi pa man natatapos ang pangatlong ring ay agad niya itong sinagot—parang alam na niyang ako ang nasa kabilang linya. "What can I help you with, Ms. Amara?" malamlam ang boses niya sa kabilang linya, garalgal na parang kagigising lang. Pero sa tono niya, parang wala siyang maalala—o baka naalala niya pero nang-iinis lang siya. "P-Pumapayag na ako...n-na maging...""My fucktoy?" He said with a laugh, "Changed your mind?" I knew he was pleased because I had finally given in and agreed to be his plaything."Oo, p-pumapayag na ako," sambit ko, ramdam ko ang pagkalabog ng aking puso sa dibdib—napapaisip kung tama ba ang desisyong pinili ko. Para akong hinahatak ng dalawang tinig sa loob ko—isa ay nagsasabing ito na ang simula ng aking pagkabihag. "I'll send a car f
Seraphina Amara's POV: Ayos lang sa akin kung hindi ako makakain, basta si Isolde ay hindi nagugutom. Ganyan ako magmahal. "Ito oh, kumain kana," Sabi ko at kinuha ang mangkuk para ibigay kay Isolde. Nakatingin lang ako kay sa kaniya habang kumakain. "Isolde...paano ba maging pusa? Turuan mo ako, mukhang wala kayong mga problema eh." Aniko sa kaniya habang patuloy na hinahaplos ang kaniyang balahibo. "Meow..." Natawa nalang ako dahil sa aking mga sinabi. Baliw na ba ako? - - Pinagmasdan ko nang mabuti ang calling card ni Mr. Sylvara. Paulit-ulit kong binabasa ang kaniyang pangalan at numero, wari ay sinusubok kung kaya ko bang tawagan siya nang walang alinlangan. Ngunit sa likod ng isip ko, malinaw na malinaw-planado niya ito mula at sapul. Bago pa man ako tuluyang makatayo upang abutin ang aking cellphone, isang malakas at sunod-sunod na katok ang umalingawngaw mula sa pintuan. Napaigtad ako sa gulat, at maging si Isolde, na kanina pa ay nakahiga sa sofa, ay napabalikwas
Seraphina Amara's POV: Ramdam ko ang mga matang nakatingin sa akin, mula sa mga customer na naputol ang kanilang pag-uusap hanggang sa baristang natigilan sa paggawa ng kape. Naririnig ko ang mahihinang bulungan, mga tanong at usisero nilang tingin, pero pinili kong huwag lumingon. Habang binabagtas ko ang bawat hakbang patungo sa pinto, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang hangin. Lalo kong binilisan ang lakad ko, at sa paglabas ko ay mariin kong isinara ang pinto na halos umalingawngaw sa buong paligid. "Nakakainis talaga ang lalaking iyon...ano ba kasing problema niya?" Naiinis kong wika habang naglalakad papalayo sa coffee shop. Gusto ko ulit sumigaw, pero ayokong masabihang baliw. Nasagilid pa naman ako ng kalsada. "Ganoon nalang ba talaga ka laki ang galit niya sa akin para gawin niya ito?" Tanong ko sa aking sarili. Aksedinte lang naman ang nangyari, bakit pinaparusahan niya ako ng ganito? "Nagalit ba siya dahil sa sinabi ko? Kailangan ko bang magsosorry? Ayoko
Seraphina Amara's POV: Nang matapos na akong maghilamos at magpalit ng damit, humiga na ako sa aking kama. Sinusubukan kong kalimutan ang nangyari kanina. Kahit ngayon, nanggigigil pa rin ako sa inis! Argh! Sa wakas ay nakatulog na rin ako kakaisip kung anong trabaho na naman ang papasukan ko. - - Maaga akong nagising para maghanap ng trabaho, hindi na ako kumain ng almusal dahil wala nang laman ang ref. Hindi pa rin naman ako nagugutom, kaya ko itong tiisin hanggang sa makakita na ulit ako ng bagong trabaho. Dala-dala ko ang mga requirements na kailangan para sa aplikasyon. As I left the apartment, I spotted Lyra chatting with her mom. It made me wonder what it's like to have parents. I've been without that feeling for years. "Magandang umaga, Seraphina! Magkape ka muna," Inaya ako ng kaniyang mama, pero ngumiti lang ako at umiling. "Good morning my beautiful best friend!" Kumaway sa akin si lyra. Nakakainggit, gusto ko ring maramdaman kung ano ang pakiramdam ng ma
Seraphina Amara's POV: Tumingin ako sa kaniya, nakita ko ang pagtaas ng kaniyang kilay-naghihintay sa aking sagot. "H-Hindi po, sir..." "It costs more than your salary. Someone as clumsy as you doesn't deserve a job like this." Nagsimulang manginig ang aking katawan sa kaniyang mga salita, hiya at galit ang umiikot sa aking loob, ngunit pinilit ko ang aking sarili na tumayo, tumanggi na makita niya akong napahiya. "Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sa kaniya. Tinitigan ko siya ng maigi, ngunit nanatili siyang kalmado-tila ba walang nangyari, na para bang hindi ko siya natapunan ng pagkaing inorder nila. Lalo akong nainis sa kaniyang malamig na anyo, habang ako ay halos lamunin na ng kaba at hiya. "Kung hindi ka titigil sa pagiging waiter, baka hindi lang ako ang matapunan mo ng pagkain." Namula ako sa galit dahil sa kaniyang sinabi. Gusto niya akong paalisin sa trabaho ko, dahil lang sa isang aksidenteng hindi ko naman sinasadya? Hindi ko alam kung iiyak ba ako o sisiga