CHAP 29

Nagising ako sa isang puting silid. Ilang sandali ko munang prinoseso ang lahat at marahang inilibot ang paningin ko sa k'warto. I saw my friends standing on the corner, tanging si Sophia lamang ang nakaupo sa isang bakanteng upuan. Siguro ay kararating niya lang ngayong umaga rito sapagkat wala s'ya kagabi. Bagay na naiintindihan ko dahil sa sitwasyon niya. Pare-pareho silang nakatungo na tila may mga malalalim na iniisip.

Hindi rin nakaligtas sa 'kin ang nanay ko na naka-ub-ob sa gilid ng higaan ko. Nanghihina kong ipinatong ang aking kamay sa tiyan ko at mariing napapikit.

Are you still there?

"Anak," bulong na tawag ng aking ina. Marahil ay nagising siya sa ginawa kong pagkilos.

Mabagal kong ibinaling ang atensyon sa kanya, sa kanila. Lahat sila ay nakamasid sa 'kin habang bakas ang kalungkutan sa kanilang mga mata.

"L-Ligtas s'ya hindi ba?" garalgal kong usisa.

Walang sumagot sa 'king tanong, awtomatiko akong napapikit at tahimik na napaluha.

"Isa na namang nilalang ang hindi ko