4

Meredith’s lips were so sweet. They were so soft. Kissing her felt like heaven that he wanted to do more. Ang balak na mabilisang pagdampi lang ng mga labi niya sa labi nito ay lumalim at humagod nang masuyo. Her lips mesmerized him and he was lost in the softness of that kiss. Parang masarap na alak, nakalalasing at nakaliliyo.

Mas dumikit ang katawan niya palapit sa babae. Mas naging mariin ang pagkakahawak niya sa magkabilang pisngi nito. Pinirmi niya ang muka nito. Hindi niya mapigilan ang sarili. Parang umaapaw ang kakaibang hangarain at pagkauhaw sa mga labi nito. He nibbled on her lips. He licked them. He owned them like they were actually his.

Naramdaman niya ang paggalaw ng mga labing kahinang ng kanya. Nangangatal iyon, tila takot na takot. He had kissed more women than he could count and he knew that Meredith was innocent. Hindi alam kung paano sumagot. Ang isiping iyon, mas nagpalabo sa amag na kumalat sa kanyang isipan. Her lips intoxicated him. Mas naging mapang-angkin ang paraan ng paghalik niya. Ang hininga niya ay tila kinakapos na.

But then, he remembered where they were at the moment. Ang marahang pagtapik ni Meredith sa likod ng dalawang kamay niyang nagkulong sa magkabila nitong pisngi ang nagpabalik sa kanya sa tamang huwesyo. Nagising siya sa tila malalim na pagimbing. He stopped kissing her and looked at her intently. Namumula ang pisngi nito. Habol nito ang hiningang gaya niya at nangangapal ang mga labi nito. Nawala na ang kulay ng lipstick na ipinahid kanina.

Meredith couldn’t look him in the eye.  She grew more uncomfortable by the second. Para bang gusto nitong itago ang mukha sa pamamagitan ng pagtitig sa labas ng bintana, sa mga nakahanay na ornamental plants na tanaw mula sa loob. At this angle, he could see her tiny pointed nose. It turned red as well. Nahihiya ito.

He was to be blamed.

The hell.

He couldn’t believe that he lost himself for a brief moment there. Hinayaan niyang mawala siya sa halik na ‘yon, binigyan niya ng pagkakataong magwala ang dibdib niya, and he could certainly feel his erection.

Shit!

Dahan-dahang dumausdos ang mga palad niya hanggang sa tuluyang malagyan ng espasyo ang pagitan nila. There was an itching desire to apologize to Meredith, but what the heck? He never apologized for kissing someone. Kung sinu-sino na ang nakakahalikan sa mga bars at clubs na napupuntahan niya, except that in all those occasions, aliw din ang hanap ng mga babaeng nakasalamuha niya.

But this woman…

“Congratulations, Hijo!”

Kung kanino galing iyon, hindi na niya matukoy. Naramdaman niya na lang ang mga braso ni Tito Lorenzo na nakaakbay sa mga balikat niya. Magkasing-tangkad silang dalawa and they towered over Meredith.

“Congrats, Meredith! Welcome to the family!”

Mahiyaing ngumiti lang si Meredith at nagpasalamat. Pagkatapos ay inagaw ito ng ina na mahigpit itong niyakap. Her mother couldn’t seem to get enough of her. Para itong  nakatagpo ng anak na babae sa katauhan ni Meredith.

“That was quite a kiss, Cal.”

Nanunudyo ang tiyuhin, kita sa nakatawang mukha at mga mata. Binalewala niya ang komento nito ngunit hindi niya maiwasang huwag sundan ng paningin ang babae. Napatingin siya kay Tatay Ramon. Finally, biyenan na niya ang lalaking nagligtas sa kanya noon. Bilang manugang, nararapat lang na magbigay pugay siya rito. Ngunit ito pa ang unang lumapit sa kanya at kinamayan siya.

“Maraming salamat, hijo.”

Nakangiti ang matanda. Naging prominente ang pag-angat ng mataas nitong cheekbones sa ginagawang pagngiti. This man looked so happy, just like his lolo. This was indeed a celebration for them. Natupad sa wakas ang mga planong matagal na panahong binuo ng mga ito.

“Ako dapat ang magpasalamat sa inyo, Mang-“

“Tatay Ramon,” pagtatama nito sabay yakap sa kanya at tinapi-tapik sa balikat na para bang sinasabing ginawa niya ang tama. May nasaling sa kalooban niya bunsod ng yakap nito. “Ang saya-saya ko.” Hindi mapuknat ang mga ngiti nang bumitaw ito sa kanya. Pati mga mata ay nangingislap sa tuwa. “Huwag ka nang magpasalamat sa nangyari noon. Kahit sino ang nasa posisyon ko, gagawin ang pagliligtas sa ‘yo. Sapat nang pasasalamat na pinakasalan mo ang anak ko.” Nilingon nito si Meredith na kasalukuyang kausap ni Tito Lorenzo. “Siya ang nag-iisa kong kayamanan. Ang masigurong nasa maayos siyang kalagayan ay sapat na. Hindi ko masisigurong mamahalin mo siya pero sana, pero alam kong itatrato mo siyang mabuti dahil mabuting tao ka rin katulad ng lolo mo. Salamat, anak.”

Bawat salita nito ay parang pumupokpok nang malalim sa puso niya. Pero nagkakamali ito, malayo siya sa pagiging isang mabuting tao.

Napatingin siya kay Meredith. She was crowded by his family. May mahiyaing ngiti pa rin sa mga labi habang kausap ang pamilya. Aalisin na sana niya ang mga titig ngunit siya ring paglingon nito sa gawi nila. Habang tinititigan ito pabalik, nabuo ang tanong sa isipan niya: matututunan kaya niyang mahalin ang babaeng ni hindi niya lubos na kilala?

Love? It was out of the question.

This marriage will go on as it is, loveless.

Meredith is just a wife for him.