‘Alam kong hindi ko ito pwedeng basta bitawan, at kailangan kong magpanggap na wala akong pakialam.’Gusto niyang makita kung paano haharapin ni Harold ang sitwasyon pagkatapos nito.Tumingin si Dustin kay Harold at sinubukang magpaliwanag:"Alam mo naman si Mr. Moore, kapag may gusto siyang gawin, wala talagang makakahadlang sa kanya. Matapang ang taong 'yon. Bukod pa rito, hiwalay na kayo ni Karylle. Sa tingin niya, hindi na banta si Karylle sa kanya."Ngumisi si Roy, ini-cross ang kanyang mga paa, at sinabing may halong pagbibiro:"Pwede namang hindi gano’n. Di ba si Alexander sobrang gusto si Karylle ngayon? Habang nandiyan si Alexander, malamang hindi gagawa ng kalokohan si Mr. Moore kay Karylle. Sa totoo lang, nakita ko silang dalawa kanina—nasa isang private room. Sa ngayon, mukhang maayos naman si Mr. Moore. Malamang pumayag na siyang pirmahan ang kontrata."Hindi pa rin gumalaw si Harold. Nananatili ang seryosong ekspresyon sa mukha niya habang pinakikinggan ang sinabi ni Roy
"Kung ganoon ka katiwala sa sarili mo, Ms. Granle, ilabas mo na ang plano mo. Pag-aaralan ko bago ako magdesisyon," sabi ni Mr. Moore.Ngumiti si Karylle at maayos na ipinakita ang kanyang plano.Noon, tuwing nakikipag-usap si Mr. Moore tungkol sa pakikipag-cooperate, hindi siya kailanman nakaranas na maging alanganin, lalo na kapag babae ang kausap.Pero ngayon, tila naipit siya ng babaeng ito. Bagamat nasa medyo alanganin siyang posisyon, iniisip niyang kung tama ang sinasabi ni Karylle, maaari niyang tanggapin ang sitwasyon, kahit pa para siyang naiimpluwensyahan nito.Kinuha ni Mr. Moore ang planong ibinigay ni Karylle at seryoso itong binasa. Hindi na muna siya nag-isip ng kahit anong masama laban kay Karylle, at itinutuon ang atensyon niya sa plano.Habang mas binabasa niya ito, mas nararamdaman niya ang kaba, pero dahil sanay siya sa ganitong sitwasyon, hindi niya ito pinakita sa kanyang mukha.Matapos niyang mabasa ang lahat, ibinaba ni Mr. Moore ang plano.Pero...Alam na ni
Ngumiti si Roy. "Hindi mo na dapat problemahin pa ang bagay na ito."Pagkatapos niyang sabihin iyon, kinuha niya agad ang pagkain at kinain ito sa isang subo.Nagbago ang ekspresyon ni Mr. Moore!Sinubukan ni Karylle siyang pigilan, pero huli na.Bahagyang nag-iba ang mukha ni Karylle. Mukha siyang may gustong sabihin, pero nauna nang magsalita si Roy, "Mr. Moore, pabayaan mo na siyang umalis, kung hindi, baka magkaroon tayo ng hindi pagkakaintindihan sa hinaharap."Alam ni Mr. Moore kung may "idinagdag" sa pagkain o wala. Nang makita niyang kinain ito ni Roy, hindi na siya nangahas na pigilan pa si Karylle na umalis. Ayaw niyang magkaroon ng anumang gulo sa hinaharap. Kaya't agad niyang sinabi kay Karylle, "Sige, mauna ka na. Ang tungkol sa usapang kooperasyon, pag-uusapan na lang natin ulit sa ibang araw."Biglang kumunot ang noo ni Roy. "Kooperasyon? Ano pang kooperasyon ang pinag-uusapan? Mr. Moore, sa pamilya namin ka na makikipag-cooperate mula ngayon." Patuloy siyang kumain.Ta
Bahagyang tinaas ni Karylle ang kanyang kilay sa gulat. Ilang beses pa lang silang nagkausap ng assistant ni Mr. Moore, at bagamat palaging magalang ang paraan ng kanyang pagsasalita, ngayong pagkakataon, ramdam niya ang pagbibigay-pugay sa tono nito.Ano bang nangyari kanina kina Roy at Mr. Moore?Tinulungan siya ni Roy?Napapikit si Karylle at bahagyang pinigil ang ngiti bago tuluyang nagsalita. "Sige, sasabihan ko ang commissioner na makipag-ugnayan sa inyo. Masaya akong makatrabaho kayo.""Masaya rin kaming makatrabaho ka, Miss Granle. May iba ka pa bang tagubilin?"Para kay Mr. Moore na basta-bastang pumayag, siguradong may ginawa si Roy. Mukhang magkakaroon siya ng utang na loob dito."Wala na. Paalam.""Sige, paalam, Miss Granle."Pagkatapos noon, tuluyan niyang ibinaba ang tawag.Sa limang kontrata, dalawa na ang natapos niya. Alam niyang hindi babawi si Harold pagdating sa proyekto ni Adeliya, at si Mr. Moore naman, siguradong hindi na siya kakalas.Pagdating naman kay Alexan
Ang iniisip pa rin ng lahat ay dalawa ang na-accomplish ni Karylle, dahil nga isa siyang top lawyer.Pero ngayon, mukhang mas malakas ang posisyon niya bilang abogado kaysa sa iniisip nila.Habang tinitingnan ni Adeliya ang pangmamaliit ng lahat kay Karylle, bahagyang umangat ang gilid ng kanyang labi. Ngumiti siya sa lahat at sinabi, “Kaya ngayong gabi, ako na ang bahala. Magpapakain ako para magkasama-sama tayo. Libre ba kayo mamaya? Kung hindi, huwag niyong ipilit.”Si Miss Adeliya ay anak ng chairman! Sino ba ang may lakas ng loob para tumanggi?Kahit ayaw ng iba, wala silang magagawa kundi sumama.Habang nag-uusap-usap ang lahat, biglang ngumiti si Adeliya at sinabi, “Kung ganun, settled na ito. Pagkatapos ng trabaho, huwag nang umuwi. Diretso tayo sa venue.”Si Karylle, bagama’t nakangiti, ay punung-puno ng iritasyon sa mga mata. Simula’t sapul, hindi siya kinausap ni Adeliya tungkol sa planong ito.Kung tatanggi siya ngayon, hindi si Adeliya ang mapapahiya, kundi siya mismo. Ii
Kinuha ni Karylle ang mga papel na itinapon sa kanya, hindi nagsalita, at lumabas ng kwarto.Ang nasa isip niya, hihintayin na lang ang abiso ni Bobbie.Pagdating niya sa kumpanya, papasok na sana siya sa opisina nang bigla siyang harangin ni Jyre.Nakilala niya ito agad—siya ang assistant ni Adeliya.Tiningnan siya ni Jyre na may bahagyang komplikadong ekspresyon, saglit na tumigil, bago nagsalita nang mahina, “Miss Granle, pinapatawag ka ng manager. Sumama ka sa akin.”Tumango lang si Karylle pero hindi nagsalita.Habang papunta sila sa opisina ni Adeliya, napatingin si Karylle sa babaeng naka-wheelchair na nakaupo sa likod ng desk. Ang tingin niya kay Adeliya ay puno ng panunuya.Sinisimulan na niyang busisiin ang mga nakaraan ni Adeliya, at ang tanging dasal niya ay kayanin nitong panghawakan ang lahat ng darating.Isinara ni Jyre ang pinto bago umalis.Tinitigan siya ni Adeliya, “Pumunta ka sa pamilya Sabuelgo?”Bahagyang lumalim ang tingin ni Karylle, ngunit sa sumunod na segund
“Sino ba ang nakakaalam? Pero may kasabihan nga, ‘pera ang nagpapakilos kahit multo.’”“Kulang ba sa pera si Karylle? She’s an iris.”“Example lang naman. Si Karylle ngayon nasa kumpanya, hindi ba’t kailangan niyang gumawa ng magandang pangalan para sa sarili niya?”…May bahagyang ngisi sa mga mata ni Adeliya. Siguro, inakala ni Karylle na gagawa siya ng paraan para pabagsakin siya, pero hindi siguro nito inaasahan na dadalhin niya si Mr. Moore sa banquet.Baka naman sobrang lakas ng dating ni Karylle, kaya noong marinig ni Mr. Moore na dadalo siya sa celebration banquet para kay Karylle, agad itong pumayag nang walang pag-aalinlangan.Mamaya, sasabihin niya ito kay Karylle.Gusto niyang malaman ni Karylle ang magiging resulta ng paglalaban sa kanya.Dahil alam na nila kung ilang tao ang dadalo, saktong-sakto ang bilang ng mga upuan. At tila sinadya, ang natitirang bakanteng upuan ay nasa tabi ni Karylle.Bahagyang nagliwanag ang mga mata ni Karylle, ngunit hindi niya pinansin ang de
"Karylle."Napahinto si Karylle, tila nag-aalangan.Ramdam din ni Adeliya na may mali, kaya’t inutusan si Jyre na itulak siya papalayo.Samantala, sa kabilang sulok, tumingin na si Karylle kay Harold. "Mr. Sanbuelgo."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Adeliya at agad niyang sinenyasan si Jyre na huminto.Tumalikod si Karylle at nakita ang malamig at walang emosyon na tingin ni Harold, dahilan para magduda siya."Dalawang gabi nang hindi natutulog si Lola."Biglang tumigil ang ekspresyon ni Karylle, at napuno ng pag-aalala ang kanyang mga mata. "Ano'ng nangyari?"Tiningnan siya ni Harold nang malamig. "Salamat sa iyo."Namutla ang mukha ni Karylle at tinitigan si Harold, naguguluhan. "Ano bang nangyayari?"Walang emosyon na sagot ni Harold. "Pagkatapos ng banquet, bumalik ka sa lumang bahay kasama ko."Nakunot ang noo ni Karylle, pero sa huli, kinagat niya ang kanyang labi at hindi na nagsalita.Sa kabilang banda, biglang pumangit ang mukha ni Adeliya na nagmamasid mula sa sulok."Ba
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang