Chapter 42

Madaling araw nang magdesisyon silang lisanin ang mansion. Lahat ay gising at nakaabang sa kanilang pag-alis. Nasa sala ang lahat ng kasapi ng pamilya at hindi nag-iimikan habang nagkakape sa ganoong oras. Pagpasok ni Akie sa sala para magpaalam ay hindi kaagad siya nakapagsalita nang makita ang itsura ng mga ito. Nag-aalangan siyang bulabugin ang pagmumuni-muni nila at nang mapansin naman nila ang presensya niya ay biglang nagbago ang reaksyon ng mga ito.

"Oh, hija, nandiyan ka na pala." Ang gulat na sabi ni Elizabeth sa kaniya.

Tipid siyang ngumiti sa ginang at agad itong binati. "Magandang umaga po, tita. Magpapaalam lang po ako sa inyong lahat."

Nakitaan niya ng pilit na pag-ngiti ang ginang. Sa isip niya ay marahil nangungulila pa rin ito sa pagkawala ni Andrew. Ganoon din naman ang pakiramdam niya, pero wala siyang ibang magagawa kundi ang ituloy ang buhay kahit wala na ito.

"Mag-iingat kayo, hija. Huwag mong kalilimutan ang bilin namin sa iyo. Huwag kang magpapabaya sa pagbubu