9

“Tapos alam mo ba, sobrang natuwa yung investors sa mga designs na nakita nila, and they actually ask for the contract kahit hindi pa tapos ang presentation ko, and you kn- hello? Hello? On earth, Addi?”

Napatingin ako kay Kei nang hawakan niya ang kamay ko na nakapatong table namin, tapos na ang ceremony, tapos na rin ang kanta ko, at kasalukuyan na kami na nasa reception venue, pero yung sinabi ni Jani, dala ko pa rin hanggang ngayon.

Ganon na ba talaga ko? Nag aasam na ba ko nang masyado, kaya ba hindi ako tumatanggi kapag may nag aay sakin, lalo na kung alam ko na Malaki ang pwedeng kitain ko don? Masyado na ba ko nagiging oportunista? Hindi na lang ba talaga pamilya ko ang dahilan kung bakit ako nagtatrabaho, para na lang ba talaga sa sarili ko?

“Kei,” tawag ko sa kanya, pero hindi ko na kailangan agawin ang atensyon niya dahil kunot noo na siyang nakatingin sa akin, “Oportunista ba ko?”

“What the fvck? Where the hell did you get that fvcking idea, Addi?” halata sa mukha at boses