Tiningnan din ni Karylle si Adeliya at ngumiti, "Hindi ko kailanman binalak na makipag-ugnayan kay Harold. Makakaasa ka sa bagay na ‘yan."Napangisi si Nicole, "Tama naman, tama nga!" Saka mo na lang siguro tutukan si Harold, Adeliya. Hindi ka na ba maayos ngayon? Hindi mo na ba kayang panatilihin ang imahe mo? Kung hindi, bakit lagi kang binabalewala ni Mr. Sanbuelgo at patuloy kang nakikipagtalo sa amin?"Hawak ang kanyang noo gamit ang isang kamay, halatang sinasadya ni Nicole na ilabas ang galit niya."Nicole, tama na, pwede ba?" muli nang binigyang-diin ni Karylle. Ngunit napangiwi si Nicole at may halong inis na sumagot, "Hindi ko lang mapigilan, eh!"Matagal niyang gustong ilabas ang lahat, kaya nang magkaroon ng pagkakataon, hindi na siya nakapagpigil. Sa dami ng kasamaan na ginawa ni Adeliya, ngayon pa siya magkukusa na magpunta sa bahay ni Karylle para magbanta? Sino siya, magulang na sanay palaging sinusunod ng anak?Halos magliyab ang galit ni Adeliya, nakapikit at mariing
Pagkalipas ng ilang sandali, maipapadala na niya ang recording kay Harold nang walang anumang pagbabago.Malapit na ang engagement, ngunit wala pa ring ginagawa si Harold. Kaya kailangan niyang magdala ng malaking sorpresa.Sa susunod na sandali, ngumiti si Karylle, "Pinsan, sigurado ka bang gusto mong manatili rito para pahiyain ang sarili mo? Kaya kong hintayin na ulitin mo ulit 'yan sa akin.""Karylle! Huwag kang masyadong kampante! Darating din ang araw na babagsak ka sa putikan at pagtatawanan ng buong mundo!""Buong mundo?" Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Karylle. "Anong ibig mong sabihin? Gusto mo bang mabuhay ako sa pagkakataong ito?"Huminga nang malalim si Adeliya. Ayaw na niyang mairita pa ng babaeng ito, kaya agad niyang pinigilan ang sarili at muling sinabi, "Huwag kang masyadong magmalaki!"Pagkatapos nito, tumalikod siya at umalis.Sa totoo lang, gusto niyang kausapin si Karylle ngayong araw. Kung sakaling kusang sumuko si Karylle, mas maayos sana ang lahat. Pero ma
"Kung hindi mo ito ni-record, ano ito ngayon? Ang pagkatao ni Karylle ay kailanman hindi dapat kinukwestyon. Siya ay may dignidad at prinsipyo.""Nang maglaon, si Mr. Handel ay hindi rin sumang-ayon sa mga galawan mo. Kaya't ang opsyon niya ay huwag makipag-cooperate o piliin akong gamitin. Dahil dito, nagmadali ka. Paano mo naman isusuko ang ganito kalaking oportunidad? Kaya hinanap mo ulit si Harold para ipakita ang planong ito. Sa huli, nagustuhan din ito ni Harold at pinili niya ako, hindi ba?""Hindi nagtagal, binanggit din niya ang pangalan ko. Bigla kang nahirapan. Sino man ang piliin mo, hindi lang ako kailangang humarap, kundi pati na rin maa-offend mo ang isa sa kanila. Kaya sa sitwasyong mahirap pumili, nagkaroon ka ng dalawang plano, hindi ba?"Dalawang plano…Galit na galit na si Harold ngayon, ngunit nang marinig niya ang mga salitang iyon, tila mas dumilim pa ang kanyang ekspresyon.Adeliya, napakagaling mo!Pinaghihinalaan na ni Harold na may kinalaman si Adeliya sa in
Tagalog Translation with Improved Grammar:Ngumiti si Joseph at malayang nagsalita, "Lucio, bukas ay Linggo, holiday naman lahat, bakit hindi tayo maghapunan nang magkasama bukas ng tanghali? Magtipon-tipon ang ating dalawang pamilya."Bahagyang nagulat si Lucio, pero tumugon nang maayos."Sige, magtipon tayo bukas ng tanghali."Masayang ngumiti si Joseph, "Ayos, dito na lang tayo magkita, at ang buong pamilya n'yo, tatlo kayo, siguraduhin mong walang maiiwan."Natural na sumang-ayon si Lucio, pero may konting iritasyon sa kanyang dibdib. Parang may mali, pero nginitian niya si Joseph at nagpaalam nang maayos bago nila ibinaba ang telepono.Napakunot ang noo ni Lucio. "Bakit parang may nararamdaman akong parang isang alamid na binabati ang manok?"Namutla ang mukha ni Adeliya. "Sila ba... gusto na nilang tapusin ang kasunduan sa kasal...?"Biglang bumigat ang mukha ni Lucio, at maging ang noo ni Andrea ay kumunot.Hindi tumingin si Adeliya sa kanilang dalawa, at nagbulong na lang sa s
Ngayong hindi pa handa ang mga pagkain, magsisimula na ba siyang magsabi ng masama?! Hindi ba niya nararamdamang nawalan siya ng konsensya?!Ang mukha ni Andrea ay halatang naninigas. Sa mga oras na ito, kung hindi pa rin nila naiintindihan ang nangyayari, anong pinagkaiba nila sa mga hangal?!Ang ngiti ni Lucio ay nawala na rin, malinaw na alam na nila kung ano ang nangyayari.Nang makita ito ni Lauren, bahagya siyang yumuko, nahihiyang tumingin sa kanila.Si Harman naman ay tila mas gumaan ang pakiramdam dahil kung alam na ng lahat, magiging mas simple ang mga bagay.Bahagyang umubo si Joseph, at saka nagsalita na may halong pagkaawa, "Ito... Ay, talagang nakakahiya itong sabihin, pero ang mga bagay-bagay ay kailangang magkaintindihan. Sa palagay ko naman, maiintindihan ninyo ito, hindi ba?"Ano ang dapat nilang intindihin? Ang tatlo ay nagkatinginan nang may litong ekspresyon, at halos pare-pareho pa ang reaksyon.Anong pagpapanggap ang ginagawa nila sa ganitong oras? Ano pa ang si
Bahagyang nagbago ang ekspresyon nina Lucio at ng iba pa, alam nilang hindi titigil ang kabilang panig hangga’t hindi natatapos ang kasunduan sa kasal.Napangisi si Lucio, "Kung gusto niyo talagang tapusin, tapusin na. Pero bakit kailangan niyo pang gawing parang ang taas ng dahilan niyo?"Tiningnan siya nang malamig ni Harold, ngunit hindi ito tinapunan ni Lucio ng pansin. Sa halip, tumingin siya kay Joseph at seryosong sinabi, "Kung talagang desidido ka na, wala na akong masasabi. Hindi siguro tayo talagang itinadhana. Sige, tapusin na natin ang kasunduan sa kasal, pero pati na rin lahat ng ating mga kasunduan sa negosyo!"Matigas ang tono ng kanyang mga salita.Bahagyang nagbigay ng senyas si Andrea. Alam niyang makapangyarihan ang pamilyang Sabuelgo, pero mahalaga rin sa mga ito ang kanilang kooperasyon. Napakalaking kawalan nito, at hindi siya naniniwalang basta-basta lang tatanggapin ng Sabuelgo family ang sitwasyong ito.Baka magkaayos din sila maya-maya, na kapag nangyari iyon
Matagal nang naghintay si Adeliya bago siya tuluyang naka-react. Nakita niyang palayo na si Harold, kaya dali-dali niyang hinabol ito habang puno ng pag-aalala at sakit sa kanyang tinig, "Harold..."Ngunit ang malamig na aura na nagmumula kay Harold ay tila isang pwersang nagpanginig sa kanya, dahilan upang siya’y huminto sa kanyang mga hakbang.Hindi niya ininda ito at agad na tumakbo papunta kay Harold. Hinarangan niya ito at nagmakaawa, "Bakit hindi mo ako mapaniwalaan? Harold, totoo ang sinasabi ko!"Huminto ang mga yapak ni Harold, tumingin sa kanya nang malamig, at sinabi, "Bibigyan kita ng huling pagkakataon, umalis ka sa harapan ko." Ang boses niya’y tila yelo, matalas at direktang tumusok sa puso ni Adeliya.Halos mawalan ng hininga si Adeliya sa sakit, at ang mga luha niya’y bumagsak nang walang tigil.Kung noon, siguradong mag-aalala si Harold. Hindi man magpakita ng emosyon, madadala siya ng kalagayan ni Adeliya.Pero ngayon, napakalamig pa rin niya.Sa sandaling iyon, til
Umirap si Karylle at tumingin kay Nicole, "Ano na naman?""Saludes family!" sagot ni Nicole, binigkas ang dalawang salitang iyon, habang patuloy na nakatitig sa kanyang telepono. Kitang-kita na naagaw na ng telepono ang kanyang atensyon.Medyo naguluhan si Karylle. Saludes family?Biglang sumagi sa kanyang isipan ang huling pagkakataon na pumunta siya sa S City kasama si Harold para dumalo sa isang banquet. Nakilala niya doon si Reyna. Nagbatian pa nga sila. Sa unang tingin pa lang, halatang may layunin si Reyna. Ngunit, marangal ito at may klase. Kahit may distansya at malamig ang dating sa mga tao, hindi naman siya nakakainis.Siyempre, iyon lang ang impresyong iniwan ni Reyna sa kanya noong araw na iyon.Biglang nagsalita si Nicole matapos mag-scroll ng Weibo, "Grabe! Ina-announce na nila!"Pagkatapos, tumayo si Nicole at lumapit kay Karylle, iniabot ang telepono sa kanya. "Tingnan mo! Lumipat na pala ang buong Saludes family!"Nagulat si Karylle. "Ang ganda naman doon sa kanila, b
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.