Chapter 7.💜

(Maya pov)

MABILIS na sumapit ang isang buwan. At katulad ng gusto ni Mr. Montemayor ay pinakasalan niya ako sa pagkasapit ng isang buwan. Hindi ko inaasahan na magiging engrande ang aming kasal. Maraming bisita na hindi ko kilala pero tiyak ako na katulad ng pinakasalan ko ay kilala din ang mga ito sa lipunan, maging ang kaibigan ng napangasawa ko ay nakilala ko rin na sina Grant, Dimitri, Brix, at Kier.

Nang iwan ako saglit ni Mr. Montemayor ay lumapit sa akin si Senyora, nakapaskil sa kanyang mukha ang tuwa at ang pang- aalipusta para sa akin.

"Nagkasilbi ka rin sa pamilya namin. Sa wakas ay tuluyan ka ng naalis sa poder namin at hindi na namin kailangan pang makita ang iyong nakakasuklam na mukha." Lumapit pa sa akin si Senyora at bumulong pa ng nakapagbigay ng takot sa aking sistema. "Salamat dahil sinalo mo ang posisyon na dapat ay para sa aking apo na si Hannah. Hindi naman ako ganoon kasama kaya naman ipagdarasal ko na sana ay hindi ka makaranas ng sobrang pagmamalupit mula sa kanya." Wala naman sinabi ang asawa ni Senyora na si Senyor Paolo, nakatingin lamang ito sa akin na tila walang pakialam.

Kanina pa nakaalis sina Senyora Lina at Senyor Paolo subalit hindi nawala sa akong sistema ang takot na baka nga makaranas ako ng mas matinding pagmamalupit mula sa pamilya ng aking pinakasalan kaysa sa mga Gustin. Mabuti na lamang at wala rito si Hannah o iba pang pamilya ng Gustin para dumalo sa kasal. Ang mag-asawa lamang ang dumalo, si Hannah at ang mag asawang sina Ma'am Lorna at Sor Bryan ay hindi dumalo. Sabagay, bakit sila dadalo eh kasambahay lang naman talaga nila ako.

Napaigtad ako ng maramdaman ang pagpulupot ng braso ni Mr. Montemayor sa aking maliit na bewang. Napatingin ako sa kanya, katulad ko ay napatingin din siya sa akin kaya nagsalubong ang aming mata, kaya agad akong nagyuko ng ulo.

Kulang ang salita para ilarawan kung gaano kakisig si Mr. Montemayor. Matangkad ako pero kung tatabi ako sa kanya ay kailangan ko pa rin tumingala dahil nasa 6'2 ang taas nito. Maihahambing ang ka-gwapuhan nito sa aktor na si Jericho Rosales. Napansin ko din ang paglitaw ng kanyang dimples sa pisngi sa tuwing siya'y ngingiti. Ang kanyang buhok ay medyo may pagkakulot subalit nagmistula iyong isa sa assets nito.

Pagkagaling sa reception ay sumakay kami sa isang sasakyan lamang. Naiilang ako dahil magkatabi kaming dalawa. Ramdam ko ang paninitig niya sa akin. Hindi ko naman mabaling ang mata sa kanya dahil nahihiya akong tingnan siya. Pakiramdam ko kasi ay napakababa ko lamang kumpara sa kanya... saka alam ko din sa sarili ko na hindi naman talaga ako ang dapat na pakakasalan n'ya.

Tumingin ako sa kanya ang hawakan niya ang nanlalamig kong kamay.

"Hindi ka dapat matakot sa akin, Maya. Mag asawa na tayong dalawa kaya naman ipalagay mo ang loob mo at dapat na masanay kang kasama ako."

Ang lambing ng boses niya. Ang sarap sa pandinig. Pero may hinala ako na ngayon lamang siya mabait sa akin dahil katatapos lang namin ikasal.

Isang arranged marriages lang naman itong naganap na kasal sa pagitan namin kaya hindi na ako magtataka kung tratuhin niya ako na parang basahan sa mga susunod na araw. Hinanda ko na ang sarili ko, pero aaminin ko na may takot sa puso ko.

Sanay na ako sa trato ng mga Gustin pero nasasaktan pa rin ako. Dito pa kaya sa mga Montemayor na hindi ko naman nakalakihan.

Hindi ko nagawang ibuka ang labi ko. Nakayuko pa rin ako ng ulo. Nang huminto ang sinasakyan namin ay naunang bumaba si Mr. Montemayor, nagulat pa ako dahil pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan at inalalayan pa akong bumaba. Ang lakas ng tibok ng puso ko habang naglalakad kami dahil magka- holding hands kami habang naglalakad. Hindi ko magawang hilahin ang kamay ko dahil pinipigilan niya at mas lalong hinihigpitan ang paghawak sa aking kamay.

Ang bigat ng suot kong puting gown sa totoo lang. Hindi na ito ang Wedding Gown na suot ko kanina. Noong nasa reception ay pinalitan na ang aking suot, pero kulay puti pa rin naman ito.

Palaging sinasabi ni Senyora Lina na wala akong karapatan mangarap na maging prinsesa, maging si Hannah ay gano'n din ang sinasabi sa akin noong bata pa kami. Pero ngayon ay hindi ko maiwasan na isipin na isa akong prinsesa dahil sa kasuotan ko ngayon. Bawat hakbang ko kasi ay naririnig ko ang tunog ng aking suot na sandals, maging ang suot kong gown ay napakahaba ng laylayan. In short ay kumikinang ako ng mga sandaling ito... Sa pagbukas ng main door ng mansion ay bumungad sa amin ang mga nakatayo at nakayukong mga kasambahay. Triple ang bilang ng mga ito kumpara sa kasambahay ng mga Gustin.

Binati nila si Mr. Montemayor, nagulat ako dahil maging ako ay binati nila.

"Siya ang asawa ko. Pagsilbihan ninyo siya ng maayos at walang reklamo. Igalang niyo rin siya katulad ng paggalang ninyo sa akin..."

Marami pa siyang sinabi... samantalang ako ay napatulala habang nakatingin sa kanya. Nagtataka ako dahil kulang nalang ay sabibin ni Mr. Montemayor na ituring akong REYNA...

Tila huminto ang paligid ko at bumilis ang tibok ng puso ko ng lumingon siya sa akin at ngumiti, hindi ko agad nabawi ang aking tingin, napako ang tingin namin sa isa't isa.

"M-Mr. Montemayor..." Namumula ang pisngi ko ng magyuko ako ng ulo. Hindi ko matagalan ang titig niya. Pakiramdam ko ay natutunaw ako.

Biglang may musikang tumunog. Ang lahat ay nakayukong lumayo sa amin ni Mr. Montemayor kaya naiwan kami sa gitna. Nang tumingin ako sa sahig na marmol ay saka ko lamang napansin ang mga petals ng bulaklak na nagkalat sa paligid. Medyo nagulat pa ako at napakapit sa kanya ng biglang namatay ang ilaw, pero agad din naman na may nagsindi ng mga kandila.

Umawang ang labi ko ng bigla niyang iniluhod ang isang tuhod sa aking harapan habang nakalahad ang kanyang isang kamay.

"I know it's sounds cheesy, Maya... Pero alam mo ba na ayaw na kitang bitiwan kanina doon sa reception no'ng nagsasayaw tayo. Sa dami ng bisita ay halos wala tayong oras para mag- usap." Wika niya na mayro'n nakasungaw na ngiti sa labi.

"Hinayaan na rin muna kita dahil alam kong naiilang ka na kausapin ako. Pero ngayon na tayong dalawa nalang at narito na tayo sa ating tirahan. Payag ka ba na masolo kita at ma-isayaw?"

"M-Mr———"

"Stop calling me, Mr. Montemayor, Maya. Mag asawa na tayo ngayon kaya pwede mo na ako tawagin sa pangalan ko o kahit anong endearment pa ang nais mo." Inginuso niya ang kanyang kamay. "Hindi mo ba tatanggapin ang alok kong sayaw?"