Kabanata 5—The Fifth Woman; Hanan de Gracia / and Margarita

VINZ NICOLO

"Lunch?" Matagal ako bago naka-lingon sa kanya.

"Lunch?" Balik tanong ko, at lumingon ulit sa pinto ng elevator. "Now?" Hindi pa ako naka-baling kay Duke.

"Pangit naman kung ang lunch natin, e... mamayang gabi, syempre ngayon na, dahil lunch ngayon. Saka, ano bang tinitingnan mo diyan?"

Doon na ako bumaling sa kanya ng magtanong na ito.

"Sino 'yong babae?"

"Babae? Maraming babae dito, Nicolo."

"No, no. I mean, 'yong nakasalubong ko ngayon lang. Galing ata siya sa office mo... sino siya?"

Kumunot ang noo ng kulot dahil babae na naman ang tinatanong ko sa kanya. Kahapon kasi may lima din akong nakasalubong galing sa opisina niya.

"Why? Ano na naman ba ang balak mo? Don't tell me na lalandiin mo na naman iyon,"

Nagtatanong lang, iba na agad ang iniisip.

Napabuntong hininga ako.

"She looks familiar."

"You mean, 'yong kakaalis lang?"

"Malamang! Sino pa nga ba?"

Minsan ang labo din kausap ng kapatid kong 'tong. Palibhasa kasi, tigang.

"Why?"

Nagkibit balikat ako. "She looks familiar."

"She's Hanan de Gracia. Ang bagong papalit sa pwesto ni Rosette na inano mo!"

Aba! At ako pa talaga ang sinisi? Kasalanan ko ba na masarap ako? Iyon nga lang dahil nilagyan niya ng droga ang alak ni ininom ko, napa-subra kami, hanggang sa nakaalis nalang ako sa lugar na iyon, ay hilong-hilo at subrang init ng katawan ko. Buti nalang at nilabanan ko iyon. Pero pakiramdam ko kasi parang hindi pa naalis iyon sa katawan ko, at mukhang hindi ako nakuntento sa kamay lang, at panonood ng p**n.

Geez... ang babaeng 'yon.

"Hanan de Gracia. She's my college batch mate."

"Really? Kaya pala kilalang kilala ka niya,"

Tumango ako. "Hindi ko nga siya nakilala kanina. Sa lalim ng iniisip ko nabangga ko siya, at huli ko na siya na recognize no'ng nasa loob na siya ng elevator at ngumiti sa akin,"

Paliwanag ko.

Napansin ko, na tinatantya na naman ako ng kapatid kong tigang.

"What?!" Iritable kong tanong.

"Alam ko na 'yan, e. Ikaw Vinz, kapag may problemang darating dahil diyan sa pagiging makati mo... sinasabi ko na sa'yo-isusumpa ka talaga ng mga iyan,"

"Kung anu-ano ang pinagsasabi mo! Ang sumpa-sumpa?! Tss... tara na nga! Gutom na ako!"

Inirapan ko nalang siya pagkatapos kong magsalita. Nauna na rin akong pumasok sa loob ng elevator, at saka tumahimik ng pumasok din siya.

"Kelan ka ba magbabago?"

"Kapag dumating na ang babaeng sumpa ko. Ang tanong; meron kaya?" Humalakhak ako. Nagbibiro.

"Who knows? Hindi man ngayon, pero balang araw. 'Yong tipong ikaw mismo ng hahabol sa kanya, iiyakan, at luluhuran."

"You know what? Epal ka talaga sa buhay ko! Why don't you find a woman na seryosohin mo, kesyo naman sa papakialaman mo ang buhay ko?"

Nagkibit lang ito ng balikat. Sakto naman ang pagbukas ng pinto, at saka niya ako iniwan sa loob. Napangisi ako.

ISANG masiglang pagbati ang natanggap ng kapatid kong si Lindsay mula sa 'kin. Natawa lang ito at nagtaka dahil bakit ang ganda raw ng araw ko? Why not? Buong buhay ko ba kailangan nakasimangot ako?

Naagaw ng aking atensyon ang isang babaeng bago sa paningin ko. Siya raw si Marga. Short for Margarita ayon kay Lindsay.

Okay! Nagkibit balikat nalang ako, at hindi siya pinansin. Ngunit bakit habang lumilipas ang araw ay tila ba'y may kakaiba sa kanya?

Maganda, morena, matangkad na payat, pahaba ang mukha, mahaba ang buhok na kulay itim na itim at medyo wavey. In short she's hot kahit pa ang suot nito ay nakapang-katulong na uniporme. Since when I returned home to relax for a while, I was seeing her every day. Thinking that I was stupid as i was looking with her but as it was, I couldn't help to avoid her. This is damn crazy! May araw na kakausapin ko siya, pero iniwasan niya ako. Wala naman akong sakit para iwasan niya. Tss... she's very tough. Ang sama pa ng tingin sa'kin kung ngingitian ko siya.

Aba! Kung ibang babae pa 'yon sigurado ako taga sa bato na nakama ko na. Pero ang Marga na 'to. She's very different among the woman I've met.

One day. After dinner. My father suddenly appear in front of me. Ito na 'yong kina-tatakutan ko na malaman niya ang tungkol sa mga nabuntis kong babae. Wala naman kaming problemang dalawa pagdating sa negosyo o trabaho. Pero... kung sa mga personal na bagay na ang pag uusapan ay takot talaga ako sa kanya, lalong lalo na aking ina na si Seniora Rebeca.

"Papang?" nilakasan ko ang aking loob na kausapin siya kahit pa na takot ako. "May dapat ba tayong pag-uusapan? Tungkol saan?" Ngumiti ako. Mayamaya ay nagulat nalang ako ng bigla niya akong sinampal.

Anak na may limang panganay naman, oh! Ang sakit kaya no'n. Ang lapad pa naman ng palad ng isang senior.

Magtatanong pa sana ako kung bakit niya iyon ginawa kahit pa na alam ko na ang dahilan. Napatungo nalang ako ng magsalita na siya.

"Isang kahihiyan ang ginawa mo Vinz Nicolo! Naka-buntis ka?! At hindi lang isa! Lima! Limang babae ang mabuntis mo! Anong pagmumukha ang ihaharap mo? Ha?! Anong sasabihin nila sa'yo?! Sa akin?! Sa mamang mo?! Na may anak akong kagaya mo?!"

"Papang, hindi ko naman tatalikdan ang obligasyon ko. Aangkinin ko naman ang lahat ng 'yon. Susuportahan at bubuhayin. Hindi ko naman sila tatakbuhan. At saka nakausap ko na sila na kahit 'yong bata nalang nang magkaroon ng pangalan at apelyido."

Paliwanag ko.

Ito lang naman kasi ang tangin paraan para makaiwas sa isyu at gulo na ginawa ko. It was my fault.

Duke suddenly appear and talk to our father.

"Leave him, papang. Nangako naman pala siya na bibigyan niya ng pangalan ang lima niyang panganay. Hayaan mo siya na siya mismo ang maghahanap ng solusyon sa problemang ginawa niya, nang sa gayun ay matuto."

Galit na umalis sa harapan namin si senior. Kakausapin ko nalang siya sa mga susunod na araw tungkol sa nagawa kong problema.

"Let's drink, pampakalma sa tensyon mo," ngisi ni Duke sabay tapik sa aking balikat, at saka umalis na rin.

Akma na rin sana akong susunod sa kapatid ko ng may napansin akong isang tao. Akma na rin sana siyang aalis sa pinagtataguan niya ng pinigilan ko siya.

"Wait!" Lumapit ako sa kanya ng sinunod niya ang sinabi ko.

"Narinig mo ba ang lahat?" Agap kong tanong at alanganin siyang tumango.

Maybe she's scared.

"Pa-patawad s-señiorito,"

Wika niya sa mahinang boses. Kahit mataray ng isang 'to may kinatatakutan din pala.