Share
CHAPTER FIVE
Matapos ang burol at libing ay magkakasunod na rin silang lahat na bumalik sa Maynila. Ang Dalawang Aunties ni Patricia na galing pang Sweden ay nagpasya na ring bumalik agad. Ganoon din ang ibang mga kapatid ng Daddy niya na may mga naiwang trabaho sa syudad. Gusto pa sana niyang mag-stay muna sa ancestral house nila kaya lang ay gusto din niyang makahabol sa mga na-missed niya sa klase. Alam niyang hindi gugustuhin ng Abuela niya na mapabayaan niya ang pag-aaral niya. At isa pa, mas lalo lang siyang malulungkot kung wala siyang gagawin at hihinto lang siya sa isang lugar.
Pasado alas dos ng hapon nang dumating sila sa bahay nila sa Quezon City, kinabukasan mula sa Zambales. Agad na nagpaalam si Patricia sa mga magulang na aakyat na siya sa kwarto niya at magpapahinga.
“Honey, do you like some mil
Related chapters
AURORA 1922 CHAPTER SIX
“Max!”Pilit na hinahabol ni Patricia si Max nang makalabas na ito ng classroom at binaybay na ang hallway palayo doon. Hindi niya naiintindihan ang inaasal nito and she wanna know what’s wrong? Hindi siya nilingon ng binata. Basta lamang tila wala itong pakialam na hinahabol niya ito. Alam na niyang pauwi na ito at hindi niya ito tatantanan hangga’t hindi ito nakikipag-usap sa kanya. Gusto niyang malaman kung anong laro itong ginagawa nito sa kanya?Nang madaanan niya ang parking space kung saan malapit sa school ground ay yumuko siya para walang makapuna sa kanya lalo na ang driver niya na natanaw niya agad sa tabi ng kanilang Chevrolet cruze. Personal car niya iyon na niregalo sa kanya ng daddy niya noong huling birthday niya at dahil hindi naman siya payagang magmaneho,
AURORA 1922 CHAPTER SEVEN
Dumating na ang tren na sasakyan niya. Sa mahigit limampung minuto niyang pagkakatayo doon sa wakas siya’y makakasakay na. Ngunit hindi niya mapigilang makaramdam ng pagod nang dumating ang tren at ang mga kapwa niya pasahero ay nagkanya kanya na ng landas papasok sa loob. Ang tila alon ng mga tao ay para siyang isang bagay na inanod lamang ng mga ito. Sa kanyang paningin ay hindi niya makita kung saan direksyon siya susunod. Lahat nagmamadali. Lahat ayaw maiwan. Bakit? Sino nga ba ang may nais maiwan? O sino nga ba ang gustong maranasang maiwan? Ang kanyang mga mata ay pilit hinahagilap sa paningin ang entrada ng tren. Ngunit mukhang aalis na iyon nang hindi siya nakakasakay. Lumuwag nang bahagya ang alon ng tao hanggang sa naramdaman niya ang kamay na humawak sa p
AURORA 1922 CHAPTER EIGHT
Naunang bumaba ng taxi si Max bago niya pinagbuksan si Pat. Pat smiled at him when he held her hand at alalayang makababa ng taxi. “Salamat,” ani ni Pat nang makababa siya. “Salamat din sa pagpayag na sumama ka sa akin.” Nakapasok sa bulsa ni Max ang isa nitong kamay habang nakahawak sa strap ng back pack nito ang isa naman. Pat didn’t noticed the time. Inaya siya ni Max sa isang kainan sa Marikina malapit lamang sa katipunan. Crave park, that resto have so much variety of foods na unang beses lamang natikman ni Pat. From street foods to local dishes. At saka niya naisip na iyon pala ang mga na-missed niya sa buhay. Na mga hindi niya nasubukan.
AURORA 1922 CHAPTER NINE
Patricia look around the Sunken Garden. One of the famous landmark inside their university. Nakausap niya kaninang umaga si Max at sinabi niya na kung maaari ay magkita sila. She choose that place dahil alam niyang walang gaanong makakapuna sa kanila sa lugar na iyon. It’s behind the university library at napapalibutan ang five hectares shady area na iyon ng mga acacia trees. Umupo siya sa isang bench na naroon sa tabi ng isang puno ng acacia. Pasado ala-una na ng hapon. Dalawang subject na lang at matatapos na ang klase niya. Wala siyang humanities sa araw na iyon kaya walang tsansa na magkita sila ng binata sa loob ng classroom. Pinagdikit niya ang mga hita at saka ipinatong doon ang parehong palad. Tinanaw-tanaw niya sa paligid si Max ngunit hindi pa niya makita ang binata. She also check her phone pero wala na itong message sa kanya.
AURORA 1922 CHAPTER TEN
Matuling lumipas ang mga araw. But Patricia didn’t notice that. Nasa bahay siya buong araw kahapon at ngayon. Finals na nila kaya kailangan niya ng puspusang pagre-review. But it’s like everything made so simple and special for everyday. Araw-araw ay nagkikita sila ni Max sa private space nilang dalawa, they called the place—Aurora. Hindi dahil kapangalan iyon ng kanyang namayapang abuela but because the place is so special to them. Aurora is Spanish word means, dawn. And to that spot, you can see the first appearance of the light in the sky before the sunrise. Minsan nilang napansin ni Max iyon nang magkaroon ng overnight program sa university. They actually don’t n
AURORA 1922 CHAPTER ELEVEN
Lumabas si Patricia sa loob ng sasakyan at sinabi sa driver na hintayin na lamang siya at ‘wag na siyang samahan sa loob. Ang paalam niya sa parents niya ay magkikita sila ni Siri para sabay na bumili ng libro na gagamitin nila para sa isang research project nila. “Naku Ma’am Patricia sigurado ho ako na ako naman ang papagalitan ng Daddy niyo kapag nalaman niya na hindi ko kayo sinamahan hanggang sa loob.” Kakamot kamot na sabi ni Manong Oscar.Nginitian niya ang matandang lalaki. Manong Oscar is their family driver since she was a kid. Malaki ang tiwala ng mga magulang niya dito kaya hinahayaan ng mga iyon an si Manong Oscar ang magmaneho para sa kanya. “Manong, dito ka na lang please. Mapapagod ka lang sa loob at saka sandali lang naman kami ni Siri. Hindi rin
AURORA 1922 CHAPTER TWELVE
Kung pwede lang na balik-balikan palagi ni Pat ang oras. ‘Yung hindi na sila aalis ni Max sa kasalukuyan at iyon na lang palagi ang gagawin nila ay palagi niyang pipiliin. Kumain lang sila ng merienda pagkatapos ay namasyal ng kaunting oras at saka siya pinakawalan ng binata. Pat, couldn’t forget this moment. Holding hands at panaka-naka’y paghalik nito sa noo niya. Those are moments na mananatili sa memorya niya. “You have to go. Baka hinahanap ka na ng driver niyo,” ani ng binata nang lumabas sila sa side entrance ng mall kung saan malayo layo ng konti sa parking lot. Tinanguan niya ang sinabi ni Max sa kanya. Pasado alas kuwatro na kasi ng hapon at iniisip niya
AURORA 1922 CHAPTER THIRTEEN
Naglakad palabas dinning area si Patricia. Dumaan siya sa glass door na nagkokonekta sa lawn and garden patungo sa side pool kung saan may mga benches at garden tables. Hanggang sa labas ay naririnig niya ang mga masasayang tawanan sa loob ng kanilang bahay. Their house was built during 70’s. It’s classic Italian style still remained the same as it was renovated one time before her grandfather died. The food was good at hindi niya iyon pagtatakhan because Alicia, her mom was really good in cooking. Ibinaba niya ang hawak na baso na may lamang juice sa marmol na lamesa sa gilid niya at saka pinakatitigan ang sariling repleksyon sa tubig na kumikinang dahil sa sinag na nagmumula sa buwan. “I don’t know if you are avoiding me or I’m still surprised you.”&n
Latest chapter
- AURORA 1922 HAPPY COINCIDENCE (SPECIAL CHAPTER)
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FIVE: AURORA 1922
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FOUR: MARIA PATRICIA
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-THREE: COMA
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-TWO: AGAIN
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-ONE: IT'S NOT GOODBYE
- AURORA 1922 CHAPTER THIRTY: ENCOUNTER THE TRUTH
- AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-NINE: OVER THE MOON
- AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-EIGHT: DILEMMA
