Chapter 2

Forest

Nang mai-park ko na ang sasakyan ko ay dali dali akong tumakbo papunta sa bahay nila Lola Adelaida bitbit bitbit ang maletang dala ko. 

Pinunasan ko ang sarili ko gamit ang panyong nasa bulsa ng pantalon ko. 

"Jusmiyo nandiyan ka na pala, Cheska!" Humahangos na lumapit sa akin si Lola na may dalang tuwalya na dapat ay ipinang pupunas niya sa kanyang sarili. 

"Kumusta po?" Nakangiti kong bati at ganoon na lang ang gulat ko nang bigla nya kong hampasin.

"Hindi mo ba alam na may bagyo at hindi ka nagdadala ng payong?" Hinampas niya ulit ako kaya't napahawak na lang ako sa ulo ko.

"Sumunod ka sa akin," Tumalikod siya at nagsimula nang maglakad at gaya ng inutos niya ay sinundan ko siya.

Moderno ang design ng bahay kahit na alam kong ilang taon na itong nakatayo sa lupang 'to. Sa pagkakaalam ko ay simula mga bata pa lamang sila Lolo at Lola Adelaida ay dito na sila nakatira siguro dala na rin ng makabagong taon kung bakit hindi na mukhang lumang bahay itong bahay na 'to. 

"Dito ka muna tumuloy pansamantala habang nagbabakasyon ka rito," Inilahad ni Lola ang kanyang palad para ituro ang loob ng kwartong tutuluyan ko.

Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwartong ito. Kung ang loob ng bahay ay moderno na ang design, sa loob naman ng kwarto ay puro gawa sa kawayan ang mga gamit na makikita mo at tanging electric fan lang ang naiiba rito.  

Gawa sa kahoy ang kama, gawa sa kahoy ang lamesa, gawa sa kahoy ang malaking salamin at aparador kaya dahan dahan akong humarap kay Lola.

Baka may biglang lumabas na espirito mula rito sa mga gamit na 'to.

"Dito po talaga muna ako tutuloy pansamantala?" Paninigurado ko.

"Bakit ayaw mo ba, hija?" Balik n'yang tanong kaya umiling na lang ako at inilagay ko na ang mga gamit ko sa gilid at saka nahiga sa kama.

Ipinikit ko ang mga mata ko nang maalala ko ang unang panaginip ko kay Sebastian. Ganitong ganito rin ang panahon nuong una ko siyang napaginipan at wala pa akong interes sa kanya noon pero nung nagsunod sunod na ang panaginip ko tungkol sa kanya ay doon na ko natakot. 

Sariwa pa sa utak ko kung paano n'ya ko iniligtas sa mga lalaking naka motor na may masamang balak na gawin sa akin at ang pag tugtog n'ya ng gitara sa harap ng maraming tao upang gumaan ang loob ko.

KINAUMAGAHAN ay maaga akong gumising. Hindi ko nga alam kung natulog nga ba talaga ako o hinintay kong sumapit si haring araw at bumangon. 

Nadatnan kong naghahanda na sila tita ng almusal kaya dali dali akong lumapit sa kanila at tumulong sa paghanda. 

Our breakfast went smooth. Kwento rito, kwento roon. Tawanan dito, tawanan doon. 

Pagkatapos kumain ay nagulat ako nang hilain ako ng dalawa kong nakababatang pinsan para maglaro ng taguan. 

"Ikaw ang taya ate Cheska!" natatawang sabi ni Ava at sabay silang nanakbo ni Shane upang magtago. 

Wala na kong nagawa kundi ang makipaglaro sa kanila. Habang naglalakad sa maliit na hallway papunta sa mga kwarto na nandito ay may nadaanan akong isang kwarto na naiiba ang kulay ng pinto. Gawa iyon sa kahoy pero yung ibang pinto rito ay nasa modern na pintuan. Sa loob lang ang mga kahoy ang gamit.

Tumingin muna ako sa paligid at nang makita kong walang tao ay binuksan ko ng dahan dahan ang pinto.

Nang makapasok na ko ay nanlaki ang mata ko. Puno ang sahig ng mga haystack na makikita mo lamang sa farm at walang gamit ni isa. Sa gilid ay may isang bintana na nakasarado kaya lumapit ako doon at binuksan.

Napaatras ako nang makita ko ang nasa labas. Pumikit pa ako at dumilat para makasigurado ako na tama ang nakita ko. 

Is this real? Hindi halaman at mga bulaklak ang nakita ko kundi mga kumikinang at mga kakaibang bagay na parang inaakit ako. 

Lumingon ako sa pinto na pinasukan ko para masigurado ko na ako lang ang tao na nandito. Nang makita ko na ako nga lang ang tao na nandito ay basta na lang akong umakyat para makababa sa bintana.

Ilang segundo akong nakapikit. Napakunot ang noo ko nang makita ko ang paligid. Napaka tahimik na gubat at napaka dilim. 

Babalik na sana ako sa bintana pero wala na kong makita na bintana ni anino ng bintana ay wala. 

Lalong nangunot ang noo ko nang makarinig ako ng mga kaluskos.

Paanong nagkaroon ng gubat dito sa bahay nila Lola Adelaida? Ang alam ko dagat ang nasa likod ng bahay nila, eh.

Napaatras ako sa takot nang makakita ako ng tao na papalapit sa 'kin at may hawak na baril na hindi ko maintindihan kung anong klaseng baril 'yon. 

Mukhang galing sa ibang bansa ang baril na iyon at mamahalin dahil hindi natin afford bumili ng ganoong klaseng baril dito sa Pilipinas.

"H-hindi po ako magnanakaw," Itinaas ko ang dalawa kong kamay pero parang wala syang naririnig kaya nabahala ako at patuloy lang sa pag atras hanggang sa maramdaman ko ang isang puno. Nakasandal na ko sa puno.

"H-hindi po kita sinusundan," kinakabahan na sabi ko pero patuloy lang siya sa paglapit sa 'kin kaya lalo akong nabahala.

"Maniwala ho kayo," mahinang saad ko.

Gusto ko lang naman makita yung mga magagandang bagay na nakita ko sa labas ng bintana, eh, at hindi ko naman alam na lilinlangin lang pala ako. Edi sana hindi na ko lumabas sa bintana na 'yon. Mamamatay ako ng maaga dahil sa magandang tanawin.

Mabilis kong ipinikit ang mga mata ko ng mariin at hinintay ang bala ng baril na tatama sa katawan ko.

Akala ko ay kapag naranasan kong matutukan ng baril ay magagawa kong umiwas o di kaya'y manlaban pero ibang iba pala talaga ang mga teleserye na pinapalabas. Hindi ko nga manlang maigalaw ang mga paa ko upang tumakbo,eh, manlaban pa kaya.

Hindi ko pa nararanasan na ihagis ang sumbrero ko pagkatapos ko mag-graduate sa college at hindi ko pa nasusubukan na um-attend sa mga press conference at mag-cover ng isang malaking project. Madami pa kong hindi nagagawa.

Ilang minuto akong nakapikit ng mariin nang biglang may narinig ako na pagpukpok ng isang bagay at sinundan iyon ng isang pagbagsak sa sahig. Dali dali kong iminulat ang dalawa kong mata at natuop ko ang aking bibig. Nakita ko na nakahandusay na ang lalaking may hawak kanina ng baril na nakatutok sa 'kin. 

Pero teka. P-pinukpok sya ng kahoy sa ulo? 

Nakita ko ang lalaking nasa likod nya na may hawak ng malaking kahoy at nakita ko din ang dumudugong ulo ng lalaking nakahandusay na sa sahig at sa lagay nito ay patay na siya. 

Oh, shit. 

Bumigay ang tuhod ko na kanina ko pang nilalabanan dahil sa takot. 

"M-maawa ka po sa 'kin... please?" Nakatingin lang ako sa mga mata nyang walang buhay at bigla na lang nagdilim ang paligid.