Si Adeliya ay nasa magandang mood habang nakaupo sa sofa, kinakanta-kanta ang isang awitin at naglalaro ng kanyang cellphone.Medyo nagulat si Andrea, lumapit siya kay Adeliya at umupo, "Mukhang masaya ka ngayon, Adeliya?""Oo, Mom! Bumili ako ng magandang regalo para sa lola ni Harold."Biglang napatigil si Andrea at napangiti, "Tignan mo nga, simple lang ang kaligayahan mo, masaya ka na dahil lang sa pagbili ng magandang regalo?""Syempre hindi lang dahil doon!""Hmm?"Ipinakita ni Adeliya ang larawan ng regalo kay Andrea, may maliit na ngiti sa gilid ng kanyang mga labi, "Tignan mo muna itong regalo, ano sa tingin mo?""Maganda! Mukhang mamahalin at classy. Narinig ko rin na mahilig si Harold's grandmother sa jade," tumango si Andrea na tila nasiyahan.Ngumiti si Adeliya, "Hindi ko nga alam kung ano ang gusto niya. Nabili ko lang ito dahil kay Karylle.""Ano'ng ibig mong sabihin?" Tila nagtaka si Andrea.Ibinaba ni Adeliya ang kanyang cellphone at ngumiti, "Nang pumunta ako sa mall
Patuloy pa rin ang pagtakbo ng oras. Abala si Karylle at ang iba pa sa mga ginagawa nila. Nakipag-ugnayan na sila sa kanilang quadruple population.Nicole: [Nahanap ko na si Merlo Mednoza, nakausap ko siya sandali, at nasabi ko na sa kanya lahat. Masaya siya, gusto niyang makipagkita kay Harold sa pamamagitan ko!] ––Roxanne: [Salamat! Sinabi ko na rin sa pamilya ko na handa na akong magpakasal. Masaya silang narinig na ako ay ready na, mas mabuti na rin ang trato ng nanay ko sa akin. Sana nga totoo ang mga nararamdaman nila para sa akin…]Nicole: [Huwag kang malungkot! Minsan talaga, wala tayong magawa sa mundong ito, pero maaaring may dahilan din ang mga magulang mo. Huwag mo masyadong isipin, isipin na lang natin ang sarili natin. After all, maayos naman ang takbo ng lahat ngayon, di ba?]Roxanne: [Oo, alam ko naman.]Karylle: [Nagkita na kami ni Therese, at hinihintay ko na lang siyang maghanap sa akin mamayang gabi.] ––Roxanne: [Medyo nag-aalala ako, makakausap ka kaya niya? Afte
Habang nagtataka pa si Therese, tinanggal na ni Karylle ang leather board.Punong-puno ng pagdududa ang mukha ni Therese, "Ano ito ......?""Sundan mo ako."Sa harap nila, may isang hagdan na papunta sa ilalim ng lupa!Gulat na gulat si Therese; sa isang bakanteng lugar na ganito, may nakatago pa palang lihim?Nang bumaba na si Karylle, wala nang nagawa si Therese kundi sundan siya. Sabi rin ni Karylle, "Takpan mo ang leather board."Ginawa naman ito ni Therese.Madilim na madilim sa loob, kaya kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at binuksan ang flashlight.Pagkatapos ng huling level, dumiretso sila sa isang madilim at mahabang daanan na kasya lang ang dalawang tao nang magkatabi.Lalong naguluhan si Therese, at tila mas lumalakas ang pag-iingat niya, "Saan mo ako dadalhin?"Magaan lang na sinabi ni Karylle, "Ipakikita ko sa’yo ang buhay ni Merlo."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Therese, pero dahil nandito na rin siya, hindi na siya nagtanong pa.Pagkatapos ng halos anim o pit
Biglang nag-iba ang itsura ni Therese. Tumingin si Karylle sa kanya at kalmadong nagsabi, "Marami pang ganitong sitwasyon. Pwede ka nang mag-observe dito, mula sa posisyong ito, hindi niya tayo makikita."Habang lumalabas ang dalawa, halos nangingitim na ang mukha ni Therese.Sumunod si Karylle, at di nagtagal, nakalabas na sila ng venue.Bahagyang huminga si Therese, pero bago pa siya makapagsalita, nagsalita na si Karylle, "Hindi ito ang tamang lugar para mag-usap. Sumama ka sa akin." Pagkatapos, umalis ang dalawa, at pagpasok sa kotse, bumulong si Karylle, "Nakita mo na ang lahat ng dapat mong makita, ano ang plano mo ngayon?"Pumikit si Therese, parang pinakalma ang sarili, at saka tumingin kay Karylle at ngumisi, "Sa tingin ko, nalaman mo na matagal na akong may galit at inggit, tama? Kung hindi, bakit mo pa ako hinanap?"Ngumiti si Karylle, "Mabilis kang magsalita, kaya deretsuhin ko na, kung gusto mong makaganti sa kanya, ang tanging paraan ay ilabas ang katotohanan."Bahagyang
Punong-puno ng saya si Adeliya, hindi niya maipaliwanag ang excitement sa puso niya. First time niyang magluto para kay Harold—nag-iisip siya kung magugustuhan ba ito ni Harold.Dahil dito, mas gumaan ang kanyang mood.Nakita siya ng receptionist pagdating niya, at halatang nagulat ito, pero dahil sa usap-usapan tungkol sa kanya at kay Karylle, alam ng lahat kung sino siya. Agad nagsalita ang receptionist, "Ms. Adeliya, nandito po ba kayo para kay Mr. Sanbuelgo?""Oo, nagpaalam na ako sa kanya, kaya huwag kang mag-alala sa akin."Para siyang future Mrs. Sanbuelgo, kaya natigilan ang receptionist, hindi na nangahas magtanong pa at agad na tumugon, "Okay po, tuloy po kayo."Tumango si Adeliya nang magalang, na may elegance, at inggit na inggit ang receptionist.Si Adeliya kasi maganda, maganda ang katawan, may maayos na background, at siya pa ang naging life-saving benefactor ni Mr. Sanbuelgo—sapat na para maging young lady ng Sanbuelgo Group.Pero hindi alam ng receptionist na hindi nam
Nagmamadaling lumapit si Bobbie kay Harold at sinabing, "Mr. Sanbuelgo, nandito po si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Napatigil si Harold at tumingin kay Bobbie, at agad naman itong nakahula at sinabing, "Miss Adeliya."Bahagyang lumamig ang mga mata ni Harold. "Sabihin mong wala ako rito."Nang mga sandaling iyon, nasa pintuan na siya ng opisina.Bahagyang nag-iba ang itsura ni Bobbie, at kahit si Adeliya, na narinig ang pag-uusap nila, ay napabangon nang kaunti sa excitement—ngunit hindi niya inaasahang maririnig ang ganitong mga salita!Biglang nanlamig ang kanyang ngiti.Baka may ibang partner na gustong makipagkita kay Harold, kaya normal lang na iwasan muna siya, ‘di ba?Habang pinapanatag niya ang sarili, narinig niyang muli ang boses sa labas ng pinto, "Mr. Sanbuelgo, nasa opisina po ninyo si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Parang tumigil ang puso ni Adeliya, parang nauubos na ang pag-asa niya.At kahit na hindi pa bukas ang pinto, ramdam niya ang malamig na hangin na parang sum
"Ikaw na ang bahala!"Nanigas ang katawan ni Adeliya sa narinig niya. Ang malamig na tono niya ay halatang naiinis. Pero… kanino kaya siya nakikipag-usap?Saglit siyang nag-isip pero tumuloy pa rin siya sa gilid para sumilip.Hindi nagtagal, lumapit si Bobbie sa opisina ni Harold at kumatok."Pumasok ka."Nakita ni Adeliya si Bobbie na pumasok, halatang kinakabahan.Napabuntong-hininga siya, hindi pa rin mapakali at dahan-dahang lumapit pa.Matalino siya, hindi siya lumapit nang sobra."Mr. Sanbuelgo, alam ko po na mali ako." Bago pa man makapagsalita si Harold, alam na agad ni Bobbie ang pagkakamali niya.Malamig na tumingin si Harold sa kanya, "Kung mangyari pa ito, Bobbie, hindi ka na mananatili sa tabi ko!"Napalunok si Bobbie. "Opo, hindi ko na hahayaan ang sinuman na pumasok sa opisina niyo."Sigurado na ni Adeliya! Dahil ito sa kanya!Hindi maipinta ang mukha niya!Napabuntong-hininga siya at napakuyom sa hawak niyang bag, halatang naninikip ang dibdib.Bakit? Bakit ganito ang
Ang mukha ni Adeliya ay lalo pang nangitim, pero nanatili siyang kalmado at sinabing may kabigatan, "Mom, baka hindi na talaga tulad ng inaakala ko ang mga bagay-bagay.""Ano'ng nangyari?" Kumunot ang noo ni Andrea, halatang nag-aalala.Walang nagawa si Adeliya kundi hilahin si Andrea papunta sa kwarto niya at ikuwento ang lahat ng nangyari.Napa-kunot ang noo ni Andrea, "Hindi dapat gano'n, kahit may mga sikreto ang Sanbuelgo Group, sigurado naman kayo ni Harold, kaya hindi dapat siya nagagalit."Huminga nang malalim si Adeliya, "Sa simula, inisip ko rin na baka hindi niya gusto na pumasok ako sa private office niya. Pero ngayon, Mom, baka nagsasawa na talaga siya sa akin.""Paanong nasabi mo ‘yan?" Halata ang gulat sa mga mata ni Andrea.Hindi kasi nakasama ni Andrea ang dalawa noong panahong iyon, kaya hindi rin niya masyadong alam ang mga nangyayari.Pinipigil ang emosyon, sinabi ni Adeliya, "Ang daming nagkakataon ngayon na parang sinasadya ni Karylle. Tuwing magdi-dinner kami ni
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A