NAKATAYO ako sa harap ng aking canvas. Higit kumulang tatlumpong bata ang tuturuan ko ngayon. Ang pinakabata sa tuturuan ko ay nasa edad pito, ang pinakamatanda naman ay nasa sampu. Wala dito ang mga mas bata dahil iba naman ang activity nila ay ibang volunteer ang hahawak.Una kong pinaalala sa kanila ay ang paghahalo ng mga kulay. Ipinakita ko na pagpinaghalo ang yellow at blue, nagiging green ito; red at yellow, nagiging orange; blue at red, nagiging violet.May mga prutas sa harapan namin. Naroon ang manga, watermelon, grapes, at orange sa ibabaw ng mesa. Noong isang taon ay mga bulaklak ang pina-paint ko sa kanila, ngayon naman ay naisipan kong mga prutas ang magandang gawin."Pwede kayong maglaro sa mga kulay Ialo na sa background ng mga prutas," sambit ko habang inaayos ang sarili kong painting.Covered din ito ng ilang media. Hindi nga lang kasing dami noong event pero mayroon paring nag do-document sa ginagawa ng mga bata.Umayos ako sa pagkakaupo ko. Tahimik ang mga bata at
I GOT preoccupied. Habang tinitingnan ko si André na abala sa pagtulong sa paglilinis ay napapaisip ako. Pinilig ko na lang kaagad ang ulo ko. I should stop overthinking. Kung anong mayroong namamagitan sa amin ngayon, iyon na iyong pinag-usapan namin. Walang labis at walang kulangGabi nang nang nag wrap up kami sa venue. Nalaman ko rin na nasa isang dinner party ang mga bata sa loob ng mall. Pagkatapos noon ay uuwi na sila sa headquarters ng foundation."Let's go!" anyaya ni André sa akin pagkatapos ng lahat.Tumango ako at naramdaman ang pagkalam ng sikmura.Sa sobrang abala namin sa trabaho ay nakaligtaan na namin ang pagkain."Are you hungry?" tanong niya.Tumango kaagad ako. "We should eat. I'm sure you're hungry too,""Are you very hungry? I can cook for us if you want," ngumisi siya.Hindi ko mabasa ang kanyang ekspresyon. Nagbibiro ba siya o may iba siyang balak? Tumango parin ako kahit na ganoon."I can wait. If you really want to cook."Ang sabi mo ay ayaw mong kumakain tay
NANG nagkita na kami ni Clyde ay mukhang badtrip siya.Hindi siya gaanong nagsasalita, not his usual playful aura. Hindi na rin ako gaanong nagsalita.Malamig. Ang turingan naming dalawa ay kasing lamig ng yelo. Hindi ako nagrereklamo. It just sucks that we can't just break up. I know he's not happy with me and I am definitely unhappy with him."Do you want to go somewhere after this?" tanong niya nang tiningnan na naming dalawa ang venue.Napatingin ako kay Clyde. For a moment, I saw the boy I loved a long time ago. Nawala din kaagad ito. Umiling ako sa kanya."I'm tired. Uuwi na ako," sabi ko."Bakit nga pala wala sa parking lot ang sasakyan mo?" Kumunot ang kanyang noo.Agaran ang pag-iwas ko ng tingin. I don't want to suddenly feel guilty. Gusto kong ipunin lahat ng kasalanan niya at gawin iyong dahilan para sa mga ginagawa ko ngayon ngunit hindi ko parin maalis sa aking sistema ang kaalamang hindi ito mabuti."Left it at work.." Iyon lang ang tanging nasabi ko."Why?" Nahimigan
PUMASOK kami sa isang pribadong opisina. Parte parin iyon ng venue pero wala nang nakakapasok doon.Nakangiti pa ako galing sa labas nang hinarap ako ni mommy. Hindi maganda ang timpla ng kanyang mukha. Magkahalong pagkabigo, awa, at kaonting galit ang naaninag ko mula sa kanyang mga mata."The press are looking at you too much. Hindi na nagugustuhan ni Katelyn ang nangyayari."Napawi ang ngiti ko. Humalikipkip si mommy at sumandal sa malaking lamesa ng opisinang iyon. Isang beses akong humakbang para malapitan siya pero hindi ko tuluyang sinarado ang espasyo sa aming gitna."It's my friend Roderick, mom. At iyong kasama niya ay mukhang nakiusyoso lamang. That's nothing compared to the eyes of the people looking at her works. Ang pinunta ng mga tao dito ay ang exhibit." Hindi ko alam kung tama ba ang sinabi ko."l know, Gwen. " Nanatili ang pagkabigo sa mga mata ni mommy.Pait na lamang ang naramdaman ko sa aking sistema. I know where this is going. This is not the first time."Your s
NAKATIKOM ang bibig ni Mommy sa sinabi ko at nag-iwas ng tingin sa akin.Hinahagod parin ng kamay niya ang braso ni Katelyn. Ayaw ko mang aminin pero naiinggit ako. She's giving all her love to Katelyn at kahit tira-tira ay wala siyang maibigay sa akin!"I went here to check if it's all okay! Kasi tumutulong ako sa inyo! Then now, you're asking me to leave for stupid reasons? Mga rason na kahit ako ay hindi ko naisip? Yes! I will leave!""Then why don't you leave now?" humalukipkip si Katelyn at pinagtaasan ako ng kilay.Nagtiim bagang ako. Gwen, she's just spoiled. Sanay siyang nakukuha niya ang lahat. Pero sapat na rason ba iyon para saktan niya ako nq qanito?"And you, Katelyn! I am doing my best for all of these. I am trying to understand you. Please, don't think ill of what I'm doing. I don't have any hidden agenda. This is purely for you-""Kung para sa akin ito, Gwen, bakit kinailangan mo pang kausapin ang mga reporters? Why are you being nice to them? Ang sabihin mo, unconscio
TINANGHALI ako ng gising kinabukasan. Mabuti na lang at nauna sa paggising si André, nakabili agad siya ng breakfast.Kumain ako ng breakfast pagkatapos kong maligo at magbihis. Hinatid na rin ako ni André sa Coleman building. Bumaling ako sa kanya para magpaalam at doon ko pa lamang napagtanto na natulog siya sa aking condo. He comforted me when I needed it. He felt my loneliness...Pinilig ko ang ulo ko. I should stop overthinking. I know what we are and I don't need to put other ideas into it.Tumunog ang cellphone ko sa kalagitnaan ng trabaho. Si mommy ang tumatawag kaya sinagot ko kaagad ito. Halos uhaw ako sa opinyon niya sa nangyari kagabi."Hello?" sagot ko."Gwen, I'm sorry for what happened last night. Sorry rin kay Katelyn.'Pumikit ako ng mariin. Kahit ito ay malaking bagay na para sa akin. I'm glad that my mom apologized."Okay lang PO. I just hope you realize that I care about you two.""Thanks, Gwen. I'm really sorry, darling. Let's talk again soon. Inaayos namin ang mg
HE ONLY texted me nang nakauwi na ako sa bahay. Tumawag rin siya pagkatapos ng mensahe niya. Tiningnan ko ang kabuuan ng Bonifacio Global City habang nasa kabilang linya siya."I'm sorry for not telling you about my trip. Kanina ko lang din iyon nalaman kay Marina," he told me."That's okay. I'm just really shocked," sabi ko."Hinatid ka ba ni Clyde sa condo mo?" matigas niyang tanong."Yup. Inimbitahan lang din ako ni daddy sa dinner na iyon because Clyde's there. I'm not usually involved with our business."Narinig ko ang buntong-hininga niya, "Yeah... I know... mahinahon niyang sinabi."Hmmm... So you and Marina will go to...'"Hong Kong for another convention. Actually she's already there with her crew. Susunod lamang ako,n ani AndréShe's with her crew? Ibig sabihin ay marami sila, kung ganoon? Bakit ko ba iniisip ito?Hinayaan ko iyon. If there's one thing good about André, iyon ay ang pagiging tunay niya sa kanyang mga salita. He may not be the most righteous person I know but
SA ISANG private jet kami sumakay patungong Cebu. Hindi ko alam na ganito palang airplane ang sasakyan namin. Lima lamang kaming nandoon, dalawa ay kaibigan di umano ni Avon. Ang isa naman ay isang matandang babae.Nang pumasok kami dito kanina ay ikinagulat ko ang pagmamano ni André sa matanda. Ang chinita nitong mga mata ay napapalibutan ng mga kulubot."Kamusta ka na, André? Kamusta si Armando?" tanong nito."He's okay, Manang.""Hindi ba siya sasama sa kasal?" tanong ng matanda sabay sulyap sa akin."Hindi. Abala siya sa negosyo."Umiling ang matanda. "Si Armando talaga,., Alam kong pareho kayong may iniiwasan. Mabuti at pupunta ka," anito.Hindi umimik si André. Simula noon ay hindi na rin siya umimik kahit sa akin. Inabala ko na lang ang sarili ko sa tanawin sa babae. Wala masyadong ulap kaya kitang kita ang mga isla at mga dagat."According to Google Maps, malayo pa ang Moalboal sa Cebu City. Are we going to ride a bus or car?" tanong ko habang tinitingnan ang niscreen cap na G