Pagkabalik sa bahay, dumiretso si Karylle sa banyo at naligo para marelax.
Kahit dati siyang nakatira nang mag-isa, mas relaxed siya ngayon. Noon, palagi siyang nag-iisip tungkol sa lalaking iyon, pero ngayon ay nakakapag-focus na siya sa sariling career. Napaisip tuloy siya kung bakit niya sinayang ang oras at lakas sa lalaking iyon.
Kahit medyo mababaw ang tulog ni Karylle, maganda ang pahinga niya, pero sa kabilang banda...may isang tao na hindi mapakali.
Paglabas ni Harold sa bahay ng mga Bo, dumiretso siya sa kompanya. Nagtrabaho siya nang kaunti at nagpahinga, pero nang humiga siya, napuno ng imahe ni Karylle at ng pilya nitong ngiti ang isip niya.
Biglang bumukas ang matalim niyang mga mata, at puno ng lamig ang mukha niya!
Tumayo siya at inutusan ang assistant na tawagin ang mga tao para mag-video conference nang gabing iyon para ayusin ang trabaho.
Hindi siya nakatulog buong gabi, at halata sa mukha niya ang inis at pagod.
Tahimik na tahimik ang lahat sa video, at walang naglakas-loob bumahing man lang.
Sino kaya ang nakasira ng mood ni Mr. Sanbuelgo?
...
Kinabukasan.
Nagbabasa si Karylle ng materials sa bahay nang makatanggap siya ng tawag mula kay Layrin.
"Iris, gusto kang makausap ni Mr. Handel, kaya mo ba... gawin ito?"
Sandaling nag-isip si Karylle at napagpasyahang pumunta. Hindi naman niya maiiwasan ito habambuhay, kaya pumayag siya.
Pagkaraan ng kalahating oras, dumating si Layrin para sunduin siya.
Medyo nag-aalala pa rin si Layrin. "Sigurado ka bang handa ka na talaga?"
Tahimik na sumagot si Karylle mula sa passenger seat, "Matagal na akong handa."
"Kaya mo ba talagang mapaniwala si Mr. Handel? Noong huling beses na nagkausap kayo ng legal department nila, hindi ba't kinuwestiyon nila ang identity mo? Hindi pa rin ba niya alam ang tunay mong identity?"
Tinapik ni Karylle ang balikat ni Layrin. "Wag kang mag-alala, malalaman niya rin mamaya."
Ngayon, umaasa na lang siya na hindi masisira ang reputasyon niya.
Pagdating sa restaurant, nakita ni Karylle ang isang guwapong lalaki na nakaupo sa mesa at abalang naglalaro sa cellphone.
Naka-black suit siya na mukhang mamahalin, at buong anyo niya ay may dating ng pagiging elegante. Ang mapupungay niyang mata ay may halong init, pero alam ng lahat na taglay nito ang lamig na parang matatalim na blades.
Ang tunog ng game na nanggagaling sa phone niya ay tila hindi bagay sa suot niyang pormal na damit.
Pagkarinig ng mga yapak, unti-unti siyang tumingala.
Ang babae ay matangkad, may mahabang itim na buhok na nakatirintas, at bahagyang kulot ang bangs sa magkabilang gilid. Naka-light blue na corset dress siya, kaya kitang-kita ang magandang hubog ng katawan niya.
May laman ang dapat may laman, at sakto lang ang mga kurba.
Nakakabighani ang natural na ganda ng kanyang maliit na mukha kahit walang makeup, lalo na ang mga mata niyang hugis almond na nagliliwanag at may halong sense ng pagiging professional, na siyang nakakaakit.
Pero...
Nang makilala niya si Karylle, nagulat si Mr. Handel. Agad niyang nilapag ang cellphone at unti-unting ngumiti, "Mrs. Sanbuelgo? Mukhang nagkamali ka ng pinto."
Binibigyang-importansya ni Mr. Handel si Iris, kaya napaaga siya sa restaurant, ngunit hindi niya inaasahang ang makikilala pala niya ay ang babae ng kaaway niya.
Pumasok si Karylle at umupo sa tapat ni Mr. Handel, nakangiti, "Hindi, di ba ikaw ang nag-imbita sa akin?"
Nakita ni Mr. Handel si Layrin sa likod ni Karylle, at parang may naisip bigla.
"Iris?"
May bakas ng gulat sa kanyang mga mata. Hindi maikakaila na maganda si Karylle. Isang tingin lang sa kanya at hindi mo na siya makakalimutan.
Kapag siya ang kasama, lahat ng tao ay tila nawawala sa paligid.
Nakakalungkot lang na ang ganitong kagandang babae ay babae pala ni Harold.
Tumingin si Mr. Handel kay Layrin at nagbigay ng pilyong ngiti: "Miss Layrin, hindi mo ba... ipapaliwanag?"
Bahagyang umubo si Layrin, nahihiyang sinabi, "Mr. Handel, dahil medyo magulo ang sitwasyon ni Iris noon, hindi ko agad masabi. Pero ngayon, dahil kinuha mo ako para sa kasong ito, may mga bagay na kailangan ko nang ipaliwanag."
Bahagyang kumunot ang noo ni Mr. Handel, at matapos ang ilang saglit ay sinabi niya nang kalmado, "Ibig mong sabihin, Miss Layrin, na ang taong sinubukan kong kunin para maging abogado ko ay asawa pala ng kalaban ko?"
Si Roy ay agad na nagsalita ulit. “This time, hindi talaga ito katulad ng iniisip mo… He really has you in his heart, pero hindi lang niya kayang ipakita, at sobrang taas ng pride niya.”Napangisi si Karylle, halatang hindi naniniwala ni katiting. Napakunot ang labi niya. Grabe, ang galing niya ha! Ilang beses ba siyang nakagawa ng kasalanan para kamuhian siya nang ganito?Napabuntong-hininga si Roy. “Ganito na lang… sa totoo lang, mula pa noong una, hindi talaga ikaw kinamumuhian ni Harold.”Bahagyang nanginig ang pilik-mata ni Karylle, pero mabilis din siyang natauhan. Sa isip niya, halata naman na ang ginagawa ni Roy ay para sa kapakanan ni Harold, parang lobbyist para paniwalaan niya si Harold at baka mapapayag siyang magbalikan. At kung mangyari iyon, magiging mas nakatuon siya sa Sanbuelgo Group at hindi na makikipag-cooperate sa Handel Group, na malinaw na malaking benepisyo para sa Sanbuelgo family.After all… ngayon, may halaga na ako sa paningin nila, naisip niya nang may m
Alexander muling nagtanong, hindi diretsong sinasabi ang pakay, “Are you free tonight?”Napakunot ang noo ni Karylle. “Not tonight.”“Tomorrow?” tanong muli ni Alexander.Naisip ni Karylle ang tungkol sa sitwasyon ng kanyang lola kaya muling sumagot, “Baka hindi rin bukas. Kailangan ba talagang magkita at pag-usapan? May mahalaga kasi akong inaasikaso dito, at baka hindi ako makaalis.”Mahalaga talaga ang tungkol sa kanyang lola, at ipinasa na niya kay Santino ang lahat ng usaping pang-negosyo.“What are you doing?” tanong muli ni Alexander, na tila ayaw pang sabihin ang totoong pakay.Saglit na natahimik si Karylle bago muling magtanong, “Ano ba kasi ang gusto mong pag-usapan? Is it about this jewelry cooperation?”“Yes or no,” tugon ni Alexander, “pero mahirap ipaliwanag sa telepono. I’ll wait for you. Hindi naman ito urgent, kaya hintayin na lang natin na maging free ka, basta within a week.”Nag-isip muna si Karylle bago sumang-ayon, “Okay, that’s fine.”“Good. Kung masyado kang n
Nang nag-iisip pa si Roy kung ano ang dapat sabihin, biglang sumabog ang malamig at nakamamatay na boses ni Harold."How do you want to die?"Nanlaki ang mata ni Roy, agad na ngumiti nang pilit. "Misunderstanding... it's really a misunderstanding," depensa niya habang nagkakamot ng batok.Agad siyang tumalikod, isinara ang pinto, at muling nagsalita nang may pagka-ilang. "I just... ayaw ko lang na mawalan ka ng control. Kung sakali kasing malaman mo kung saan ka nagkukulang, pwede mong ayusin agad. Hindi ko lang talaga inasahan na mahuhuli mo ako. At saka... bakit mo pa siya binitiwan kanina? Kung hindi mo siya pinalaya, edi sana ako na lang ang nadale sa eksenang ‘yon kaysa sa’yo."Napatawa si Harold, pero halatang galit. "Do you still have the face to say that?"Napalunok si Roy. Marami pa sana siyang gustong isumbat sa isip niya, pero hindi niya na pinagsalita. Sa halip, tumikhim na lang siya. "By the way, bro... ang active mo ngayon ah. Naisip mo na bang makipagbalikan?""I’ve sa
Sa ilang salitang binitiwan ni Harold, tila natulala si Karylle.Walang ibang mas angkop na salita, nanghina siya.Hindi niya inakala na masasabi iyon ni Harold, at sa gano’n pa ka-gentle na tono.“Nasiraan ka na ba ng bait?” tanong ni Karylle, matapos ang ilang segundong katahimikan.Tinitigan siya ng lalaki, seryoso ang mukha at malalim ang boses. “Hindi ako nagbibiro.”Hindi agad nakasagot si Karylle. Napalingon na lamang siya palayo sa lalaki, ayaw na siyang tingnan pa, pero napilitan pa rin siyang magsalita sa mahinahon ngunit matatag na tinig.“Harold, hindi tayo bagay. Mali na ang naging relasyon natin noon, at walang dahilan para palawigin pa ang pagkakamaling ‘yon. Ang paghihiwalay ay mas mabuti, para sa ating dalawa.”Pagkasabi niya niyon, hindi na siya naghintay ng sagot mula kay Harold. Ramdam niyang hawak pa rin ng lalaki ang kaniyang pulso. Hindi niya iyon pinilit na alisin, pero napabuntong-hininga siya at muling tumingin sa lalaki.May bahid ng pagkainis sa tono ng bos
Bahagyang napakunot ang noo ni Karylle at hindi napigilang mapatingin kay Harold. Napansin niyang nakatitig ito sa kanya ng malamig kaya’t awtomatikong bumuka ang kanyang bibig para magsalita, ngunit naunahan na siya ng lalaki."Hindi ka pwedeng sumagot," malamig na sabi ni Harold.Napatingin si Karylle sa kanya na may bahid ng pagtataka. “Ha? Bakit naman?” tanong niya, hindi maitago ang gulat sa tono ng kanyang boses.Hindi sumagot si Harold. Sa halip, mahigpit nitong hinawakan ang braso niya, ayaw siyang pakawalan. Kaya naman, mahinahong nagsalita si Karylle.“Kailangan ko pa rin siyang kausapin. Kasama ko pa rin siya sa proyekto. Besides, wala namang kahit anong namamagitan sa atin.”Alam niyang kanina pa siya medyo sumosobra—hindi na dapat niya tinanong pa si Harold tungkol doon. Alam naman niyang kung totoo mang may sakit ito, wala siyang karapatang mag-alala o makialam. Halata namang sawa na ito sa kanya.Huminga siya nang malalim at sinubukang kontrolin ang sarili. Pero bago p
Lahat ng tao ay sabay-sabay na napatingin muli kay Harold. Tahimik itong sumagot, “Nasa sarili kong bahay ako. Anong klaseng parusa ‘yon?”Ibig niyang sabihin, bahay niya ito, kaya hindi niya kailangang makaramdam ng kung ano mang kakaiba o awkward.Pagkasabi niya, sabay-sabay namang napatingin kay Karylle ang lahat.Hindi madaling isama si Karylle sa isang pustahan, kaya't halatang tatlo lang sa kanila ang natira para sa biruang iyon.Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle. Tumingin siya kay Lady Jessa at mahinahong nagsabi, “Lola, balak ko pong dito na rin matulog ngayong gabi.”Nagulat si Lady Jessa, may halong tuwa ang tono ng boses nito. “Talaga? Pwede ka bang manatili rin?”