LOGINHindi na inintindi ni Aling Sharon na umiiyak si Liam at agad niyang tiningnan ang mukha ni Celeste.“Ma’am, ayos ka lang ba? Hindi maganda ang takbo ng internet ngayon. Malaki ang posibilidad na edited ang mga litrato. Huwag ka munang mag-alala. Pag-uwi ni Sir Drake, siya na ang tanungin mo.”“Hmm…” She hummed and took a sip of her noodle soup.Whether it was real or fake?She had seen it with her own eyes last night. Right in front of her face. Hindi na ‘yon kailangan pang itanong.DOON lang napansin ni Aling Sharon na sobra-sobrang namamaga ang mga mata ni Celeste.Nag-aatubili muna ang ginang bago umakyat sa kwarto para tumawag sa mansion ng mga Monteverde.“Opo, Ma’am. Malamang nakita na ng young lady ang balita. Hindi po siya kumain ng tanghalian, hindi nagsasalita, at namaga ang mata sa kaiiyak…”People in the mansion don't pay enough attention to entertainment news. But this time, they knew the news, and it exploded.The brother-in-law and sister-in-law love affair?Kung tuluy
Napatigil bigla ang binata sa kanyang tanong.“Celeste…”Ngumiti ang dalaga. Isang tipid na ngiti. “Nevermind. Alam ko namang matagal na kayong magkakilala ni Estella. It’s normal for you to call her that. Must be her nickname.”Habang umaalis ang itim na Raptor sa bakuran, dahan-dahan siyang sumandal sa sofa.Hindi niya inakalang magiging ganoon siya ka‐padalos-dalos. Sanay siyang gumanap bilang masunurin at mahinahong asawa, at gagamitin niya ‘yon para makaramdam ng guilt ang binata para maging mabilis at maayos ang kanilang divorce.Why did she ask such an unnecessary question?Tumingala siya sa kisame at humugot ng malalim na hininga. At sa kalagitnaan ng paglalakbay ng kanyang isipan ay naagaw ng kanyang atensyon ang phone niyang biglang nag-ring. She checked the caller ID and saw her friend, Maia, calling.“Celeste, inom tayo mamaya?”“Sure,” agad niyang pagpayag. “Pero baka mahuli ako nang konti. May T*ktok livestream pa ako. It’ll end at ten sharp.”She’s giving advices to ran
NANG marinig nito ang kalmadong tinig niya na parang wala lang ay parang sumikip ang dibdib ng binata.“Why the suddenly throwing it away? You always kept that wedding dress so carefully," he pressed, a frown creasing his face.Hindi ito itinanggi ni Celeste.Sa nakalipas na tatlong taon, maingat niyang itinabi ang wedding dress sa walk-in closet. Taon-taon niya pa itong pinapalinis at pinapangalagaan. Pero ang dahilan kung bakit niya ito iningatan ay dahil naniniwala siyang isang beses lang ikinasal ang isang tao sa buong buhay niya. Kaya dapat natural lang na itabi ito bilang alaala.Now they’re getting divorced. Who knows, Drake might marry his sweetheart soon, right?Wala na ring silbe ang weddig dress na ito sa kanya. So, what’s the point of keeping it? Sisikip lamang ng kanyang dibdib sa tuwing makikita niya ito.Pilit siyang ngumiti rito. “I just noticed a huge tear in it a few days ago.”“Pero hindi mo pwedeng basta itapon.” Nang makita ni Drake ang pilit na ngiti niya, inakal
Pagkaalis ni Celeste sa mansyon ng pamilya Roswell ay halos hindi na maporma ang kanyang pagkakalakad.Sa nakaraang tatlong taon, tuwing hindi siya sinasamahan pauwi ni Drake, lagi siyang nakakatanggap ng ganitong pang-aalipusta. Kaya naman ay hindi na ito bago sa kanya. Hindi rin alam ni Drake na sa bawat pagkakataong sinusubukan nitong patunayan ang sinseridad nito para kay Estella, si Celeste naman ang napapahamak at nagdudusa.The Roswell family wouldn't need a useless young lady who couldn't even hold onto her husband's heart.Napabuntong-hininga ang butler nang makita siyang paika-ika. “Bakit niyo po ba kasi sinabi ang totoo? Pwede ka namang maghanap ng pwedeng alibi para hindi ka maparusahan nang ganito.”“Manong …” Tipid siyang ngumiti rito. “Hindi ako pinalaki ni Madam Linda para magsinungaling. I can’t lie to her.”“Hay nako.” Manong Bebot’s eyes softened with genuine kindness as he looked at her reddened palms. “’H’wag mo nang patagalin. Pumunta ka na agad sa ospital.”“Opo
DRAKE TOOK the gift box, feeling a sharp, fleeting pang in his heart. It wasn't exactly painful, just a slight difficulty breathing.Ang pagkakatali ng laso sa kahon ay sobrang ayos, bawat tiklop ay tila maingat. Kitang-kita kung gaano niya pinag-isipan ang regalo, kung gaano niya itong pinaghandaan.Samantalang siya… isang walang kwentang tao na may tinatagong kasuklam-suklam na motibo.Bago pa siya makasagot, nakarating na si Celeste sa pinto, suot ang apricot-colored na wool coat at isinukbit ang scarf para natakpan ang maliit niyang na mukha. Tanging malinaw at maliwanag na mga mata nalang niya ang nakikita. She stepped out of the house. He was about to call Celeste when he heard Estella’s gasp and grunt. “Aray, ang sakit!”Parang biglang natauhan si Drake at agad siyang inalalayan paupo. “Masakit ba talaga? Let me take you to the hospital.”“No.” Naka-pout si Estella saka sinulyapan ang kahon sa kamay niya. “Sabi mo wala kang interes sa kanya, but you clearly treat even the thi
Estella’s expression suddenly stiffened after seeing the car outside. A sense of panic welled up inside her.Matalim siyang tumingin kay Celeste. “Sinadya mo! Sinadya mo talaga, ‘di ba?!”“Estella, anong sinasabi mo? Na sa kwarto ko, naghahanda ng regalo para kay Drake. Why are you blaming me?” Namumuo ang luha sa mata ni Celeste.Halatang-halata na siya ang naagrabyado. At ganito ang eksenang nadatnan ni Manong Rowan, ang butler sa mansion, pagpasok nito sa villa.Tumingin siya sa basag-basag at magulong bahay at napakunot ang noo, saka humarap kay Estella. “Miss Estella, pinadala ako ni Senyora. Dahil hindi mo madisiplina ang anak mo, ikaw muna ang didisiplinahin niya.”Nangangapa si Estella sa isasagot. “A-Ano?”Itinuro ni Manong Rowan ang courtyard at sinabing kailangan nitong lumuhod doon nang tatlong oras.“Manong Rowan,” Celeste called.Ngunit agad siya nitong pinutol at mahinanong nagsalita, “Miss Celeste, huwag na kayong makiusap. Pagod na pagod kayo nitong nakaraang mga araw







