CHAPTER 2

MAXINE POV

After a couple of days managing my own businesses, today is the day—first day ko sa Moonlight Kitchenette. Gumising ako ng maaga para siguradong hindi malate—lalo na’t mukhang masungit si Kuya Timothy ngayon. Bakit “kuya”? Eh kasi 28 siya, same age ni Kuya Zander.

I wore a fitted black top and jeans—easy to change into uniform later. One-month lang naman ako dito, so dapat chill lang. Not too extra, just enough to stand out.

Pagdating sa parking, pinaandar ko na ang sasakyan at dumiretso sa restaurant. Sakto, 7:30 AM ako nakarating—sabay ng iba pang staff.

“Hi! I’m new here. I hope we’ll work in a healthy environment, and hopefully, we all become friends.” bati ko habang naka-smile.

“Ohh… Hi! You’re the temporary Head Chef, right? We’re happy to have you here.” sabi ng isa, smiling back.

Pumasok na kami at nagsimula na silang mag-prepare at magpalit ng uniforms. Nilapitan ako ng isang babae na naka-skirt—manager vibes. Confirmed when I saw the nameplate: Cassandra.

“Here’s your uniform. You need to do your own laundry daily. We have a wash and dry machine sa staff room.” sabi niya in a mataray tone habang iniirapan ako. Wow, bossy si ate. Noted, hindi lahat ng employee mabait.

Pumunta na ako sa staff room. They have five changing rooms—taray, need ko ‘to sa restaurant ko! May nameplate pa agad ako at locker. Love it.

Paglabas ko, busy na lahat—may naglalabas na rin ng supplies from the walk-in chiller.

“Whaaaa… You’re that Maxine! As in Maxine Avrielle Perez the owner of Amore Bistro and MaxiGlow Aesthetic?” sabi ng isang staff, si Ella.

Napatingin ako sa kanya, taas kilay. “Nagulat naman ako, beh! Oo, ako nga ‘yun. Bumibili ka ba dun?” tanong ko dito.

“Yes ma’am! Look, glowing skin! ‘Cause you wanna glow, use MaxiGlow!” proud niyang sabi. Wow,kabisado ang nasa ads namin, kakatuwa.

Napatawa ako. “Kakaloka ka! Perfect, ililibre kita sa last day ko. Pero ngayon, work mode tayo, baka mapagalitan pa tayo.” Sagot ko at nag-ayos na rin ako.

“Maxine, pinapatawag ka ni Chef sa office.” sabi ng isang staff. Hindi ko nakuha name niya, pero okay lang.

“Okay.” sagot ko at naglakad papunta sa office. Kumatok ako ng tatlong beses bago pumasok.

“Yes po, Kuya—este, Chef… Sir?” Jusko, anong itatawag ko?

“Just call me Chef, kung hindi ka pa sigurado.” seryosong sagot niya. “I’ll train you for three days. Matalino ka naman, I’m sure you’ll get everything quickly.” Seryosong sabi nito habang nag aayos ng unifom niya.

“I’ll do my best, Chef.” sagot ko. Siyempre, kakayanin ko ‘to. Maxine Avrielle ata toh’.

“Okay, bring all of this sa dirty kitchen and call me pag complete na. You won’t work in the kitchen for the next three days.” Inabot niya ang listahan ng mga ingredients at instructions—with specific cuts per dish. Sampung putahe, sampung appetizers. Familiar ang karamihan, so go lang.

Sinimulan ko na agad. Habang hinihiwa ang bawat ingredient, sinisigurado kong maayos ang tray setup—organized para hindi ako malito. After 30 minutes, natapos ko lahat at nilabas na sa dirty kitchen—na hindi naman talaga dirty.

Pumunta na ako sa office ni Chef para tawagin siya baka sungitan pa’ko.

“Okay, now watch what I’m doing. Then ikaw naman.” utos niya. Tutok na tutok ako. Sa dami ng process, kailangan ko pang alalahanin. Kailangan ko pa sigurong bumili ng ingredients para makapag-practice sa condo.

Then it was my turn. I started cooking the first dish, focused to the max.

After a few hours, tapos din. Kuha ko lasa. Walang overcook. Perfect ang bakla!

“Not bad for a beginner. But given your background from one of the best culinary schools in Italy, no wonder magaling ka na. Mukhang hindi mo na kailangan ang full three days. ‘Yan lang ang lulutuin mo for your whole stay. Just familiarize.” sabi ni Chef after evaluating.

“You can go now. Come in early this week para ma-master mo pa. Keep the list para ma-practice mo sa bahay.” Tumalikod na siya.

“Thank you, Chef!” sigaw ko, sabay bow kahit hindi na niya kita. Ang aga ng uwian, pero dadaan muna ako sa grocery para bumili ng ingredients.

Pagbalik ko sa staff room, nagpalit na ako. Nilagay ko ang uniform sa laundry, then nag-scroll muna sa phone. I saw may message ang mga secretary ko from my companies. May available slot na hiring. Kaya minessage ko agad si Sandra to prepare her resume.

After mag-laundry, nagpaalam na ako sa staff at nag-drive papunta sa grocery. Nag-park ako malapit sa entrance para mabilis. Kumuha ng lahat ng kailangan ko—meat, spices, veggies.

Tuloy-tuloy ako sa pamimili.After 12 minutes, nakapila na ako.

“Hindi ba siya yung may-ari ng MaxiGlow Aesthetics and MaxiStyle Interior?” bulong ng nasa kabilang pila.

“Siya nga! Narinig ko hindi lang yun ang business niya. Pero ang nasagap ko din ay nag-aaral pa siya ng culinary sa isang restaurant, training daw.” Sabi naman ng isa pa.

Ang lakas ng bulong, besh. Parang announcement lang ang peg.

Pagdating ko sa cashier, nagsimula nang i-punch ang mga items ko.

“Ganyan talaga pag mayaman magulang. Tapos bunso pa sa magkakapatid spoiled siguro yan.” sabi ng isa.

Umirap ako sa hangin kasi hindi ko na kaya ito. Tumitig ako sa kanila and crossed my arms.

“Uhm, excuse me? Can’t you mind your own lives? FYI, hindi lang parents ko ang mayaman—kaming magkakapatid din. We all worked for our own success. Not to brag, but I earned my first billion at 20. Kayo? Ano napapala niyo sa pang-jujudge?” Tahimik sila, diba? Ayoko sanang patulan kaso kakairita eh. Dinala ko na ang pinamili ko sa kotse at nag-drive pauwi.

Pagdating sa condo, tinulungan ako ng mga staff ko magbitbit ng mga pinamili ko papuntang unit ko.

“Ma’am Rielle, ang dami mo yatang pinamili.” sabi ni Fred.

“May okasyon po ba?” dagdag ni Michael.

“Wala naman, kailangan ko lang mag-practice. Don’t worry, ibababa ko ito mamaya para matikman niyo rin.” sabi ko at sakto namang bumukas ang elevator.

“Salamat sa tulong. Sige na, balik na kayo sa ginagawa niyo.” pa-dismiss kong sabi. Na agad naman nilang sinunod.

Nagpalit muna ako ng comfy clothes bago nag-ayos sa kitchen.

Pagbalik ko sa kusina naisipan kong tawagan si Sandra habang nag aayos. I dialed her number and 3 rings lang sinagot niya agad.

“Hello Maxine. Sorry ngayon lang, nawalan ako ng load kanina kaya ‘di ako nakareply.” sagot niya.

“That’s fine. So, anong company ang gusto mong pasukan?” tanong ko habang hinahanda ang gulay.

“Hmm… Pwede sa MaxiGlow Aesthetic. We need someone sa accounting, and one model for the upcoming launch. If kaya mo both, go. But promise, it’s manageable.”

“Accounting lang sana, pero if dalawang work na ino-offer mo… why not. Kailangan ko rin kasi ng income—nag-aaral pa mga kapatid ko.”

“Okay, I’ll tell HR to expect you tomorrow at 10 AM. Rest ka na para fresh.”

“Thank you sobra, Maxine! I’ll do my best!”

“Sige, good luck bukas. Ingat!” Natuwa ako sa saya niya. And by the way, hindi “ate” tawag ko kasi ka-age ko lang siya.

After the call, nag-prepare na ako ng dishes. Tuloy-tuloy ang pagluluto hanggang matapos lahat. Sa tingin ko, kuha ko naman lahat ng techniques. Tumawag ako ng service para ibaba sa lunch area.

Nang maibaba na ang mga pagkain tinawag ko na ang ibang nakabreak para kumain. 5 pm pa lang naman pero mag didinner nako maaga pa naman bukas.

“Grabe, Ma’am Rielle! Ang sarap. Walang duda, magaling ka talaga.” sabi ni Grace.

“Wag mo akong binobola, Grace.” sagot ko habang sumasandok. “Matagal na akong nagluluto.”

“Grabe ka, Ma’am. Pahumble!” sabay tawa ni Kath.

Umupo ako sa tabi nila at sabay kaming kumain. Boss man ako, pero I always make sure to be approachable.

Ngumiti na lang ako at umupo na sa tabi ng mga staff ko. “Tirahan niyo ang iba pa ha. Kahit may ibang pagkain pa jan.” sabi ko sa iba pang kumukuha.

Pagkatapos, bumalik ako sa unit para magligpit. Ang dami ko pang gagawin—final exam pa after a month with Tito Royce. Then finally, official chef na ako.

Pumunta ako sa mini office katabi ng kwarto. Binuksan ko laptop. Ay! 8:50 PM na! May online meeting ako!

“Oh sh*t, nakapambahay pa ako!” dali-dali akong nagbihis ng formal top and nag-ayos.

Sakto, meeting started at 9. Discussion focused on new product launch. After two hours…

“That’s all for tonight. I hope this new line becomes a bestseller. Thanks for your cooperation. Good night, everyone.” sabi ko before ending the call.

“Hayyy, finally. Pwede na magpahinga. Nakakapagod, grabe.” Napayakap ako sa sarili.

“Nakakapagod maging boss at chef. Parang gusto ko na lang mag-focus sa pagiging CEO… pero syempre, hindi pwede ‘yon.”

Nag-unat ako, dumiretso sa kwarto, at hinubad ang pang-itaas. Mag-isa lang naman ako, so kebs.

Nahiga ako at nag-scroll ng konti. “Grabe ang daming issue ngayon sa mundo. At mas madami pang nakikialam. Hay, buhay.”

“Okay, tama na. Tulog na, self. Good night.” Inilapag ko ang phone sa side table at pumikit.