Chapter 5

C5 ALIPIN

“T-tao Senyorito eh,” Napatingin naman ako sa tinuro niya at nakita ang isang model sa magazine na kanyang hawak.

“Ito, ano ‘to?” Turo ko naman sa isang kotse na nasa tabi nang lalaki.

Tinititigan niya naman ito habang napapakamot sa kanyang ulo.

“Hindi ko kilala,” Mahina niyang wika habang tumingin sa akin. kung titigan mo siya ay hindi na siya nakakatakot katulad dati dahil hindi na gaanong mahaba ang kanyang buhok pati na rin ang kanyang mga koko. Ang balat lang niya ang nakakatakot dahil para itong walang dugo dahil sa sobrang puti. Minsan gusto ko rin sana siyang dalhin sa labas pero ayaw niyang sumama. Kahit sa naghahatid sa kanya nang pagkain ay natatakot na siya.

“Judy, tumayo ka nga dyan.” utos ko naman sa kanya dahil nasa sahig lang siya naka-upo ayaw niya ring umupo sa kama kahit sa sofa kaya sa sahig siya natutulog.

“Judy.” Tsk minsan hindi ko talaga mapigilang mainis sa kanya dahil hindi siya nakikinig. Lalo na kapag pinasuot ko siya nang tsinelas.

“Judy!” Sigaw ko kaya agad na naman siyang sumiksik sa gilid nang sofa.

“Lumabas ka dyan.” Madiin kong wika sa kanya. Gusto ko lang naman sana siyang patayuin pero ginagalit niya ako. sa sobrang inis ko sa kanya ay pumasok ako sa wardrobe at kinuha ang aking belt. I need to punish her para matoto siya. hindi pwedeng lagi siyang ganyan at hindi pwedeng hindi niya ako sinusunod.

“Ano ayaw mong lumbas!?” Sigaw ko sa kanya habang hinahampas siya. mas lalo akong nakaramdam nang galit sa kanya dahil hindi man lang siya marunong magmakaawa. Niyakap niya lang ang kanyang sarili at pa rang hindi nasasaktan.

“Damn!!” Malakas kong sigaw habang muli siyang hinampas.

“Bakal ka ba ha!? Bakit ba hindi ka nasasaktan!?” Inis ko naman siyang hinila at pilit pinatayo ngunit nagmamatigas siya. sa inis ko naman sa kanya ay binalibag ko siya sa sahig.

“Bakit ba ang tigas nang ulo mo ha!? Siguro mas matalino pa sa ‘yo ang aso!” Nag-angat naman siya nang tingin at nakita ko ang mga luha sa kanyang mga mata. habang may ngiti sa kanyang labi. Dahan-dahan naman siyang tumayo at nilapitan ‘yong magazine kahit nahihirapan siya siguro dahil sa mga latay niya sa katawan. Fvck ano ba kasing ginagawa niya? bakit niya ba ako ginagalit nang husto?

Napakuyom ako sa aking kamao habang dahan-dahan siyang lumapit sa akin at turo ang magazine na hawak na niyang muli.

Damn bakit niya ba ako ningingitian? Hindi ba siya galit sa akin? 

“Ano ‘yan?” pilit kong ikinalma ang aking sarili at tiningnan ang tinuro niya.

“A-aso,” Ngiting wika niya habang pinupunasan ang kanyang mga luha sa kanyang mga mata. fvck hindi ko naman mapigilang hilahin at yakapin siya. 

Sh!t Anthony don’t pity her.

“Ito hindi mo alam?” Tanong ko naman sa kanya habang hinila ko siya paupo nang kama. Alam ko naman na uupo siya sa sahig kaya sa lap ko na lang siya pinapa-upo.

Umiling naman siya habang hinihimas niya ang kanyang bewang. Kaya tinanggal ko ang kanyang kamay at ako na ang humaplos dito.

“Masakit?” Tanong ko habang nakatitig lang siya sa akin. ilang minuto pa ang lumipas bago siya tumango sa akin.

“Bakit ba kasi hindi ka nakikinig sa akin? hindi mo ba kilala ang pangalan mo?”

“Pangalan?” bakas naman ang pagtataka sa kanyang mukha habang sinabi ito.

“Oo pangalan, ‘di ba Judy ang pangalan mo?” Agad naman siyang tumango dahil sa sinabi ko sa kanya.

“Alam mo pala? Bakit ayaw mong makinig? Kaya tuloy nasaktan kita.”

“Judy,” Muling wika niya habang tiningnan ulit ang magazine.

“Judy,” Wika niyang muli habang itinuro ang kotse.

“Kotse tawag dyan hindi Judy, dahil ikaw si Judy.” Ani ko habang tinuro siya.

“Nasa’n na naman ang tsinelas mo? ‘di ba sinabihan kitang isuot mo ‘yon?” Tumango naman siya sa akin at dahan-dahang tumayo. 

“Sa’n ka pupunta?” Taka kong tanong sa kanya nang sumiksik na naman siya sa ilalim nang kama.

“Judy, lumabas ka dyan.” Ani ko at tatayo na sana pero agad na siyang lumabas habang hawak niya sa kanyang kamay ang dalawang pares nang tsinelas na binili ko. umupo naman siya sa sahig at sinuot ito pero hindi ko naman mapigilang mailing dahil baliktad ang pagkakasuot niya. nang maisuot niya rin ito ay agad siyang lumapit sa akin at muling umupo sa aking kandungan. 

Fvck hindi ko naman mapigilan ang paglaki nang aking alaga dahil dito talaga siya umupo sa gitna.

“Akin na nga ‘yang paa mo, mali naman kasi ‘yang pagkakasuot mo.” Ani ko pero ito na naman siya at pa rang bingi.

Tsk bakit ba kasi hindi siya nagsusuot nang padjama at puro maninipis na dress lang ang suot niya? ito ba ‘yong pinapabili ko? hindi ko tuloy maiwasang maramdaman ang kanyang p********e sa aking p*********i. 

Inabot ko naman ang phone at tumawag nang maid sa baba. Kailan ko kasing lagyan nang yelo ang mga pasa niya.

“Pasok!” wika ko nang marinig ang katok sa labas. 

Nang bumukas ang pinto ay agad namang tumingin sa amin ang katulong na may dalang tray. 

Bigla namang sumiksik si Judy sa aking dibdib habang lumapit sa amin ang katulong.

“Bakit takot na takot si Judy sa inyo?” Kunot-noo ko namang tanong sa kanya habang inumpisahan na niyang lagyan nang yelo ang mga pasa ni Judy.

“H-hindi ko po alam Senyorito,” Aniya habang nakayuko.

“Siguraduhin mo lang na hindi mo alam dahil sa oras na malaman ko ang mga ginagawa niyo sa kanya mas malala pa dyan ang matitikman niyo sa akin.” pansin ko naman ang panginginig sa kanyang mga kamay dahil sa sinabi ko sa kanya.

“Judy,” Sambit ko sa kanyang pangalan. Malapit na muli akong mainis dahil hindi na naman siya nakinig pero nang mag-angat siya sa kanyang mukha ay pansin ko naman ang takot sa kanyang mukha.

“Hindi naman kita sasaktan kapag makikinig ka sa akin,” Ani ko habang muli siyang sumiksik sa aking dibdib.

“B-buti po Senyorito hindi ka natatakot kay Judy,” Napatingin ako sa katulong na patuloy na naglalagay nang ointment sa balat ni Judy.

“Bakit naman ako matatakot sa kanya?” kunot-noo ko namang tanong dito.

“Kasi po baliw siya,” Napayuko ako at tumingin kay Judy. Tsk hindi naman ‘yata siya baliw.