CHAPTER 41: A HOUSE THAT’S TOO QUIET
Ziven POVMaaga akong nagising, pero hindi dahil sa alarm. Hindi dahil may meeting.Nagising ako kasi… wala siya.Wala ang maingay niyang hakbang. Wala ang paborito niyang tunog ng wooden blinds kapag binubuksan niya sa umaga. Wala ang “Good morning, sleepyhead” niyang palaging may ngiti.At higit sa lahat, wala na akong dahilan para manatili sa kwartong ‘to.Tumayo ako, dahan-dahang nag-ayos. Isa-isang tiniklop ang mga damit na kakailanganin ko. Inilagay sa maliit na duffel bag, kasama ang laptop, ilang files, at toiletries.Simple lang. Walang special.Pero habang ginagawa ko lahat ‘yon… ang bigat sa dibdib ko.Parang bawat tiklop ko ng damit, kasabay ring nalalaglag ang pag-asa kong bababa siya at kakausapin ako.Pagkatapos mag-empake, bumaba na ako papunta sa may receiving area. Nandoon si Mommy, nag-aabang.Tahimik lang siya habang tinitingnanChapter 46: Focus Is Not an OptionZiven POVMag-aalas-onse na ng umaga nang matapos ang conference call namin sa Singapore team. Akala ko pagkatapos ng mahaba at technical na diskusyon tungkol sa supply chain timeline ng bagong product line ay magiging mas maayos na ang araw ko.Hindi pala.Nakatitig lang ako ngayon sa monitor habang bukas ang bagong email galing sa marketing department. Hindi ko mabasa nang maayos ang nilalaman. Hindi dahil sa mahirap intindihin, kundi dahil wala ako sa tamang estado ng pag-iisip.Ilang araw na akong dito sa office nakatira. Dalawang gabi na akong natutulog sa maliit na kuwarto sa likod ng opisina ko — the one we reserved for emergencies or late night deadlines. But in this case? I chose to stay here dahil gusto kong sundin ang payo ni Mommy: “Give her space.”Pero sa totoo lang? Hindi ito space ang nararamdaman ko.Parang exiled.May kumatok sa pinto.“Sir Ziven,” tawag n
Chapter 45: Bawal Ma-FallLileanne a.k.a. Marga POVNasa kwarto ako ngayon, nakahiga sa kama habang pinipilit na pakalmahin ang sarili. Ilang araw na mula noong insidenteng ‘yon, pero hanggang ngayon, parang kumukulo pa rin ang dugo ko sa inis—hindi lang kay Samantha, kundi lalo na kay Ziven.Umalis siya.Umalis siya, hindi para ayusin, hindi para magpaliwanag. Umalis siya na para bang ako pa ang may mali. Gano’n ba talaga siya? Sa tuwing may problemang hindi niya kayang ayusin, tatakbuhan niya? Ganito ba ang lalaking ipinagmamalaki ng lahat?Napairap ako at napabuntong-hininga habang binubuksan ang phone ko para sana manood ng kahit anong distraction sa YouTube. Pero bago pa man ako makapanood, biglang tumunog ang phone ko. Unknown number.Napakunot ang noo ko. Pero sinagot ko pa rin.“Marga,” bati ko, gamit ang boses na ginagamit ko kapag nagpapanggap.“Gosh girl!” sigaw ng nasa kabilang linya. Si Marga. “Anong nangyari? Nagsumbong daw ‘yung mommy ng fiancé ko kay Mommy na nagtatamp
Chapter 44Ziven POVPagkatapos ng board meeting kasama ang logistics team, dumiretso ako sa opisina ko para sa susunod na naka-schedule—isang conference call with the Singapore office. Habang naglalakad ako papunta sa opisina, hawak ko na ang tablet ko, binabasa ang summary ng mga reports at proposals na dapat naming pag-usapan. Malinaw ang laman ng email: status update ng expansion project sa Southeast Asia region.Pagkarating ko sa loob, nakabukas na ang projector screen, at naghihintay na sa kabilang linya ang core team ng Singapore branch. Naka-set up ang system para sa Zoom call at inayos ko ang microphone."Sir, ready na po," sabi ng secretary ko habang inaayos ang kape sa mesa.Tumango ako. "Patch them in."Nag-blink ang screen, at isa-isang nag-appear ang mga mukha ng Singapore team—si Mr. Alvin Tan, head ng operations, si Clarisse Lee ng finance, at ang bagong intern na si Julian Ong. Naka-headset silang lahat at may ba
CHAPTER 43 — DISTRACTED CEOZiven Alejandro — POV9:25 AMPumasok ako sa conference room sa ikalawang palapag ng Alejandro Corp. logistics wing. Tahimik ang buong floor, pero ramdam mong busy ang paligid. Ang mga empleyado'y abala sa kani-kanilang gawain, at ang mga department heads ay nagsisimula nang magsidatingan para sa weekly board meeting.Maaga akong dumating — hindi dahil excited ako, kundi dahil wala naman akong ibang pupuntahan. Kahit sabihin pa ng katawan kong gusto kong bumalik sa mansion, alam ng utak ko na wala akong mukhang ihaharap kay Marga ngayon. Hindi pa.Huminga ako nang malalim habang binubuksan ang leather folio ko. Inside were printed documents — sales data, shipment reports, Q3 projections. Sa papel, mukhang maayos ang kumpanya. Pero sa puso ko? Magulo. Malabo. Wasak pa rin.Dapat ay focus ako. Pero kahit ilang ulit kong sinusubukang ayusin ang upo ko, iisa lang talaga ang laman ng isip ko.Si Marga.
CHAPTER 42: Unexpected leaveLileanne a.k.a. Marga POVHindi ko alam kung anong oras na.Pero alam ko, hindi pa rin ako lumalabas ng kwarto mula kagabi.Kanina pa ako nakaupo sa harap ng salamin, pero parang hindi ko kilala ang babaeng nasa harapan ko. Nakasuot pa rin ako ng suot kong pambahay kahapon, may mga mantsa pa ng luha ang kwelyo, at mas lalo akong nadudurog nang makita ko ang sarili ko.Mamaga-maga ang mga mata ko.Pulang-pula. Namamaga. Halatang buong gabi akong umiyak. Halatang hindi ako okay.“Okay ka lang,” bulong ko sa sarili, mahina. “Hindi mo dapat ‘to nararamdaman. Hindi ikaw ang totoo. Hindi ikaw ang mahal. Role mo lang ‘to.”Pero kahit ilang beses ko ‘yang sabihin…Hindi naniniwala ang puso ko.Napapikit ako habang humihinga nang malalim. Pilit kong kinakalma ang sarili. Pilit akong ngumingiti sa salamin.“Sino’ng magsasabing ikaw ang mananakit, Lileanne?” bulong ko
CHAPTER 41: A HOUSE THAT’S TOO QUIETZiven POVMaaga akong nagising, pero hindi dahil sa alarm. Hindi dahil may meeting.Nagising ako kasi… wala siya.Wala ang maingay niyang hakbang. Wala ang paborito niyang tunog ng wooden blinds kapag binubuksan niya sa umaga. Wala ang “Good morning, sleepyhead” niyang palaging may ngiti.At higit sa lahat, wala na akong dahilan para manatili sa kwartong ‘to.Tumayo ako, dahan-dahang nag-ayos. Isa-isang tiniklop ang mga damit na kakailanganin ko. Inilagay sa maliit na duffel bag, kasama ang laptop, ilang files, at toiletries.Simple lang. Walang special.Pero habang ginagawa ko lahat ‘yon… ang bigat sa dibdib ko.Parang bawat tiklop ko ng damit, kasabay ring nalalaglag ang pag-asa kong bababa siya at kakausapin ako.Pagkatapos mag-empake, bumaba na ako papunta sa may receiving area. Nandoon si Mommy, nag-aabang.Tahimik lang siya habang tinitingnan