CHAPTER 6

"SHE WAS almost raped by her stepbrother."

Napabaling ng tingin ko sa ina ni Nahli dahil sa sinabi nito.

Almost raped?

"It was all my fault. I was too busy trying to save my relationship with a jerk and left her alone with an animal." Kwento nito habang tumutulo ang mga luha.

Ina-alo ito ng kanyang ama.

"Have you sent the guy in prison?" Seryosong tanong ko kay Tita Nessa.

"Yes. Pero, madalas di ko maiwasang di mag-alala lalo na kung gaganap ang mga pangyayaring tulad nito."

"You mean, "this" often happen?" Tanong ni papa habang walang tigil sa pag-alo kay tita.

Tumango si Tita Nessa, ang ina ni Nahli, bilang tugon sa tanong ni papa.

"She may seem so full of energy but she's not literally fine. Almost every night, after what happened to her, halos di ko siya makausap nang maayos. Palagi siyang takot at ni ayaw nang lumabas ng kwarto. It has been 4 years since that incident happened pero para sa kanya parang kahapon lang 'yon nangyari." Malungkot na kwento nito.

"Nagpa-therapy ba siya?" Tanong ulit ni papa.

"Yes. Naging epektibo naman ang mga naging therapy sessions niya, after 2 years sabi ng doktor ay okay na siya. However, hindi pa rin daw maiiwasan ang mga ganitong pangyayari lalo na kapag may mga bagay na makapagpapaalala sa kanya ng pangyayaring iyon."

"Gaya ng alin?" Puno ng kuryosidad na tanong ko.

"Dilim, makipot na lugar at dugo. Naghi-hestirikal siya, di nakakahinga at nawawalan ng malay. Siguro naulit kanina ang pagkapatay ng ilaw sa kwarto niya, kaya naganap ang ganito." Saad ni Tita.

"Namatay ang ilaw sa kwarto ni Nahli? Imposible iyon, I made sure na okay ang electric supply ng kwarto niya at bago ang mga bombilya dahil 'yon ang bilin mo." Naguguluhang saad ni papa.

"Iyon rin ang hindi ko maintindihan, pero 'yon ang sabi ni Nahli kanina sa'kin."

Patuloy na nag-usap ang papa ko at ang mama ni Nahli. Ako naman ay nagpaalam paalis sa mga ito.

-----

LINGID SA kaalaman ng mga ito na pagkatapos kong magpaalam ay pumasok ako sa kwarto ni Nahli. Umakyat ako sa puno at dumaan sa bintana ng kwarto ng dalaga. Dahil na rin sa magkatabi lang ang kwarto namin at ang nagsisilbing harang lang namin ay ang pader at ang malaking puno sa labas na ginagawa kong hagdan, kagaya ngayon.

Maingat akong lumapit sa kinaroroonan ng dalaga. Walang ingay akong umupo sa espasyo ng kinahihigaan nito.

She looks so fragile.

Hindi ko mapigilan na di haplusin ang mukha ng dalaga. I don't exactly understand what I am doing but one thing I'm sure, I will protect her from this day on.

Wala pang isang araw na nakikilala ko ang dalaga pero pakiramdam ko ay matagal ko na itong kilala. When I saw her face earlier, scared, I  wasn't able to think straight. I just want to hug her tightly as I could.

"'Wag! 'Wag! Pakiusap!" Takot na takot na sigaw ni Nahli na tila nananaginip.

Mahigpit ang kapit nito sa kumot at takot na takot na binalot nito 'yon sa katawan habang lumalayo sa pwesto ko.

Sinubukan ko itong lapitan upang aluhin subalit patuloy ito sa pagwaksi ng aking mga kamay.

"Stay away from me! Please, leave me alone!" Patuloy na sigaw nito habang humihikbi.

Still, I try to reach her hand, and I successfully did.

"Don't touch me!" Saad nito sabay waksi sa kamay ko.

Again, I try to reach Nahli's right hand and then softly caress it and envelope it with my both hands.

"I will not hurt you. Don't be scared." I sincerely said.

With pouring tears, Nahli look at me. She sobs. She recognized me.

"Ke-Ken---dric!" Humahagulhol na saad ng dalaga sabay yakap nang mahigpit sa binata.

I softly caress Nahli's hair and back, trying to console her. While Nahli, she continuously cries her heart out.

Basang-basa na ang nasa balikat na bahagi ng damit ko dahil sa luha ni Nahli. Subalit, hindi ko ito alintana.

Patuloy kong inalo ang dalaga, paminsan-minsan din ay malumanay na kong hinahalikan ang noo ng dalaga.

Few minutes had passed, Nahli suddenly stopped crying. Napagtanto kong nakatulog na ito sa balikat ko.

Dahan-dahan ko itong inihiga sa kama upang mas maging komportable ang tulog nito. Subalit, dahil sa higpit ng pangunyapit nito sa'kin ay maging ako ay napahiga na rin.

Nahli ended on top of me, nuzzling. Hinayaan ko na lamang ito. Tila ito'y isang musmos na isinisik ang sarili sa aking dibdib habang natutulog.

Tinagilid ko ang sarili nang biglang mahigpit na yumakap sa'kin ang dalaga at muling mas isinisik ang sarili. Hindi  mapigilang di mapangiti sa inasal ng dalaga habang tulog.

"Tsk! Parang bata kung matulog," naaaliw na turan ko.

Inayos ko ang pagkakaunan ni Nahli sa aking braso upang ito ay mas maging komportable. Niyakap ko ito at hinalikan sa noo.

"Sleep tight little Nahli, the night will vanish the pain you feel, you'll see."

-----

MAGAAN ANG pakiramdam ko nang magising kinaumagahan. Wala akong gaanong maalala kagabi bukod sa parang nakita ko sa aking balintataw si Kendric.

"Love, kumain ka pa." Saad ni mama habang nilalagyan ng pagkain ang aking pinggan.

Kasalukuyan kaming kumakain ng agahan ngayon. Laking gulat nga ng mga ito nang kusa akong bumababa para kumain ng agahan.

Bakas sa mukha ng mga ito ang labis na pag-aalala nang mabungaran ako. Sa simula ay tila naguguluhan pa ako. I had no idea about what happened last night. Not until her mother told her.

Inatake na naman pala siya ng trauma. How pathetic!

"May gusto ka pa bang ibang pagkain Nahli? Sabihin mo lang para maipahanda natin kay Nana Eseng, masarap siyang magluto." Nakangiting saad ni Tito Henry.

"Hindi na po Tito, busog na rin po ako." Sagot ko dito at nagpatuloy sa pagkain.

Napansin ko ang pagpapalitan ng makahulugang tingin ng sina mama at Tito Henry na nasa harapan ko. Hindi ko ito pinansin bagkus ay nagpatuloy lang ako sa pagkain.

"Kendric, good morning! Come join us." Maligayang aya ni mama sa bagong dating.

Nagsawalang bahala lang ako sa bagong dating subalit naramdaman ko ang pagtabi nito ng upuan sa'kin.

"Mabuti naman dito mo naisipang mag-agahan." Untag ni tito Henry.

"I just kinda felt it." Saad nito habang sinasalinan ng pagkain ang sariling pinggan.

Patuloy lang ako sa pagpapatay malisya sa presensiya ni Kendric. Base sa nalaman ko sa kay mama, ito ang unang dumalo sa'kin kagabe. Subalit, hindi sa pangyayaring iyon ako naaasiwa dito kundi sa romansang namagitan sa kanila ng binata kagabi.

I may totally forgotten what happened last night when my trauma attacked, but not when they kissed and almost did something regretful. I'm so ashamed because of it!

"Kung tao yung pinggan sure akong umiiyak na 'yan, sama ng tingin mo e." Nakangising untag ni Kendric.

Dahil sa lalim ng aking iniisip ay di ko napansin ang pagkakatutok ko ng tingin sa pinggan sariling na wala ng laman. Natawa rin sina mama sa tinuran nito.

Binalingan ko ng masamang tingin ang binata.

"Walang kang pakialam! Pakialamero!" Masungit na tugon ko dito.

"Oy, nandiyan ka pala. Pasensya di ko napansin."

Mas sinamaan ko ito ng tingin. Inis na inis ako habang nakatitig sa plakadong ngisi nito.

"Saksakin kaya kita!" Pikon kong saad dito habang mahigpit ang kapit sa tinidor na gamit ko.

Tumawa lang ito nang malakas sa tinuran ko na mas lalo kong ikinabusangot. Sinaway ito ni Tito Henry pero halatang nagpipigil pa rin ito ng tawa.

"Nahli baka gusto mong mamasyal ngayon, pwede kang magpasama kay Kendric." Biglang saad ni Tito Henry.

"Oo nga Nahli, maraming alam na pasyalan si Kendric dito sa hacienda na tiyak akong magugustuhan mo." Dagdag pa ni Mama.

Binalingan ko ng tingin ang katabi na may ngisi pa rin sa labi.

Her and Kendric, alone, again? NO!

"Thank you po pero kaya ko na pong maglibot mag-isa. Saka, umaga naman po di ako maliligaw."

"Pero, anak mas mabuti parin na may kasama ka," nagpipilit na saad ni Mama.

"Mama, I can manage."

"Okay, if that's what you want."

To be continued...

MissToxotis|RATED 18

Enjoy Reading! ❤️