Share
Chapter 21
LEOPORD'S POV
"Hindi ka nagsisinugaling? It seems that you're just fooling me around." Nagaalinlangang tugon nito
Kaugnay na kabanata
After Your Heart 1 Chapter 22
RAYNE'S POVPapunta akong airport ngayon dahil ilang minuto nalang ay aalis na eroplano ko. Pagkatapos kong nalaman na may launching sa susunod na buwan agad akong nagpa-book ng flight pauwi. Kaunti nalang mahuhuli ko na pero sa aktong oras ay tumawag si Axel. Hindi man ako siguradong pauuwiin ako pero, alam kung importante ang araw na iyon. Hindi ko pinaalam kina Leopord at callum na uuwi ako ng pilipinas. they didn't inform about this kaya gugulatin ko sila.Patakbo akong pumunta sa papasok sa eroplano. buti nalang at hindi lang ako ang nahuli sa flight. Agad akong umupo sa upuan kung saan malapit sa bintana. madali kasi ako mahilo kaya kung kinakailangan ay tanaw ko ang ulap habang bumabiyahe. Habang umaayos ako ng upo ay may nahagip akong pamilyar na lalaki sa gilid ng mata ko. Naka-bonnet ito at naka itim na mask. Nilin
After Your Heart 1 Chapter 23
RAYNE’S POVPag-kalapag ng eroplano namin ay agad ako tumayo at hindi na pinansin ang presensya niya. Agad kong kinuha ang bagahe ako at kumaha ng taxi at sumakay doon.“Buencamino hotel po.” Magalang na usal ko. Umangat ang tingin nito sa rare view ang tumango. Mabilis siya kung magpatakbo ngunit hindi naman nakakaalis ng kaluluwa. Walang traffic kaya madali kaming nakaabot doon. Kinuha ko ang gamit ko at agad na pumasok sa hotel. “Nasaan ang susi ng sasakyan ko?” Tanong ko sa babaeng na sa counter table. Umangat ito ng tingin at nanlaki ang mga mata. Hindi ko alam kung anong ikinagulat niya pero hindi ko nalang iyon pinansin. Agad naman nitong binigay ang susi at kinuha ko igad naman nitong binigay ang susi at kinuha ko iyon. Tumungo ako sa sasakyan ko at nagpatulong para dalhin ang bagahe ko.Hindi pa man ako nakakaalis ay binilin ko ang
After Your Heart 1 Chapter 24
RAYNE’S POVNagising ako kalahating gabi na. Wala akong planong bumaba dahil alam kong wala rin namang tao doon. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si thea sa cebu.“Hello?” Usal nito sa kabilang linya.“Thea, Kamusta ka na diyan?” Nahihiya parin akong kausap siya dahil hindi naman kami ganoon sa ka-close pero humingi ako ng malaking pabor sa kanya.“Nag-eenjoy ako dito, salamat sayo.” May kaunting ngiti ang sumilay sa akin ng marinig ko iyon.“Mabuti naman. Kailan mo planong umuwi?” Tanong ko at rinig ko ang buntong hininga nito sa kabilang linya.“Sa susunod na araw siguro. Naka-uwi ka na eh, kaya no reason for me to stay any longer here.” Nanghihinayang na usal ni
After Your Heart 1 Chapter 25
RAYNE’S POV“R-rayne, please say something.” Those tears aren’t working anymore. Noon, madaling madali akong nadadala sa mga luha nila ngunit naging kabaliktaran na ang lahat. Naging iba ang kahulugan ng mga luhang iyon. Napabuga ako ng hininga tsaka tumingin sa mga mata niya.“What can I say? You lied, all of you! Do you think may masasabi pa ako, Leo?! Ano pa! Ano pang tinatago niyo sakin? Tell me! Sabihin kung anong nangyari bakit niyo tinago saakin lahat!” Napapikit siya sa lakas ng boses ko. Sa mga oras na ito, wala na akong kontrol sa emosiyon ko. Hindi ko kakayanin kapag hindi ko nailabas ang lahat ng hinanakit ko.“Rayne, they are waiting for you there—”“No! I don’t want to see them until you won’t tell me everyt
After Your Heart 1 Chapter 26
RAYNE’S POV“Gusto kong marinig lahat. Kailan, saan at kung paano umabot sa puntong kailangan niyong itago lahat saakin.” I just wanted to hear everything pero bakit parang wala akong karapatan.“Rayne, this is not the right time for you to know—”“Then when?!”“Patapusin muna natin ang Launching tsaka tayo mag-usap. Mom is really looking forward to that let’s just act that nothing has happened hm?” Natawa ako sa sinabi ni Heidi. Ganoon lang kadali sabihin sakanya dahil hindi siya ang nasasaktan saamin.“You’re quite funny, Heidi. Hindi ko alam na marunong ka pala magpatawa sa seryosong sitwasiyon” Kumunot ang nuo niya at tinignan ako diretso sa m
After Your Heart 1 Chapter 27
LEOPORD’S POV[SPG: THEME & DRUGS]‘One Month Later...’A month has passed at ginagawa ni Rayne suhistiyo ni Heidi na kami nalang muna ang makaka-alam tungkol dito ngunit, hindi siya kumikibo. Walang kinakausap at palaging nagkukulong sa kwarto niya. Nag-aalala kaming lahat sa kalagayan niya pero hindi ko masabi sa kanila ang totoo. She wasn’t eating properly sa loob ng isang buwan iyon, minsan, hinahatiran nalang siya ng pagakain sa kwarto niya dahil ayaw niyang lumabas doon. O ‘di kaya naman ay, pagkatapos naming kumain bigla nalang umaalis. Sa loob ng isang buwan nanbago ang ihip ng hangin sa loob ng bahay.Bumuntong hininga ako at pinatong ang kamay sa ulo ko. I am currently in my bed, thinking about all had happened this month. It was really tough for us to deal with he
After Your Heart 1 Chapter 28
LEOPORD’S POVI just woke up my sleep and it’s currently 6:13 pm in the evening. Mamaya pa’ng alas nuebe ang launching kaya i have a plenty of time prepare myself before heading. Tumayo ako sa kama at bumaba patungong sala. I saw heidi prepared herself. I was confuse why she prepared so early kaya nagtanong ako.“Is in it too early to prepare Heidi? Ala sais pa at mamayang alas nuebe pa ang launching.” Nilingon niya ako ng nakakunot ang nuo.“Didn’t you know that the schedule changed? The lauching will start at 7:30 sharp so, you should be ready. I’ll get going kasi the investors will be their any time soon. Bye.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. I didn’t know that they annouced it kaya i have no clue at all. Ngayong nalaman ko na magiging maaga ang launching than expected, i better get r
After Your Heart 1 Chapter 29
LEOPORD’S POV“Leo! Leo! We need to go! We need to go with Rayne.” Doon lang ako natauhan na alugin na ako ni Lazarth. Napabuga ako ng hininga at agad na tumango. Napapikit ako at tumayo. Sumunod ako sa kanila at samakay na sa sasakyan ko. Someone grab my arm and saw Callum.“Do you really want to drive in that state Leo?! Come with me! I’ll drive you there.” Patakbo ako sumunod sa kanya at agad din nitong pinaharurot ang sasakyan habang sumusunid kami sa ambulansiya.Sa sobrang gulat ko sa mga pangyayari ay para akong nabingi dahil doon. I couldn’t even hear people’s scream. They were just infront of and i could only here what Ziv said. The rest blurry and mute. I feel like i was useless when an emergency comes, my emotions overrule my body and i hate it. I can do nothing but stare at the incedent.
Pinakabagong kabanata
