“HERE.”
Inabot sa kanya ng kaibigan ang isang pregnancy test kit. She bit her lower lip, contemplating whether to accept this or not. Hindi siya handa sa kung ano man ang magiging resulta ng test na kanilang gagawin. She’s scared. It’s scaring the hell of her. Nababahala siya sa kung ano man ang kanyang magiging reaksyon.
“Walang magagawa kung tutunganga ka lang,” anito na nagpagising sa kanyang malalim na iniisip. “You need to take this, Delancy. For our peace of mind. Dali na. Baka magtaka pa sila Tito bakit nawala tayong bigla.”
Wala sa sarili siyang napalunok. Tinanggap na niya ang inaabot ni Mylene at wala sa sariling napalunok.
Tumakas lamang saglit si Mylene para ibili siya ng pregnancy test kit. And while waiting for her friend, nagtatago siya sa guestroom. Kung maghahanap kasi ang kanyang daddy ay paniguradong sa silid niya ito unang maghahanap.
“How should I use this?” wala sa sarili niyang tanong habang nakatingin sa hawak niyang pregnancy test kit.
“May instructions diyan.” Hinawakan siya nito sa balikat at pinatalikod saka tinulak patungo sa banyo. “Go. Bilisan mo!”
Delancy took a very deep breath. Binitbit niya ang hem ng kanyang gown at naglakad na papasok sa loob ng banyo. She closed the door and faced the mirror. Sa kabila ng kanyang makeup, pansin niya ang pamumutla.
Why is she scared to test herself in the first place? Because she doesn’t remember anything about that night. Hindi niya alam kung gumamit ba sila ng protection. Well, she can ask him tonight because he’s here.
“Damn it, Delancy,” pagmumura niya sa sarili. “Now is not the right time for that.”
Tumingin siya sa hawak na pregnancy test kit and humugot ng malalim na hininga. Hinahanda niya ang sarili sa kung ano man ang kanyang gagawin ngayon.
Binuksan na ni Delancy ang kanyang hawak na pregnancy test kit. Sinunod niya ang instructions na nakalagay roon. Medyo nahihirapan pa nga siya dahil sa kanyang suot na gown. And when she was finally done, she flipped the tester back and placed it on the sink.
Inulit niya ito sa dalawa pang tester na binili ni Mylene para makasiguro. After repeating the same process, nilapag niya ang test kit padapa sa sink at humugot ng malalim na hininga. Nag-angat siya ng tingin sa salamin at humugot ng malalim na hininga.
Mababakas ang takot sa kanyang mga mata. Kahit malamig ang air-con ay panay pa rin ang pagbuo ng butil ng pawis sa kanyang noo. Mariin niyang pinikit ang mga mata at inabot ang isang test kit. Delancy then slowly lifted her eyelids.
As soon as she saw the double lines, her eyes immediately widened. Wala sa sarili niya itong binitiwan na para bang isa itong ‘cursed’ na bagay.
“No fvcking way…” she whispered.
Dumapo ang kanyang paningin sa dalawa pang test kit. Someone is knocking on the door, then she heard her friend’s voice calling.
“Delancy, make it quick. Baka maabutan tayo rito ng father mo. Naloloka na ako sa ‘yo,” anito.
Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at dahan-dahang inabot ang dalawa pang test kit. This time, dilat na ang kanyang parehong mga mata. She reached for the two test kit and flipped it to check the result.
Parang nawalan ng lakas ang kanyang mga tuhod at napaupo siya sa lapag. Napatakip siya sa kanyang bibig kasabay ng pag-agos ng luha sa kanyang mga mata. Hindi lang kamay niya ang nanginginig, kundi pati buong katawan niya. Her whole body is trembling so hard as tears kept streaming down her cheeks.
The banging on the door started getting loud, ngunit para bang hindi niya ito marinig. She reached for the doorknob and twisted it to open. Nang mabuksan ito ay agad na pumasok si Mylene.
“What’s wrong? Stop crying. Masisira ang make up mo!” histirikal nitong sambit. “Ano ba kasi ang resulta?”
Binitiwan ni Delancy ang hawak niyang pregnancy test at napatakip sa kanyang mukha. Narinig niya ang pagsinghap ni Mylene nang makita ang resulta.
“Oh my gosh,” bulong nito at tumingin sa kanya. “Delancy…”
“This can’t be happening,” mahinang wika niya at humikbi. “Hindi ako pwedeng mabuntis, Mylene. I can’t…”
Kahit ang kaibigan ay walang masabi. Yumakap na lamang ito sa kanya at humugot ng malalim na hininga. Tuluyan nang nawala sa kanyang isipan na mayroon siyang makeup na suot. She just kept crying her heart out.
Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin ngayon. Tila ba ay naging blanko ang kanyang utak. All test results are showing positive.
“You’re pregnant, Delancy. You’re fvcking pregnant!”
–
PASIMLPENG naglibot ng tingin ang binata. His eyes are like looking for something… or more like someone. Hindi siya makapag-concentrate sa kanyang mga kausap dahil busy ang kanyang mga mata.
“Is there something wrong, Cyd?” tanong sa kanya ng kanyang kaibigan na si Dennis, ang kasalukuyang nagdiriwang ng kaarawan ngayon.
Agad siyang umiling. “Nothing.”
“I didn't expect you to be here, but I’m glad you came,” anito at tinapik ang kanyang balikat. “Thank you.”
He nodded his head. “No problem.”
Sa pagiging malikot ng kanyang mga mata ay nahuli ng kanyang paningin ang isang babae na ngayon ay naglalakad na paakyat ng hagdanan, bitbit nito ang mahabang hem ng gown at mukhang… masama ang timpla.
“I can’t imagine marrying her off to someone I don’t know.”
Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang kaibigan at nakitang nakatitig din ito sa dalagang kanina niya pa tinitignan. Mariin niyang nakagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga saka niya muling binaling ang atensyon sa dalaga na ngayon ay paakyat na ng hagdanan.
“Why not let her choose the one to marry?” kaswal niyang tanong.
Why does it feel like he already met her before? Hindi niya lang maalala kung saan. Well, obviously he met her before… like years ago. Ngunit parang na-meet na niya ang adult version nito. He just counldn’t remember well.
“I would, if I had to. Ngunit alam mo naman ang mga kabataan ngayon. Tanga na sa pag-ibig. At ayokong matulad sa kanila ang anak ko,” sagot ni Dennis at humugot ng malalim na hininga. “Delancy is the last string of hope that I have. My only heir. I can’t bear losing her to someone who can’t treat her well. Who couldn’t give her what she wants.”
Hindi siya umimik doon. Last string of hope? What does he mean by that? Nais niyang magtanong ngunit pinipigilan niya ang kanyang sarili.
Pinanood lamang nila ang dalaga hanggang sa mawala ito sa kanilang paningin Hindi maintindihan ni Cydine ngunit bakit bigla na lamang siyang nakaramdam ng interest dito?
NANG MAKARATING SI CYDINE sa kanilang silid ay naratnan niya ang dalaga na nakatitig sa kawalan. Yakap nito ang batang si Evans. She’s swaying her waist a little while her eyes are focused somewhere.“Good evening?” She didn’t respond. It feels like her mind is occupied by something. He decided to come near her and held her arm. Hindi nakaligtas sa kanya ang bahagyang pag-igtad ng dalaga sa gulat.Nilingon siya nito dala ang gulat sa mga mata. Kumurap-kurap ito at nang magkatagpo ang kanilang paningin ay saka pa lamang naging relaxed ang mukha nito.“Akala ko kung sino,” anito. “Kanina ka pa?” “You’re spacing out,” he said. “Is there something wrong? You look bothered.”Humugot ito ng malalim na hininga at mariing pinikit ang mga mata. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. He’s confused as hell. Kahit hindi sabihin ng dalaga ay alam niyang may bumabagabag dito.“What’s wrong?” Masuyo niyang hinawakan ang braso nito. There must be something. Alam niyang may iniisip it
THEY’RE in the dining table and she kept glancing at her son. Si Axton naman ay sobrang tahimik lang sa tabi at kumakain. Wala ngayon si Cydine dahil may inasikaso raw ito nang maaga kaya naman ang na sa lapag lang ngayon ay siya at ang mga bata, kasama ang mga nanny ng mga ito sa kanilang likuran.She wanted to voice out her question, ngunit hindi niya magawa.Kung totoo mang nakakapagsalita si Axton, it’s a good news. She would be more than happy to know about it. At the same time, confused. Baka may mali sa kanya bakit sa lahat nga taong nakapalibot sa kanya, siya lang ang hindi pa naririnig na magsalita si Axton.Delancy can perfectly recall the time when Cydine told her that Axton can speak. Kahit ito ay nagulat nang malamang hindi ito nagsasalita. Could it be… ayaw talaga ng kanyang anak na makausap siya?“Mamma, stai bene?” tanong ni Dasha nang mapansin siyang nakatitig kay Axton. [translation: Mommy, are you okay?]Nag-angat ng tingin ang anak ngunit agad din itong nag-iwas ng
“A-ARE YOU sure about that? Hindi mo ako ginu-good time?” wala sa sarili niyang sambit.Ang seryosong mukha nito ay nauwi sa mahinang pagtawa. He shook his head and caressed her hair. Nakatitig lamang siya rito, naghihintay ng kung ano mang sabihin nito.She’s looking at him, patiently waiting for explain further about what he meant. Kasi sa totoo lang ay hindi kailanman sumagi sa kanyang isipan na makakausap niya ang ama nito. NI hindi nga sumagi sa isip niya na mayroon pang ama si Cydine. All along, she was thinking that her Tita Irina is a single mother. She almost forgot he has a father. Kaya naman hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba sa isiping makikita niya ang ama nito ay makakasalamuha. She’s scared. Like… especially after knowing what kind of a person he was. Damn. Feeling niya tuloy nanunuyo ang lalamunan niya sa isiping makikita niya ito nang personal.“Are you scared?” he asked softly.Wala sa sarili siyang napalunok at tumango. There’s no point of denying it. She’s sca
Sinigurado niya munang nasara niya ang pinto sa terrace bago muling dinikit ang phone sa kanyang tenga. He cleared his throat before speaking again.“Who is this?” he asked.“Chto ty sdelala so svoyey zhizn'yu, Cydine?” A cold voice said from the other line. [translation: What have you been doing to your life, Cydine?]Hindi siya makasagot. His throat suddenly ran dry. Kahit na hindi ito pormal na magpakilala kung sino ito, alam na niya sa kanyang sarili kung sino ito.“Mr. Andreev,” he uttered.Growing up, he doesn’t call his father as ‘dad’ or ‘papa’ like any other kids, like how his kids calls him. Nakamulatan niyang Mr. Andreev ang pinapatawag dito. Mas nagre-respond kasi ang kanyang ama sa pangalang ‘Mr. Andreev’ kaysa sa papa o daddy.Wala sa sarili niyang sinulyapan ang dalaga sa loob ng silid. He saw her walking towards the bed with phone in her hand. Napahugot siya ng malalim na hininga at muling binaling ang tingin sa kalangitan.“Mogu li ya chto-nibud' dlya vas sdelat'?” ma
KINAGABIHAN AY tinabihan muna nila ang apat na chikiting sa kama at pinatulog. Nang makatulog na ang mga ito ay maingat silang lumabas ng silid, afraid to wake them up. Si Cydine na ang nagsarado ng pinto habang siya naman ay pinanood niya ito. “Inaantok ka na?” tanong nito.Hearing him speaking that language, slowly losing his russian accent is making her smile. He looks so adorable. “Kailan ka pa natuto magsalita ng tagalog na walang accent ng Russian?”“Since you slept for weeks,” he replied and chuckled. “Learning how to communicate with you in your first language is my goal whenever I’m taking care of you.”“Aw,” she said and smiled. “Thank you, Cyd. I didn’t know how long I’ve been sleeping. But one thing is for sure, I owe you a lot.”“You don’t owe me anything,” he replied. “Just spend the rest of your lifetime with me. Is that too much?”Mahina siyang natawa. Gusto niyang biruin ito na ‘yes, it’s too much’ ngunit ayaw niya naman itong ma-offend ito kaya’t tinawa na lang niya.
EVERYONE was praising and happy to see their youngest. Yung pagod na naramdaman niya matapos manganak ay napawi nang makita kung gaano kasaya ang mga taong nakalibot sa kanila. And now, they are on their way to their new house. Ewan niya ba kay Cydine. Gusto nito lagi ng bagong bahay. This time, na sa loob na raw umano ng isang high security villa. Malaki naman ang tiwala niya kay Cydine. Aaminin niyang mayroon pa ring kaunting kaba sa kanyang dibdib sa isiping habang payapa silang natutulog ay may biglang aatake sa kanila.Constant anxiousness at its finest. Siguro ganito rin ang nararamdaman ng kanyang Tita Irina araw-araw. Constantly looking behind her back, worried that someone might catch them. And to be honest, this is slowly exhausting her. Siguro isa o dalawang buwan kaya niya pa. Pero sa susunod na mga taon? Hell, nah.“You’re spacing out.”Wala sa sarili niyang nabaling ang tingin sa kanyang kaibigang si Ava na ngayon ay nagpupunas ng kamay sa apron. Mukhang kakagaling lang