Abangan ang mas nakakapanabik pa na huling tatlong kabanata ng kanilang kwento. Kaya huwag ng patumpik-tumpik pa! ;)
Now playing: 6, 8, 12 by Brian Mcknight Sabrina It's been six months since Cara left. And I admit that I miss her so much. I miss everything about her. I miss her voice, I miss hearing her laughs, seeing her beautiful smiles, and her sparkling eyes. I miss kissing her and feeling the warmth of her body. I miss her so much!! Damn. And it's killing me inside, I wish we could still be together. I hope she was with me now, every day. Ngunit ang lahat ng iyon ay isa na lamang pangarap at mananatili na lamang na pangarap na hindi na mangyayari pa. I know she has adjusted to the new place where she is now. I knew little by little she was becoming whole again. And knowing that she was happy again, was one of the things I knew was worth it because I let her go. She deserves to be happy. She deserves to live with overflowing joy and happiness in her heart, to love freely, at and ipagmalaki sa bung mundo and taong mapipili niyang susunod na mahalin. Something I can't afford to give her. So
Now playing: Faraway by NickelbackCara>>>After 2.5 years
Now playing: I'll never love again by Lady Gaga Sabrina "Dear Ms. Lopez Hi. How are you? I hope you are doing okay. I hope you are now doing the things you love with a smile on your face. Because that's the thing I also want and dream for you. To be happy and achieve the things you want in life, even when I am no longer by your side. I don't know why I'm typing this but, I just want to thank you for the amount of time we spent together. It's been a rollercoaster ride with you, but it's also the most amazing thing that has happened in my life. You are the plot twist of my life, Sabrina. And I never regretted meeting you. Pangarap kita eh. Pangarap ka ng kahit na sino. I mean, nasa iyo na ang lahat. At isa ako sa maswerteng nabigyan ng pagkakataon na makilala ka, na mahalin ka, at alagaan. And I was even more blessed because you were also able to love me back. Nakaroon ako ng malaking parte sa puso mo and you also took good care of me. Something I will never forget and I will always
Sabrina Ipinasok ko ang aking sasakyan sa isang malaking bakal at kulay puting gate kung saan ang loob nito ay isang napaka laking mansyon, na pag mamay-ari ng pamilyang Olsen. Ipinarada ko ang aking kotse kahilera ng mga bago at mamahaling sasakyan. Hindi ko tuloy mapigilan ang manliit dahil wala sa kalingkingan ang itsura ng kotse ko mula sa mga ito. May lumapit sa akin na isang matandang babae na sa tingin ko ay matagal na nilang katiwala rito. Binati ko ito at ganoon din siya sa akin. Agad na iginaya ako nito patungo sa pool area, kung saan, prenting naka upo si Senador Olsen habang seryosong nagbabasa ng kanyang hawak na dyaryo. Mabilis na inilapag nito ang kanyang hawak noong masulyapan ako bago inayos ang kanyang pagkakaupo. Habang ako naman ay kinakabahan na huminto sa kanyang harapan. Ano ba kasing kailangan ng matandang ito sa akin? Huwag niyang sabihin na hindi parin siya maka move on sa pakikipag relasyon ko sa kanyang anak? For God's sake ang tagal na panahon na iyo
SabrinaNakapikit ang aking dalawang mga mata habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking mukha, mula dito sa seaside para panoorin ang papalubog na araw.I really love the sunset.Because sunset is proof that the ending can often be beautiful too.Atsaka inihahalintulad ko rin ito sa aking buhay, sa aking sarili. Kahit na madalas sinasabi ng iba na ang araw ay parang isang buhay ng tao, na lumulubog at natatapos.Pero sa akin? Hindi. Dahil muli itong sisikat pagdating ng bagong umaga. Nagpapatunay na kahit na ano pa man ang mangyari sa ating mga buhay, mapagod man tayo o paulit-ulit na madapa, muli tayong tatayo para magpatuloy. Because in this life, we always need to keep moving forward.Nakaugalian ko na ang dumaan dito sa tuwing ganitong oras. Sa ganitong paraan ko lamang kasi nahahanap ang kapayapaan na kailangan ng puso ko at ng aking isipan.Minsan hindi naman talaga masama na takasan ang realidad. Lalo na ang mga problema. Kailangan natin ang mag rec
Cara"Have you heard the news?" Tanong ni Audrey, one of my best friends. Habang kausap ko ito mula sa kabilang linya.I am now on my way to University. Unang araw ng eskwela kaya expected ko nang marami na naman itong tsismis na sasabihin sa akin."What news?" Bored na tanong ko dahil sa totoo lang, hindi ako natutuwa kapag ganitong ke aga-aga eh tsismis ang ibabalita sa akin.Pero dahil kaibigan ko siya, kaya sige, pagbibigyan ko nalang. Hindi pa ba ako nasanay?"Mr. Gomez has resigned. So we don't have to sleep in every boring class of him." Unang pahayag nito sa akin.Yeah, I remember Mr. Gomez, iyong matandang English teacher namin na palaging tinutulugan ng kanyang mga estudyante dahil sobrang nakakaantok kung magturo."It's just YOU. That's your thing, not me." Pagtatama ko kay Audrey.Kahit hindi ko nakikita ang kanyang itsura, alam kong napapatirik ito ng kanyang mga mata dahil sa sinabi ko. "Whatever. But guess what? Syempre kapag may umalis, may bagong darating. So, this i
SabrinaHanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala, na ang babaeng nakilala ko noong araw na iyon ay magiging estudyante ko pala.I mean, paano siya nagkaroon ng ganoon ka perpektong itsura? Napakaganda niya at hindi ko iyon maitatanggi. Ang buong akala ko talaga eh nasa twenties na ang edad nito, but it turns out na nasa seventeen or eighteen years old pa lamang pala siya.Napaka-matured niyang tignan. The way she talks and her posture, God! Napaka pino ng mga galaw nito kaya hindi mo talaga mahahalatang teenager pa lamang siya.Mas lalo tuloy akong nangamba, noong makita ko na isa siya sa aking mga magiging estudyante. Araw-araw kailangan ko itong makita, araw-araw kailangan kong iwasan ang mga mata niya, ang mga titig niya, ang mga nakakaloko nitong ngiti at tingin na kahit yata nakatalikod ako eh nararamdaman ko parin.Minsan, hindi ko mapigilan ang hindi magtaray sa loob ng klase. Hindi ako istriktang teacher, ngunit dahil masyado akong nadadala sa maganda niyang mukha, kaya ka
SabrinaAraw ng Sabado ngayon, maaga kong natapos ang mga naiwang gawain mula sa eskwelahan kaya wala na akong kailangan pang gawin ngayong gabi kung hindi ang mag relax.Nag order na lamang ako ng pizza atsaka nanood ng paborito kong series. Alam ko naman kasi na wala na akong iba pang dapat gawin kung hindi ang magpalipas ng oras hanggang sa tuluyang makatulog.Have you watched the 100? You should watch this show kasi ang ganda talaga ng series na ito. Sobrang nakakapanabik ang bawat eksena.Habang nanonood, hindi ko mapigilan ang hindi makaramdam ng pagka uhaw, hindi sa tubig or softdrinks, kundi sa alak.Sandaling nagtungo ako sa kitchen at binuksan ang aking liquor cabinet, ngunit laking pagkadismaya ko nang makita na ubos na ang aking paboritong alak.Malungkot na napabuga ako ng hangin sa ere at muling naglakad pabalik sa sala.Pero hays. Hindi talaga ako mapakali. Kailangan ko talaga ng alak ngayong gabi. Mukhang hindi kasi yata ako makakatulog hangga't walang alak ang dumadal