“Mr. Minerva,” sabi ng mga sekretarya. Nakausap na nila si Clinton, pero nang makita nila siya, natahimik sila at tinawag na lang siyang “Mr. Minerva.”Nakangiting tinanong ni Clinton ang sekretarya, “Nasa opisina ba si Mr. Fowler?”Sumagot ang nangungunang sekretarya, “Nasa opisina nga po si Mr. Fowler. Mr. Minerva, may sasabihin po ba kayo kay Mr. Fowler?”Nakangiti si Clinton, at nang buksan niya ang pinto ng opisina, nakita niya ang isang lalaki na nakaupo sa mesa at hinihimas ang kilay.Napatingin si Brandon nang marinig ang pagbukas ng pinto, at nakita si Clinton, pero saglit lang siyang tinignan nito. Dahil sa pagwawalang-bahala ni Brandon, lalong lumapad ang ngiti ni Clinton.“Mr. Fowler, balita ko magaling kang makipaglaban. Gusto mo bang mag-away tayo?” tanong ni Clinton.Binaba ni Brandon ang mga papeles na hawak niya, at isang malamig na liwanag ang sumilay sa kanyang mga mata.Walang sugat si Clinton nang dumating siya, pero may mga pasa siya sa gilid ng mga mata at bibig
Hindi umimik si Brandon.“Ang ate ko, pwede akong pagalitan, saktan, at murahin, pero bakit niya ako sinasadyaang mapahamak sa aksidente?”Nang mga oras na ‘yun, kahit hindi pa alam kung si Marga ba ang may gawa o hindi, sinisi na ni Cathy si Marga. Masama talaga ang loob niya sa kaniyang kapatid. Sinisisi niya ang kaniyang kapatid dahil wala naman siyang ibang nakaaway lately, si Marga lang.Gusto lang naman niyang magreklamo at ipaalam kay Brandon kung gaano kasama si Marga!Dumilim ang mga mata ni Brandon, at malamig ang boses niya, “Sa tingin mo ba si Marga ang may gawa?”Nang makita niya ang mga mata ni Cathy, nanlamig ang puso niya, at bahagyang nanginginig ang labi niya, “Hindi kaya ang ate ko ang may gawa?” Nang mga oras na ‘yon, gusto pa rin niyang isali si Marga.“Tanungin mo siya.” Tiningnan ni Brandon ang babae sa harap niya, kalmado at malamig ang boses niya.Nabigla si Cathy sa mga sinabi niya. Ang gusto niya lang naman ay magalit si Brandon kay Marga, hindi ‘yung kalmad
Bukod kay Clinton, wala nang ibang maisip si Marga na gagawa ng bagay na ‘yon sa kaniyang kapatid.Hindi pa bumabalik si Luna Sanchez sa Pilipinas. Kahit na narito siya, hindi siya gaganti ng ganoon kababaw.Tungkol naman kay Xyriel Jonas, hindi niya papansinin ang isang maliit na tao na gaya ni Cathy, kaya hindi rin niya papansinin ang impluwensiya ng mga taong gaya ni Cathy kay Marga.Kahit na mahirap lang si Cathy at may masamang ugali, nakagawa pa rin siya ng malaking pinsala kay Marga, kapwa pisikal at mental.Wala sina Xyriel Jonas at Luna Sanchez sa bansa at hindi nila alam ang ginawa ni Cathy. Bukod kina Brandon at Clinton, ang nakakaalam lang ng totoo ay si Clinton.Sobrang protektado ni Brandon si Cathy, paano niya masasaktan si Cathy para kay Marga?Pero wala siyang ginawa sa mga ‘yun, kaya ang nakagawa lang ng aksyon laban kay Cathy ay si Clinton. Desidido siya at siguro wala siyang balak pakawalan si Cathy.Kung ikukumpara sa ginawa ni Cathy sa kanya, mas malupit pa ‘yun.
Pamilya Corpuz.Masaya si Rain sa bahay at sinabi kay Samson kung gaano kamahal ang grades ni Hope. Nagulat si Samson sa narinig.“Sigurado ka bang effective ‘to?” tanong ni Rain sa kaniyang ama.“Paano kapag may nakaalam sa ginawa ninyo? Panloloko ‘to sa college entrance exam!” Hindi makapaniwalang sabi ni Samson sa kaniyang anak.Guro si Samson, kaya alam niya kung gaano ito kaseryoso.Walang pakialam na umiling si Rain, “Papa, matagal ka nang guro, hindi mo ba alam na may mga taong mayaman at makapangyarihan at ayaw nilang malaman ‘to? Ayaw nilang malantad.”Totoo naman ‘yun, at kinabahan si Samson. Pero nabulag siya sa laki ng pera na sinabi ni Rain, umakbay pa ang kaniyang anak na parang magkapatid. Basta sapat ang pera, okay lang isakripisyo si Hope. Hindi naman nila totoong kadugo si Hope.Nag-plano silang dalawa sa sala, pero hindi nila alam kung paano magbulungan.Alas dose na ng gabi. Nag-part-time si Hope sa isang nightclub malapit sa lungsod at umuwi lang ng ganoong oras.
Nararamdaman ni Hope na parang nakita na niya ang babae sa harap niya, pero hindi siya sigurado kung saan. Ang pakiramdam na ito ay parehong pamilyar at kakaiba. Habang maraming tao ang dumadaan sa kanilang paligid, hindi nagkahiwalay ang kanilang mga mata.Nang makita ni Principal Diana na palaging nakatutok ang mga mata ni Marga kay Hope, agad niyang naintindihan at inutusan ang direktor na tawagin si Hope, at ipinakilala siya kay Marga."Marga, ipapakilala ko sa 'yo si Hope, ang pinaka-bagong all-around genius ng ating City High Experimental School. Siya ang may pinakamataas grado na estudyante sa klase at malaki ang posibilidad na maging top science student ngayong taon," sabi ni Principal Diana, na may pride sa boses.Ramdam ni Marga na talagang may mataas na pagtingin si Principal Diana kay Hope, kaya't medyo nakakaramdam siya ng kaluwagan."Ang galing!" sabi ni Marga na may ngiti sa labi. "Principal, kung gano'n, magbibigay ako ng konting gantimpala. Hope, kung makakapasok ka s
Si Hope, tinitigan si Marga, kinuha ang business card at nagpasalamat.Habang nag-iisip, nakatayo si Marga sa ilalim ng puno ng kahoy. Mahinang umihip ang hangin, at ang mga dahon ay gumalaw at dahan-dahang nahulog sa mga balikat niya.Ang mahaba niyang itim na buhok ay hinangin papunta sa kanyang mga balikat, at paminsan-minsan ay tinatakpan ang kanyang mga itim na mata—mga matang malamig pero mahinahon din. May ngiti sa gilid ng labi niya, at ang kanyang mga maamong mata ay napunta kay Hope.“Kung may tanong ka, pwede mo akong kontakin anytime,” sabi ni Marga bago siya umalis.Bahagyang ibinaba ni Hope ang kanyang mga mata at tinitigan ang business card na binigay ni Marga.Project Manager ng Fowler’s CompanyMahigpit na hinawakan ni Hope ang business card, ang mga mata niya ay nakasunod kay Marga, tahimik na nakatayo at hindi umaalis.“Ang swerte mo dahil nakakakilala ka ng isang taong makapagbibigay ng tulong sa ‘yo,” sabi ni Principal Diana habang tinatapik ang balikat ni Hope. N
Habang kumakain, lagi siyang nag-e-effort na mapasaya ang matanda, at paminsan-minsan ay kumukuha ng pagkain para kay Brandon, pero nagpapanggap lang siya. Pero dati, sa dati nilang bahay, gusto niya talagang magluto para kay Brandon at alagaan siya. Pero ngayon, hiwalay na sila, at iba na ang mood nila. Ang pagiging sincere noon ay naging formality na ngayon. Pero kahit na formality lang, dahil sa ugali, lahat ng kinuha niyang pagkain ay yung mga gusto ni Brandon.May ngiti sa mukha ng matanda, pero kapag nakita si Brandon, naging cold na naman siya. Tinignan ng matanda si Brandon.Nag-isip si Brandon at na-realize na gusto ng matanda na kumuha siya ng pagkain para kay Marga.Nag-isip siya saglit, at kumuha ng isang piraso ng inihaw na talong at inilagay sa plato ni Marga.Nagulat pareho sina Marga at ang matanda. Ang pinaka-ayaw kayang kainin ni Marga ay talong, nasusuka pa nga siya.Bahagyang nagbago ang mukha ni Mr. Fowler, at akmang magagalit na sana.Mahinahon na ngumiti si Marg
Madilim at malamig ang gabi nang marinig ni Marga ang mahinang pag-ring ng kanyang cellphone. Pagdampi pa lang ng screen sa kanyang daliri, agad bumungad ang pamilyar at nakakainis na tinig."Good evening, Miss Santillan," pang-aasar na bati ni Clinton, ang lalaking minsang nagpabuo ng kanyang mundo—at sa bandang huli, nagpaguho rin nito.Mabilis pero kalmado ang sagot ni Marga, bahagyang kumurap ang kanyang mga mata. "Nasa dating bahay ng pamilya Fowler ako," matigas niyang sagot, tila isang babala.Pagbanggit niya ng "pamilya Fowler," napansin niyang biglang nagbago ang kilos ni Clinton. Mula sa pagkakarelax sa kanyang upuan, mabilis itong tumayo, tila isang sundalong bumalik sa atensyon."Nasa inyo si Lolo? May I say hello to him?" tanong niya, may bakas ng paggalang sa kanyang boses.Ngumiti si Marga, magaan ngunit may halong pangungutya. Umiling siya. "Nandito kami ni Brandon sa kwarto."Parang biglang umiba ang ihip ng hangin. Tumalim ang mga mata ni Clinton, ang dating mapaglaro
"Ma’am, gising pa po ba kayo?" tanong ng bodyguard, ang boses ay maingat, tila nag-aalala sa estado ng kanyang amo.Bahagyang ibinaba ni Denn ang kanyang mga mata, at isang mahina at malalim na umungol ang umabot mula sa kanyang bibig. Hindi na ito bago para sa kanya. Sa kabila ng lahat ng ginugol niyang oras, hirap, at pagsakripisyo, nanatili ang katahimikan sa paligid ng kanyang mundo."Malaki na ang nabawi ng katawan niya," patuloy na paliwanag ng bodyguard, ang tono ay mas malumanay na ngayon, "pero ang research explosion noong taon na iyon ang labis na nakasira sa kanyang body functions. Dagdag pa, ang open at secret struggles sa kanyang pamilya ang nagdelay sa pinakamagandang oras para sa kanyang treatment. Ngayon, ang tanging paraan para gisingin siya ay ang stimulate ang kanyang utak."Bahagyang napansin ni Denn ang ngiti sa labi ng kanyang bodyguard nang banggitin ang mga salitang iyon. Hindi lamang dahil sa propesyonal na relasyon nila, kundi dahil sa isang bagay na mas malal
Pagkaalis ni Marga mula sa mansyon ng pamilya Santillan, isang malamig na takot ang gumapang sa kanyang balat, tila ba may bumalot na malamlam na ulap sa kanyang buong pagkatao. Para siyang nakatayo sa pagitan ng dalawang mundo — ang dati niyang paniniwala at ang bagong katotohanang pumunit dito.Matagal na niyang kinamuhian si Ferdinand Santillan. Ang galit niya rito ay malalim, nakaugat sa pagkawasak ng buhay ni Denn Corpuz — o iyon ang akala niya noon. Ngunit sa pag-ikot ng tadhana, sa isang iglap, bumaligtad ang lahat. Si Ferdinand pala ang tunay na biktima. Nakakatawa kung iisipin, ngunit sa kabila ng katatawanan ay may kirot, may pagkalito, at higit sa lahat, may bigat na hindi niya kayang bitawan."Buhay pa kaya siya?" bulong ni Marga, halos hindi na niya naririnig ang sarili.Tumigil si Clinton sa paglalakad. Sandaling dumilim ang kanyang mga mata, bago siya tumingin kay Marga at marahang nagsalita."Guess why he wanted to study holography so badly, Marga. Bakit mo sa tingin na
Alam ni Cathy kung alin ang dapat unahin. Hindi siya isang babae na natutulala lang kapag may problema—alam niya kung kailan dapat humingi ng tulong, at kung kanino. Tumango siya, pilit na nilalabanan ang kaba, habang iniisip kung paano kakausapin si Brandon para sa tulong na kailangan nila.Samantala, sa lumang bulwagan ng mansyon, si Ferdinand Santillan ay naiwan mag-isa.Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, tila isang kaluluwang nawawala sa sarili niyang mundo. Ang dating lakas at tikas ng kanyang katawan ay tila unti-unting inaanod ng panahon. Hindi na siya bata—mahigit limampung taon na siyang nabubuhay sa mundo—pero pinipilit pa rin niyang mapanatili ang kanyang sigla. Madalang siyang manigarilyo, at mas bihira pa siyang uminom, maliban na lamang kung may mga espesyal na okasyon.Kahit pa ganun, dala pa rin niya ang isang klaseng alindog na hindi basta-basta nabubura. Ang kanyang tindig ay matikas, ang kanyang anyo'y elegante pa rin, kahit na ang pilit na itinatagong pagod
Natigilan si Marga sa kinatatayuan niya matapos marinig ang mga salitang binitiwan ni Ferdinand. Ang buong paligid ay tila nagdilim; ang mga tunog ng mundo ay naglaho. Para siyang isang punong pinutol mula sa ugat, halos hindi na niya maihakbang ang kanyang mga paa.Tahimik na lumapit si Clinton sa kanya. Inilagay nito ang matatag at protektibong braso sa kanyang balikat, tila ba sinasalo ang bigat ng mundong biglang bumagsak kay Marga. Ang kanyang mga mata, na dati’y puno ng kumpiyansa, ay ngayon ay nagmistulang isang madilim na ulap—hindi mabasa, hindi mahulaan.Sa gitna ng bigat ng hangin, nanumbalik sa isipan ni Marga ang kwento ni Denn Corpuz—isang alamat sa loob at labas ng bansa. Kahit matagal na itong pumanaw, ang kanyang pangalan ay patuloy pa ring lumulutang, pinupuri, at minsan, binabalot ng misteryo sa mundo ng industriya.Noong panahong iyon, sa simula pa lamang ng pagsulong ng teknolohiya sa Pilipinas, si Denn Corpuz na ang nangahas na sumalungat sa agos. Siya ang unang n
Lubos nang naguguluhan si Ferdinand Santillan. Hindi niya inakala ang balitang narinig mula sa kanyang tauhan — ang mga damit ni Denn Corpuz, ang kanyang pinaka-kinamumuhiang alaala, ay dinala ni Cathy sa Bustamante Auction, nang wala man lamang abiso o pahintulot mula sa kanya.Malalaking hakbang ang ginawa niya papalapit kay Cathy, nanginginig ang mga kamay sa galit."Kinuha mo ang mga gamit ni Denn Corpuz nang hindi ko alam?" bulyaw niya, namumula ang mukha sa poot.Nagkrus ng braso si Cathy, nagmamatigas sa panlabas kahit sa loob ay bahagyang nanginginig. Hindi siya nagpakita ng takot; sa halip, ibinalik niya ang tingin kay Ferdinand na may hamon.“What’s the problem?” mataray niyang sagot. “You’re being so stingy with my pocket money, Dad. Can you blame me for trying to find my own resources?”Pilit na ngumisi si Cathy, isang ngiting punô ng pang-uuyam."You’re being scammed by Lazarus for a hundred million! And here you are, freaking out because I took a few old clothes from Denn
Nang makapasok sila sa loob ng bahay, hindi pa rin matanggal sa isipan ni Marga ang mga sinabi ni Clinton tungkol sa pagiging fiancée niya. Ang mga mata nito na puno ng kumpiyansa, ang boses na hindi nag-aalinlangan, nagpatuloy sa pag-echo sa kanyang isipan. Pero nagpatuloy siya sa paglalakad, para bang walang nangyari, at tinuya ang sariling isipan na nagsasabing may nararamdaman siya. Hindi. Hindi siya magpapadala sa mga iyon.Ang malamig na gabi ng Makati ay sumasalubong sa kanya. Nang pumasok sila sa bahay, ang malamlam na ilaw ng mga chandelier sa taas ng sala ay tila naglalabas ng mga anino mula sa nakaraan. Kumbaga, parang isang dula na paulit-ulit niyang pinapanood. Si Clinton, nakatayo pa rin sa tabi niya, na parang hindi siya alintana. Ang simpleng ngiti nito ay nagbigay ng kakaibang damdamin sa kanya. “Paano ako mapag-iiwanan sa paghahanap mo ng hustisya para sa aking fiancée?” Hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon.Nang marinig niyang tinawag siyang fiancée, isang mata
Isang masaklap na buhay ang naranasan ni Hope, pero paano kaya mapapaganda ang mga bagay-bagay sa pamamagitan ng isang hiling?Hindi ba’t tuwid silang nakatayo at naglalakad nang matatag sa hangin at ulan?"I know you're just teasing me." Hindi tumingin si Marga sa lalaking nasa tabi niya, ang mga mata niya ay nakatuon sa impormasyon.Ngumiti si Clinton sa gilid ng kanyang labi, at ang tingin niya ay nasa kamay ni Marga. Binuklat niya ang ilang pahina at nakita ang mga pangalan ng ilang maliliit na pamilya na nakipag-ayos at nakipagtulungan kay Ferdinand Santillan.Malinaw sa mga malalaking pamilya ang kanilang katayuan at posisyon, at bibigyan nila ang kanilang mga anak ng pinakamagandang edukasyon. Kung hindi sila magiging mahuhusay sa ganoong kapaligiran, sayang lang ang pera. Pero kahit gaano pa sila ka-walang silbi, gagastos pa rin sila ng pera para ipadala ang mga ito sa ibang bansa para mag-aral, o mag-donate ng gusali sa bansa para mapagpatuloy ang pag-aaral ng kanilang mga an
Komportable ang pakikipag-ugnayan sa kanya. Parang ngayon.Biglang bumukas ang pinto ng opisina.“Mr. Minerva, tumawag ang board of directors para sa emergency meeting. Sabi nila kakausapin nila kayo… Ahem, sorry, Mr. Minerva, ituloy mo lang po. Ipagpapaliban ko na lang ang meeting.”Si Jason ang katulong ni Clinton. Dati, hindi isinasama ni Clinton ang sinuman pabalik sa opisina, kaya hindi na siya sanay kumatok sa pinto at basta na lang binubuksan ang pinto kapag may importanteng bagay.Ngayong araw na ito, nakalimutan kong humiling at sumama kay Clinton pabalik sa masayang mundo.Kailangan mong kumatok sa pinto sa susunod.Naiinis si Jason.Nang itulak ni Marga si Clinton, medyo mapula at namamaga ang labi niya.Tiningnan niya si Clinton at sabi, “Kasalanan mo ito.”Galit siya, pero nang halikan siya, nagliwanag ang kanyang mga mata, namumula ang pisngi, at mapula at namamaga ang labi niya. Mukhang nagtatampo siya nang may mapang-akit na tono, kaya gusto siyang supilin at saktan ng
“Para sa ating kaligtasan at kaligtasan ng iba, umupo ka nang maayos.” Tumingin si Marga sa unahan at seryosong nag-utos.Natigilan si Clinton.Sinulyapan siya ni Marga at tinaasan ang kilay.Nang magising si Clinton, napagtanto niyang inaasar siya ni Marga.Natawa siya nang hindi mapigilan, at hindi niya mapigilan ang ngiti sa labi niya.“Marga, maghanap muna tayo ng paradahan. Gusto kitang halikan.” Malalim at kaaya-aya ang boses ni Clinton. Habang nagsasalita, itinaas niya ang kwelyo niya para ipakita ang kanyang kaakit-akit na collarbone at sinadyang hawakan si Marga.Hindi napigilan ni Marga na hawakan ang kanyang noo, “Seryoso ka ba?” Nagbibiro lang siya.Tumingin si Clinton sa kanya, kinurba ang manipis niyang labi at tumawa, “May paradahan sa unahan, makararating tayo roon sa loob ng tatlong minuto, doon na lang tayo mag-park.”Sinunod niya ang mga alituntunin sa trapiko at alam niyang hindi dapat mag-aksaya ng oras sa gilid ng kalsada. Naalala rin niya na may paradahan malapi