Chapter 5

Door

Binilisan ko pa ang pagtakbo ko dahil pinagtitinginan ako ng mga tao.

It's already 7:00 AM and here I am jogging. Walang masyadong dumadaan na sasakyan kaya malaya akong nakakatakbo. 

Ngayon lang ba sila nakakita ng babae na nagjo-jogging ng ganitong oras? Tama naman ang suot ko, hindi rin naman ako nagjo-jogging sa gitna ng daan dahil nandito lang ako sa gilid.

I wore a black leggings and blue crop top na ginagamit sa pag-e-excerise at itinali ko din ang buhok ko na isinasayaw habang tumatakbo ako. 

Hininaan ko ang volume ng music at binagalan ko na ang pagtakbo ko. 

Nakarating ako sa bayan at makikita mo ang mga samo't saring mga makukulay na banderitas na inaayos ng mga kalalakihan.

Malapit na pala ang Fiesta. Ilang araw na lang at Fiesta na rito sa Leyte.

Nakihalo ako sa mga mamamayan na nag aayos ng kanilang paninda, inaayos ang mga banderitas, at mga taong naglalakad sa gitna ng daan at ang iba naman ay tumitingin sa mga paninda.

Ang saya pala dito kapag Fiesta. Doon sa Maynila puno lang ang daan ng mga paninda, eh. Walang banderitas, walang nagtatawanan na mga mamamayan at nagtutulungan sa pagdekorasyon ng bayan.

Napabaling ang paningin ko sa harap ng Munisipyo at dinudumog ang lugar na 'yon ng mga reporters kaya doon ako pumunta para malaman kung anong meron.

Aga agang chismis. 

Nakisiksik din ako sa mga tao na nandoon. Nakita ko ang masayang Mayor at magalak nyang sinasagot ang mga tanong sa kanya ng mga reporters. 

I wonder if he is plastic or not.

"Ano po ang ganap dito sa Baranggay?" tanong ng isang maliit na babae at halos matulak na sya.

"Madami. May mga paligsahan, pageant, sayawan, kantahan at syempre hindi mawawala ang kainan." Nagtawanan ang mga reporters dahil sa huling sinabi ng kanilang Mayor.

"May boodle fight po bang mangyayari, Mayor?" tanong ng isang matabang lalaki. Isa lang syang mamamayan at hindi reporter. 

"Syempre meron!" Nagtawanan na naman sila.

"Mawalang galang na po Mayor, sinabi nyo po nung nakaraang taon na ang papalit na Mayor dito sa Leyte ay ang anak nyo. Willing po ba sya na mamahala bilang isang Mayor at sumunod sa yapak nyo?" tanong ng isang babae na nasa unahan kaya natigil ang tawanan at napabaling ang atensyon naming lahat.

May anak ang Mayor? 

"Oo naman. He is currently on States," Ngumiti ng napaka laki ang Mayor kaya nagpalakpakan ang mga tao na nakapalibot sa kanya.

"Kelan po ang balik ng inyong anak Mr. Mayor?" Hinawi na ng mga security guard ang mga reporters na gusto pang interview-hin ang Mayor pero sumakay na ang Mayor sa isang magandang kotse at umalis na.

Parang napagsakluban ng langit at lupa ang mga reporters na nandito kasi hindi lahat ay nasagot ng kanilang Mayor. 

Umalis na ko roon at bumalik sa bahay nila lola Adelaida.

Nang sumapit ang tanghalian ay nandito na kaming lahat sa hapag at nagkwekwentuhan.

"Malapit na ang fiesta lola, ah." Tumingin ako kay Lola Adelaida, "Anong handa nyo?" 

"Ano gusto mong handa?" Balik na tanong nya sa 'kin na ikinangiti ko ng malaki.

"Letchon!" mabilis na sagot ko at nagtawanan silang lahat.

Anong nakakatawa sa letchon?

"Letchon, Hipon saka malalaking alimango." Tinaas taas ko pa ang dalawa kong kilay.

"Napaka bata mo pa para mahigh blood aba," sita ni lola Fe. Ang nanay ni Papa.

"Hindi ako mahihigh blood. Kayo ang bawal kumain non," natatawang sabi ko.

"Sya nga pala Mama," Napatingin ako kay Tita Audrey na nanay ni Shane. "Magreretiro na raw ang Mayor." 

"Oo nga, eh." sagot ni lola Adelaida nang hindi tumitingin sa anak nya.

"Sino na ang hahalili sa kanya?" tanong ni Lolo.

"Ang anak nya syempre, Uncle," sabat naman ni Tita Arlene.

"Napaka bata pa ng anak nya at alam ko kasing edad lang non si Cheska," ani lola Fe at napatingin kay lola Adelaida. Tumango lang naman si lola Adelaida.

"Ang galing naman nya kung ipagpapatuloy nya ang yapak ng kanyang Ama," ani tita Audrey.

Natapos ang tanghalian namin na puro kwento. Ako ang unang nakatapos sa kanila dahil panay pa rin ang pagkwentuhan nila. Ang mga bata naman ay nasa salas at nanonood ng T.V.

Biglang pumasok sa isip ko ang pinto kung saan ako nakatulog kahapon. 

Isa pa ring malaking tanong sa isip ko kung bakit ako natulog doon at knowing na puro Hay ang nandoon anong pumasok sa utak ko na matulog do'n?

Nang mapadaan ako sa pintong iyon ay sinilip ko muna sila kung wala bang makakakita sa 'kin. Until now nasa hapag pa rin sila at nagkwekwentuhan pero tapos na sila kumain.

Unti unti kong binuksan ang pintuan at pumasok doon ng tahimik. 

Inilibot ko ang paningin ko. Tulad kahapon puro mga hay pa din ang nandito na akala mo isang barn ang kwartong ito. Sa kabilang gilid ay makikita mo naman ang isang katamtaman lang na bintana.

Minsan nga matanong si lola Adelaida kung bahay ba 'to ng mga kabayo dati.

Nagising ako sa tabi ng bintana kaya't lumapit ako sa bintana at binuksan ito para makalanghap ng sariwang hangin.

Nangunot ang noo ko nang makakita ako ng mga hindi ordinaryong mga bagay. 

Muntikan na kong mahulog sa bintana nang subukan kong abutin ang mga kumikinang na bagay. 

Namamalik mata lang siguro ako.

Aalis na sana ako pero parang may nagtutulak sa 'kin na lumabas sa bintanang 'yon at pagmasdan ang mga magagandang tanawin at mga kumikinang na bagay na nakita ko doon sa labas ng bintana. 

Hindi naman siguro ako mababalian ng buto kapag tumalon ako sa bintanang ito, ano?

Nagdadalawang isip ako kung tatalon ako sa bintanang 'yon o aalis na lang ako dito sa kwartong 'to at bumalik sa tinutuluyan kong kwarto.

Hindi nagtagal ay nagpasya ako na tumalon sa bintanang 'yon para mapanatag ang loob ko kung ano ang mga bagay na nakita ko sa labas ng bintana kasi ang alam ko ay puro mga halaman at mga bulaklak ang labas nito.

Gagamutin naman ako nila lola if ever na mabalian ako ng buto. Bahala na.

Pikit mata akong sumampa sa bintana at tumalon. 

Ilang segundo pa ang lumipas. Pinakiramdaman ko ang katawan ko kung may masakit ba dito. Hinawakan ko din ang paa ko kung nabali ba ang buto ko pero wala akong maramdaman na sakit kaya dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko. 

Hindi naman pala gano'n kataas ang bintanang 'yon. 

Pinagpag ko ang dalawa kong kamay at tumayo. 

Tinagilid ko ang ulo ko. Bakit gabi na? O sadyang madalim lang dito sa bakuran? Pero alam ko tanghali pa lang, eh.

Nanlaki ang mata ko nang biglang pumasok sa isip ko ang mga nangyari sa 'kin dito sa lugar na ito.

May gustong pumatay sa 'kin pero hindi ako namatay dahil may pumukpok sa ulo nya at ang lalaking may gawa non ay dinala nya ko sa bahay nya at. 

At... 

Oh my God!

Mabilis kong tinakpan ang mukha ko nang maalala ko ang mga kahihiyan ko. 

Kapag nakita ko ang pesteng Sofia na robot na 'yon pagpipirasuhin ko sya.

Tatanggalan ko sya ng mata para hindi nya na ko matignan ng masama. 

Naglakad ako dito sa gubat para hanapin ang bahay ng lalaking secret agent na sumagip sa 'kin at para mapagpiraso piraso ko ang robot nyang maldita.

Mabilis akong tumakbo sa nag iisang bahay na nakatayo sa gilid ng gubat at sa harap pa lang ay puno na ito ng mga ilaw. 

Kanino kaya 'tong bahay na 'to? Ang taray nya naman. Yayamanin.

Nakita ko ang isang silhouette ng isang lalaki at may isa syang kasamang robot. 

Oh! I think alam ko na kung kaninong bahay 'to. Mabilis akong nagtago at pumunta sa gilid ng bahay nya. 

Sa sobrang tanga ko ay nauntog ako sa salamin kaya napatingin sa 'kin ang lalaki at ang kasama nyang robot. Hindi din nakatakas sa aking paningin ang pagkunot ng kanyang noo at ang matalim na tingin sa 'kin ng maldita nyang robot.

Yumuko ako para maitago ang mukha ko sa kagagahan na nagawa ko pero inangat ko ulit baka isipin nila na sinadya ko talaga na iuntog ang ulo ko sa salamin. Hindi ko alam na isa iyong glass kaya kitang kita mo ang mga gamit or tao na nandoon sa bahay na 'yon.

Ngumiti ako sa kanilang dalawa at kumaway. 

You idiot! Ani ng kabila kong utak pero wala nang atrasan 'to dahil wala akong mapupuntahan kundi dito at magpakabait sa lalaking iyon at pagtiyagaan ang robot nyang maldita.