Chapter 7

Chapter 7

NAPATUWID si Kaia ng higa at nininerbyos na napapikit. Takot siyang magkaharap ulit sila, pero dahil hindi pa nawawala ang epekto ng gamot sa sistema niya, sa loob-loob niya, umaasa pa rin siyang may mangyaring kung ano sa kanila. She's craving for his touch. 

Tinitigan siya ni Bastian, kitang-kita niya na parang handang-handa na itong kunin, kaya bigla siyang nakaramdam ng pagka-irita. Bigla niyang pinunit ang suot nitong damit at mahinang nagtanong, "Bakit ka naging ganito? You're innocent in the past? Then you turned into this? Pathetic."

Palihim niyang kinagat ang labi. Nagbago na ba siya? Siguro nga.

Sino ba namang hindi magbabago pagkatapos maranasan ang mga naranasan niya?

Piliting pigilan ni Kaia ang mga luha niya. Nang dumagan si Bastian sa kanya, mahina niyang tinanong, "Bastian, bumalik ka ba talaga para lang kunin ang cellphone mo?"

"Ano pa nga ba?"

"Kung hindi ako sumigaw ng tulong… ililigtas mo ba ako?"

"Ililigtas ka? Kaia, masyadong mataas ang tingin mo sa sarili mo. Hindi ko lang hinayaan na mamatay ka nang ganun-ganun na lang. Gusto ko pang pagdaanan mo ang sakit na parang gusto mo nang mamatay pero hindi mo magawa. I want you to suffer."

Itinaas ni Bastian ang palda niya hanggang baywang at marahas na hinatak ang itim na stockings na nakabalot sa mga binti niya.

Sa isip niya, pwede na rin niyang tratuhin si Kaia na parang isang bayarang babae. Si Kaia naman ang unang tumalikod sa kanya. Siya rin ang kusang nagbaba ng sarili at nagsimulang magbenta ng alak. At bago pa siya, siguradong nakipagrelasyon na ito sa kung sinu-sinong lalaki. Hindi na niya ito mahal. Naghahanap lang siya ng babae para ilabas ang galit at init ng katawan niya.

Pabilis nang pabilis ang paghinga ni Kaia. Dahil sa lakas ng epekto ng gamot, halos mawala siya sa sarili, pero nang maramdaman niya ang pagmamalupit ni Bastian, hindi niya napigilang masaktan.

Hindi siya ganito tratuhin dati ni Bastian. Dati, sobrang ingat ni Bastian sa kanya, parang ayaw siyang masaktan o mabitawan.

Pero ngayon...

Kinagat ni Kaia ang labi niya at hinayaan na lang ang luha na bumagsak.

Alam naman niyang siya ang may kasalanan.

Lahat ng nangyayari ngayon, sarili niyang gawa.

Hindi niya siya sinisisi. Pero ang sakit sa puso niya, parang hindi na siya makahinga.

Kinagat ni Bastian ang labi niya nang mariin. Hindi niya sinasadyang matikman ang alat at pait ng luha ni Kaia, kaya napatigil siya.

Bahagya siyang lumayo at matalim na tumingin sa kanya. "Hindi mo kaya?"

"Sorry."

Nag-sorry si Kaia, hindi lang dahil sinira niya ang mood nito, kundi pati na rin sa mga pagkukulang niya noon.

Inamin niya sa sarili na pinagsisihan niya agad ang pag-file ng divorce noon. Pero wala na siyang magagawa. Walang gamot para sa pagsisisi. Nang gusto na niyang bumalik kay Bastian, naglaho na ito.

"Akala mo ba 'yung simpleng sorry, mabubura lahat ng kasalanan mo?"

Umatras si Bastian, malamig na tinitigan siya. "Noong nabalian ako ng mga binti, ikaw naman, nagmamadaling humingi ng divorce. Kahit pa may iba kang minahal, hindi mo na kailangang maging ganun kalupit, 'di ba? You left me when I was down. You're cruel, Kaia."

"Sorry."

Umiling si Kaia, pilit pinipigilan ang init ng katawan habang naaalala ang nakaraan.

Bago pa makulong ang tatay niya noon, nakabangga ito ng isang malakas na grupo. Dahil doon, buong pamilya nila ay pinahirapan. At siya bilang anak ng pamilya Quintos, ang unang naging target.

Noong gabing 'yon, hinarang siya ng mga tambay sa isang madilim na eskinita. Para mailigtas siya, pinagtulungan si Bastian, bugbog-sarado hanggang duguan, nabalian ba ito ng binti. 

Dahil doon, lalo niyang pinagtibay ang desisyon niyang makipaghiwalay. Ipinasa niya kay Bastian ang divorce papers na matagal na niyang inihanda.

Kakakasal pa lang nila noon, kasal sa papel pero hindi pa sila nakakapagdaos ng kasalan.

Kaya hindi rin alam ng karamihan na mag-asawa sila. Iniisip niya, kung mapuputol ang koneksyon nila, baka makatakas si Bastian sa gulo ng pamilya Quintos.

Para mapilit siyang pumayag sa divorce, nagsinungaling si Kaia. Sinabi niyang may ibang lalaki na siya. Ayaw maniwala ni Bastian noong una, pero kalaunan, naniwala rin lalo na noong iparada ni Kaia ang lalaking ‘ipinalit’ niya rito. 

Noong gabing ibigay niya ang divorce papers, nakaupo lang si Bastian sa sofa ng kanilang bahay, sunod-sunod na nagsisindi ng sigarilyo.

Habang si Kaia naman, nagtatago sa bahay ng kaibigan niya at umiiyak buong gabi...

"Kaia, bukod sa sorry, may iba ka pa bang masasabi?"

Nawala na ang init sa mga mata ni Bastian. Isa-isa niyang sinara ang mga butones ng damit niya habang malamig na nakatingin kay Kaia.

"Bastian, gusto ko lang humingi ng tawad sa 'yo. Ako ang may kasalanan kung bakit ka nasaktan. Sana makalimutan mo na ang nakaraan at magsimula ng panibagong buhay kasama ang fiancée mo."

"...Hangad ko ang mahabang pagsasama n'yo at kaligayahan..."

Hindi pa siya tapos magsalita, bigla siyang napaliyad dahil sa sobrang epekto ng gamot. Kahit mga daliri sa paa niya, nanginginig na.

Pinipigilan niya ang sarili, pero halos hindi na niya makayanan ang sobrang pagnanasa na parang milyon-milyong balahibo ang dumadampi sa buong katawan niya.

Gusto sana niyang hawakan si Bastian para humingi ng tulong, pero bago pa niya maabot ang kamay nito, bigla itong umurong na parang napaso.

"Um..."

Hindi na niya mapigilan ang mahihinang ungol mula sa labi niyang nakagat.

Tinitigan siya ni Bastian na nakakunot ang noo. Sa huli, binuhat nito si Kaia at mabilis na dinala sa banyo, ibinagsak sa bathtub na puno ng malamig na tubig.

Parang espada ang lamig ng tubig na agad pinatay ang apoy sa katawan niya. Pati ang pamumula ng pisngi niya, bahagyang nawala dahil sa lamig.

Tiningala ni Kaia si Bastian. Sa gitna ng malamig na tubig at makapal na singaw, lalo pang lumabo ang paningin niya.

Nang narealize niyang hindi siya gusto nitong hawakan, nakaramdam siya ng kaunting ginhawa, pero mas nangingibabaw pa rin ang lungkot.

Para hindi makita ni Bastian ang pag-iyak niya, tuluyan na siyang lumubog sa tubig.

Lumipas ang mahigit kalahating oras na ganoon siya. Pagkamulat niya, saka niya lang napansin na wasak na ang suot niyang damit, sira ang isang strap ng bra at walang matino siyang pantakip sa katawan.

Ang palda niya, nakataas pa rin hanggang baywang, kita ang mga hubad na binti...

Sobrang nahihiya siya. Hindi niya kayang tumingin kay Bastian, kaya pilit siyang gumapang palabas ng bathtub at papalabas ng banyo.

"Saan ka pupunta?" Hinawakan siya ni Bastian sa braso.

"Salamat, Mr. Alejo, sa pagsagip n'yo sa akin ngayong gabi. Sa susunod na lang po siguro..."

Hindi pa siya tapos magsalita, inihagis na ni Bastian sa kanya ang coat na nakapatong sa kama. "Lumayas ka na."

Pinaglapat ni Kaia ang mga labi niya, isinuot ang coat at nakayuko nang lumabas sa hotel suite.

Kailangan niyang umuwi. May naghihintay pa sa kanyang anak sa bahay. Hindi siya pwedeng magkasakit.

Pagdating niya sa bahay. Pagbukas niya ng pinto, sinalubong siya ng anak niyang si Niana, may dalang manika, tumatakbo papunta sa kanya.

"Mommy, nabasa ka ba sa ulan?"

Malalaki ang mata ni Niana habang nakatingin sa basang-basang si Kaia.

"Okay lang si Mommy. Bakit gising ka pa?"

Tumingin si Kaia sa orasan. Halos alas dose na ng gabi. Dapat tulog na si Niana ng alas otso.

"Mommy, hindi maganda ang pakiramdam ko. Ang init ng katawan ko, hirap akong huminga."

Takot na takot si Niana sa lagnat. Kaya kanina pa siya umiinom ng maraming mainit na tubig at nagsuot pa ng makapal na medyas. Pero hindi pa rin bumubuti ang pakiramdam niya.

Hinawakan ni Kaia ang noo ni Niana. Mataas ang lagnat nito kaya namumula ang mga mata niya sa pag-aalala.

Nagmadali siyang magpalit ng damit at binuhat si Niana para dalhin sa pinakamalapit na ospital.

Kung normal lang si Niana, hindi sana siya ganito natatakot kahit nilalagnat ito.

Pero mahina ang katawan ni Niana mula pa pagkabata at noong nakaraang taon, na-diagnose itong may blood cancer.

Sabi ng doktor, hindi naman malala ang sakit, kaya pwedeng gumaling pagkatapos ng operasyon kung makakahanap ng tamang bone marrow donor.

Pero kahit nakahanap sila ng donor, hindi natuloy ang operasyon dahil kulang sila ng isang milyon para sa gastos.

Habang binabaybay niya ang madilim na kalsada, buhat-buhat si Niana, ang daming masasamang iniisip ang pumasok sa isip niya.

Kung hindi niya mailigtas si Niana, hindi na rin niya alam kung paano siya mabubuhay...

Sa kabilang banda, nakaupo si Bastian sa likod ng kotse, nakapikit habang pinakikinggan si Gardo na walang tigil sa kwento sa unahan.

Hindi niya napansin si Kaia na dumaan sa tabi ng kotse nila.

Hanggang sa biglang mabanggit ni Gardo ang bagong janitress sa company, saka lang dumilat si Bastian, "Ang bagong janitress, si Kaia ba?”

***