Maraming salamat po sa nag-iiwan ng comment. Sobra ko po iyon na-appreciate🥰
Chartlotte “Nay kailan mo pa pinaayos itong bahay mo? At ‘yung tindahan mo malaki ah?” tanong ko agad pagkapasok namin sa loob ng bahay. “Babalik agad ako,” paalam ni Alexaiver aakyat siya sa second floor. “Naroon na sina kuta Raffy. May banggan daw pala sa crossing kaya hindi sila agad nakasunod sa atin.” Dumating nga sina kuya Raffy kasama rin ang bodyguard ni Alexaiver. Isang dalahan lang pala gamit namin wala ng babalik. “Kuya pasok po kayo. Dito n'yo na lang ilagay,” saad ko tinutukoy ko ang sala. Para mamaya kapag nakapag pahinga na ako. Ilalabas ko pasalubong mayroon akong patungan. “Boss, lahat nandito na,” wika ng kuya Raffy. “Maari na kayong umuwi. Sumabay ka sa kanila kuya Raffy. O mag taxi na lang maiiwan sa labas ang kotse ko.” “Alexaiver, ano wala kang balak umuwi?” “Love, wala ka ng idadahilan na maliit ang bahay n'yo na wala akong matulugan kaya pinalalayas mo ako,”sagot nito. “Iakyat mo na si Amhellam.” Utos ko dahil nasa hagdan pa mabitawan ang bata. “Aaky
Chartlotte Maingat kong binuhat si Amhella, upang hindi magising. Sakto lang naisara ko ang pinto ng kotse. Siyang dating naman ni kuya Raffy kasama ng dalawang bodyguard ni Alexaiver. Ibig sabihin hindi sila nakasunod sa ‘min? Dapat hindi masanay ganito si Alexaiver. Hindi sa OA ako. Dati na kasi siyang napahamak noon kahit ba hindi naman kasalanan ng kanyang bodyguard. Pero dapat nakadikit sila sasakyan ni Alexaiver. “Kuya saan kayo galing?” “Pasensya na ma'am Chartlotte. May aksidente ng tricycle at Jeep doon sa crossing. Kaya natigil saglit mga sasakyan,” kakamot sa buhok niya saad ni kuya Raffy. “Okay lang po kuya, nagtaka lang ako wala kayo. Sa bagahe naman namin kahit ako na nga lang ihahatid ko lang si Amhella. Kaya lang iyang boss mo masyadong palautos kaya naman niya balikan iba,” sagot ko kinatawa nilang tatlo. “Susundin na lang namin ma'am Chartlotte para hindi uminit ulo. Mahirap na kapag badtrip iyon laging naka sigaw.” “Sige po Kuya kami ay mauuna ni Amhel
Chartlotte Parang may humampas sa dibdib ko sa kaniyang sinabi. Bahagya akong namutla ng sabihin niyon sa ‘kin. Ano daw magkakaso pa siya napaka walang hiya nga talaga nitong ni Alexaiver. “Try me, Charlotte, I'll still give you five days para ‘yun ay pag-isipan. Kailangan ko agad ng sagot nakakainip mag-antay,” saad niya na tila nga nauubos na ang kaniyang pasensya. Nakikita ko kasi kahit naka side view siya sa ‘kin halatang umiigting ang kaniyang panga. Sinamaan ko siya ng tingin saktong lumingon siya sa akin kumunot ang noo pero pakialam ko kung magalit siya galit din ako gago ba siya anong pinagsasabi nito bogado agad ang harapin ko, talagng ipagyayabang mayaman, huh? “Alexaiver, five days? Really five dayas binibigay mo para pag-isipan ko? E, sa iyo lahat pabor tingin mo papayag ako?” “Kukunin ko ang mga bata payag ka o hindi ka. It's up to you if you don't want to live in my house, basta kukunin ko sila,” wika nito animo isang bagay lang ang mga anak ko. “May karapat
Chartlotte “Kailangan ko munang tawagan si Inay,” malumanay at nakangiti kong bulong kay Alexaiver, upang hindi marinig ng kambal. “Daddy, pwede ko po silipin?” “Of course tig-isa kayo ni Amhella,” Nakita ko nga napahanga siya sa paghingi ng permiso ni Alzen sa kaniya. Pinanood ko binuksan ang paper bag. Nagustuhan yata dahil gumuhit ang tuwa sa mata ni Alzen, hindi nga lang inilabas. “Daddy, thank you po sa gift,” pagkatapos makita ang loob ng paper bag. Ginulo ni Alexaiver ang buhok. “You're welcome, little buddy. Tumingin kay Amhella. “How about you, little Amhella?” tanong din sa bunso. “Sa car na lang po para po pwede ko po ikalat,” tugon nito kinatungo ko kasi ang dami talaga alam ng batang ‘to. Mahinang tumawa si Alexaiver. Nahuli niya akong pinanonood sila nagtaas ng kilay. “Amhella ‘wag ka ng magpakaraga sa daddy mo. Baba ka na anak,” “Hindi naman mabigat matagal ko sila hindi nakarga. Walang wala ito ngayon araw lang, Chartlotte,” may galit sa boses. Tipid akong na
Chartlotte Tatlong taon napakabilis ng panahon. Umalis kami noon nila mommy at daddy. Dinadala ko pa sa aking sinapupunan ang aking kambal na anak. Ngayon ay muli akong tatapak sa lupa ng Pilipinas. Malaki na sila at malapit ng mag tatlong taon. Hindi ko mapigilang manginig ang mga kamay ko. Tiningnan ko ang kambal mangha ang nakalarawan sa mata nila sa mga nakikita sa paligid. Ngayon, oras na paghaharap namin ni Alexaiver. Kumusta kaya ngayon ang gagong 'yun. Gago pa rin kaya? G’wapo pa rin kaya. Magbabago ba iyon Chartlotte? Nasa lahi nila magandang lalaki at babae kaya g’wapo pa rin iyan panigurado. Kumuha ako ng pushcart para paglagyan ng mga bagahe namin. Nag-aabang kami tatlo. Mahigpit ang hawak ko sa magkabila kong kamay si Alzen at Amhella. Hindi kami natagalan sa pag-aantay ng aming bagahe. Pansamantala ko sila binitiwan dahil aayusin ko ang mga maleta namin para iyon ay pagkasyahin sa isang pushcarts. Mag-isa lang kasi ako kaya tama na ang isang pushcart. Isa pa ay
Chartlotte Nahilot ko ang aking sentido pagkatapos ko i-off ang phone ko. Ano na ba ang gagawin ko ngayon? Hindi ako makapag-isip ng tama. Wala na talaga dahil ang pinili kong mundo na tahimik malayo kay Alexaiver. Possible ulit maging magulo. Mariin akong pumikit nag-iisip ako ng p'wde kong solusyon para hindi niya ako magulo o mahanap lalo na ang kambal ko. Kung sa ibang bansa kaya kami magtungo. Lumipat kaya kami I'm sure support lang sa ‘kin ang magulang ko. No! Ako rin agad ang tumutol. Hindi ko kasi kaya sa usapan na financial. Ayaw ko naman na humingi pa ng financial support sa magulang ko. Iba na ngayon may dalawa na akong anak buti kung solo pa ako hindi ganun ang gastos. Pero magtrabaho naman ako may ipon naman ako kahit hindi malaki may panimula akong gagamitin. Kaya lang para naman akong magmumukha noon guilty kung lumipat pa kami ng mga anak sa ibang bansa, para doon naman magtago. Mas magagalit pa si Alexaiver. Imbis na kasama ko pa ang dalawa kong anak. Kunin ng