Pagkatapos ng buong araw na iyon, sobrang pagod na talaga si Karylle. Mabilis siyang naligo, pinatuyo ang buhok, at bumalik sa kuwarto para mahiga.Ngunit habang nakahiga siya, naalala niya bigla ang kalagayan ni Harold, na tinamaan rin ng parehong sakit. Napakabigat ng naramdaman niya. Ang mga matang kanina'y nakapikit na, unti-unting bumukas.Ano kayang itsura niya noong dumaranas siya ng sakit na iyon?Paano niya kinaya nang mag-isa?Araw-araw ay positibo at masayahin si Grandma. Malamang si Dustin lang ang nakaalam ng sakit ni Harold matapos siyang suriin. Pinili ni Harold na itago ito sa lahat, kung hindi ay siguradong hindi kakayanin ni Grandma ang balita.Napaisip tuloy siya, alam kaya ito ng mga magulang ni Harold?Napakunot ang noo ni Karylle habang nag-iisip, ngunit kalaunan ay pinilit na lamang niyang alisin sa isipan ang mga bumabagabag sa kanya at pinikit muli ang mga mata.Kinabukasan, maaga siyang nagising. Araw na kasi ng gamutan para kay Grandma.Bagamat hindi siya di
Wala pa ring sinabi si Harold. Parang wala siyang balak pansinin si Karylle.Napakunot ang noo ng babae. Parang naisip niya na baka gusto lang talaga siyang ihatid ni Harold pauwi, baka iniisip nito na hindi ligtas ang maglakad mag-isa sa gabi. At kung may mangyari sa kanya, paano na ang lagay ni Lola?Napabuntong-hininga si Karylle at piniling huwag nang magtanong pa.Tahimik ang biyahe nila hanggang sa makarating sila sa bahay ni Karylle. Huminto ang sasakyan, at hindi nagsalita si Karylle. Tahimik lang siyang tumingin kay Harold at saka binuksan ang pinto ng sasakyan.Pero bago pa niya maisara ang pinto, narinig niya ang boses ng lalaki. “Bukas ang gate.”Napahinto ang kamay ni Karylle sa pagsara ng pinto. Napatingin siya kay Harold na para bang hindi agad naunawaan ang sinabi nito.Nakatitig lang si Harold sa kalsada, pero dahil hindi gumagalaw si Karylle, dahan-dahan niyang inikot ang mukha niya at tinapunan ito ng malamig na tingin. “I said, bukas ang gate.”Napakunot lalo ang n
Tahimik na tao si Roy sa pangkaraniwan, pero ngayon, parang hindi na siya mapakali sa kinauupuan niya.At si Roy, ni hindi pa rin siya makaget-over sa pagkabigla.“Putng ina! Sino ba talaga siya?!” halos pasigaw na bulalas ni Roy habang pababa sa hagdan. “Sino siya?! Tng ina!” Paulit-ulit niyang minumura sa gulat. Halos laway na lang ang kulang at talagang bumubula na ang bibig niya sa sobrang stress.Hindi niya talaga inakalang ang babaeng dumaan lang sa harapan niya kanina... ay si Poppy pala!"T*ng ina talaga!" napasigaw ulit siya, habang napapakamot sa ulo."Anong nangyari? Paano mo nalaman na siya si Poppy?" tanong ni Dustin, habang pinipilit panatilihing maayos ang tono ng boses niya.Sumagot si Dustin nang direkta, "Siya 'yung unang nakatuklas ng sakit ni Lady Jessa. Inamin niya na siya si Poppy para mailigtas si lola."Tumango si Roy. “Ah, kaya pala…”Pero pagkatapos niyang tumango, napakamot siya ulit sa ulo, halatang hindi pa rin makapaniwala. “Hindi ko talaga ma-absorb! Tao
Mahirap ipaliwanag… at may kaunting bigat sa pakiramdam.Bagama’t maayos at tila walang sapilitan sa buong proseso, tanging si Harold lang ang tunay na nakakaalam ng bahagyang ginhawang nararamdaman niya sa loob.Bahagyang gumaan ang loob niya. Bumuti ang kalagayan ng kanyang lola, at kahit papaano, nagkaroon siya ng dagdag na oras. Marami pa siyang kailangang ayusin sa buhay, at ang konting oras na ‘yon ay tila biyaya na para sa kanya.Hindi man siya umaasa ng lubusang paggaling, ang makapagbigay lang ng kaunting oras kay lola ay sapat na para sa kanya. Kontento na siya roon.“Then… gaano katagal ang hihintayin? Kailan ang susunod na hakbang?” tanong ni Roy, halatang may halong pag-aalala sa tono.
Hindi agad sumagot si Dustin. Ngunit si Roy ay nakatingin sa kanyang direksyon at napansin niyang may kakaiba. Mabilis siyang tumingin sa kaliwa at doon niya nakita ang isang babae na nakaupo sa isang silya, hindi kalayuan sa kanya.Bahagyang tumango si Karylle bilang pagbati.Naningkit ang mata ni Roy sa gulat at pagtataka. Bakit andito si Karylle?Bumalik ang tingin niya kay Dustin. Halatang may gustong itanong, pero parang hindi niya alam kung paano sisimulan. May mali, nararamdaman niya iyon, pero hindi niya maipaliwanag.Alam na ba ni Karylle ang tungkol sa kondisyon ni Harold? Kung hindi pa, bakit siya nandito?Sa sobrang kaba, hindi na siya nag-isip pa. Tumitig siya kay Dustin at ilang ulit siyang kumindat, malinaw ang mensahe, labas tayo, mag-usap tayo saglit.Ngunit hindi gumalaw si Dustin. Sa halip, mahinahong sinabi, “Hindi pa tiyak ang buong sitwasyon. Kailangan pa nating hintayin ang resulta ng pagsusuri.”Napatingin agad si Roy kay Dustin. Bakit niya sinabi ’yon dito mis
Tahimik na inalis ni Bobbie ang tingin niya sa rearview mirror. May halong pagkagulat at pagkalito ang ekspresyon sa mukha niya.Bagaman hindi siya gaanong pamilyar sa buong sitwasyon, unti-unti na niyang nabubuong hulaan. Si Karylle, ang dati'y asawa ni Harold, ay tunay na kahanga-hanga.Sobrang kahanga-hanga, na hanggang ngayon ay tila lutang pa rin siya at hindi makapaniwala.Lalo na nang makita niyang si Dustin mismo ay sumusunod sa bawat sinasabi ni Karylle. Ibig sabihin lang nito, napakataas ng antas ng medisina niya... o baka naman may mas malalim pa siyang pagkatao?Hindi na mapigilan ni Bobbie ang kanyang pagkamausisa.Mayamaya, muling naglakbay ang grupo. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi na sila pumupunta sa bahay ng mga pasyente. Sa halip, pinaayos nila ang lahat ng boluntaryo na magkita-kita sa isang lugar para sa pagsusuri.Sampung katao agad ang isinailalim sa pagsusuri.Sa huli, isa lamang ang hindi tumugma sa kailangang kondisyon. Ang siyam pa, pareho ng resulta sa se