An Exquisite Love

We are currently buying some school supplies here at a well-known mall in Albay. We're going back to Manila tomorrow because it's school time again and since we don't have enough time to buy some things there, we decided to buy here our school supplies. 

It won't be difficult for us to travel even if we have something like this because we will use our car going back to Manila. At saka hindi naman marami ang bibilhin naming gamit dito dahil ang iba ay roon na namin bibilhin

. 

"Mommy can you buy me this bag?" my niece Azalea asked Ate who was looking for some school supplies. 

What Azalea wants, Azalea gets.

That's my motto for her. She's a spoiled child.

I rolled my eyes and it hit the female's corner of school supplies. I told Mommy I would go there first and then I left them.

I first bought the ones I could use there and when I saw a gray Korean backpack, that's what I took. The quality was good, so I took it. It's only Php 356.75 and Mommy can still afford it.

I don't really need this bag because I still have a bag to use there in Manila, but I just find this cute. Besides, Mommy can afford this, she can't say no to me. I also got my ballpoints and went back to my Mom.

"Mommy, ito na ang napili ko," sambit ko rito nang makaabot ako sa gawi nila. 

"Reign, ang dami mo nang bag doon sa bahay. H'wag na niyan!" Pagsusungit sa akin ni Mommy nang makita ang dala-dala kong bag. 

"Ang daya naman, si Kuya nga binilhan mo rin, eh." pagmamaktol ko rito.  

I pouted and winked my eyes at Mommy so that she would buy me this. Hindi niya naman ako maayawan dahil binilhan niya rin si Kuya. Bihira lang naman ako magpabili sa kaniya kaya susulitin ko na ito. 

Ang cute kaya ng bag at saka mura na rin kaya ipapabili ko talaga 'to sa kaniya! 

"Fine, but you're still going to use your old bags," tugon nito sa akin. 

Lumawak ang ngiti ko sa labi dahil sa pagpayag niyang bilhin ang bag na iyon. Kaagad ko iyong nilagay sa cart na hawak-hawak ni Kuya. 

Hindi niya talaga maayawan ang isang Reign Maureen! 

Nakapili na rin si Kuya ng kanyang mga gamit kaya dumiretso na kami sa counter. Syempre naman dahil babae ako, ang dami kong dalang gamit tapos kay Kuya naman ay ang kaunti lang.

Ang bigat ng dala-dala ko! 

May limang notebooks kasi akong binili, idagdag pa ang ang mga ballpoints na binili ko at ang bag! Nagbilin sa amin si Mommy na kaniya-kaniyang bitbit ng pinamili kaya naman ay hindi ako tinutulungan ni Kuya. 

"Kuya, alam mo ang gwapo mo," tugon ko kay Kuya pero hindi naman niya ako pinansin. 

Napaka-gentleman pa naman ng kapatid ko 'no! 

Sa sobrang pagka-gentleman ay gamit niya lang lahat ang bitbit niya na dalawang notebook at ballpen. Hindi ko nga alam kung nag-aaral ba talaga siya nang mabuti. 

Nagmamaktol ako habang naglalakad dahil nga sa sobrang bigat nito. I am already walking slowly because of the things I bought. 

Urgh! Sabi na kasing kaunting gamit lang, bakit naman ang dami kong pinamili?! 

"Reign, bilisan mo na." singhal ni Mommy sa akin pero wala naman akong magawa dahil marami talaga ang dala-dala ko. "Miss, can we ask for help?" tanong ni Mommy sa cashier kaya naman ay kaagad itong nagtawag ng bagger na makakatulong na magbitbit ng dala namin. 

Mga ilang segundo lang din ay dumating na ang bagger man at agad kong nilagay ang pinamili ko sa push cart. "Thank you," Mommy thanked the bagger and smiled at him. 

Agad akong sumabay kila Mommy sa paglalakad dahil wala na akong bitbit na napakabigat. Dala namin ang kotse ni Ate Mae kaya naman ay doon na lang nila idediretsong ilagay ang mga pinamili. At dahil si Kuya Peter lang ang lalaki sa aming magkakasama dahil wala si Daddy ay siya ang sumama kay Kuya Bagger. 

While we are roaming around the mall, Mommy decided to go to the Department Store. Mamimili na naman sila ng mga damit samantalang ako ay hindi na naman makakapili ng damit. 

Why? 

Dahil mataba akong babae. 

Hindi naman ako iyong uri ng masyadong matabang babae, pero nawawalan talaga akong gana na mamili ng mga damit dahil nahihiya ako kapag isusukat ko na. Nakakahiya sa sales lady humingi ng size ko lalo na kung wala naman sila no'n kaya ang ending, hindi na lang ako namimili. 

Nakakalungkot din minsan kapag ganito ang ginagawa namjn sa loob ng mall, pero wala naman na akong magagawa, eh. Ganito na ako at wala silang magagawa dahil babayaran ko naman ang pinamili ko. 

Especially to those bully and judgemental people. They are shaming my big body. 

"Sukatin mo na 'yan! Huwag ka nang umarte, Reign." inis na tugon sa akin ni Mommy dahil sa pinapasukat na naman sa akin ang isang damit.

"Hindi naman 'yan sa akin kasya, Mommy. Huwag na lang," sambit ko sa kaniyang nakasimangot pero binigyan lang niya ako ng matalim na titig. 

"Bilisan mo na, Reign. Habang nasa mood pa akong bilhan ka ng damit!" Mommy still implied, so I decided to try the dress she picked. Good thing because the dress Mommy picked for me suits my big body. 

Pagkatapos naming bumili ng mga damit ay kumain na kami pagkatapos ay naglakad-lakad pa kami sa mall para malibang dahil maaga-aga pa naman. Nang mag-aya na si Kuya at si Azalea na pagod na raw sila ay napagpasiyahan naming umuwi na. 

Tumaas na ako kaagad sa aking kwarto para makapagpalit ng damit. Buti na lang din at naka-sneakers ako kanina kasi kung naka-sandals ako ay paniguradong hindi ako makakalakad kinabukasan. 

Sumalampak ako sa kama, tiningnan ko ang kisame at kinausap ang butiki na nandoon na para bang kakausapin ako nito pabalik. 

Oo na, baliw na kung baliw! 

Eh, wala naman akong makakausap dito nang matino! 

"Hoy, little lizards! Babalik na kami bukas sa Manila, mami-miss ko kayo nang sobra." pakikipag-usap ko rito. 

Kung anu-ano pa ang nasabi ko sa mga butiki. Sinama ko na ring ikwento sa kanila kung paanong naging masaya ako rito sa probinsyang bikol. We stayed almost one month here in Bicol and tomorrow will be our travel going back to the Manila. 

I opened my phone and there I saw that it had a signal. Sunod-sunod tuloy ang pagtunong nito dahil sa maraming message akong natanggap. 

Hindi naman sana ako magrereklamo pero ang daming nag-message, huh? 

I opened our group chat and they were all talking about the transferees this year. Hindi na lang ako nag-reply pabalik doon dahil hindi naman ako interesado kung sino man ang transferee na 'yon. It has nothing to do with me and I'll mind my own business. 

 Nang tignan ko muli ang oras sa cellphone ko ay alas-dose na pala ng hating-gabi. Maaga pa naman, maagang-maaga para sa byahe bukas.

Dati gusto kong matulog ng maaga, ngayon umaga na ako natutulog. 

"Kumusta na kaya siya roon sa Manila? Sana ay humihinga pa naman siya at single pa rin siya 'no?" I talked to myself while staring at the ceiling. 

Sana ay wala pang girlfriend ang crush kong kaklase ko rin. 

"Pero baka meron na siya? Isa pa ay pogi rin kaya siya kaya imposibleng wala siyang magiging girlfriend na sexy, maputi at matalino." I added and shook my head because of what I was thinking. 

Nakakalungkot lang na sa dinami-raming tao sa mundo ay siya pa ang magugustuhan ko. Sa dinami-rami ng estudyante sa campus ay bakit siya pa ang nagustuhan ko? 

Kung anu-ano na lang ang pumapasok sa isip ko dahil sa kakaisip sa crush kong naiwan sa Manila pero wala namang pake sa akin. 

***

"Reign, bilisan mo na! Nandiyan na ang Daddy mo!" sigaw ni Mommy na rinig ko'ng galing ang kanyang boses sa baba ng bahay. 

Andito ako ngayon sa kwarto ko sa taas, nag-aayos ng sarili dahil uuwi na kami sa Manila. Halos sa isang buwan naming pananatili rito ay walang nakakaalam sa mga kaklase ko. Wala rin naman akong balak sabihin pa sa kanila.

Isa pa ay bihira rin akong mag-online mula noong araw nang alis namin. Pero alam kong malalaman din nila or should I say alam na nila dahil t-in-ag ako ni ate at Kuya sa mga post nila sa f******k.

Nang matapos kong ayusin ang mga gamit ko ay lumabas na ako ng kwarto at sinara iyon. Nasa hagdan na ako pababa nang sumigaw si Kuya na daig pa ang may buwan ng dalaw. 

Reklamador talaga 'tong kapatid ko eh! 

"Ang tagal mo naman," reklamo niya habang naglalakad na ako pababa ng hagdan, "Ang dami kasing dala-dalang gamit, hindi naman lahat nasuot!" singhal pa nito sa akin nang pasigaw. 

Kunot na kunot ang kanyang noo na para bang magsasalubong na iyon at maglalapit. Hindi ko na lang siya sinagot at binuhat na ang mga dala-dala kong bagahe. 

Bakit nga naman kasi ang dami kong dala-dala? 

Ako lang naman ang nahihirapan dahil hindi naman ako tutulungan ng magaling kong Kuya. 

"Kung kanina mo pa ako tinulungan, sana ang dali kong makababa, Kuya." asik ko rin sa kaniya pero inirapan niya lang ako. "Ang bait-bait mo naman kasing kapatid, 'no? Tinulungan mo 'kong sermonan!" I mocked him. 

Ang dami ko kasi talagang dinala pero hindi ko rin naman nagamit halos lahat dahil kapag nalabhan na ang damit kong sinuot ng isang araw ay iyon din naman ang sinusuot ko pakatapos ng dalawang araw. 

"Kaya hindi nagkaka-girlfriend. Hindi na nga gentleman tapos ang sungit pa." bulong ko nabg mahina nang makarating na ako sa baba. 

Ang akala ko ay hindi niya narinig ang sinabi ko pero narinig niya pala! 

Ang lakas nga pala ng pandinig niya kaya inirapan ko na lang siya. 

"Anong sabi mo?" masungit niyang tanong sa akin kaya nag-peace sign na lang ako sa kaniya. 

"Totoo naman kasi," sambit ko sa kanya habang nakangiwi pa.

"Tumigil na nga kayo riyan. Ang ingay-ingay ninyo, eh, wala namang patutunguhan ang pag-aaway," sita samin ni Mommy kaya napatigil na kami ni Kuya sa bangayan. "Nandiyan na pala ang Daddy n'yo. Ilagay n'yo na ang mga gamit ninyo sa likod ng kotse," sabi ni Mommy nang may marinig kaming busina galing sa labas ng bahay.

Dinala ko na ang mga gamit ko dahil baka mapagalitan pa 'ko. Ang sungit pa naman ng magaling kong Kuya at baka mamaya makutusan pa ako niyan. 

Nakipagbeso-beso pa muna ako kay Lola bago kami tuluyang umalis na bahay. Mamimiss ko ang bahay na ito lalo na ang mga ginawa namin dito sa probinsya pati na rin si Lola. 

"Wala na kayong nakalimutan, huh?" paalala sa amin ni Daddy kaya tumango ako. "Ma, aalis na po kami. We'll message you once we arrive in Manila, okay?" paalam ni Daddy kay Lola kaya naman ay tumango naman ito.

I smiled and kissed Lola's cheeks and got inside the car. Daddy started the engine, so I waved my hands once again to Lola and gave her a flying kiss. 

Sinalampak ko ang earphones sa aking tainga para hindi ako ma-boring sa byahe at buti na lang din ay may powerbank ako.

 Nagtatagal ang byahe pa-Manila nang mahigit sampung oras kapag may sariling sasakyan pero kapag naka-bus naman ay mga dose oras ang byahe. Nagi-stop over naman kami kapag may bibilhin si Mommy ng makakain dahil hindi na rin kami nagbaon ng makakain. 

***

 Nang makarating kami sa Manila ay hindi na ako nagpatumpik-tumpik pang mag online. Nakakapagod ang byahe lalo na at land transportation kami. 

Napakasakit sa likod at nakakamanhid sa puwet!

Naalala ko ang aking mga kaibigan at nag-online saglit pero nag-off chat status rin ako kaagad nang hindi naman sila online. Malapit lang naman ang bahay nila Irish, Roxxane, Princess at Andrei sa amin pero kailangan sumakay ng jeep para makarating ang kalayuan ng mga bahay namin. 

Matutulog na sana ako dahil anong oras na pero hindi ko magawang makatulog at buhay na buhay pa ang aking diwa. Kaya ang nagawa ko tuloy ay ang mag-online na lang sa f******k. I also turned on my chat status for me to know who's also still online.

Ilang minuto akong nag-iscroll sa F******k nang tumawag si Roxanne sa group chat namin.

"Hey, Reign!" bungad sa akin ni Roxxane nang sagutin ko ang kaniyang video call. "Wala kang paramdam nang higit isang buwan, ah! Ang daya mo!" sambit niya sa akin kaya napangiti ako sa kaniya.

"We went to Bicol, Roxxane. Mainggit ka please," tugon ko sa kaniya kaya naman ay inirapan niya ako.

"I don't care about your outing, Reign. I have a chika for you!" sambit niya na mukhang excited na excited pa. 

Napaayos ako ng upo sa aking kama at tinapat nang maayos ang cellphone sa mukha ko.

"Spill the tea," I told her.

"We have a new classmate!" tuwang-tuwa na sambit niya at saka parang kinikilig pa siya. 

"Transferee from Belen University!"