Chapter 13
Nakatungo ako habang naglalakad pabalik sa classroom namin. Galing kasi ako sa faculty ng Filipino department dahil may iniutos sa 'kin ang teacher namin na kuhaing folder.Iniisip ko pa rin 'yong mga sinabi ni Lance noong isang araw. Naniniwala naman ako na kaibigan lang talaga ang tingin niya kay Chloe.But still, that girl bothers me.Paliko na ko sa dulo ng hallway ng may biglang humarang sa 'kin. Awtomatiko akong napatigil sa paglalakad at nag-angat ng tingin.Speaking of the bitch.I just stare at her, while she was giving me a mocking look from head to toe, just like what she did when we first met.Ano na naman ba ang ginagawa ng babaeng 'to rito?Lalagpasan ko na sana siya dahil bukod sa wala kong oras sa kanya ay nagmamadali rin talaga ko.Pero muli akong natigilan nang bigla niya kong hinawakan sa braso at iniharap sa kanya.Napataas ako ng kilay at agad na binawi ko aChapter 14Kanina pa sumasakit ang ulo ko ng dahil sa Trigonometry class namin. Kung tutuusin ay mas madali naman ito kumpara sa Algebra no'ng sophomore year namin.But still.Bakit ba hindi na lang niya solusyunan ang sarili niyang problema? Pati tuloy ang walang kamalay-malay na nilalang na katulad ko ay nadadamay at nagkakaroon din ng problema.Mayroong anim na example ang nakasulat sa board ngayon. May hawak na index card si Sir Aguilar at kung sinuman ang mabunot niya rito ay siya niyang tatawagin.Kaya kanina pa rin ako tahimik na nagdadasal na sana ay hindi ako matawag.''Okay. That's correct. Very good Dela Cruz and Buenavista," nakangiting papuri sa kanila ni Sir.Wait. Ang bilis namang nasagutan nina Ralph at Lance 'yong una at pangalawang problem. How the hell did they solve that?Hindi naman nagtagal ay nagtawag ulit si Sir ng dalawa pa. Sa pangalawang pagkakataon ay pareho rin silang nakasagot
Chapter 15Di ko maintindihan ang nilalaman ng pusoSa tuwing magkahawak ang ating kamayPinapanalangin lagi tayong magkasamaHinihiling bawat oras kapiling kaSa lahat ng aking ginagawaIkaw lamang ang nasa isip ko sintaSana'y 'di na tayo magkahiwalayKahit kailan pa man...Mabilis na pinatay ko ang tumutugtog na musika sa phone ko nang bumaba ang tingin ko sa suot na relo. Saktong alas-sais na ng umaga. May ilang oras pa ko para maturuan si Shane.Hindi ako fan ng Silent Sanctuary. Pero dahil paboritong banda ito ni Shane ay pinag-aralan ko ang mga kanta nila hanggang sa tuluyan ko ng nagustuhan.Hindi ko naman napigilan ang mapangiti nang matuon ang mga mata ko sa susi na nakalapag sa ibabaw ng kama ko.Nakuha ko na kasi ang student's license ko at pinayagan na rin ako ni Dad na gamitin 'yong kotse niya. Basta mag-iingat lang daw ako at wag masyadong lalayo.Tumayo na ko at kinuha an
Chapter 16''Hatid na kita.'' Napalingon ako kay Ralph na kasabay ko ngayon sa paglalakad palabas.Umiling ako. ''Wag na. Kaya ko naman ang sarili ko. Saka may pupuntahan pati ako.''He smiled. ''Okay. Ingat ka.'' Tumigil siya saglit para guluhin ang buhok ko. ''Saka wag ka ng mag-isip masyado. Nakakabaliw 'yon.'' He chuckled. Tinanguan ko lang siya bago kami nagpaalam sa isa't isa.Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating na rin ako rito sa ospital na pinapapuntahan sa 'kin ni Mama. May ipinabibigay kasi siya sa kaibigan niyang nagtatrabaho rito.Kilala ko naman si Tita Mel at alam ko naman kung saang station siya nakatalaga kaya hindi ako nahirapan na hanapin siya.Napakuwento pa ko saglit dahil matagal na rin kaming hindi nagkita, bago magpaalam nang mapansin na pagabi na.Habang naglalakad ay kinuha ko ang phone mula sa bulsa at pinailaw ito.Still, no sign of Lance.Nagtatampo na
Chapter 17Nang makarating kami sa bahay na tinutuluyan ni Chloe ay agad kaming sinalubong ng katulong na pinapunta umano ng kanyang mga magulang. Galing pa raw kasi ito ng probinsya kaya ngayon lang nakarating.Siguro naman ay may mag-aalaga na sa kanya rito.''Alis na kami,'' paalam ni Lance. Patalikod na kami ng biglang sumigaw si Chloe.''Pupunta na ba kayo ng school?''Tinanguan lang siya ni Lance.''Saglit lang! Sasabay na rin ako. Wala rin naman akong gagawin dito, eh.'' Bago pa man kami makatanggi ay dali-dali na siyang pumasok sa loob.Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan ang sarili na makapagsabi ng masasamang salita.Hanggang ngayon talaga ay hindi ko maiwasan ang mapaisip kung saang parte ba ng katawan n'ya mayroong masakit o bali? Dahil kung wala naman kasi ay ako na mismo ang magbibigay!Nagulat pa ko nang bigla na lang akong hilahin ni Lance papasok sa kotse. Bago siya mabilis na umik
Chapter 18Kasalukuyan na kong nasa loob ng kuwarto ni Ate Shirley. Pareho na kaming nakabihis pero ako na lang ang hindi pa naaayusan.Nakalugay at nakakulot ang kanyang buhok. Ito rin ang kauna-unahang pagkakataon na nakita ko siyang naka-make-up. Mas lalo pang humaba ang kanyang pilikmata nang dahil sa mascara na kanyang inilagay. Her dress is a purple A-line deep V-neck sleeveless, which she matches with a black 3-inch stiletto.Abala siya sa pagkukulot din ng buhok ko nang bigla siyang magsalita.''Kayong dalawa, hah. Ano bang ginawa n'yo na nahuli kayo at naging dahilan pa ng pagkaka-late ng dating n'yo?'' Tiningnan niya ko nang mapanukso mula sa salamin na nasa aming harap.Pakiramdam ko ay biglang nag-init ang aking pisngi. Kanina pa kasi niya ko kinukulit tungkol sa bagay na 'yon.Pinagsabihan kasi niya si Lance dahil ang tagal naman daw niya kong sunduin. Hindi na nga ko umimik pero humirit pa ang magaling na lalak
Chapter 19Abala ang lahat sa paghahanda para sa darating na school festival next week. Paniguradong hindi ko rin muna masyadong makakasama si Lance.Parte kasi siya ng senior basketball team. Lumabas na kasi ang resulta ng naging try out niya kahapon. Late na siyang nagpa-register kaya hindi namin inaasahan na mapapasama pa rin siya.Ang sabi niya ay nag-aalangan daw siyang sumali no'ng una dahil baka hindi ako pumayag. Napailing na lang ako dahil do'n. Kung sinabi niya agad no'ng una pa lang ay hindi sana siya nahuli.But at the end of the day, it is the result that matters.Aaminin kong kinilig ako dahil do'n. Hindi ko akalain na mahalaga pala ang opinyon ko para sa kanya.Kahit na ang totoo ay nakaramdam ako ng pag-aalinlangan no'ng una.Pero sino ba naman ako para tumutol? I know that he really loves to play basketball. So I told him that it's fine with me and I'm just always here to support him.Nakag
Chapter 20School festival week na. Wala kaming klase buong linggo, pero required naman kaming um-attend ng event.Mas gusto ko sanang tumambay lang sa bahay maghapon. Kaya lang ay wala rin naman akong gagawin doon. Isa pa ay sayang din ang attendance namin dito. Extra points din 'yon para sa extracurricular activities. Pandagdag din sa grades kahit papaano.Nakatambay tuloy ako ngayon sa school field mag-isa, habang nanonood sa mga naglalaro ng football.Malalim akong napabuntong hininga. Ano bang masaya sa larong 'to? Parang wala naman, eh. Sisipain mo 'yong bola tapos hahabulin.Nasa galaan kasi sina Mia at Kim. Nagsulat lang sila sa attendance at sumaglit, bago umalis kaagad. Niyaya naman nila ko sa lakad nila. Pero tinatamad rin ako. Kung hindi ako mahilig sa mga ganitong klase ng bagay ay mas lalo naman sila.Si Ralph naman ay kanina ko pa hinahanap. Pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya nakikita. Ni hindi rin s
Chapter 21Sa wakas ay Biyernes na at huling araw na ng school festival. Sa susunod na linggo ay balik na naman kami sa mga nakakaantok na lectures.Kasalukuyan akong papunta sa gymnasium para manood ng magiging laban nina Lance. Niyaya ko si Clark na sumama pero tumanggi naman ang magaling kong kapatid. May ibang bagay raw kasi siyang kailangang gawin.Pero nasisiguro ko na may iba pa siyang dahilan. He's been acting weird since last night. Sa totoo lang ay pareho sila ni Mama. Naalala ko na naman tuloy bigla 'yong mga sinabi nila sa 'kin bago ako umalis kanina.''Alis na po ko, Ma.'' I kissed her right cheek. Papalabas na sana ko ng bigla naman akong tawagin ng magaling kong kapatid.''Ingat ka, Ate. Just take it slowly, okay?'' He grinned.''What?''May slowly pa siyang nalalaman, eh alam naman niyang madalas na may pagka-slow talaga ko.''Wag mo na lang intindihin 'yang kapatid mo. Basta ako anak, I tru