"Mananalo tayo sa kaso."Mahina niyang sinabi ito.Pero naniwala si Alexander sa sinabi ni Karylle.At dahil do’n matalim niyang tinitigan ang magandang babae sa harap niya, at nanlilisik ang mga mata. Sinasabi ng iba na ang mga magagandang babae ay parang dekorasyon, pero tila ang isa ay nasa harap niya ngayon.Sa isip din ni Alexander na kung nagsasabi ng totoo si Iris, hindi siya dapat minamaliit. Tumango siya at mahina ring sinabi, "I will agree to the everything you say, as long as you will take care of my case."Ipinatong ni Karylle ang kamay sa mesa, at paminsan-minsang tinatapik ang mesa gamit ang hintuturo. Tumingin siya kay Alexander at ngumiti nang banayad, "I will, Mr. Handel—”“Please call me Alexander,” agad namang putol ni Alexander kay Karylle. Tumango at ngumiti lang din ulit si Karylle at nagsalita. “Narinig ko na sa loob ng sampung araw, may birthday party ang pamilya ni Mr. Sandejas."Tumingin si Alexander sa kanya, "Yes, that’s right."Bahagyang tumagilid ang ulo
Natahimik saglit si Karylle sa kabilang linya, hindi agad nakasagot sa tanong ni Alexander, nawala rin ang kanyang ngiti dahil do’n at nang mapansin iyon ni Layrin, bumaling siya kay Karylle at sumenyas na nagtatanong kung anong nangyari. Tumingin lang din si Karylle sa kanya at bumalik sa kausap sa telepono. “I’ll see you again, Mr. Handel. Good bye.” Hindi niya na inantay ang sagot ni Alexander, ibinaba niya na ang tawag. “He’s tough.”Agad niyang banggit. Napailing na lang si Layrin. Para sa kanya, isang pagkakamali kung magiging close sina Karylle at Alexander sa oras ng trabaho. Hindi magandang tignan din na magkakaroon ng personal na bagay na hahalo sa kaso. Kailangan mag-ingat ni Karylle. "Iris, I won’t get tired reminding you that this case is not a simple case, kung paano mo hinawakan ang mga kaso mo, alam natin pareho na iba ito. Please be careful with Mr. Handel, expert siya sa babae at kilala kita, matalino ka sa ibang bagay pero sa pag-ibig, ligwak ka. Please set aside t
Saglit na nagkaproblema si Adeliya sa kanyang naiisip, "Pwede ba iyon? Dahil dati dinadala niya lang si Karylle sa mga handaan, para ipakita sa harap ng lahat na mag-asawa sila, para makatulong sa plano nito sa negosyo. Kaya paano niya ako madadala sa party?” Kung si Karylle ay dinadala ni Harold para ipakita sa mga tao dahil asawa niya ito, ano pa siya na hindi niya pa matutumbasan ang kung anong meron kay Karylle noon dahil wala pa kahit isa sa pinangako ni Harold sa kanya ang nangyayari. Napangiti ng masama si Andrea, "Ibang-iba ang panahong ito sa nakaraan.”"Huh?" Litong-lito pa rin si Adeliya sa mga sinasabi ng kanyang ina. Hinila niya si Adeliya malapit sa kanya, "Anong status ni Karylle noon? Now that your father has robbed them of all their property, what else does she have? Hindi ba, wala na? Ngayon, ikaw na ang panganay na babae ng pamilya Granle, understand?!"Pero kung gano’n...... Hindi ako kayang tiisin ng mga tao dahil ako na ang bagong Lady Granle, di ba? Wouldn't t
Tumayo si Lady Jessa at humakbang papunta sa gilid ni Harold, itinaas niya ang kanyang kamay at sinampal ng malakas ang balikat ni Harold, ramdam ni Harold ang sakit ng hampas ng kanyang lola na para bang hinampas siya ng isang baka: "Kaya pala masyado kang nanakit ng tao! Bastard! Get away from here, hurry up and bring back my good daughter-in-law!”"Lola, this time, nakapagdesisyon na ako." Hinimas ni Harold ang kanyang balikat na hinampas ng matanda at nakasimangot ang kanyang mukha habang sinasabi iyon."You! Gusto mo talagang nagagalit ako sa’yo?!"Magpapanggap na nahihilo ang matandang babae nang magsalita ito, ngunit agad na nagsalita si Master Joseph sa malalim na boses, "Sige, masama ang pakiramdam ng lola mo, aalisin ko muna siya.” Lumapit siya sa kanyang asawa at tumingin kay Harold. “You’re old enough to do your own thing. Ikaw na ang bahala."“Yes, Lo.”Mas lalong nagalit si Lady Jessa, tinignan niya nang masama ang asawa at bago pa siya makapagsalita ulit, hinila na siya
Naging malamig ang ekspresyon ni Harold, at alam niyang may pakana ang babaeng nasa harap niya ngayon. Tila hindi maaantala ang hiwalayan, kung hindi ay hindi niya alam kung gaano kalaki ang gulo ng ginawa ng kanyang lolo. Kaninang hapon, muntik nang pasabugin ng kanyang lola ang kanyang telepono. Bigla namang nagbago ang hitsura ni Adeliya, ang malamig niyang tingin ay mas lalong lumamig. Nagtataka siya kung bakit narito si Karylle. At nang bumaling silang dalawa kay Karylle, hindi maitanggi ni Adeliya na si Karylle nga ang kasama nila ngayon sa loob ng elevator na may kasamang lalaki. Huminga si Adeliya, itinaas ang kanyang mga labi, at mataimtim na sinabi: "Ate Karylle…it’s nice seeing you here.” Nakangiti si Adeliya, at lumapit pa siya kay Karylle para b****o. Tumingin naman si Karylle sa kanila na nakangiti ang mga mata at mahinahong sinabi. "Nagkataon lang. Like you, I just got invited to the fancy place.” Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Who will invite her? Sa isi
Si Adeliya ay napasimangot, tinitigan si Karylle na parang nakatatandang kapatid na nag-aalala para sa nakababatang kapatid, at sinabi, "Karylle, maraming bagay ang mas mabuting sabihin nang direkta. Huwag ka nang maging matigas ang ulo lagi!"Lagi?Para kay Karylle, naglalaro na naman ng mga salita si Adeliya. Para bang sinasabi niya kay Harold na palaging may lihim na pakikipagtagpo si Karylle sa ibang lalaki at gumagawa ng mga bagay na nagtataksil kay Harold.Napansin ni Karylle ang lalong lumalamig na tingin ni Harold. Pinindot niya ang pindutan ng floor na pupuntahan nila at ngumiti, "Kung ayaw niyo talagang sumama, mauna na kami."Pagkatapos, pinindot niya ang button para isara ang elevator.Habang nakatingin si Alexander kay Karylle na tila aliw na aliw, wala siyang nakitang kakaiba dito hanggang sa tuluyang magsara ang pinto ng elevator. Napakagat siya ng labi sa gulat, "Ibig sabihin, lahat ng taon ng relasyon niyo ay palabas lang?"Bahagyang tumagilid ang ulo ni Karylle, "Mr.
Kumunot ang noo ni Karylle. Para bang nangyari ang klasikong “nagtagpo ang mga magkaaway sa makitid na daan.”Gusto sana niyang tanungin ulit si Harold kung kailan ito magpapakasal, pero parang sinasadya nitong biguin siya. Wala na siyang balak pang makipagtalo at nagpasya na lang bumalik sa kanilang silid-kainan.Pero––!Para bang umikot ang mundo niya. Bago pa siya makakilos, bigla siyang hinila ni Harold papasok sa isang bakanteng silid-kainan!Isinara nito nang malakas ang pinto!Hinawakan nito nang mahigpit ang kanyang mga pulso, at hindi siya makagalaw.Tinitigan niya ang lalaki sa harapan niya––isang taong halatang wala na sa tamang pag-iisip––kaya kumunot ang kanyang noo at nagbitaw ng mapanuyang ngiti: "Ano na namang drama ito, Harold?"Siya na rin ang may gustong makipag-divorce, siya na rin ang pumili kay Adeliya. Kaya bakit parang nagkakaganito ito dahil lang kumain siya kasama si Alexander?Halos mapaniwala siya ng sarili niya na baka may nararamdaman pa ang lalaking ito p
Si Harold ay bahagyang natigilan. Kaya sa pagkakataong iyon, bigla siyang nakawala kay Harold, itinaas ang kanyang binti, at tumarget sa pinaka-sensitibong bahagi ng lalaki!Mabilis na umiwas si Harold, ngunit ang litid sa kanyang noo ay biglang umumbok!"Karylle!" sigaw nito nang galit.Hindi niya akalain na magiging ganito katapang si Karylle at dadating pa sa puntong aatakehin siya.Napangisi si Karylle. "Mr. Sanbuelgo, naghihintay pa sa akin si Mr. Handel. Hindi ko hahayaang sayangin mo pa ang oras ko."Lalong tumindi ang pagtibok ng litid sa noo ni Harold, pero sa pagkakataong ito, hindi na niya ito muling hinabol. Ngayon, tila ibang tao si Karylle sa paningin niya. Ang babaeng nakasama niya sa nakaraang tatlong taon ay parang nagtatago ng ibang katauhan.Sigurado siyang ginagawa lang ni Karylle ito para makalusot!Ngunit hindi siya magpapadala! Alam niya ang laro nito at hindi niya ito hahayaang manipulahin siya.Patuloy niyang tinitigan si Karylle. Hawak na ni Karylle ang doorkn
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.
Hindi maipaliwanag ni Lolita ang lahat sa ngayon, kaya’t malamig niyang sinabi sa tawag, “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa’yo ngayon. Pero malalaman mo rin. Buhay pa si Karylle.”Maganda ang boses ni Lolita, malambing at banayad, pero may kasamang malamig na hangin sa tono nito—tila ba sapat para palamigin ang likod ng sinumang makarinig.Pero si Adeliya ay wala nang pakialam sa ganoong mga pakiramdam. Hindi na niya pinansin ang tono, dahil mas nangingibabaw ang inis at pagkabahala niya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone at mariing sinabi, “Kailan pa siya mamamatay?!”Sandaling natahimik ang kausap, bago sumagot sa malamig ngunit walang pakialam na tinig, “Hindi na magtatagal. Hindi kita paghihintayin nang matagal.”At pagkatapos niyon, binaba na ang tawag.Nainis si Adeliya habang ibinababa ang telepono. Napakunot ang noo niya, halatang puno ng pangamba at pagkadismaya.“Bakit ba pakiramdam ko ay hindi talaga mapagkakatiwalaan ang taong ‘yon?” bulong niya sa sarili habang patulo
Nang mapansing gising na si Karylle, ngumiti si Nicole. "Ayan, alam kong gising ka na. Sakto talaga timing ko, oh! Come on, baby, inumin mo na 'tong sabaw. Pampalakas!"Tatayo sana si Karylle at inangat ang kumot niya, pero agad siyang pinigilan ni Nicole. "Ay, huwag! Hintayin mo ako, tutulungan kita! May sakit ka ngayon, dapat paalaga ka naman kahit minsan!"Tahimik lang si Karylle. Napakunot ang noo niya habang pinagmamasdan si Nicole.Ngunit bago pa man makalapit si Nicole, nauna nang bumangon si Karylle at umupo ng normal, parang walang nararamdamang sakit.Napatingin si Nicole, halatang hindi makapaniwala. "Ano 'to? Nagkunwari ka lang na masakit kanina para kaawaan kita? Akala ko pa naman hirap ka gumalaw!"Napatawa si Karylle. "Hindi ah."Napabuntong-hininga si Nicole, sabay iling. "Hay naku... ikaw talaga. Sobra kang matatag. Minsan, dapat nagpapakita ka rin ng kahinaan."Habang sinasabi ito ni Nicole, bumalik na si Harold sa unit. Nasa loob pa rin ng kwarto sina Karylle at Nic
Medyo lumamig ang ekspresyon ni Harold. "Hanggang kailan ka magmamatigas?" tanong niya, may halong inis sa tinig.Napatingin si Karylle sa kanya, halatang nabigla. "Anong problema mo?"Napakunot agad ang noo ni Harold. Sa totoo lang, ni hindi rin niya maintindihan kung ano bang problema niya.Walang nakitang mali si Karylle sa sinabi niya, kaya kalmado niyang tugon, "Kaya ko naman. Sige na, lumabas ka na."Tumayo na siya habang nagsasalita, at kahit may sugat ang balikat, maayos at mahinahon ang kilos niya. Kung hindi lang nakita ni Harold ang dugo sa dating maputing balikat ni Karylle, iisipin niyang hindi ito nasugatan.Kaya niyang kumain gamit ang isang kamay, at mukhang walang balak humingi ng tulong. Ramdam ni Harold na kung mananatili pa siya roon, baka hindi na siya umalis kaya tumalikod na siya, tahimik.Pero sa totoo lang, punong-puno siya ng inis at inip sa sarili.Sinundan siya ng tingin ni Karylle. Kahit hindi na siya nasorpresa sa pabago-bago ng ugali ni Harold, napansin
Karaniwan, kapag ang ibang babae ay nasugatan, umiiyak sila sa sakit o kaya’y nagpapaka-dramatiko. Pero si Karylle, hindi gano’n.Wala siyang reklamo. Para sa kanya, parang wala lang nangyari. Wala ring kahit katiting na pagdepende sa iba.Pagkatapos gamutin ang sugat niya, tumayo siyang mag-isa—parang hindi siya nasaktan.Napatingin ang doktor sa kanya na may gulat sa mukha. “Miss Granle, kayo na yata ang pinakamalakas na pasyente na nakita ko.”Ngumiti si Karylle. “Thank you.”“Walang anuman. Gawin n’yo lang po ang mga paalala: huwag basain ang sugat, palitan ang benda araw-araw, iwasan ang mga mabibigat na galaw, at huwag muna kumain ng maanghang. Dapat balanseng pagkain lang.”Tumango si Karylle. “Okay po.”Sabay-sabay silang lumabas ng clinic. Nang lalapit na sana si Harold para buhatin siya, agad nagsalita si Karylle. “Okay lang ako, kaya kong maglakad.”Napatingin si Harold sa suot niyang mataas na takong—halos sampung sentimetro. Hindi na siya nag-abala pang magsalita. Basta’t
Ang mga umatake kay Karylle, halatang wala nang ibang pakay kundi ang kunin ang buhay niya."Be careful!!" sigaw ni Harold, ang boses niya puno ng pag-aalala.Pero bago pa man siya makalapit, kumilos na si Karylle. Nang sumugod ang unang lalaki, mabilis siyang umiwas sa gilid, dalawang kamay na hinawakan ang braso ng lalaki, at mabilis na itinulak ito pababa habang itinaas niya ang kanyang tuhod, diretso sa maselang bahagi ng lalaki.Sa pagkakataong iyon, hindi na nag-atubili si Karylle. Maririnig ang matinis na sigaw ng lalaki habang bumaluktot ito sa sakit.Dahil dito, bahagyang napatigil ang ibang mga umatake; naramdaman nilang may kakaiba sa babaeng ito, kaya't naging mas maingat ang kilos nila.Hindi pa doon nagtapos — habang nakaluhod sa harap niya ang lalaki, mabilis na tinapakan ni Karylle ang kamay nitong may hawak ng patalim gamit ang matulis na takong ng sapatos niya. Dumiretso ang manipis na takong sa litid sa likod ng kamay ng lalaki, dahilan para manginig ito sa sakit ha
Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, walang kahit anong salita na binitiwan para kay Harold.Yung lalaking nasa passenger seat, si Mr. Gomez, hindi rin naman 'yung tipong pakialamero. May tamang distansya siya at alam niyang medyo komplikado ang relasyon nina Karylle at Harold, kaya hindi na rin siya nangahas makipag-usap pa kay Karylle.Habang nasa biyahe, kinuha na lang ni Karylle ang kanyang cellphone at nagsimulang mag-scroll. Kahit apat sila sa loob ng sasakyan, napakatahimik na parang wala ni isang tao.Hindi nagtagal, nakarating na sila sa site.Pagkababa nila, magalang na binalingan ni Mr. Gomez sina Harold at Karylle at sinabi, "Maganda talaga ang progreso ng project dito, pero medyo magulo rin sa lugar na 'to. Hindi ganun kapayapa. Kaya ingat p
"Hoy, sa ganitong oras, hindi pwedeng ikaw lang ang malungkot. Dapat sabay tayong nasasaktan para masabing tunay tayong magkaibigan," sabi ni Roy habang tumatawa, sabay tagay kay Harold.Pero si Harold, tila walang narinig. Tahimik lang itong umiinom at hindi umiimik.Hindi pa rin sumusuko si Roy. Nagpatuloy siya, "Sa tingin ko, tuluyan nang nawala si Karylle sa'yo."Sa marahang pagliwanag ng mga mata ni Harold, lalong naengganyo si Roy na asarin siya."Sa totoo lang," dugtong pa niya, "magkasama pa sila ni Alexander sa isang banquet. Doon mismo, humingi siya ng divorce sa'yo, sa harap ng lahat. Wala na, Harold. Binitiwan ka na niya, matagal na."Tahimik pa rin si Harold. Umikot ang alak sa kanyang baso bago niya ito tinungga ng tuluyan.Nakangiting itinaas ni Roy ang kanyang baso para mag-toast ulit. "Tapos, sunod-sunod niyang ginawa ang mga bagay na hindi ka na isinama. Hindi ka niya nilapitan, ni hindi ka niya hinanap. Kung hindi ka pa siguro ang lumapit, baka kusa na siyang mawala
Walang naka-pansin na halos hatinggabi na pala habang abala pa rin sina Karylle at Harold sa pagtatrabaho.Samantala, sa kabilang suite, malayo ang atmosphere—hindi man lang magkasundo sina Nicole at Roy.Pagbalik ni Nicole sa kwarto, mabigat ang ekspresyon ng kanyang mukha. Ramdam niya na may hindi magandang balak si Roy sa mga kilos nito.Lintek na lalaki ‘to, inis niyang bulong sa sarili. Araw-araw nalang naghahanap ng paraan para mapalapit sa akin, para lang makuha ang bagay na iyon. Hindi ko hahayaan! Akin ‘yon, at walang sinuman ang makakakuha nun!Punô ng galit ang dibdib niya habang pinagmamasdan si Roy na nakasimangot sa sofa. Hindi na napigilan ni Roy at bigla na lang sumigaw, "Ikaw talagang babae ka, hindi mo man lang ako tinawag nung kumain ka? Hindi mo ba alam na hinihintay kita?!"Napailing si Nicole, ubos na ang pasensya niya sa mga pinagsasabi ni Roy."Excuse me?!" sigaw niya pabalik. "Sinabi ko bang kailangan mo akong hintayin?! Kailan pa naging normal na magkasalo ta