Kabanata 25

NANG sumapit ang dilim ay nagtungo na kami sa maluwag na parte ng aming kuta kung saan susunugin ang mga labi ng aming mga kasama.

Pinagmasdan ko ang pagpipiring nila sa apat na nakahigang katawan sa mga kahoy at dayami, napapaligiran din sila ng mga bulaklak. Ang pagpipiring ay para hindi nila makita ang anumang bagay maliban sa pagtahak sa kabilang buhay, sumisimbolo iyon na hindi na sila maaari pang tumingin pabalik sa kanilang paglisan.

Matapos niyon ay tatlong beses kaming yumuko sa lupa upang magbigay galang sa kanila.

Blanko lamang ang aking ekspresyon upang hindi ako makitaan ng panghihina ng mga kasama ko, dahil kung manghihina ako ay wala silang pagkukuhanan ng lakas upang muling lumaban at ipagpatuloy ang aming hangarin.

Ngunit sa loob ko ay nais ko na ring manghina katulad nang nakikita ko sa kanila, ang ilan ay umiiyak habang ang ilan ay pinipigil ang emosyong nais kumawala. Iniisip ko na lamang ang aking ama, kung narito siya ay ganito a