เข้าสู่ระบบNAGISING ako at agad kong nabungaran sa tabi ko si Beckett na tulog na tulog sa tabi ko. Ala-singko pa lang ng umaga nang sipatin ko ang oras na nasa kwartong iyon. I kiss on his lips before carefully leaving his side.Dinampot ko ang malaking t-shirt ni Beckett na nasa sahig at agad iyong isinuot. Sa ilang gabi pa lang namin ni Alessandro rito sa penthouse niya, walang gabi na hindi niya ako inaangkin. At ngayon, we did it all night.Tiningnan ko muna siya bago ko inihakbang ang mga paa ko palabas sa balkonahe at agad akong sinalubong ng malamig na simoy ng hanging pagkalabas ko. Humugot ako ng hangin tsaka iyon marahan na ibinuga.I feel sore because Beckett fuck me last night over and over again. Isa sa napansin ko sa kanya ay naginging dominant siya it comes to sex. Pero imbis na matakot ako ay nakakaramdam pa ako ng excitements at mas lalo ni'yon napapainit ang pagnanasa ng katawan ko.Masaya ako sa pagbabagong nangyayari sa amin ngayon. Hinihiling ko na lang na sana hindi na mat
MALAKAS akong napaungol nang damhin ni Beckett ang pagkababae ko. Even though I still have my undies I could still feel his warm hand touching mine.Sinasabayan ng paghalik niya sa akin ang paglalaro ng kanyang mga daliri sa pagkababae ko.Ang mga labi ni Beckett ay gumapang pababas sa aking baba, sa leeg, at gumapang pababa sa aking balikat. Napaliyad ako nang sakupin ng mga labi niya ang tayung-tayo ko ng utong. Sumisipsip at kumakagat-kagat."Ahhh...Beckett..."Ang mga labi ni Beckett ay muling bumalik sa mga labi ko para muli akong halikan. He kissed me hungrily, groaning as he bit my lips and pulled away. Mataimtim niya akong tinitigan. His eyes were dark, kung noon wala akong makita na kahit na anong emosyong, ngayon kitang-kita ko ang pagnanasa sa mga mata niya.This man awakened something inside of me. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Wala akong ibang gusto ngayon kundi ang maangkin ni Beckett."Oh, god!" anas ko nang ipaglandas ni Beckett ang daliri niya sa tuktok ng dibd
"BECKHAM, anong sa tingin mo?"Napapiksi ako nang hawakan ako ni Francesca sa braso. Pinag-uusapan namin ang magiging tema ng kasal naman at kung saan gaganapin. Pero ang isip ko ay na kay Jordan."Did you say something?"Tumaas ang kilay niya. "Kanina pa ako salita nang salita rito pero ang isip mo wala rito," inis niyang sabi."Meron lang akong iniisip.""Trabaho na naman? I'm here, Beckett. You should focus on me!"Mariin kong pinikit ang mga mata ko. "Meron lang talaga akong importanteng iniisip.""Importante? Meron pa bang higit na importante sa kasal natin? My josh, Beckham, malapit na ang kasal natin pero kung anu-anong mga walang kwentang bagay pa ang inuuna mo—umh!"Galit kong hinawakan ang mukha niya. "Alam mong wala akong pakialam sa kasal. Lalong alam mong hindi kita gustong pakasalan, Francesca. Kung gusto mong magplano, magplano ka mag-isa mo!" padaskol kong binitawan ang mukha niya."Get the hell out of my office!" sikmat ko sa kanya."Makakarating ito kay Daddy!" Galit
KAHIT sinundo ako ni Luca ay hindi ako sumakay sa sasakyan niya dahil masama pa rin ang loob ko kahit tatlong araw na ang nakalipas at ayoko talagang magpahatid sa kanya.Hindi rin ako pumayag na magkaroon ng bodyguard nang sabihin sa akin ni Luca. Ayoko nang tumanggap ng kahit na ano na magmumula kat Beckett.Kasalukuyan kami ngayong nasa meeting kasama mga board member 3 at tahimik lang akong nasa likod ni Beckett habang nililista ang mga importanteng ditalye na dinidiskusyon nila.Napatingin kayo kay Beckham nang abutan niya ako ng upuan na ikinatingin sa amin ng board members na nandoon. Marahil ngayon lang nila nakita na ginawa ni Beckham ang ganito."Maupo ka muna," aniya."Thank you, Sir, but I'm okay."Pero hindi siya tumigil at inalalayan pa niya akong maupo. Hindi rin ako makaangal dahil pagod na rin naman talaga ako dahil ilang oras na rin akong nakatayo."T-thank you, Sir.""Welcome," anito at muli na siyang bumalik sa kinauupuan niya kanina.Tumagal pa ulit ng ilang minut
PAGKATAPOS ng nangyaring insidente isang Lingo na ang nakalilioas, hindi muna ako pinapasok ni Beckett sa trabaho. Pasalamat din ako kasi nagkaroon ulit ako ng time para asikasuhin si Alessandro dahil grabeng trauma ang naging ipekto sa kanya ng nangyari.Tuwing gabi nananaginip siya at sa umaga naman ay ayaw niyang mapag-isa.Buntong hiningang hinalikan ko sa noo si Alessandro nang mapatulog ko siya ngayong tanghali. Marahan akong umalis sa kama at walang ingay na lumabas ng kwarto niya.Pagkapasok ko sa kwarto ko, agad kong tiningnan ang cellphone ko kung nag-reply ba si Beckett sa mga message ko sa kanya sa beep message mula pa noong isang araw, pero ni isa sa mga message ko ay hindi niya binasa man lang.Ngusong naupo ako sa gilid ng kama. Nadidismaya ako dahil hindi man lang binabasa ni Beckett ang mga message ko. Pero bakit kaya?Nagalit kaya si Beckett dahil sa nangyari, kaya hindi siya nagsi-seen sa mga message ko?Kung tawagan ko kaya siya?Kagat-labing tinawagan ko ang numer
LAKAD-TAKBO ang ginawa ko habang hilahila si Alessandro na umiiyak na dahil sa higpit ng pagkakahawak ko sa kamay niya.Ang lalaki panay sunod din sa amin at hindi kami tinatantanan. "Jordan!" narinig kong tawag niya sa pangalan ko na kinahinto ko.I know that voice.Nilingon ko siya. Doon tinanggal ng lalaki ang sumbrero niya. It's Martin. Pero bakit sila nito sinusundan?"M-Martin?" tinago ko si Alessandro sa likuran ko. "Nandito ka rin pala.""Bakit parang nagmamadali kayo?""Ahh may pupuntahan pa kasi kaming importante," pagsisinungaling ko."Mama, balik po tayo 'dun. Gusto ko pa po manood ng show," pangungulit sa akin ni Alessandro."Siya ba ang anak mo, Jordan?" Sinilip niya si Alessandro na nasa likuran ko."O-oo."Nangunot ang noo ni Martin. "Why he looks like...""Sige, Martin, mauna na kami ha?"Akmang aalis na kami ay pinigilan niya ako sa braso at hinila palapit dito. Bahagya niyang binuksan ang suot niyang itim na jacket kaya lumantad sa mga mata ko ang baril na nakatago







